Pff ik weet het niet meer, hopelijk heeft iemand goede tips hoe ik dit het beste kan aanpakken. Misschien juffen met ervaring hier?
Onze oudste gaat al vanaf 2 jaar naar de peuterspeelzaal, tot de laatste zomervakantie nooit problemen mee gehad hij ging altijd met plezier.
Speelde wel veel zelf en hield niet zo van het in de kring zitten maar dat ging steeds beter en de laatste maanden had hij ook een paar kindjes waar hij daar graag mee speelde.
Na de zomervakantie wilde hij niet meer, na een keer of 4 moest hij zelfs ineens huilen toen ik wegging. De keren daarop ging het steeds iets beter.
Nou gaat hij nu al 2 weken alleen de ochtenden naar de kleuterschool, tussendoor herfstvakantie gehad.
De eerste 2 ochtenden gingen best goed, maar vanaf dan is het drama!
Hij begint thuis al dat hij niet naar school wil en noemt allerlei redenen.
Op school is het huilen als ik wegga en gister en vandaag echt helemaal overstuur 
Ik heb hem vanochtend zelfs moeten optillen over het plein naar binnen omdat hij geen stap meer verzette. (dat in combi met een baby van 4,5 maand erbij is op zijn zachtst gezecht niet handig.) :wall:
We zijn nu al 2x te laat gekomen omdat hij dus niet meewerkt en meeloopt.
Hij gilt dan continu dat hij niet naar school wil maar thuis wil blijven/met mama mee.
Hij heeft net voor de zomervakantie een broertje erbij gekregen en ondanks dat hij verder amper jaloers gedrag vertoont vermoed ik wel dat dat er mee te maken heeft.
Maar nu, iemand een idee hoe ik hem hierbij kan helpen? (en mezelf :shifty: )
Als ik weg ben word hij al snel rustiger maar die strijd om hem op school te krijgen valt niet mee. 
Oja, hij plast ook geregeld in zijn broek terwijl hij soms ook hele dagen droog is, en de nachten bijna altijd sinds 1,5 maand ongeveer.
Het interesseerd hem weinig als hij nat is, heeft vaak geen zin om naar de wc te gaan om te plassen. :doh:
Als het zo heftig is zou ik hem denk ik gewoon een poosje thuishouden en over even opnieuw proberen.
Tja, het is alleen zo dat het best goed gaat als ik weg ben. De juf neemt hem (in de houdgreep) op schoot en zodra de deur dicht is en mama weg dan word hij al rustiger.
Ze leest/vertelt dan even wat en staat dan op om wat bij het bord te doen. Dan zet ze hem dus op de grond en loopt hij automatisch naar zijn stoeltje.
Ik ben bang als ik er nu mee stop we over een tijdje weer hetzelfde probleem hebben. :think:
Oke… ja lastig. Ik ging er eigenlijk vanuit dat hij het op school dan ook niet echt naar zn zin heeft.
Moeilijk hoor. Misschien kun je hem op woensdag thuishouden? Dat kan je hem dan iig op de dinsdag voorhouden :lol:
Ik heb verder ook niet echt tips. Als je zo door wilt gaan het afscheid kort houden, duidelijk zijn en proberen wat werkt (hier een gehad die echt letterlijk de drempel overstappen heel moeilijk vond, gingen we samen de klas in was er niets aan de hand, maar het was gebruikelijk bij de deur juffie een hand te geven dus daar kwamen we pas na even achter).
Ik heb al een hoop beloofd en met hem afgesproken en s avonds herhaald hij dat letterlijk, maar de andere ochtend interesseerd hem dat geen biet meer 
Hij heeft pas ook getracteerd (wilde hij zelf) en de foto die de juf heeft gemaakt zie je dat hij het best leuk vind. Ook hoorde ik gister van een andere mama dat hij dinsdag met haar zoontje had gespeeld in de klas.
(Tegen ons zegt hij dat niemand met hem wil spelen).
De peuterspeelzaal deed af en toe wat testjes en daarmee scoorde hij met alles boven gemiddeld (in grafiekje gezet kwam hij boven de A uit en dat was het hoogste)
Maar sociaal en emotioneel scoorde hij op beide een C, hij is dus best onzeker.(vooral in grote groepen) Vandaar waarschijnlijk nu de problemen.
Ik vind het fijn dat je meedenkt hoor Lune, hopelijk komt hier DE tip nog voorbij van iemand :-*
Ik ga hem nu halen, ben benieuwd hoe het vandaag ging. :shifty:
De reden achterhalen waarom hij niet naar school wil is natuurlijk heel lastig. Het kunnen zoveel dingen zijn en zelfs een combinatie van dingen. Heel lastig. In elk geval iets om wat uitgebreider met juf over te praten. En je niet met dooddoeners naar huis te laten sturen. Alles leuk en aardig dat het later op school wel goed gaat, maar het niet naar school willen (en zeker zo extreem als bij jou) is niet goed. Daar moet een oplossing voor komen. Hetzij op school, hetzij thuis. Mocht je er op school voor je gevoel niet uitkomen ga dan met je huisarts praten. Eventueel kan hij je doorverwijzen.
