HEEELLLLLLLLLPPPPPPPP…
worden jullie soms ook gillend gek van het nee zeggen. Ik heb ons huis zoveel mogelijk kind vriendelijk gemaakt maar er blijven toch wat dingen die hij niet mag…
Op dit moment is in: de kasten open en dicht maken en er iets van zijn speelgoed in leggen. Als het daar bij zou blijven is dat geen punt maar in 1 kast staat mijn glasservies(ik heb een dressoir dus het is op kindhoogte…) en ik wil dat graag heel laten. In de andere kasten liggen dvd’s dat vind ik niet zo’n punt maar de fotoalbums is ook niet zo’n goed idee. Kortom ik vind dat hij van die kast af moet blijven, hij heeft zijn eigen kist om in en uit te laden…
Maar hij lacht het uit als ik nee zeg, en echt het gekke is hij mag ook niet aan de kachel en aan de tv/dvd en daar snapt hij het gelijk maar die kast is een spel geworden.
Idem met de stereotoren.
Mijn man zegt, negeer het doe net of je het niet ziet en het is vast na 2 dagen over… ik heb zoiets … nee is nee maar ja hij gilt het uit van de pret als ik naar hem toe kom, hem in zijn oogjes kijk en heel boos nee zeg…hij doet dit ook bij mijn moeder en bij mijn man dus het ligt niet aan de manier van boos zijn…
Maar eerlijk gezegd wordt ik er een beetje moedeloos van na 4 weken…
TIPS???
natas
Geen tips, maar wel heel veel herkenning. Hier is dat al een paar maanden zo :roll: . Lachen en schateren als mama of papa nee zegt. Heel soms helpt het om te negeren, maar meestal niet…
Enkele dingen die hij blijft doen: alle lades en kasten proberen open te krijgen, aan de vitrage trekken en dvd-speler aan zetten (en dan geluid ontzettend hard).
kun je er geen veiligheidssluiting op zetten? ben je van de ellende af…
OWWWWWWWWWWWW wat herkenbaar!!!
Mijn man vergreep zich gisteren bijna aan Mik en is weggelopen, Mik molesteerd onze 2 jaar oude tv, het beeld heeft af en toe nou kuren…
Knopje: aan-uit aan-uit aan-uit en we zijn er net niet snel genoeg bij, zodra wij in de benen komen rent hij weg en giert hij het uit.
Boos worden, na 3x waarschuwen even apart zetten, niks zeggen en wat anders aan bieden, niets helpt, het is 1 streep terug naar de tv.
Met lade’s en kastjes hebben wij het ook.
We hebben Mik nu 1 lade gegeven en 1 kant van de kast (1deurtje) en daar ligt wat van zijn speelgoed in.
Dat is dus ook van hem en die mag hij zoveel open en dicht doen wat hij wil.
Moet wel zeggen dat het wel helpt nu hij zijn eigen laatje ed heeft. De anderen gaan nog maar sporadisch open.
Ook heeft Mik er een handje van als we hem terecht wijzen in bv niet aan het knopje van de tv te zitten dat hij als een idioot het huis doorstuiterd en achter elkaar alles doet wat niet mag… :naughty:
goed nieuws: het gaat over :mrgreen:
je kindje is gewoon aan het kijken wat ie allemaal kan, onderzoeken dus
en ook is ie aan het leren wat er allemaal mag en wat niet.
jouw reactie daarop is leuk
dus wees je ervan bewust dat je hem behalve “nee” ook vertelt wat ie wél mag.
het aan en uitdoen van de lampen was hier een erg leuk spelletje.
ik heb tygo mee laten helpen steeds: ik deed de ene lamp aan
en vroeg aan hem of hij de andere lamp aan wilde doen.
daar heb ik elke keer heeeeeeeeeeeel enthousiast op gereageerd
en er niet op gereageerd als ze weer uit gedaan werden.
