Binnenkort moet Th. onder volledige narcose en ik vraag me af, wat doet dat met een mens / kind? Ik ben zelf nog nooit onder narcose geweest dus weet ook niet hoe het naderhand is, of je snel weer “bij” bent of dat het best een tijdje kan duren voor je je weer helemaal goed voelt.
Het is maar een kleine ingreep en als alles goed gaat mag hij aan het einde van de dag alweer naar huis.
We wachten nu nog op de oproep voor de operatie maar zit dan ook wel een beetje van, hoe lang moet ik Th. dan ongeveer afmelden van school?
En hoe bereid ik hem het beste voor op de operatie en het ziekenhuis (kent iemand goede voorleesboeken die daar over gaan?). We zijn al wel eens in het ziekenhuis geweest voor een gesprek bij de anestesist en we hebben even op de kinderafdeling gekeken waar hij dan komt te liggen.
Ik vind het allemaal best wel heftig hoor voor zo’n jochie van 4, hij heeft er nu echt wel besef van, van wat er allemaal gaat gebeuren en vindt het heel erg spannend.
Ieder kind ( mens) gat en komt in de narcose, vaak is het zo rustig in de narcose is er rustiger uit…
Hoelang van school, ligt aan welke operatie hij moet ondergaan, zijn er complicaties? Hoe voelt Th zich zelf? Hoe voel jij je er bij, en wat zeggen de artsen?
Wat het met hem doet weet je voortijds nooit, je kunt hem voorbereiden door eerlijk te vertellen wat er gaat gebeuren waarom, wat de verwachtingen zijn van zkh bezoeken diekomen gaan , de aantal nachtjes van blijven,.
Dit kun je zelf vertellen maar er zijn ook voorlichtingsboekjes in de bieb van te krijgen, dit weten de mensen die er werken wel, zelf vond ik die van nijntje ( ben titel kwijt) erg makkelijk ook wordt er in het zkh vaak een boekje laten gezien… en komt er vaak een knuffel mee naar het zkh zodat ook die geopereerd kan worden… zo is Th niet alleen zeg maar en zo ziet hij wat er gebeuren gaat met hem. Dat is voorbereiding en begrip voor Th…
Je zegt hij vind het spannend hij is er dus mee bezig en je verteld het hem al heel goed, laat hem zelf zo veel mogelijk vragen stellen , ms er over tekenen … meer kun je niet echt doen denk ik, het komt op de dag op je af he,
en je mag met kinderen meestal bij ze blijven tot ze onder de narcose zijn. Voor je zelf is het fijn iemand mee te nemen met wachten
als je vragen hebt voortijds opschrijven ( bijv ook deze vraag) en aan de arts te stellen vooor de operatie plaatsvind,
ms kun je ook nog rollenspel zelf doen met een pop/knuffel… operatie spelen…
meis sterkte en succes uiteraard beterschap en veel geluk dat het goed gaat,
ms hebben ze op school ook nog tips/adviezen voor je,
liefs bianca
ik was zelf ook 4jr dat ik onder narcose ging voor een operatie en kan me er ook nog veel dingen van herinderen.
ik denk dat ze nu veel profesioneler er mee omgaan als vroeger nu komt er ook een pedogoog bij voor het kind die alles gaat uitleggen.
wat voor operatie krijgt hij?
ethan en levi zijn allebij onder narcose geweest en liepen binnen een paar uur alweer te spelen.
ze worden heel langzaam wakker en worden heel goed in de gaten gehouden als ze goed wakker zijn mogen ze weer mee of naar zaal of naar huis.
heel veel succes
Mijn dochter is in juni onder narcose gegaan voor keel- en neusamandelen verwijderen en buisjes in de oren. Ik vond het heel erg tegenvallen :silenced: . Ze was heel erg in de war toen ze uit de narcose kwam en het duurde lang voordat ik haar een beetje tot rust kon krijgen. Ik ben er best van geschokken hoe ‘verwilderd’ ze was. De operatie assistent zei dat dat echt kwam door de narcose. Nou had Anouk ook erg veel pijn natuurlijk dus daar werd ze ook niet rustiger van. Maar al met al vond ik het geen prettige ervaring :thumbdown: .
