hai
ik heb gehoord dat ik een negatieve bloedgroep heb, ik ben nu 12 week zwanger en mijn vriend heeft een positieve bloedgroep,
de dokter zei dat het geen kwaad kan en dat je bij 30 week een prik krijgt hiervoor, maar waarom doen ze die prik niet eerder? want als de baby ook positief is (hoeft dus niet per se) en mijn bloed komt in aanraking heb je kans dat mijn lichaam dat afstoot.
heeft iemand hier een uitleg voor/ervaring mee?
BEDANKT VOOR ALLE INFO!!!
sorry helaas,
ik heb wel negatief bloed, maar mijn man ook, dus ik heb die prik niet hoeven halen
ik ben ook rhesus negatief en mijn man is positief, ook ik heb die prik gehad.|
De 30 weken is omdat het eerder echt niet nodig is, de kans van bloed vermenging met het bloed van de kleine uk is natuurlijk het meest aanwezig bij een bevalling, vandaar dat ze het op die manier doen!
ik ben a negatief mijn man a postitief en ik heb ook de rhesus negatief (volgens mij) anyway ik moest wel de prik halen maar dat heeft niets met het bloed van je partner te maken…die prik is er voor dat een eventueel volgend kindje geen problemen krijgt bij de aanleg…het kan dan in het begin nog wel eens voor miskramen zorgen hoeft niet maar daaarom krijg je die prik met 30 weken en ook na de bevalling direct nog eens…(is mij zo verteld igg dat et daarom is)
Niks om je zorgen over te maken.
In je zwangerschap krijg je idd een prik, voor je kindje kan het geen kwaad dat jij negatief hebt.
Na de bevalling nemen ze wat bloed uit de navelstreng af om te kijken welke bloedgroep en vooral welke resusfactor jullie kindje heeft.
Is hij/zij ook negatief dan is er niks aan de hand, is hij/zij positief dan krijg jij nog een injectie met anti d maar dit is eigenlijk pas voor een evt volgende zwangerschap want je lichaam zou dan anti stoffen aan gaan maken tegen positief bloed en dat zou voor een volgende zwangerschap niet goed zijn maar eigenlijk heeft het dus niks met deze zwangerschap te maken
Ik ben A negatief (idd de rhesusfactor kan neg of pos zijn). Jeroen weet ik niet.
Ik kreeg ook een prik bij 30 weken. Het heeft wel degelijk ook te maken met je man. Als hij rhesus positief is, kan je kind het ook zijn. En dan is zo’n prik belangrijk. Is je man rhesus negatief, dan is je kind automatisch ook negatief en hoef je die prik dus niet.
Ons vk zei toen dat ze mannen niet testen en rhesus negatieve vrouwen sowieso zo’n prik geven. Dit omdat naar verluid 10-20 % van de ‘vaders’ niet de werkelijke vaders zijn. Haar woorden, niet de mijne.
dat vind ik dan wel vreemd want ze hebben nooit bij ons gevraagd naar de bloedgroep van mijn man en die wist hij zelf ook niet helemaal niet…toevallig dat hij dit jaar een keer bloedgeprikt heeft en gevraagd heeft wat voor een bloedgroep hij eigenlijk heeft. Het kan er mee te maken hebben voor een volgende zwangerschap maar een vk kan natuurlijk nooit weten of jij dezelfde partner nog hebt. idem met one night stand oid…
even gekopieerd van google:
Een rhesus (D)-negatief zwangere vrouw die een rhesus (D)-positief kind verwacht, kan rhesusafweerstoffen tegen het bloed van het kind ontwikkelen. Tijdens de zwangerschap, maar vooral bij de geboorte kunnen namelijk rode bloedcellen van het kind in de bloedbaan van de moeder terechtkomen. Omdat het lichaam van de moeder deze rhesus (D)-positieve rode bloedcellen als vreemd herkent, zal zij hier afweerstoffen tegen aanmaken. Deze rhesusafweerstoffen worden meestal ná de bevalling aangemaakt. Daarom is de kans op problemen bij het eerste kind klein. Een enkele keer gaat er al wat bloed van het kind over naar de moeder in de laatste drie maanden van de zwangerschap.