Waak er voor dat je niet gelijk al de beschuldigende vinger krijgt. Natuurlijk kan het aan jou liggen, maar het is te simpel om gelijk naar de thuissituatie te wijzen. Dat wordt makkelijk gedaan, net zoals er heel gemakkelijk etiketjes worden geplakt. Zonde, want vaak is er iets heel anders aan de hand wat soms heel simpel kan worden opgelost. Dé tip geven is heel lastig. Ik heb het hier ook bij de hand gehad met mijn oudste dochter, maar het is maar de vraag of het om hetzelfde probleem gaat. Wij zijn er overigens met hulp van buitenaf wel uitgekomen. (tot op een bepaalde hoogte, maar het gaat me te ver dat hier uitgebreid neer te zetten)
Ik lees dat je zoon hoog scoorde op testen. Zou het kunnen zijn dat hij het te makkelijk vindt op school? Als veel dingen te makkelijk zijn is het niet leuk en kan een kind zich ook heel eenzaam voelen. Je weet dingen die andere kinderen nog niet weten en dan ben je anders. Eigenlijk hetzelfde als je dingen niet weet wat anderen wel weten, dan voel je je dom. Dat kan zelfs een reden zijn voor een lage score op sociaal/emotioneel gebied.
Succes
Ik sluit me aan bij wat bianca zegt (goeie tips! :thumbup: )
Praat met de juf! Trouwens, ik vind die ‘in houdgreep op schoot’ ook best wel erg… Dat heb ik echt nooit gedaan toen ik voor de kleuters stond. Wel even op de arm of aan de hand. Ik leidde ze zo snel mogelijk af of koppelde ze aan een sociaal sterker klasgenootje die dan met ze ging spelen.
Misschien kijken hoe hij reageert als zijn vader hem naar school brengt. lastig hoor als ze zo verdrietig zijn.
Allereerst een dikke knuffel, want het is niet leuk als je je kind zo 's morgens moet wegbrengen…
Ik zou snel een gesprekje met de juf aangaan en vragen of zij tips heeft. Zij kan precies zeggen wat hij wel graag doet op school. Verder is het echt even wennen, hij valt ineens binnen in een heel nieuwe groep en heeft daar duidelijk moeite mee. In mijn eigen klas mogen kinderen 's morgens een boekje met hun ouders lezen en ik merk dat als ouders ruim op tijd zijn en de tijd hebben om rustig met hun kind te zitten en rond te kijken dat het vaak al veel beter loopt.
En ik neem ook wel eens kinderen in de houdgreep op schoot hoor En het komt soms ook wel eens voor dat dit een tijdje duurt maar uiteindelijk leren kinderen wat hun plekje is en wat ze allemaal kunnen en mogen doen. Hij is pas net op school, het komt allemaal wel. Ik vind het veel te kort om nu al externe hulp te vragen, je mannetje is net begonnen. En iemand anders je kind laten brengen kan soms ook een oplossing zijn. Hij zou bijvoorbeeld ook “jaloers” kunnen zijn dat jullie wel weer lekker naar huis gaan.
Hey wat fijn zoveel reacties, bedankt! :-*
Hmm, meteen professionele hulp inschakelen lijkt me ook nog wat vroeg, maar ik hou het wel in mijn achterhoofd uiteraard.
Of hij echt al zover voorloopt, dat denk ik niet, maar is bij hem altijd moeilijk te zeggen, de peuterjuf had altijd het idee dat hij lang wacht met laten zien wat hij kan (terwijl hij het dus allang kan) dit zou dan door gebrek aan zelfvertrouwen zijn.
Bijv. Hij wil bijna nooit tekenen en als hij het doet is het een hoop gekras… Vorige week tekent hij ineens zijn broertje… een duidelijk herkenbaar poppetje met hoofd, romp, armen/benen, ogen en zelfs navel en een piemeltje :mrgreen: :shock:
De oudste van mijn zus had ook veel moeite met wennen maar die is onlangs getest en blijkt hoogbegaafd te zijn. Ik denk niet dat dat hier speelt maar je weet nooit natuurlijk, dan zal dat vast wel naar voren komen als hij wat langer op school zit.
Over iemand anders laten wegbrengen, papa heeft hem ook al een keer weggebracht en toen was het ook hetzelfde verhaal. Ik kan moeilijk allerlei mensen gaan vragen om dat te doen. (mijn familie woont niet in de buurt)
Ik denk ook dat de start voor hem moeilijk is. Vanaf 8:35 mogen ze naar binnen en 8:45 gaat de bel en beginnen ze. Ze mogen dus in die 10 minuutjes wel even lezen of een puzzeltje doen ofzo. Maar in principe gaan de meeste kindjes meteen zitten en beginnen ze gelijk om 8:45.
