Ahhhhh thanks Cell voor je bericht… Doet me goed. Ja je wilt inderdaad dat je kind goed opgroeit en het allemaal als moeder helemaal goed doen. Maar ik denk ook zolang je intentie goed is ben je al een geweldige moeder. En veel mensen vinden die potjes maar rotzooi, maar ik ben toch echt iemand die liever heeft dat ze dat dan in ieder geval een beetje eet hoor. En ik moet zeggen dat ze de laatste paar weken steeds beter stukken eet (als ze van ons mee-eet). Wat ik nu wel doe is of fruit of yoghurt geven en niet meer alletwee. Dat werd denk ik toch een beetje teveel. En die fles daar kan ik me echt niet druk over maken, een vriendin van mij heeft de fles pas net laten vallen en haar dochtertje is nu 2. En als ze straks geen gewone melk lust ga ik lekker verder met nutrilon, lekker puh 
Nogmaals bedankt voor je bericht. En met je oudste is het nu ook weer helemaal goed gekomen met eten? Jeetje joh zolang alleen maar die macaroni met kaas willen eten, is ook een eigenheimer geweest dan :mrgreen: Maar je hebt helemaal gelijk, beter dat dan niets.
Als ik je schema lees vind ik dat ze best veel eten krijgt. Ikzelf zou het potje niet meer doen. Als ze honger heeft eet ze wel en anders krijgt ze nog een toetje (zou zelf ook alleen yoghurt doen) en dan ook nog een fles voor ze naar bed gaat. Gewoon bordje met stukjes voor haar neus zetten en zelf lekker laten kliederen terwijl jij eet. Als je klaar bent eventueel nog helpen om het naar binnen te krijgen en lekker een bakje yoghurt toe (eventueel wat meer als er helemaal niks naar binnen is gegaan )
Maar als je zelf vind dat je dat potje nog moet geven gewoon doen. Het is jouw kind dus jij bepaalt wat erin gaat.
Ja, het is goed gekomen, al is ze nog steeds een moeilijke eter.
Macaroni is nog altijd favoriet, maar helaas zonder iets erbij.
Ook eet ze geen tot nauwelijks brood, maar ze eet wel crackers en beschuit en ze groeit er goed op, dus toe maar.
Het is gewoon een redelijk zwaar op de hand zijnd meisje en als je zou zeggen, geen beschuit, je eet brood, dan eet ze dus niks en dat houd zij (als uitzondering op de regel) wel degelijk maanden vol.
Maar goed, ze is bijna 7, 126 cm lang en weegt 22 kilo en dat is prima.
Dus ze zal toch genoeg binnenkrijgen al met al.
cell ik moet even kwijt dat ik het super vind hoe jij je berichten hebt verwoord…heel duidelijk en precies hoe ik erover denk en doe…
hier een makkelijke eter…alleen nu ff niet hi… gisteren dan weer wel en dat was met de pot mee…vandaag eten we iets wat ik haar nog niet wil geven en dus krijgt ze een potje…
Dama zoals we vanmiddag er nog over hadden, pik eruit waarvan jij denkt dat past bij mij en wil ik proberen! werkt het niet dan werkt het niet en probeer je weer wat nieuws! Je doet het super allemaal dus dit gaat je ook lukken om hierin een balans te vinden!
en thanks voor de tips voor het niet willen slapen en een sago kind hihi…
Ben benieuwd hoe het straks gaat…ik hou er gewoon rekening mee dat het nog wel dag of 3 duurt dat ze weer goed slaapt! en…zo heeft ieder zijn eigen dillema!
@ Lins: Thanks meid voor de complimenten. En fijn dat je iets aan mn raad had… En wie weet gaat ze straks gewoon lekker slapen, ze kunnen je soms verbazen! En jij doet het ook super als moeder! Want als je dochter zulke praatjes heeft kan het niet anders dat ze het naar haar zin heeft thuis :mrgreen:
Jada heeft net lekker een potje gegeten en straks bij ons nog wat ravioli en komkommertjes. Daarna nog een toetje of wat fruit. Ik heb het nu veel meer losgelaten, ben zo blij dat ze in ieder geval haar potjes goed eet en de rest komt vanzelf wel.
You go girl… :thumbup: 8)
Nog een kleine toevoeging… eten leuk en gezellig vinden en er naar uit kijken om gezellig aan tafel te zitten en te keuvelen is minstens zo belangrijk als het eten zelf.
Soms word eten meer een soort van noodzakelijk ding… we moeten nou eenmaal eten en vergeten we dat het ook een belangrijk sociaal samenkomen is.
Aniek was indertijd zo’n hardnekkige weigeraar dat het bij ons aan tafel niet gezellig meer was, we zagen er tegen op, waren enorm gefocussed op haar, zou ze een hapje nemen of niet, we probeerden haar over te halen… als je nou dit, als je nou dat, toe nou, 1 hapje maar enz…
En het eten werd er niet leuker op. Zij at niet, ik zat soms van frustratie te huilen en mijn man werd pisnijdig… nee heel gezellig.
We hebben er uiteindelijk hulp bij moeten halen. Een kinderpsychologe met een specialisme in eetproblemen kwam bij ons thuis en heeft 1x meegekeken en toen kregen we advies.