Zorg in ieder geval dat je bij een ziekenhuis gaat waar je bij je zoon mag blijven als hij onder narcose gaat én waar je meteen bij hem mag als ie wakker wordt. Dat mag namelijk niet bij alle ziekenhuizen maar dit is (in mijn ogen) wel héél belangrijk voor een kind.
Kijk ook eens op http://www.kindenziekenhuis.nl daarop vindt je ook een boel info over de ziekenhuizen. Bijvoorbeeld hoe kindvriendelijk ze zijn 
.
Succes met de operatie :hug:
ik ben zelf onder narcose geweest na nano’s geboorte. ik von dhet best heftig, de narcose zelf is gewoon echt een zwart gat, je gaat er ook in voordat je er erg in hebt, dus als thomas maar niet bang is voor dat kapje, komt dat denk ik wel gewoon goed. het is alleen heel gek hoe je wakker word. je hebt echt een tijd dat je half wel half neit wakker bent, en dat vond ik al verwarrend, dus kan me voorstellen dat dat voor een kindje helemaal verwarrend en misshcien ook wel angstig kan zijn.
er zijn in de bieb vast heel veel boekjes te krijgen over zh, en ook over operaties. deze bijvoorbeeld?
sterkte voor thomas :-* hoop dat het allemaal mee valt
Ik ben zelf met 5 en 6 jaar onder narcose geweest voor 2 zware operaties (ben wel vaker geopereerd maar dan niet op zo n jonge leeftijd). Ik ben erg goed voorbereid door mijn ouders dmv boekjes die ze overal hadden opgevraagd en bij de bieb. Mijn partner is met 4 jaar onder narcose geweest. Iets wat ons beide nog erg op het geheugen staat is het kapje waarmee ze ons onder narcose brachten. Ze brengen een mooi verhaal erbij dat het beter is voor het kind en rustiger inslaapt, maar ik kad het er laatst met een apothekers assistente over en ook zij had een nare ervaring door het kapje bij een operatie op jonge leeftijd. Als Anne dus geopereerd zal moeten worden zullen wij erop staan dat ze een prik krijgt (infuus) en geen kapje (ook wel ballonnetje genoemd). Er zijn meer volwassenen die juist daar negatieve ervaringen mee hebben.
Toen ik laatst onder narcose moest heb ik ook erbij gezegt dat ik als de dood ben voor dat kapje en daar hebben ze rekening mee gehouden en me weggespoten en toen pas extra zuurstof toe gaan dienen. Beter is om dit te voorkomen en zoals al gezegd, ik zou dus niet willen dat Anne met een ballon onder narcose wordt gebracht.
Mijn advies: lees er veel over, praat eerlijk tegen je kindje van hoe en wat en ook waarom. Haal dokterspullen in huis, plak pleisters op de beer/pop en speel ermee. Ga met de anesthesist goed praten over hoe de narcose wordt aangepakt en blijf bij je kindje zolang het kan. Als je kindje je roept en je hoort het, ga er naartoe en geef niet toe aan artsen die zeggen dat het beter is dat ie je nu niet ziet of hoort. het is voor een kind allemaal spannend in een ziekenhuis, hoe goed voorbereid ze ook zijn. Blijf met ze praten en geef ze vertrouwen.
En als de narcose wel met zo’n kapje gaat, noem het dan in elk geval geen ballon!
Want dat is dan mijn ‘traumatische’ ervaring als kind, de dokter vroeg of ik een ballon wilde opblazen, en vervolgens kreeg ik zo’n kapje op mijn neus.
