Zie titel 
Lev heeft tot nu toe nooit echt doorgeslapen, maar de laatste nachten…
Sinds een paar dagen wordt Lev standaard om 22.00 uur wakker. Op zich geen ramp want ik voedde hem meestal toch nog rond een uur of 23.00, dus dat kan mooi in een moeite door.
Maar hij slaapt daarna zo slecht…
Hij wordt dan om 2.00 uur wakker en tot 5.00 uur is het huilen en krijsen.
vannacht heb ik m naar beneden gebracht zodat hij in de kinderwagen verder kon huilen :oops: Niet dat hij ging slapen hoor. Ik heb m na een kwartiertje weer opgehaald, want ik vond het ook wel zielig.
Hij valt dan in die drie uur even in slaap, wordt wakker om te huilen, ik probeer van alles van aanleggen tot schone luier, maar hij wil alleen maar rechtop zitten en dan valt hij wel in slaap :think:
Zodra ik m neer leg is het weer krijsen en het maakt niet uit of hij in zijn eigen bed legt of tussen ons in.
En als ik dan weet dat de wekker om 7 uur gaat dan heb ik dus de neiging om zelf op zolder te gaan liggen he…
Waarom zou hij dit doen? En wat kunnen wij doen?
Ik verlang terug naar de inbakertijd, maar hij is te oud voor de pacco… En ik betwijfel of dat zou werken.
hoe is het met zijn oortjes, heeft hij daar geen last van??
of wellicht last van doorkomende tanden? dat straalt uit naar de oren, waarbij plat liggen pijn doet…
ben je al aan het bijvoeden, wellicht last van maag of dramklachten???
…
Eerst waar ook ik aan denk is oorpijn… misschien dat toch even laten nakijken? ( Of doet hij het overdag niet? Kan je hem overdag wel gewoon plat leggen en in bed leggen voor zijn slaapjes? )
Maarrr… 6 maanden is wel een heel berucht sprongetje ook eentje die wel eventjes kan duren… dus misschien zit hij daar nu middenin?
Merk het bij Lotte ook maar die laat zich gelukkig wel sussen en gaat na een half uurtje bij mama of papa te hebben gezeten toch wel weer slapen ( 
)
Hoe komen jullie allemaal aan oorpijn? Want daar heb ik zelf ook al even aan gedacht maar ik weet het niet zeker.
Ik dacht ook aan groeipijn 
In sprongetjes geloof ik eigenlijk niet…
Ben benieuwd hoe het vannacht zal gaan. Hoop beter
Oorpijn is de link die snel gelegt wordt ivm het liggen.
Zodra mischa last van zijn oortjes heeft wil hij niet liggen. Gek genoeg overdag beter dan snachts. Ik heb dus standaard handoeken onder zijn matras liggen omdat hij een probleem kindje is qua oortjes.
Misschien even na laten kijken bij de dokter. Heb je al eens een zetpilletje geprobeerd?? Misschien kan hij dan wel slapen, heeft hij toch ergens pijn.
(konden ze maar praten he…)
ik denk tandjes = oorpijn :shifty:
mijn eerste gedachte is ook oorpijn…
Wellicht ook last van doorkomende tanden…
Maar omdat je schrijft dat ie niet wil liggen, oorpijn :think:
Xander, ja ook hier nog altijd spoker numero UNO, is ook erg onrustig 's nachts, maar die krijst niet…
Die wil het liefst gewoon tegen mij aan slapen :roll:
Vannacht niet toegegeven en weer een brakke nacht achter de rug, maar even doorzetten, hopelijk houdt het dan een keer op en kunnen we snel voor het eerst een keer doorslapen
heb je de mogelijkheid om het hoofdeinde wat hoger te zetten?
geeft ieg minder druk op de oren
misschien krampen ?
:dance: Zijn bed stond al hoger vanwege benauwdheid etc.
Maar vannacht begon hij weer te krijsen en ik dacht dat alle buren 112 zouden bellen, dus ik ben alle kasten uit gaan pluizen en ik kwam chamodent tegen. Dat op zijn speen gedruppeld, toen hem in bed gelegd.
Weer krijsen.
Toen heb ik zijn hoofdeinde nog meer verhoofd. Het lijkt nu net zo’n ziekenhuisbed zoals hij ligt :mrgreen: MAAR HIJ SLIEP!!! TOT HALF VIJF!
:mrgreen: :dance:
Bedankt voor de tip want ik had echt niet aan oren gedacht. Super.