Geen eten neerzetten, gewoon een leeg bord. Ze moet wel aan tafel zitten, jullie maken het als ouders gezellig. Lekker eten, wijntje ofzo erbij, kaarsjes aan van mijn part enz.
Muziekje op en laten zien dat eten gezellig en lekker kan zijn.
We mochten haar niets aanbieden en met haar niet over eten praten.
Oeh… moeilijkste opdracht ever.
Het is ons pas de 3e dag gelukt om echt niets te zeggen.
Na een paar weken pakte ze met haar handjes iets van mijn bord en ik moest echt op mijn tong bijten om niet te zeggen “goed zo!, nog een hapje?”
Nope, geen gepush.
Gewoon laten gaan, glimlachen en toen het op was, gevraagd, was het lekker?
Meer niet.
Na verloop van tijd pikte ze steeds meer van mijn bord en vroeg ik haar “wil je iets op je eigen bord?” Dat wilde ze wel en zo is het langzaam goedgekomen.
Met de anderen hebben we dus nooit meer overhalende woorden gebruikt, maar vooral werk gemaakt van het gezellig samen zijn.
Wij praten ook met elkaar onder het eten en er mag best veel.
Het advies was toen echt… JIJ bepaald als ouder WAT je eet, maar je kind bepaald OF ze eet en hoeveel.
Eten mag ook echt gewoon gezellig zijn, stel je wat ontspannener op, maak het gezellig, zacht een muziekje op, geef d’r zelf een lepeltje, leg wat dingen neer om uit te proberen en maak je niet druk over geknoei of dingen die op de grond vallen.
Als je als ouder nu al een zwaar iets maakt van eten, dan loop je het risico dat eten ook door je kind als issue word gebruikt.
Dus idd, het loslaten en vertrouwen hebben is het belangrijkste :thumbup:
Helemaal mee eens Cell, het eten moet wel iets gezelligs zijn en blijven. Ik merk wel dat ondanks dat ik het van binnen soms wel is moeilijk vind als mijn dochtertje minder goed eet, het toch een gezellig moment is. Ik dek altijd gewoon de tafel, tv gaat uit en we praten gezellig met elkaar de dag door. En ik denk nu maar zo, dan komt ze 's nachts maar voor een flesje hoor. Daar heb ik trouwens nooit moeilijk over gedaan.
Wat moeilijk moet dat voor je zijn geweest als je dochtertje zo weinig at, dan mag ik toch in mijn handen klappen. En wat ik nu ook doe net als jou toen is dat ik het niet eten zo weinig mogelijk aandacht geef. Ik merk dat ze dan toch weer een stukje pakt na een tijdje. En wat helpt is dat ik een beetje van het eten van het potje op haar dienblaadje leg zodat ze zelf kan smeren (hahaha) en dan kan ik de rest er gewoon inlepelen. Maar als ze dat ook niet wilt dan stop ik en ga ik gewoon lekker met haar lachen zodat het geen negatieve lading krijgt.
Zo blijven we gewoon lekker bezig. En ik denk ook dat er geen goed of fout is, ieder zijn eigen manier. Hoe oud zijn je kids nu eigenlijk? 4 in totaal toch, RESPECT! :mrgreen:
yep 4, respect, thx… ik zeg zelf vaak gekscherend dat ik eerder valsspeel… heb er 3 gehad om te oefenen, moet het met die 4e toch wel goed gaan :mrgreen:
De oudste word 7 in september, daarna word onze zoon 6 in oktober, andere zoon 3 in augustus en de jongste is vandaag 1 geworden :inlove:
En die eet alles wat los en vast zit… broodjes gewoon in 4 stukken, dan kan ze ze goed vasthouden en afknabbelen… geweldig vind ze dat. :inlove:
Onze oudste kreeg vanaf 4 maanden potjes of zelf gepureerd eten. Alles ging erin als zoete koek. Tot ze 10 maanden was (na een oorontsteking), ‘mijn’ eten hoefde ze niet meer, potjes nog wel, behalve als er te grote stukken in zaten… Ook dat werd steeds minder tot ze nog maar een paar smaken hoefde dus kon ik iedere keer een potje wegknikkeren. De ene dag wel macaroni, de andere dag niet. Dat werd ik zo zat! Toen ze ruim 1 jaar was zijn we gewoon een bord met stukjes eten voor gaan zetten. Eet je niet, dan niet! Wel aan tafel, geen aandacht aan schenken (dat was moeilijk!). Toen ze anderhalf was ging ze langzaamaan wat eten, tot dat haar zusje is geboren. Toen is ze weer gestopt met warm eten. Inmiddels is ze bijna 2,5 en eet ze nog steeds erg weinig… We zijn nu al blij met een paar happen groente en gezelligheid aan tafel. Meestal lukt dat laatste nu wel. Haar toetje heeft ze eigenlijk altijd wel gekregen. Soms belonen we haar nog met een schepje appelmoes.
Bij onze jongste hebben we de potjes overgeslagen en zijn we gaan bijvoeden op de rapley manier. Ze is nu 10 maanden en over het algemeen eet ze prima!