De afweerstoffen blijven in het bloed van de moeder Âaanwezig en kunnen bij een volgende zwangerschap in de bloedsomloop van het (ongeboren) kind komen. ÂHierdoor kunnen de rode bloedcellen van het kind Âafgebroken worden, waardoor het (ongeboren) kind ziek kan worden door bloedarmoede of na de geboorte door ophoping van afbraakproducten van het bloed. ÂDit noemen we rhesusziekte. In ernstige gevallen kan de baby zo ziek worden dat zelfs een bloedtransfusie in de baarmoeder nodig is of, na de geboorte, een zogenaamde wisseltransfusie. Dankzij de huidige behandelingsÂmethoden is de ziekte zelden meer dodelijk voor het kind.
Om rhesusziekte te voorkomen krijgen rhesus (D)-negatieve vrouwen na de zwangerschap en na de geboorte van een rhesus (D)-positief kind, de zogenaamde rhesusprik. De met deze prik toegediende afweerstoffen zullen de binnengedrongen rhesus (D)-positieve rode bloedcellen afkomstig van de baby snel opruimen. Op deze manier vormt de moeder zelf geen blijvende afweerstoffen en wordt de rhesusziekte voorkomen.
Tegenwoordig krijgen rhesus (D)-negatieve zwangeren preventief ook al tijdens de zwangerschap een rhesusprik.
Rhesusprik
Als inderdaad blijkt dat het bloed van de moeder rhesusnegatief is wordt in de 32e week van de zwangerschap gecontroleerd of er antistoffen tegen de rhesusfactor in het bloed zitten. Tegelijkertijd krijg je ook een injectie anti-D-gamma-globine. Ook wordt direct na de bevalling bloed uit de navelstreng genomen om de rhesusfactor van de baby vast te kunnen stellen. Heeft het kind rhesuspositief bloed, dan gaat het moederbloed afweerstoffen aanmaken. Dat geeft bij een volgende zwangerschap met een rhesuspositief kind problemen; rhesusziekte. Bij elke bevalling is er kans op vermenging van bloed van de moeder en het kind. Daarom krijgt een rhesusnegatieve moeder na de geboorte van een rhesuspositief kind binnen 72 uur nogmaals een injectie met antistoffen tegen de rhesusfactor; een anti D-gamma- globine injectie behalve de anti D-gamma- globine injectie krijg je ook 1000IE immunoglobuline injectie
Het kan idd weinig kwaad voor deze zwangerschap. Pas als ze niets doen en het bloed van een resusneg moeder vermengt met dat van haar pos kind kun je bij volgende zwangerschappen een resusbaby krijgen.
Vandaar de prikken.
Zelf heb ik bij de oudste met zowel 30 weken een prik gehad als na de bevalling. Y. is nl positief.
Bij de laatste zwangerschap heb ik alleen met 30 weken een prik gehad aangezien de kleine nu negatief is.
ik ben ook rhesus negatief en mijn man en dochter positief.
kreeg ook rond 30 weken een injectie en er werd bloed afgenomen om te kijken of ik geen afweerstoffen aanmaakte.was gelukkig niks aan de hand en na de bevalling kreeg ik ook nog een injectie voor een eventuele volgende zwangerschap.
deze injectie heb ik ook gekregen nadat ik gecureteerd was na mijn ma die ik voor mijn dochter had.
hier is al een topic over daar heb ik het helemaal in uitgelegd, zoek hem er wel ff bij.
http://www.kindjeopkomstforum.nl/viewtopic.php?t=76743&postdays=0&postorder=asc&highlight=rhesus&start=15
Zie de 2e post op pagina 2.
Ze vinden de bloedgroep van de vader niet zo belangrijk omdat ze er niet vanuit kunnen gaan (vinden ze…) dat de vader daadwerkelijk de biologische vader is.