Onze Lucas heeft tot zijn 11 maanden in de pacco geslapen (met een safe t sleep erbij om op de buik draaien te voorkomen) eerder afbouwen lukte niet en met 11 maanden gaf hij zelf aan dat hij niet meer strak ingebakerd wilde worden, we hebben hem toen overgedaan in een bakerzak en met 16 maanden ging hij over naar een normale slaapzak.
Het ene kindje is sneller uitgebakerd dan het andere. En als je kindje zo krijst zou ik hem zelf (maar ja dat is persoonlijk natuurlijk) zsm weer in gaan bakeren. Voor jezelf is het fijn als hij door slaapt, maar voor hem helemaal straks is hij te vermoeid en kan hij helemaal niet meer slapen.
Lydia heb jij het hier over Maud :shock:
Hier precies hetzelfde verhaal. Vandaag zag ik bij Maud trouwens twee witte strepen in haar mondje, dus die tandjes zitten ook in de weg denk ik. En van de bijvoeding heeft ze trouwens ook weer last van haar darmpjes. Ooit zal/ zullen ze toch wel doorslapen
Lydia, heeeeeeeeeel herkenbaar (helaas). Ik had het topic zelf geopend kunnen hebben…
@Mama_jeanet wrote:
Onze Lucas heeft tot zijn 11 maanden in de pacco geslapen
Jeetje Jeanet… Ik wou dat ik dat had gedaan. Ik ben gestopt toen Anna 6 maanden was, omdat je het officieel na die tijd niet meer mag doen. En ik geloof alles wat ik lees. :doh:
Toen Anna ingebakerd lag, ging het slapen perfect. Sinds ze niet meer ingebakerd ligt (nu alweer bijna 3 maanden), gaat het slapen heel erg k*t. Ik weet echt niet meer wat ik nu nog kan proberen: wel een late fles, geen late fles, wel in een slaapzak, niet in een slaapzak, wel laten huilen, niet laten huilen… We weten het gewoon niet meer. Wat we wel weten, is dat we er behoorlijk doorheen zitten. Door het slaaptekort worden we behoorlijk chagrijnig.
Mijn zoontje sliep met 3 maanden al door (zonder in te bakeren), waarom kan mijn dochtertje dat nou niet???
Als het de tandjes zijn, dan zou ze overdag toch ook moeten huilen? Overdag is Anna een zonnestraaltje: goedlachs en goedgehumeurd. Het slapen overdag gaat ook prima. Je legt haar lachend weg en 2 uur later wordt ze brabbelend wakker. Geen probleem dus. Waarom gaan de avonden en nachten dan zo beroerd?
Misschien toch verlatingsangst? Valt daar iets aan te doen? Ik kan toch moeilijk de hele avond met haar op schoot zitten…?
@Helena wrote:
Lydia, heeeeeeeeeel herkenbaar (helaas). Ik had het topic zelf geopend kunnen hebben…
@Mama_jeanet wrote:Onze Lucas heeft tot zijn 11 maanden in de pacco geslapen
Jeetje Jeanet… Ik wou dat ik dat had gedaan. Ik ben gestopt toen Anna 6 maanden was, omdat je het officieel na die tijd niet meer mag doen. En ik geloof alles wat ik lees. :doh:
Toen Anna ingebakerd lag, ging het slapen perfect. Sinds ze niet meer ingebakerd ligt (nu alweer bijna 3 maanden), gaat het slapen heel erg k*t. Ik weet echt niet meer wat ik nu nog kan proberen: wel een late fles, geen late fles, wel in een slaapzak, niet in een slaapzak, wel laten huilen, niet laten huilen… We weten het gewoon niet meer. Wat we wel weten, is dat we er behoorlijk doorheen zitten. Door het slaaptekort worden we behoorlijk chagrijnig.
Mijn zoontje sliep met 3 maanden al door (zonder in te bakeren), waarom kan mijn dochtertje dat nou niet???
Als het de tandjes zijn, dan zou ze overdag toch ook moeten huilen? Overdag is Anna een zonnestraaltje: goedlachs en goedgehumeurd. Het slapen overdag gaat ook prima. Je legt haar lachend weg en 2 uur later wordt ze brabbelend wakker. Geen probleem dus. Waarom gaan de avonden en nachten dan zo beroerd?
Misschien toch verlatingsangst? Valt daar iets aan te doen? Ik kan toch moeilijk de hele avond met haar op schoot zitten…?