dan dus niet leuk en enthousiast gedaan.
het werkte snel: hij doet nu elke avond maar 1 keer die lamp aan
en wijst mij naar de andere lamp, die moet ik aan doen.
dan staat ie hard te klappen.
het vraagt ff wat energie,
maar dan heb je er snel profijt van.
ook met keukenkastjes: ‘doe maar dicht’
werkte beter dan: nee niet doen.
en met de keukenkastjes bonken (keihard open en dicht doen), dat mag niet. ik heb het voorgedaan hoe het wel moet: zachtjes open, zachtjes dicht.
nu staat ie heel theatraal die kastjes heel zachtjes open en dicht te doen :mrgreen:
je kindje doet het dus niet om je te plagen
en ik ben van mening dat je ook niet je hele huis zo moet aanpassen dat ie niets meer kán doen.
bij andere mensen waar je op visite gaat is dit ook niet het geval.
hoop dat je kleine snel leert hoe het wel moet
succes!
ziet,
goed plan!! Ik weet ook wel dat hij het doet omdat hij leert maar ja weten en meten zijn 2 dingen he…
Maar ik ga het proberen, vanmiddag zei ik idd tegen hem ooh de kast is open(net alsof ik niet wist dat hij het had gedaan…) wil jij die even dicht doen voor mama… trots was hij!!( ik denk dat hij het ook erg moeilijk heeft omdat hij niet kan lopen en wel heel graag wil…)
maar dit is alvast een goede tip, nog meer de aandacht leggen op dingen die hij wel mag, hij gaat idd wat nog iemand hier zei nl. alles achter elkaar doen wat hij niet mag…
natas
wij hebben in de kast ook twee mandjes voor yeline en de rest mag ze niet aan komen. op de deurtjes hebben wij wel een veilgheidssluiting gedaan omdat daar gevaarlijk spul in zit voor een kleine.
maar idd wat ziet zegt, ze mee laten helpen werkt veeeeeeeel beter dan steeds nee zeggen.
doe ik hier eigenlijk automatisch ook…
succes!
Een kinderslot op de kast zou een optie zijn, maar ik begrijp dat je dat niet wil?
Lara heeft ook 1 zo’n voorwerp uitgekozen, namelijk de vaatwasser. Andere dingen waar ze niet aan mag accepteert ze gewoon, maar deze is dus een spelletje. Ze aat ernaar toe, wacht speciaal totdat ik kijk (of roept effe al het te lang duurt :inlove: ) en gaat er dan aan zitten, terwijl ze naar mij kijkt zo van: wat ga jij nu doen?
Soms gaat ze keihard huilen als ik haar weghaal, soms moet ik haar gewoon wel 20 weghalen. Irritant idd. Soms is de enige manier om er een einde aan te maken om naar een andere kamer te gaan. Maar meestal is het dus weghalen en afleiden… Iets beters weet ik ook niet.
Als hij dat zo leuk vindt, kun je hem mss verder negeren. Zonder aan te kijken of op hem te reageren hem daar weghalen en ergens anders zetten?
(en dan wel leuk meedoen als hij gaat spelen met datgene waar jij hem neerzet :mrgreen: )
ik zie eigenlijk alleen maar plezier in de oogjes van mijn peuter als ik of mijn vriend zogenaamd streng zijn. Ik heb dat dan ook heel snel overboord gegooid. Ik denk dat zij het reuze grappig vind, dat mama of papa opeens anders dan anders doet en een soort toneelstukje opvoert. Wat een effect!! :roll:
Misschien wat tips als het weer terugkomt…dit vergt wat geduld,maar ik ben ernaast gaan zitten en heb hem als een jojo weggehaald steeds en het NEE werd steeds krachtiger gevolgd door DICHT!