Ik denk dat je het beste zo eerlijk mogelijk kunt vertellen wat er gaat gebeuren, en ook eerlijk zijn dat het best een beetje vervelend is en misschien een beetje pijn gaat doen, maar dat het daarna allemaal weer beter wordt. En ook echt in detail stap voor stap vertellen hoe die dag eruit gaat zien. Dus: eerst gaan we je koffertje inpakken, dan gaan we in de auto naar het ziekenhuis, enzovoort, enzovoort, t/m het moment van ontwaken.
Ik merk tenminste met Laura dat ze het altijd prettig vindt om precies te weten waar ze aan toe is (gelukkig nog geen ziekenhuiservaring met haar, maar zo hebben we het wel gedaan met eerste dag op kinderdagverblijf en voorbereiden op lange vliegreis). Zo kan je kind ook beter plaatsen wat er al achter de rug is, en wat er nog komt, en is de dag niet een grote aaneenschakeling van onverwachte enge dingen.
Succes he, sterkte!
Ligt er wel een beetje of ie een roesje krijgt of echt narcose met infuus enzo…roesje reageert elk kind ook anders op, maar op deleleftijd die tomas heeft kun je het al zo goed uitleggen, daphne heeft op die leeftijd buisjes gekregen en neusamandelen verwijderd, dat ging hier met een roesje voor de tijd mocht ze aan het kapje wennen, en ze wist ook als het kapje eenmaal voor het echt over de mond gaat haalt de dokter het er niet af…ouders mogen er eigenlijk altijd wel bij blijven dan kun je ze wat aaien over de wang en de handen lekker vasthouden of nog wa tegen ze praten tot ze slapen, dan is het ook minder eng, na de ingreep vlak voor ze goed wakker worden halen ze je alweer op en mag je naast het bedje…
voor ouders is het vaak ook eng, hun kind zo te zien wegvallen, bereid je daar ook wat op voor…
Hoi!
Bedankt voor de reacties!
Nou, de brief van 't ziekenhuis viel net op de deurmat, slik, vrijdag 10 okt. al (maar goed, dan zijn we er straks ook eindelijk vanaf!). En fijn, zo aan het einde van de week hebben we het hele weekend om bij te komen!
Hij wordt geopereerd aan zijn niet ingedaalde balletje. Dat zou eerst al feb/maart 07 gebeuren maar toen was ik hoogzwanger van SL. En dat leek mij niet zo’n slimme combi!
Het is gelukkig maar een kleine ingreep (voor de dokters tenminste).
Hij krijgt gelukkig geen kapje, maar wonderzalf op zijn handen en dan dus een prikje, de anesthesist heeft hem al uitgelegt hoe dit gaat :thumbup: .
En ik heb even op die site gekeken van kind&ziekenhuis en “ons” ziekenhuis is gelukkig een heel kindvriendelijke, ik mag er dus ook (direct) bij zijn als hij onder narcose gaat en er weer uit komt :thumbup: .
En hij wordt naar de kinderafdeling gebracht (en niet op een zaal tussen volwassenen gelegt). We zijn ook al eens op de kinderafdeling gaan kijken.
Het is een geluk ( :think: ) dat hij sinds een aantal weken (maanden) pijn in zijn lies heeft, waar het balletje zit, want nu heeft het voor hem tenminste ook nog een reden. Ik heb hem ook alvast verteld dat de dokters gaan zorgen dat de pijn weg gaat, maar dat het dan eerst nog wat meer pijn zal doen. Volgens de anesthesist is dit goed te verhelpen met paracetamol, dus die haal ik ook maar ff in ruime mate in huis.
En dat boekje van Lassa maar eens ophalen maandag bij de bieb.
Het boekje van Nijntje in het ziekenhuis heb ik ook, maar Thomas vindt Nijntje op het moment voor baby’s :roll: .
Met de doktersspullen wordt al druk gespeelt :inlove: .