Misschien heel raar hoor, maar onze Lotte is een meisje die de wereld al snel “te groot” vindt. Dat merken we vooral in haar slaapgedrag. (Heeft de eerste maanden ook ingebakerd geslapen).
Ze is een absoluut makkelijk kind maar slaapt het liefst in een wat afgesloten ruimte. Thuis sliep ze dus ook in een wieg en daar sliep ze altijd top. Bij de gastouder slaapt ze in een ledikant en dat ging dus in het begin mis. Ze sliep nog geen 20 minuten per keer. Vandaar dat wij haar ledikantje aan de zijkanten zijn gaan afdekken om haar een besloten gevoel te geven. En wat denk je… ze ging zowaar langer slapen!
Nu we thuis ook over zijn gestapt op het ledikant, hebben we ook de zijkanten voorlopig afgedekt met een dekentje en dan gaat het echt zooooveel beter!
Misschien dat je dit bij jullie ook eens kan proberen? Zeker als ze een tijd gewend is aan de beslotenheid van de PACO…?
Owh, en wat me ook te binnen schiet: denk er ook eens aan om het bed te verplaatsen… wellicht staat deze niet op een lekkere plek en wordt ze daar onrustig van. Klinkt raar, maar helpt vaak echt!
[quote="Ellen69Nu we thuis ook over zijn gestapt op het ledikant, hebben we ook de zijkanten voorlopig afgedekt met een dekentje en dan gaat het echt zooooveel beter!
Misschien dat je dit bij jullie ook eens kan proberen? Zeker als ze een tijd gewend is aan de beslotenheid van de PACO…?
Owh, en wat me ook te binnen schiet: denk er ook eens aan om het bed te verplaatsen… wellicht staat deze niet op een lekkere plek en wordt ze daar onrustig van. Klinkt raar, maar helpt vaak echt![/quote]
Nou, daar zeg je wat. Misschien vindt Anna de spijlen van haar ledikantje ook wel eng of te “doorzichtig”. Ik zal die tip met het dekentje zeker uitproberen. Het bed verschuiven is eigenlijk geen optie, omdat haar kamertje al vrij vol is en ik niet makkelijk de andere objecten (kast, commode e.d.) kan verplaatsen. Ze slaapt al met haar hoofd naar het noorden, want ik heb ergens gelezen dat de meeste kinderen dan beter slapen. Weet niet of het een fabeltje is, maar baat het niet, dan schaadt het niet…
Bedankt voor je tips!
:shock: Nu je dat zegt… :o
Wij hebben Celiza dus tot 8 maanden nog van de swaddle me in de bakerzak gehad en toen idd in het ledikantje met een dekentje over de rand
Écht…wat toevallig en idd dat werkte net als een hele donkere kamer!
Ik doe het op mijn werk ook (kdv) bij onrustige kindjes en deed het bij haar ook op dat gevoel.
Wat grappig dat ik dat nou nooit als advies heb gezien…het is denk ik echt een hele goede!! :thumbup:
Verlatingsangst kan je weinig aan doen…ja…haar leren dat je terug komt…dus blijven troosten,niet uit bed pakken in bed aaien en dan weer gaan…en dit net zo lang herhalen tot zij begrijpt dat als jij door die deur gaat je niet weg bent maar nog steeds in de buurt…
Dat kost energie en tijd en frustratie…maar het werkt wel… :shifty:
Dus niet de hele avond op schoot zitten nee maar wel veel heen en weer hobbelen dan dus
@renzosmam wrote:
:
Verlatingsangst kan je weinig aan doen…ja…haar leren dat je terug komt…dus blijven troosten,niet uit bed pakken in bed aaien en dan weer gaan…en dit net zo lang herhalen tot zij begrijpt dat als jij door die deur gaat je niet weg bent maar nog steeds in de buurt…
Dat kost energie en tijd en frustratie…maar het werkt wel… :shifty:
Dus niet de hele avond op schoot zitten nee maar wel veel heen en weer hobbelen dan dus
Grappig dat je dat zegt. Die tip heb ik vorige week ook van het Consternatiebureau gekregen. Ik pakte haar steeds op en dat blijk ik dus helemaal fout te doen. Sinds een paar dagen (nachten) pak ik haar inderdaad niet meer op en het lijkt aardig te werken. Ik hoefde de afgelopen nachten slechts 1 keer mijn bed uit. Da’s wel wat anders dan 4 of 5 keer… Stom dat ik zelf niet op het idee ben gekomen om haar gewoon te laten liggen. Ach ja, gelukkig dat er nog zoiets als een CB bestaat (en het KOK-forum!)