Sinds woensdag weten wij dat onze kleuter van 5 autisme heeft en wilde deze tekst wat ik op internet tegen kwam graag met jullie delen…
ONDER DE VLEUGELS VAN…
Toen God de moeders van de kinderen met autisme schiep was hij al 6 dagen aan het overwerken.
Een engel verscheen en zei:
U steekt wel heel veel tijd in deze exemplaren.
Heb je de specificaties van deze bestelling al eens gelezen?
Vroeg God vermoeid.
De moeder van zo’n kind moet buitengewoon goede ogen hebben, zodat ze kan zien hoe bijzonder haar kind is.
Wanneer allen verblind zijn door het syndroom.
Ze heeft ook veel meer energie nodig zodat ze het nooit opgeeft, ook niet als anderen dat wel doen.
Ik heb haar een sterker hart gegeven met een groter vermogen om lief te hebben en te begrijpen.
God zei de engel terwijl ze zijn mouw aanraakte, U kunt beter wat rusten en morgen verder werken
Dat kan niet sprak “God” er zijn meer kinderen met autisme dan de wereld weet.
De engel vloog langzaam rond het schepsel en bestudeerde het nauwkeurig.
Opeens stopte ze en boog zich voorover.
Haar vinger gleed over de wang van de vrouw.
Ze lekt zei de engel, ik denk dat U er te lang aan door heeft gewerkt.
Dat is geen lek “zei God” dat is een traan.
Waar is die voor?
Vroeg de engel.
Ik neem aan voor veel te veel onrechtvaardigheid, voor gebrek aan begrip “zei God”.
U bent werkelijk geniaal zei de engel.
God keek somber en leunde achterover in zijn stoel.
Die traan heb ik niet gemaakt zei hij mijn kind is anders, anders dan de rest.
Mijn kind houd niet van onverwachte dingen misschien herkent U dat wel, er komt iemand spontaan op visite en U had er niet op gerekend, vervelend…
Voor deze kinderen zijn zulke dingen een regelrechte ramp.
Ze zijn verstoord in hun dagelijkse dingen.
Wij zullen misschien hebben geleerd om tegen de visite te zeggen, het komt eigelijk niet zo goed uit.
Mijn kind kan dat niet, weet namelijk niet waarom het zich rot voelt… en gaat vervelend doen, of trekt zich terug.
Misschien geeft het U geen hand of zegt hallo, niet omdat mijn kind dat niet wil… maar gewoon niet kan.
Mijn kind kan maar 1 ding tegelijk, dus geef hem geen plus en min sommen door elkaar, dat brengt mijn kind in verwarring en kan het zelfde gedrag gaan vertonen als hier boven.
Mijn kind wil wel graag vriendjes, maar weet niet hoe het moet maken, Of ik hem dat kan leren?.. soms wel en soms niet.
Mijn kind kijk anders naar de wereld dan U en ik.
Mijn kind snapt zijn eigen gevoelens niet, dus is het moeilijk voor mijn kind om rekening te houden met de uwe…
Hoe komt dat?..
De hersenen van mijn kind werken anders dan die van U en mij, hij heeft als ware een andere bril op.
Hoe U mijn kind het beste kan bereiken?.. door duidelijk tegen hem te zijn, vertel hem hoe wat wie en waarom en het zal U beter gaan begrijpen.
Mijn kind is anders, anders dan de rest, maar probeert U zich in te leven in mijn kind en U zult begrijpen waarom ik zoveel van mijn kind kan houden.
:-*
Had het al elders gezegd.
Erg mooi en heel erg herkenbaar.
Dank voor het delen. Ik hield het niet droog 
Zoveel herkenning hier 
Amaya,
dank je wel om zo’n prachtige tekst met de andere kokmama’s te delen ! :-*
Vriendin van me, haar kleindochter van 11 j, heeft ook diagnose gekregen.
Ik heb je tekst gecopieerd en haar doorgemaild…
voor jou: :hug: :hug:
liefs
Gerda
:thumbup: :hug:
Mooi…
wat een mooi, ontroerend gedicht.
bedankt voor het delen! :-*
en een :hug: voor jou.
Deze bijzondere kinderen hebben bijzondere mama’s!
:hug:
Ow jeeee… ik krijg het er moeilijk van…
Mijn Luuk hoort ook tot de groep bijzondere kindjes…
Vind het een hele mooie tekst :-*
Daar word je even stil van zeg… Prachtig om te lezen, ik hoop dat het je de houvast geeft die je nodig hebt :-*
Tranen springen in m’n ogen…
Mijn zoon heeft pdd-nos en met name het onbegrip vanuit de omgeving kan soms keihard aankomen. Ik heb me jarenlang een vreselijke moeder gevoeld, totdat ik de diagnose te horen kreeg… aan de ene kant storte mijn wereld in, maar aan de andere kant…
Ik ben niet gek, ik ben geen slechte moeder en ik heb al die jaren gelijk gehad wat betreft mijn zoon en nu EINDELIJK gaat hij de hulp krijgen die hij nodig heeft! Ik heb eindelijk mijn doel bereikt!
Dikke :hug: aan de andere mama’s
Heel mooi!!
Mijn broer is ook autistisch (en we verdenken mijn vader er ook van)
Daar zijn ze pas na 30 jaar achtergekomen en die heeft een hoop ellende meegehad en mijn ouders ook.
en zoontje van Rob zijn zus is dat ook. Best pittig. (ze hebben ook nog een downie)
:hug: voor jullie
Prachtige tekst. Mijn kleine nichtje is ook authistisch. Ik zal de tekst naar mijn zus doorsturen. Zij heeft er vast steun aan!
ik kon hem al, maar telkens zo herkenbaar…
Hier 2 kids met autisme… dus gezellig druk in huis soms…
ik zeg altijd heb 2 bijzondere kindjes…
Een aantal van de clienten waar ik werk zijn ook autistisch. Ik kan het bijzondere wel waarderen. Maar dit zijn onderhand volwassen mensen waar vroeger helemaal niet bekend was wat autisme was en dat zij dit hadden. Er is veel leed geweest in die families om te komen waar ze nu zijn.
Ik hoop dat het anno nu voor jullie wat beter is allemaal.
Mooie tekst …
Mijn zusje heeft sinds kort de diagnose “Asperger” gekregen. Ze is 33 en ik vind het heel verdrietig dat ze er nu pas aan kan gaan werken, nu ze een “etiketje” heeft. Aan de andere kant ben ik er ook blij om, want met de kracht, vasthoudendheid en liefde van mijn moeder kan het nu alleen nog maar beter gaan. Diep respect daarvoor, ook voor alle andere mama’s van bijzonder speciale kindjes.
@nannietje wrote:
Mooie tekst …
Mijn zusje heeft sinds kort de diagnose “Asperger” gekregen. Ze is 33 en ik vind het heel verdrietig dat ze er nu pas aan kan gaan werken, nu ze een “etiketje” heeft. Aan de andere kant ben ik er ook blij om, want met de kracht, vasthoudendheid en liefde van mijn moeder kan het nu alleen nog maar beter gaan. Diep respect daarvoor, ook voor alle andere mama’s van bijzonder speciale kindjes.
Ik kreeg ook op mijn 33ste de diagnose Asperger.
Voor mezelf heel fijn nu te weten dat er wat is. En dat ik de dingen kan duiden.