Hallo allemaal,
wij zijn nu meer dan 3 jaar geleden begonnen om een tweede kindje te krijgen. De eerste was toen 1,5.
Twee miskramen gekregen in die drie jaar, en verder niets. Bij de gyn bleek dat ik verminderd vruchtbaar ben omdat ik boven de 35 ben en dat vriend verminderd vruchtbaar is, omdat ie maar 25% van het gemiddeld aantal zwemmertjes heeft… we besloten de mmm niet in te gaan.
Nu, na net de 2e mk gehad te hebben, heb ik een recept van de pil op zak… we stoppen er mee. raar hoor. En wat ik nog het ergste vind: ik wil mijn kind zo graag een brusje geven… ja, ik weet het: ik ben heel dankbaar en blij dat ik 1 kind heb!! een prachtzoon, maar toch… het is wel een soort afscheid.
Tot nu toe nog niemand gevonden die ook bewust gestopt is na een tijd proberen, is hier iemand die het herkent??
Dapper van jullie dat jullie de knoop durven door te hakken en de periode van proberen willen afsluiten.
Wij wilden ook de periode van proberen afsluiten maar hebben besloten om toch wat onderzoekjes in het ziekenhuis te laten doen, zodat we voor onszelf echt wisten dat we alles geprobeerd hadden.
Is geen antwoord op je vraag, misschien maar een beetje. Ik vond het ook erg moeilijk en definitief om zomaar op te houden met proberen. Op het moment is er nu nog hoop maar we weten ook niet waar dit ‘schip strandt’.
Iig veel sterkte.
Dapper van jullie dat jullie de knoop durven door te hakken en de periode van proberen willen afsluiten.
Wij wilden ook de periode van proberen afsluiten maar hebben besloten om toch wat onderzoekjes in het ziekenhuis te laten doen, zodat we voor onszelf echt wisten dat we alles geprobeerd hadden.
Is geen antwoord op je vraag, misschien maar een beetje. Ik vond het ook erg moeilijk en definitief om zomaar op te houden met proberen. Op het moment is er nu nog hoop maar we weten ook niet waar dit ‘schip strandt’.
Iig veel sterkte.
dank je… ja, ik vind het ook moeilijk hoor. na de mk moesten we wachten tot de volgende menstruatie voordat ik de pil kon gaan slikken. Ik merk dat ik dan toch denk… dat is dus over 1 eisprong en wie weet… Verstandelijk is het bst goed om te stoppen, de eerste is inmiddels naar school en ik heb mijn leven zo ingedeeld (weer opleiding begonnen) dat een baby de hele zaak weer op zijn kop zou zetten… maar tegelijkertijd moet ik er niet aan denken dat ik zometeen de kast met babyspullen moet opruimen…
moet wel zeggen dat we wel onze eerste stapjes op het pleeggezin/adoptiegezin worden aan het zetten zijn…
we hebben besloten en ik ga slikken, maar het is toch wel raar…
Echt knap om zo’n besluit te nemen.
Wij ‘worstelen’ gewoon verder, maar hebben ons ook opgegeven voor adoptie. Een adoptie kindje lijkt me ook een hele fijne verrijking.
Daar gaan we dus ook sowieso voor. Of we nou zelf wel of geen kindje krijgen.
En gister of eer gister stond ook nog een heel stuk in de krant over dat er zo’n chronisch tekort is aan pleeggezinnen in nederland, dat heel veel kinderen nu op plaatsen zitten waar ze niet zouden moeten zijn, maar als er meer pleeggezinnen zouden zijn, deze kinderen ook een fijn huis zouden kunnen krijgen.
Ik, persoonlijk, juich dat erg toe!
Succes met alle te nemen beslissingen.
Pebble
ja, adoptie zou ik ook wel willen, maar… dat duurt zo lang (ben al 39) en het is niet te betalen voor ons… tuurlijk kunnen we sparen en dan over 3 of 4 jaar een wat ouder kindje adopteren (het verschil in leeftijd mag toch 40 of 41 zijn?) maar… dat duurt me te lang. Inderdaad nu met die pleegzorg campagne is het misschien een goede kans om een kindje (langdurig het liefst, opvoedingsvariant) in huis te krijgen… ondanks de campagne duurt dat ook nog wel even, maar wie weet sneller dan adoptie. Hoewel ik ergens zag dat iemand schreef over adoptie uit NL… dat zou makkelijker gaan… ergens anders las ik weer van niet…