Op de peuterspeelzaal was het altijd 15 min. samen spelen als je kind dat wilde, dan ouders weg en 15 daarna gingen ze pas in de kring.
Ik heb al voorgesteld toen we wel vroeg waren om even samen te lezen maar dit wil hij ook niet.
Toen ik vroeg hoe het was bij het ophalen vanmiddag zei hij weer; leuk!
En hij was zelf 1x door de juf naar de wc gestuurd en is daarna nog 2x zelf gegaan. dit laatste heeft hij een luid applaus voor gehad van de juf en de kindjes. Maar nu heeft hij het alweer over morgen, dat hij niet wil. :?
Ik probeer het afscheid idd al zo kort mogelijk te houden, de juf raadde dat ook al aan. Maar het is dus gewoon heel lastig om hem uberhaupt bij de klas te krijgen aangezien hij gaat zitten/aan mijn arm hangen e.d.
O enne dat in de houdgreep nemen is de enige manier dat hij niet aan mij blijft hangen, en me gelijk achterna rent. Zodra de deur dicht is zit hij rustig op schoot. (heb vanmorgen even gegluurd na een min. of 2) :oops:
En thanks voor de :hug: Ik vind het idd heel moeilijk al probeer ik er op school luchtig over te doen. Ik zeg ook iedere keer, dat hij lekker op school gaat spelen e.d. en dat ik hem weer kom halen tussen de middag.
Maar ondertussen zit er een grote brok in mijn keel als ik hem zo zie.
@Amaya wrote:
O enne dat in de houdgreep nemen is de enige manier dat hij niet aan mij blijft hangen, en me gelijk achterna rent. Zodra de deur dicht is zit hij rustig op schoot. (heb vanmorgen even gegluurd na een min. of 2) :oops:
Ohh! Misschien klinkt het hier ook wat strenger dan dat het in het echt is!
Hoop dat ie zich snel wat lekkerder op zijn plekje gaat voelen!
@Amaya wrote:
Tja, het is alleen zo dat het best goed gaat als ik weg ben. De juf neemt hem (in de houdgreep) op schoot en zodra de deur dicht is en mama weg dan word hij al rustiger.
Ze leest/vertelt dan even wat en staat dan op om wat bij het bord te doen. Dan zet ze hem dus op de grond en loopt hij automatisch naar zijn stoeltje.
Ik ben bang als ik er nu mee stop we over een tijdje weer hetzelfde probleem hebben. :think:
Ik herken het helemaal. Lasse heb ik de eerste ewken ook met veel drama moet achterlaten incl de houtgreep van de juf. Ik heb er hier toen ook een topic aan besteeds om het zo naar was.
Je denkt ach dat gaat ie wel leuk vinden, ging al jaren drie dagen per week naar GO maar zelfs dat is natuurlijk heel bekend. En dan ineens die vreemde school met die vreemde kinderen en die juf. Ik denk dat de overgang veel groter is dan wij bedenken. Lasse wilde ook niet en heeft de hele boel bij elkaar gekrijst. Aankleden ging tergend, moest hem soms voortslepen.
Maar ermee stoppen voelde niet als de oplossing. Ik denk dat het hier een paar weken heeft geduurd en daarna is hij altijd huppelend gegaan. tot na de zomervakantie - toen moest ie ewer even flink wennen. Niet met zoveel drama maar het was wel weer even lastig.
het komt vast helemaal goed de overgang is gewoon erg groot en ze voelen zich gewoon niet veilig.
handig al die tips op voorhand, mijn zoon mag 16 mei beginnen en zegt nu ook al dat hij niet naar school wil ik hou m’n hart vast.
gr marina
Hopelijk valt het mee Marientje!
Hier gaat het inmiddels heel goed, hij gaat met plezier naar school sinds eind november.
Hij is alleen heel erg gevoelig voor prikkels, de juf merkt dat ook steeds weer op. Plassen gaat ook op en af, hij is nu wel meestal (zo goed als) droog, maar vaak net aan het einde van een dagdeel is hij toch wat nat.
Hoop dat dat ook vooruit blijft gaan, hij heeft vaak gewoon geen zin om te gaan :shifty:
:thumbup:
Ik denk dat we ons vergissen als we denken dat onze kinderen dit wel gemakkelijk gaan doen als ze al naar creche of go oid gingen. Het is voor hen toch iets mega anders - vreemd, eng, overweldigend.
Fijn dat het goed gaat - bij mij was het in begin ook een drama maar ondertussen al meer dan een jaar een ventje dat heel graag naar school gaat. Alleen na de zomervakantie toen had hij moeite weer in het gareel te gaan.
amaya hoe gaan ze daarmee om op school, marc plast eigenlijk overal behalve nu op de PSZ en hij zegt dat hij op de basisschool ook niet gaat…ook hij is soms gewoon te laat. Echt lastig.
het zal ook allemaal wel goed komen met school daar ben ik van overtuigd tis puur omdat het nieuw is idd nieuwe juf, nieuwe kinderen.
gr marina