Dat moet je misschien 20 keer herhalen…en een dag later weer,maar uiteindelijk is het spel niet leuk meer…
Nu wrekt dat allang niet meer natuurlijk…dus sluitingen op 2 kasten waar we gewoon geen zin in hebben om hem steeds weg te halen (zoals gootsteenkast)…NEE en DICHT werkt prima…maar soms is hij wat oostindisch doof…nu komen de ik-wil-het-WEL buien inclusief smijten met spullen en op de grond liggen en drama maken…
Dus sinds een paar weken…3 woorden…
STOUT…doet hij het weer…
Mama (of papa) BOOS…gevolgd door GANG…
Doet hij het weer gaat hij de gang op…met open deur. Hij mag best zien dat wij hem negeren,maar hij is inmiddels wel van de crime-scene weg…
Hij gaat tegenwoordig zelf de gang op als we hem naar de gang wijzen…als het “vergrijp” te erg is dan gaat hij vrijwel meteen de gang op…ik zit vaak niet te wachten op nog een 3e klap in mijn gezicht…
Dit werkt dus…hij begint op weg naar de gang al te jammeren en blijft daar ondanks de open deur gewoon staan te wachten tot wij zeggen dat hij weer mag…meestal binnen 2 minuten al…het gejammer en gehuil is namelijk vrij snel over als hij de gang op moet…
Hij koppelt inmiddels ook de emotie “boos-zijn” aan de gang.
Als hij boos op ons is dan roept hij naar ons “boos en kag (gang)” wijst dan ook met het vingertje dat wij naar de gang moeten…
Als hij echt boos is als hij een keer op de gang staat dan gaat hij naar zijn kamer en gaat op bed liggen…voor 1 minuut dan…
Gelukkig hoeft het niet vaak meer…dreigen met de gang is voor hem al boodschap dat hij moet stoppen…
Wat op zich ook helpt…maar dat is nog meer geduld uitoefenen…is aanleren dat hij juist wel aan bepaalde dingen mag zitten…maar leren HOE dat moet…
Dat is misschien iets voor iets later…Joas mag inmiddels aan vrij veel spullen zitten omdat het al zeer gecontroleerd gaat…
M.n. afstandsbedieningen,telefoons,tv aanzetten op papa/mama’s verzoek, kasten…
Door van de TV aanzetten een “goede daad” te maken (hem te betrekken in je dagelijkse routine) is het niet spannend meer…als hij het goed doet wordt hij beloond door “goed zo”…dat voelen ze echt wel aan dat dat veeeel leuker is om mama zo blij te zien dan steeds NEE te moeten horen en strijd te moeten hebben…
( je moet wel vaak overdreven trots en blij reageren…echt een schouwspel van maken dus…dan glundert je kind helemaal van trots)
Zo helpt hij me met nog veel meer dingen…als ik vraag vanuit de keuken of hij z’n fles komt brengen,dan krijg ik deze ook en ondertussen trekt hij de koelkast open om de roosvisee voor me te pakken…
Dan voelt hij zich echt helemaal “the man”…en heeft hij niet eens de behoefte om stout te doen…
Een beschuitje weet hij ook zelf te vinden in 1 van de keukenkastjes…wij moeten alleen de deksel van de pot er nog afhalen voor hem…
Zo vroeg ik vanmiddag om de boter…was ff schattig om te zien hoe hij met een beteuterd gezichtje stond omdat hij de boter niet kon vinden in de koelkast…ben benieuwd of hij hem morgen wel weet te vinden…
Zo kan ik nog wel 100 andere voorbeelden geven,maar over het algemeen geld bij Joas heel erg dat we hem beter iets goed aan kunnen leren dan het juist afleren…zijn intentie is namelijk altijd goed (bij ieder kind)…maar ze missen de vaardigheid nog.