Als jij gewoon zeker weet, dat je man/vriend de vader is en zijn bloedgroep is ook negatief, dan is die prik dus helemaal niet nodig. En verplichten kunnen ze het natuurlijk ook niet (al klinkt het soms wel zo…)
Inderdaad zo als zo vele zeggen heeft het geven van een anti D prik voor de 30 wkn geen zin, hij wordt altijd met 30 wkn gegeven en evt ook na je bevalling afhankelijk van de bloedgroep van je kind.
Mannen in nederland worden nooit geprikt op hun bloedgroep als hun vrouw zwanger is, en de reden daarvoor is idd dat je nooit 100% kunt weten dat de man die naast de vrouw zit ook daadwerkelijk de vader is.
En geloof me, als verpleegkundige heb ik dit zo vaak meegemaakt dat vrouwen gedurende hun zwangerschap heilig verklaarde dat hij de echte vader was terwijl het dus niet zo was…
En je zal dan dus maar van de bloedgroep van deze man zijn afgegaan dan heb je dus mooi een probleem gehad…
Ik zelf ben O negatief, partner is A positief en wat blijkt zoon lief dus ook, dus ik heb die lekkere shot nogmaals gehad 
Maar die prik de prik na je bevalling krijg je pas als het blijkt dat je kind positief is en anders niet
Het heeft dus alles te maken met de bloedgroep van je partner.
Sommige vrouwen weigeren op div. reden de prik, dat is natuurlijk hun goed recht maar bedenkt wel wat ellende je evt je kind aandoet of je zelf bij een evt volgende zwangerscap.
Dit is wellicht een heel interesant en kloppend! document er over.
Dit is een van de weinige documentatie die het echt naar mijn idee helder brengt.
Want de bloedgroepen gaan nog veel verder dan de voor de meeste hier bekende A,B,A/B,O pos/neg
http://www.nvog.nl/files/bloedgroep,_rhesusfactor_en_irregulaire_antistoffen.pdf
Maar die verantwoordelijkheid ligt natuurlijk te allen tijde bij de ouders en niet bij de zorgverleners Dragon.
Als ik negatief ben en mijn man ook en ik weet, dat hij de vader is; dan wil ik geen prik. Het stoort me, dat een vk het dan HAAR verantwoordelijkheid zou vinden en een prik zou “eisen”. Ik doe het tussen haakjes, want eisen kunnen ze natuurlijk nooit, maar in de praktijk doen ze het wel overkomen alsof het MOET. En dat stoort mij persoonlijk enorm; het idee, dat het hun verantwoordelijkheid is.
Ik zou dus wel eisen, dat mijn man geprikt wordt vanwege zijn bloedgroep als ik negatief zou zijn en de bloedgroep van mijn man ons nog niet bekend is.
mijn moeder heeft bij de derde bevalling op haar kop moeten staan om geen prik te krijgen (onbekende HA had dienst)
mijn ouders zijn beide negatief, en mijn moeder wist dat, maar de HA wilde haar toch een prik geven omdat men immers niet zeker kon weten dat haar man ook de vader van het derde kindje zou zijn.
Nou, dat moet je dus niet tegen een bevallende vrouw zeggen… de prik is niet gegeven
Ik ben ook negegatief, mijn man positief, maar idd zijn bloedgroep doet er voor de hulpverlener niet toe
Hier hebben ze na beide bevalling bloed van het kindje (navelstreng) afgenomen, en bij Anna kreeg ik een prik (die was positief) en bij Jasper niet (die was negatief).
Bij Jasper kreeg ik ook met 30 weken een prik… of was dat nu juist bij Anna… :think:
Ik heb ook nergens in mijn stukje gezet dat ik mij daarvoor verantwoordelijk voel 
Wat ik al zij het is een goed recht voor een vrouw om de prik te weigeren en ik zou ook nooit eisen dat die prik moet nemen, maar ik wees ze toch altijd wel voor alle zekerheid duidelijk op de evt consequenties daarvan, die sommige vrouwen namelijk vaak over het hoofd zien, zodat het echt een goed doordachte keuze is die ze nemen.
Zeggen ze dan nog overtuigd nee, dan leg ik me ook volledig naast die beslissing neer.
En ik kan begrijpen dat als jij 100% weet dat je partner negatief is en ook de vader is, dan is er natuurlijk niets aan de hand, maar zo als ik al eerder aangaf heb ik veel vrouwen mee gemaakt die ook zo overtuigd vertelde dat de partner de vader was, wat dus niet zo bleek te zijn.
En als vpk ben je er natuurlijk voor de patient en daar behoor je ook voor op te komen, maar tegelijkertijd ben je er ook voor de baby om evt te beschermen tegen ondoordachte beslissingen van een moeder.
En het blijft gewoon een k*t gevoel, als je een ouder nog zo op de feiten hebt gedrukt en je ziet dat het helemaal mis gaat.
Dan heb je wel het gevoel tegenover de baby dat je gevaalt hebt.
Ja, kan me heel goed voorstellen, dat je daar dan een rotgevoel aan overhoudt.
Klopt hoor, in jouw stukje had je het niet over “verantwoordelijkheïd”. Ik hoorde term “verantwoordelijkheid” echter zelf wel vaak bij de vk. Alle vk’en die ik heb gehad in mijn zwangere carriere, die hadden het op een gegeven moment over “hun verantwoordelijkheid/daar zijn wij verantwoordelijk voor”.
Toen ik jouw stukje las, toen kwam dat meteen weer bij me door.
Ik baal er gewoon van, dat zo vaak wordt verzuimd om de ouders gewoon duidelijke en eerlijke info te geven.
Dus niet zeggen: “u moet een prik want u bent negatief” maar: “u bent negatief en als uw man dat niet is, dan kan dit een probleem opleveren etc.etc. en als uw man ook negatief is en de biologische vader is, dan is er niks aan de hand. U hebt de vrijheid om zelf te kiezen of u de prik wilt etc”
Opzich kan ik dat verantwoordelijkheids gevoel wel goed indenken ik heb dat ook heeeeel vaak gehad, en komt misschien ook wel vanuit het feit dat het een beroep is met veel verantwoordelijkheid.
Je bent namelijk als vpk verantwoordelijk voor de patient die je verpleegd en ook voor de baby die de patient bij zich draagd.
Daarnaast is het vaak zo dat als er iets mis gaat mensen vaak jou aanwijzen als schuldige, ookal heb je mensen soms er wel 100 keer opgewezen.
Ik ben b.v als vpk zijn wel eens verantwoordelijk gehouden voor het feit dat een patient flauw viel in de douche en zich zelf daardoor bezeerde.
Dit terwijl ik die beste vrouw wel 100 ontrade had om te gaan douchen en ook goed had uitgelet waarom het niet verstandig zou zijn.
Maar nee hoor, was haar lichaam en zij wist hoe ze zich voelde en ik niet.
Tot overmaat van ramp wilde zij niemand in de douch hebben :roll: dus bleef ik netjes voor de deur wachten en ja toen was het boem!
Toen de beste mevr bij kwam inmiddels weer op bed, gaf ze mij de schuld ik was de vpk en wist het beter en had haar tegen moeten houden, haar familie die er inmiddels ook was, vondt dat ook, dus lekker sta je dan met je goede wil.
Vandaar dat ik het ook begrijp dat vpk zich daar erg verantwoordelijk voor voelen.
Maar nogmaals een patient hoeft van mij niets, zolang ze zich maar bewust zijn van de evt consequenties.
Maar eerlijk gezegt denk ik ook vaak dat het routine is, je ziet dat een vrouw neg. is en nog geen anti D heeft gehad dat je die automaties geeft en ik ben het helemaal met je eens dat het aan de informatie richting patient nog wel eens aanschort.
En nou vindt ik dat meer voor de “oudere” garde gelden :oops: bijna alle leerlingen die ik toen kreeg en incl in mijn eigen opleiding daarin staat goede informatie richting de patient heel erg centraal.
Al moet je soms in de heetst van de strijd wel eens een beslissing voor de patient maken, simpel weg om dat je niet de tijd hebt om iets lang en duidelijk uit te leggen, maar dan gaan we wel heeeeeeel erg offtopic