Ik ben nu druk met het regelen van vervoer (mijn broer) en oppas (mijn moeder), zij moeten nu ook allebei een dag vrij nemen, maar gelukkig willen ze dat graag voor ons doen! :thumbup:
Groetjes!
Nou, het klinkt allemaal erg goed zo te lezen :thumbup: . Alvast heel veel sterkte voor de 10e.
Krijgt Thomas ook een ruggeprikje? Dat heeft Ruben wel gehad (was voor een iets andere kleine ingreep in hetzelfde gebied). Bereid hem dan ook voor dat hij eventueel de eerste tijd (1 tot 2 uur) na de operatie niet zijn benen kan gebruiken. Dat had Ruben namelijk niet door, maar die was nog maar net 2 jaar. Hij probeerde steeds te staan ondanks onze uitleg en viel om of zakte in elkaar.
Hier kreeg Ruben vooraf een hele uitleg vanuit het ziekenhuis. Hij mocht met het kapje spelen en moest ook een paar keer in en uitademen. Verder hebben we een boekje van Nijntje voor gelezen (Nijntje in het ziekenhuis) en heeft Ruben na de operatie een cadeau gekregen “omdat hij zo’n grote jongen is geweest”.
Wat hier al eerder gezegd werd: je gaat in en uit de narcose alsof er in de tussentijd niets gebeurd is.
Vergeet ik jullie nog heel veel succes te wensen! Hopelijk valt het allemaal mee en is Thomas net als Ruben 's middags al weer thuis aan het spelen :hug: :-*
Wessel is nu zo’n 5 keer onder narcose geweest.
alle keren met een kapje. Vanaf de eerste keer wist ie al wat een kapje was ivm thuis medicatie (inhalatie-toeter). Ik heb dus zelf de regie in handen gehouden met het kapje op de neus zetten en gedaan wat ik thuis ook altijd deed… (tellen tot 10).
Net voor het moment van slap worden krijgen de kinderen altijd een heel motorisch onrustig moment. hier hebben zijzelf geen besef van (klopt: kan ik me van mezelf ook niet herinneren), maar is als moeder even schrikken als je het niet weet. Meestal proberen ze je weg te loodsen voor dat moment, maar als je zegt “ik weet dat die onrust komt” mag je blijven (nou ja… zo ging het bij mij).
Het uit narcose komen is steeds verschillend. De eerste keer was ie heel erg verward en wild… en dan is het lastig vasthouden omdat z’n nekspieren nog slap zijn en je het hoofd dus goed in de gaten moet houden en hij was heel bozig… trok aan de slangetjes enzo…
Met de besnijdenis heeft hij ook een ruggeprik gehad maar kwam heel goed uit de narcose en speelde een uur nadat we op de kamer waren alweer met een ander kindje.
Als je er zelf rustig mee omgaat breng je dit ook over aan je kind dus probeer niet te veel zenuwen te hebben.
Waarschijnlijk zal een pedagogisch medewerkster ook nog het een en ander (spelenderwijs) uitleggen aan je zoontje en begeleid de pedagogisch medewerkster je ook voor en na de operatie.
Heel veel succes en sterkte 
Pffffffffff… ik was er heel kalm onder, het moet gewoon gebeuren, klaar.
Maar nu staat me het huilen nader dan het lachen. Bleegh, heb sinds vanavond allemaal stomme enge spookbeelden, ben gewoon zo bang dat er iets mis zal gaan. :shifty: 
Was het maar morgenavond, en dat mn manneke dan ook weer gewoon in zn bedje ligt, alleen dan met een balletje “extra” .
:hug: :hug: Valt niet mee he, had ik ook hoor.
Heel veel sterkte morgen voor jou en je mannetje!
:-* :-*
succes ens terkte marite met thomas… hopelijk alles snel goed en snel terug thuis, geef hem maar extra voorzichtige knuffels om te herstellen :-*
Veel sterkte vandaag :hug:
hoe is het gegaan?