Vlak na de 1 jaar was er vrij veel strijd…dat is wat dit soort dingen betreft niet meer zo…
het aan en uitdoen van de lampen was hier een erg leuk spelletje.
ik heb tygo mee laten helpen steeds: ik deed de ene lamp aan
en vroeg aan hem of hij de andere lamp aan wilde doen.
daar heb ik elke keer heeeeeeeeeeeel enthousiast op gereageerd
en er niet op gereageerd als ze weer uit gedaan werden.
dan dus niet leuk en enthousiast gedaan.
het werkte snel: hij doet nu elke avond maar 1 keer die lamp aan
en wijst mij naar de andere lamp, die moet ik aan doen.
dan staat ie hard te klappen.
O , ik zie dat dit al eerder geopperd is....zoiets dus..maar dan zover mogelijk doorvoeren...zoals al gezegd is..daar heb je zoveel profijt van...niet alleen omdat je dreumes minder sloopt, je minder strijd hebt,maar ook omdat je kleine echt straalt van trots als hij/zij papa en mama mee mag helpen....
Vaste prik bij het boodschappen naar boven sjouwen..Joas sjouwt zijn eigen luiers naar boven...dit EIST hij inmiddels al van ons...(of andere boodschappen).....zo blijft je kleine ook nog eens dicht bij je als je met je handen vol staat en 5 deuren open en dicht moet doen (flat)...scheelt weer 100 x terugroepen omdat hij anders wegloopt...
Heeeeel herkenbaar dit.
Gisteren zat ik er ook echt doorheen. Heb echt zitten janken tijdens het avondeten…
Je wordt er gewoon een beetje moedeloos van af en toe.
Soms gaat het een tijdje best goed met veel normaal spelen en af en toe wat stouts doen maar dan ook gewoon weer leuk spelen.
Maar nu is ze echt al 2 weken de heeeele dag aan het zoeken voor mijn gevoel wat ze allemaal kan doen om negatief aandacht te vragen.
Ze krijgt aandacht genoeg dat is het punt niet maar ik kan het negatieve niet negeren omdat ik inderdaad niet wil dat ze de stereo sloopt de oven open trekt en al mijn cassettebandjes van vroeger het lint uit trekt…
Als ik niet reageer gaat ze ook steeds een stapje verder zo van reageer je dan wel :mrgreen: . Je moet dus ook wel consequent blijven.
Ik ben wel voor zoveel mogelijk beveiligen want Ziet geloof me niet alle kinderen blijven meteen zo braaf overal af. En je wilt niet de hele tijd nee roepen.
Positief omdraaien van ‘doe maar dicht; goed zoooo’ enz. probeer ik ook maar dat werkt niet echt.
Ik geloof ook niet in straffen op deze leeftijd omdat ze het inderdaad alleen maar heeeel grappig vind. Maar je moet wel wat dat is het lastige.
Al maak ik het nog zo veilig ze verzint echt wel wat wat niet kan.
Ik zet haar wel eens even in de kinderstoel dan. Meer omdat ik niet meer weet wat ik moet dan dat dat echt nut heeft maar dat geeft mij even lucht dan. En ik ga er maar van uit dat er weer betere tijden aan komen.
Het heeft hier ook altijd heel erg te maken met niet lekker voelen.
Als ze pijn heeft of heel moe is wordt ze zo ‘stout’.
En buiten laten rondrennen wil ook nog wel eens helpen om het even te doorbreken.
En vaak moet ze ook gewoon op bed trouwens.
Op visite is ze trouwens wel veel voorzichtiger als thuis.
Ze heeft onderhand (geen idee hoe 
:mrgreen: ) wel doorgekregen dat je daar niet alles uit de kast kan trekken.
Vanmiddag bij mijn moeder geweest die van die mooie open boekenkasten uitpuilend van de prularia heeft maar ze kwam er niet aan :dance: . Dan staat ze daar wat voor te draalen :mrgreen: gek hè 
.
ik geloof je hoor
tygo blijft ook nergens vanaf
en hij hoort ook zeker ‘nee’ als dat nodig is.
maar positief opvoeden helpt beter naast het nee zeggen.
eerst komt er een nee, dan meteen wat ie wel moet/mag doen.
de ‘nee’ klinkt niet leuk,
maar als ie doet wat wel mag, dan reageer ik superenthousiast.
en vertrouw er maar op, dat als je nú consequent blijft,
dat ze het dan sneller door heeft en meer positief gedrag gaat laten zien
(omdat de beloning van jouw enthousiasme veel gaafer is dat zo’n saaie ‘nee’ op den duur)
Ja dat denk ik ook…
Ik vind het alleen best moeilijk merk ik. Als ze voor de duizendste keer op het dresior staat met de hele dvdspeler in de hand terwijl ik echt even moet liggen…
Maaike is namelijk in zo’n bui dat ze aan het kijken is hoe sterk ze is :mrgreen:
Als ik dan begin over mooi neer zetten e.d. kijkt ze me grijnzend aan maar daar houdt het wel mee op.
Ze kan het gewoon erg lang volhouden en net wat wie was het JOY? zei dan uit frustratie alles doen daarna wat ook niet mag :mrgreen: .
Als het even is kan ik er wel om lachen.
Maar de heeeeele dag en als je zelf dan niet fit bent dan kan ik echt wel om janken soms.
Gisteren heb ik haar in bed gelegd en ze wilde niet slapen maar ik heb haar toch een half uur laten huilen omdat ik gewoon de puf niet had om er weeer achter aan te rennen. Ik moest echt even bijkomen.
Dat vind ik dan heel erg van mezelf, voor Maaike enz enz. Dan wilde ik dat ik er beter tegen kon of DE oplossing had.
oh, maar dat heb ik ook wel eens gedaan hoor
schaamde me ook rot,
hij sliep niet, alhoewel het wel zijn tijd was
maar ik moest echt even zelf bijkomen.
hier merk ik wel dat het erger is als we een hele dag binnen blijven.
als we maar eventjes een blokje om gaan, dan is de dag alweer wat gebroken, is hij wat meer moe
en dan slaapt ie ook lekker 's middags.
als ie dan thuis is, dan wil ie lekker spelen ipv allerlei ongein doen
Ja daar was ik ook achter.
Ik kon dat alleen zelf dus niet maar heb nu zwaardere pijnstillers.
Ik ga de laatste tijd vaak met haar naar de speeltuin.
Dat is omheind en daar kan ze mooi rondsjouwen.
Hier voor buiten rijden ze wel honderd dus kan ik haar niet ‘los’ laten dat is wel jammer.
En boodschappen doen is ook een leuk uitje als je het even zat bent vind ik.
Het verschilt vast ook per kind, maar ik merk hier dat superconsequent zijn wel werkt.
Sara heeft een periode vreselijk aan de losse staande lamp gezeten. Toen heb ik een paar dagen continue gedaan: zodra ze aan de lamp zat hup 1 minuut in de kinderstoel zonder speelgoed en haar negeren. Na 1 minuut eruit halen en samen gaan spelen en ik veel oohs en aahs en wat knap en wat goed roepend.
Het heeft gewerkt. Ze zit er nauwelijks meer aan en als ze er aan zit hoef ik haar meestal alleen maar aan te kijken en ze gaat er snel weg :mrgreen:
Sara vindt hier de oven geweldig interessant. Dus daar ben ik heel consequent in. Ik zeg altijd: kijken doe je met je oogjes niet met je handjes :mrgreen: En dan weghalen en afleiden. Als ik ga koken dan schuif ik haar eigen keukentje vlakbij de keuken en geef haar een eigen pollepel. Kasten opentrekken doet ze hier soms, maar hier ook elke keer weer nee sara, weghalen en afleiden. Ik denk dat het een kwestie van een heel lange adem is en vooral niet een keer het laten gaan.
ze blijft netjes 1 minuut zitten dan?
:shock: