Hallo,
Ik zit met het volgende. Al wordt het wel een lang verhaal.
Mijn man heeft voor mij een relatie gehad met een vrouw die al een kind had. Hij, dat kind,is dus niet van mijn man(even voor de duidelijkheid). Zijn vader wil hem niet meer zien. Toen ik mijn man leerde kennen, ging hij nog steeds met haar zoontje om, zo 1 keer in de twee weken, een dagje wat leuks doen. Daar merkte ik eigenlijk nooit zoveel van, want ik had ook mijn eigen ding te doen. Totdat we gingen samenwonen. Toen had ik ineens om de week een kind over de vloer. Toen heb ik daar ook heftige discussies over gehad. En het zit zo, dat de moeder van hem erg weinig geld heeft, haar huis uit gezet was, 10 keer verhuisd is, van het ene krot naar het andere krot, en iedere nacht een andere man over de vloer had. En dat vond ik ook wel weer heel erg zielig, maarja, verder had ik ook niks met hem dus had ik ook zo iets van, ja, heel erg, maar ik ben niet degene die je kan, moet of wil helpen. Mijn man daarintegen heeft hem wel zien opgroeien en vindt het wel erg belangrijk en dat mag ik natuurlijk ook niet over het hoofd zien. Dus na heel lang nadenken heb ik toch besloten om te zeggen, nou, laat hem maar komen dan, maar niet om de week, 1 keer in de maand, 's avonds halen en de volgende dag aan het einde van de dag weer naar huis.
Toen dat eenmaal was afgesproken dacht de moeder van hem dat wij wel een mooi oppas adres waren en ging om ieder wissewasje mijn man bellen en vragen of wij konden oppassen. Ik heb dit dus vanaf het begin afgekapt, want dat zijn echt haar eigen problemen. Ik heb toen heel duidelijk met mijn man afgesproken dat het 1 keer in de maand een weekend is en dat dat het ook is, niet meer en niet minder. Dat doen we nu dus al twee jaar zo. En ik moet eerlijk zeggen dat ik het nog steeds liever anders zie. De weekenden dat hij er is kan ik me nogal irriteren. Ik wil me niet teveel met hem bemoeien ik wil me niet aan hem gaan hechten. Dus alles at er dat weekend gebeurd laat ik over aan mijn man. Ik doe net of ik het leuk vind en dan is iedereen tevreden. Maar ik kan me zo irriteren. En die irritatie is eigenlijk om zijn opvoeding. Die jongen is nu 12. Wordt ieder weekend geconfronteerd met een andere vent bij zijn moeder, dat jochie stinkt naar rook en zijn leren zijn vies. Ik ken hem nu 2,5 jaar en hij mag altijd al elke film kijken die hij wil. Films voor 16jaar en ouder, die ik eng vind, doen dat jongetje helemaal niks. Hij heeft de meest gruwelijke spelletjes op de playstation, waarbij er het liefst 300 mensen onthoofd worden binnen 2 minuten. Hij is onbeleefd en speelt nooit buiten, ook al is het 35graden buiten. 's ochtends ontbijt hij niet, wil hij liever cola. Ik irriteer me hier zo aan, maar het heeft voor mij geen zin om hier wat van te zeggen. Die ene keer in de maand. Zijn moeder vind toch weer alles goed. Mijn man en ik laten wel af en toe weten wat we er van vinden, maar de rest van de maand mag hij toch weer alles.
En afgelopen weekend sloeg alles. Hij zij dat hij het grappig vond hoe Theo van Gogh vermoord was. Toen heb ik echt heel duidelijk laten weten dat het nooooooooit grappig is als er iemand vermoord wordt. Waarop hij zei, ik vind het ook niet grappig dat hij vermoord is, maar wel grappig hoe hij vermoord is >:( >:(.
Ik weet niet meer wat ik moet. We zijn nu getrouwd en krijgen zelf een kleintje. We vieren altijd met mijn hele schoonfamilie sinterklaas en dat is precies het weekend dat hij eigenlijk komt. Ik had in gedachten het dan een weekje op te schuiven. Nu heeft mijn man voorgesteld dat hij ook gezellig sinterklaas komt vieren. Ik heb hier helemaal geen zin in. Dat is iets van onze familie, daar hoort hij niet bij.
Ik weet niet meer wat ik hier nu mee moet. Nu laat ik hem gaan op zijn playstation en met zijn films, maar als straks ons kleintje er is zie ik dat echt niet zitten. Ik irriteer me aan hem, terwijl hij er eigenlijk niks aan kan doen, het is eigenlijk heel erg zielig voor dat arme jochie. Maar toch irriteer ik me meer en meer. Gelukkig merkt hij er niks van. Mijn man weet dat ik me af en toe zo voel, maar dat het me inmiddels echt tot hier zit, weet hij niet. Ik bespreek altijd alles met hem, maar dit is zo moeilijk, omdat hij het belangrijk vind. Heel, heel eerlijk gezegd, heb ik eigenlijk liever dat hij helemaal niet meer komt. :-[ (en aan de ene kant vind ik dat ik me nu moet schamen en aan de andere kant vind ik dat ik er recht op heb)
Wat vinden jullie hier nu van?
Ik plaats hem bij huiskamer en bij zwanger zijn, ik weet dat er namenlijk veel mensen huiskamer niet lezen en wel zwanger(ook al hoort hij daar misschien niet thuis)
Maar ik hoop echt dat ik veel reacties hier op krijg, want ik heb eigenlijk niemand om dit mee te bespreken :-/
Pfoei, wat een verhaal. Dat kind heeft duidelijk een gedragsprobleem en ik denk niet dat je dat 123 kan oplossen.
Ik denk dat het heel verstandig is om met je man over je gevoelens te praten. Wat vaak helpt, is hem te vragen om zich eens in jouw positie te verplaatsen en te vragen wat hij er dán van denkt. Je wil niet weten hoe snel mensen dan hun mening bijstellen.
Deze jongen woont die dagen in JOUW/JULLIE huis, en moet zich dus houden aan JOUW/JULLIE regels. Dus dat wil zeggen: jullie hebben gewoon ontbijt: hij ook. en dat met alles. Niet goed, dan heeft hij een probleem. Ik denk dat hij met alles té makkelijk weg kan komen en dat heeft die knul natuurlijk ook door. Het is sneu dat zijn moeder het met iedereen aanlegt, maar dat praat niet meteen zijn gedrag goed.
Ik ben het met Veerle eens. Het is zielig voor dat joch, maar je kan ook niet alle leed van de wereld op je schouders dragen.
En een Sinterklaas-familieavondje met een ‘vreemd’ kind dat overigens al lang niet meer in Sinterklaas gelooft en het liefst waarschijnlijk agressieve spelletjes op zijn playstation speelt, zit de familie denk ik ook niet op te wachten. Dat brengt voor de familie misschien ook weer verplichtingen met zich mee. Die willen die knul dan ook weer niet overslaan en worden dus min of meer op kosten gejaagt.
Wat veerle zegt, in gedachte de rollen eens laten omdraaien, wil vaak helpen. Ik vind dat dat weekend best verzet kan worden. Ook omdat Sinterklaas een gezellig familie-avondje moet zijn, vind ik ook juist dat zo’n knul dit moet vieren met zijn eigen moeder en familie 
Hoi
Ik sluit me aan bij Veerle, je moet duidelijk stellen dat er in ieder huis andere regels gelden en dat hij zich daaraan heeft te houden.
Het enige probleem daarin is, dat je dat vanaf het begin had moeten doen, nu kan hij het in verband brengen met de geboorte van je kleine, en kan daar weer een conflict over starten.
Maar het is niet het makkelijkste probleem waar je in zit… sjongejonge
Kan je er echt niet met je man over praten? want het is iets waar jullie met z’n tweeen over moeten praten, wij kunnen wel leuk advies zitten geven maar de beslissing ligt bij jullie… helaas…
Maar het beste is om een duidelijke grens aan te geven, voor jou en voor je gezin…
En als jij hem er niet bij wilt als jullie met je gezin sinterklaas viert moet dat gewoon kunnen.
Ik zou het ook niet zo leuk vinden denk ik. zeker als je kijkt naar hoe de relatie is tussen jullie…
Nou, ik wens je veel suc6 met je beslissing…
Liefs Norma
Hai Wurmpje,
Da’s inderdaad een moeilijke situatie. De jongen kan er niets aan doen dat hij zo wordt opgevoed door zijn moeder en jij hebt gelijk als je zegt dat jij niet verantwoordelijk voor hem bent, maar…
Voor de jongen zijn de weekenden bij jullie misschien wel heel erg fijn, mensen om hem heen die aandacht aan hem besteden. Steeds dezelfde vrouw en dezelfde man in hetzelfde huis. Een klein stukje stabiliteit.
Valt er met hem te praten? Kan je hem uitleggen dat wat hij thuis leert en ziet niet heleaal normaal is (ik moet oppassen met wat ik schrijf, want wat is normaal tegenwoordig?). Probeer eens uit te leggen dat jullie er andere regels op na houden en dat hij zich daar aan moet houden.
Heb je wel eens moeite gedaan contact met hem te krijgen of heb je je gewoon van 't begin af aan voorgenomen: hij is niet van mij, hij hoort niet bij mij en dus wil ik hem niet in mijn leven toelaten?
Ik veroordeel je niet hoor want ik zou waarschijnlijk dezelfde gedachten hebben als jij maar ik kan me ook voorstellen dat je man zich nog steeds verantwoordelijk voelt en dat siert hem enorm. Hij zou ook de jongen aan de kant kunnen zetten omdat hij toch niet de vader is maar dat doet hij niet. Jouw kindje krijgt dus straks wél een verantwoordelijke papa en mama. Voor je man kan het ook niet makkelijk zijn.
Ik denk dat je er met je man over moet praten en ook met de jongen zelf, wanneer niemand hem vertelt wat hij fout doet kan hij er ook niet van leren…
Wat beteft de Sinterklaasviering, zou ik zijn bezoek ook uitstellen. Niet alleen omdat je vindt dat hij er niet bij hoort maar ook omdat je jouw familie er dan mee opscheept en misschien de jongen er geen plezier mee doet. Voor hem zijn het waarschijnlijk weer de zoveelste onbekenden die hem afkeuren. Let op! Kinderen voelen en weten zoveel meer dan je denkt!
Heel veel sterkte en succes ermee
Daniëla
Wat jullie allemaal zeggen, ben ik het ook mee eens hoor. Het gaat mij erom, had ik misschien even duidelijker moeten stellen, maar aan de ene kant vind ik het allemaal heel erg zielig voor dat jochie en wil ik hem het weekendje bij ons niet afnemen. Maar aan de andere kant heb ik er gewoon geen zin meer in. En ik neig steeds meer naar dat laatste, dat ik er geen zin meer in heb. En ik weet niet wat ik daar nu zelf van moet vinden, is het egoïstisch van mij om te zeggen dat ik liever niet meer wil dat hij komt?
Het blijft natuurlijk zo dat het ons kind niet is. Maar mijn man kent hem al 10 jaar. Dus mag ik hem, mijn man, dat weekend ontnemen? Kijk al was het nu zijn eigen kind, dan is het heel makkelijk, nee natuurlijk mag ik hem die niet ontnemen. Maar ja, het is zijn eigen kind niet… :-/maar het is wel heel belangrijk voor hem :-[
Denk dat je man erover gaat wat hij voor de jongen voelt. Ook al is het zijn eigen kind niet. Hoe lastig het ook is. Maar je mag je plekje in huis niet afstaan dat ene weekend. Misschien kan je daar met je man over praten.
jeetje, idd erg moeilijk…
ik denk dat je zeker wel met je man hierover moet praten, hoe hoog t je inmiddels echt zit. maar als je daarbij met een oplossing aankomt, kan dit misschien ook zonder dat hij zich enorm in een hoek gedreven voelt (nl een keuze tussen jou en hem…)
die oplossing kan in het volgende liggen:
kinderen hebben altijd baat bij grenzen en duidelijkheid. wanneer hij dit niet bij zn moeder krijgt, wil niet zeggen dat hij dit dat ene weekend niet bij jullie kan krijgen. dit kan juist wel en heeft wellicht toch nog zin! als jij dit met je man bespreekbaar maakt, en hem nog wel 1 keer per maand laat komen, maar dan volgens jouw regels, die dalijk ook voor jullie eigen kindje gelden, is dit wellicht een oplossing? (en dus ook met de sinterklaasviering? of wellicht volgend jaar?)
vroeger was er een meisje bij ons in de buurt die met mij wilde spelen. enkel, mijn moeder wilde haar niet over de vloer omdat ze volledig onhandelbaar was, ze mocht thuis alles. totdat ze gewoon heeeel streng was tegen haar, kon t wel en kwam ze met veel plezier! haar eigen moedre heeft jaren later gevraagd hoe mijn moeder ons zo netjes en rustig had gekregen… :-/ en dat terwijl ze indertijd nogal verontwaardigd was door mijn moeders kordate optreden.
dit ter illustratie, hetgeen natuurlijk voor ieder anders is en beleefd wordt.
ik hoop dat je er wat aan hebt, ik vind je absoluut niet egoistisch, zet die gedachte maar snel van je af! heel veel sterkte, jullie komen er wel uit!
dikke zoen, clau
Hoi Wurmpje,
Wat een verhaal zeg!.
Ten eerste: Het is ontzettend zielig voor het jongetje, maar jij hoeft je er niet schuldig over te voelen. Het is niet jouw kind en zelfs niet die van je man. Het is de verantwoordelijkheid van zijn ex-vrouw.
In principe heb jij al vanaf het begin met tegenzin het jongetje opgevangen, om je man te plezieren. En dat je tot nu toe één weekend per maand je tong af hebt gebeten, zou je man toch moeten weten en waarderen. Tot nu toe hebben jullie het prima gedaan, meer dan dit kon je niet doen.
MAAR: nu wordt de situatie ineens heel anders. Jouw eerste zorg is nu jullie toekomstige kindje, en dat zal het ook vast van je man zijn. Daarom adviseer ik je om er gewoon met je man over te praten. Als je dit op een rustige manier doet, zal hij heus begrip hebben voor jouw standpunt.
Vertel vooral niet teveel vanuit je irritaties, maar vooral vanuit je zorgen voor de toekomstige baby en vanuit de feiten:
- De jongen is ongemanierd en daar kunnen jullie niets aan doen. Je wilt je toekomstige kind daar tegen beschermen. Dat is heel logisch en hoort verantwoordelijk ouderschap!
- De jongen hoort bij de ex-vrouw van je man, en niet bij jullie. Daarom wil je niet dat hij geïntroduceerd wordt bij feestjes van jouw familie. Dat is ook logisch, je hebt het recht om je familie voor jezelf te houden en niet te hoeven ‘delen’ met een jongetje uit een compleet ander gezin.
- Daarbij komt nog, dat jullie de eerste maanden een hoop slapeloze nachten zullen krijgen. Als je er vaak 's nachts uit moet en slaap tekort komt, dan heb je simpelweg niet de energie meer om je irritaties te onderdrukken en is het beter dat het jongetje even wegblijft, totdat jullie je ritme weer hebben gevonden.
Dus:
Bespreek dit goed met je man, hij zal heus begrip hebben. Maak hier goede concrete afspraken over, bijvoorbeeld:
- De jongen komt de week na sinterklaas langs. Hij mag dan bijvoorbeeld een dag extra blijven en krijgt een leuk cadeautje of iets dergelijks.
- Vanaf 1,5 maand voor de geboorte tot aan de geboorte zelf mag hij niet langskomen. (Dit is jouw zwangerschapsverlof! )
- Vanaf de geboorte van jullie kind komt de jongen 3 of 4 maanden niet langs. (Die tijd hebben jullie echt samen nodig!)
- Vanaf 3 of 4 maanden van de geboorte mag hij weer langskomen. Maar dan moet hij zich houden aan de regels van het huis. Die moeten jullie samen opstellen en desnoods op een briefje schrijven, zodat je hier telkens naar kunt teruggrijpen als het nodig is om hem eraan te herinneren.
Bespreek deze regels met het jongetje en zeg erbij dat hij alleen op bezoek mag bij jullie, als hij zich aan de regels houdt. Doet hij dit niet, dan mag hij ook niet meer langskomen. Jullie doen het voor hem, dus dan mogen jullie ook wat van hem terugverwachten. Â
Mochten de problemen van de ex-vrouw groter worden, dan kun je misschien nadenken om hulp-instanties in te schakelen of kinderbescherming.
Eén ding wil ik dus vooropstellen: Jullie zijn geen hulporganisatie! Jullie hebben straks een gezin en huishouden om te runnen en vooral de eerste tijd zullen jullie daar al je aandacht voor nodig hebben.
Enne, ik vind het heel goed dat je man zich bekommert om het jongetje. Als jullie goede afspraken maken dan hoef je hem dat zeker niet te ontnemen. Het zal dus waarschijnlijk een lieve man zijn, die zich zeker om jullie toekomstige kindje zal gaan bekommeren. Daarom zal hij heus wel begrijpen dat rond en na de geboorte die nieuwe kleine even op nummer één komt te staan. En daarna is er weer tijd en ruimte voor dat andere jongetje.
Ik ben trouwens ook benieuwd hoe het jongetje zal reageren op de baby. Als hij vijandelijk gaat doen, is het toch beter om hem niet in huis te halen. Dan moet je man maar een dagje met het jongetje naar het park ofzo. Maar het kan ook zijn dat hij totaal omslaat en ineens heel lief wordt. Kinderen worden vaak stil als ze zo’n lief klein wurmpje zien…
Nou, succes meid, en als je er met je man samen niet uitkkomt, vraag dan gewoon of hij dit forum wil lezen…
Groetjes,
Lissie
Ja, moelijk he ??? ??? ???
Ik ben net heerlijk in bad gaan liggen en goed na gaan denken. En ik ben inderdaad tot de conclusie gekomen dat er regels moeten gaan komen. Mijn man moet zich daar ook aan houden. Regels die we zouden toepassen bij ons eigen kind van zijn leeftijd. Want mijn man ziet hem meer als vriendje dan als zoon. En daar is niks mis mee, behalve dan dat hij 12 is en mijn man iets ouder. En dat moet mijn man onder ogen zien. We zullen daar ook over moeten praten met hem. En ik ben tot de conclusie gekomen dat we dat zo snel mogelijk moeten doen, zodat hij al aan de situatie kan wennen voordat de kleine er is. En de zwangerschapsverlof en kraamtijd, is inderdaad voor ons gezin en niet voor hem. Laten we eerst zelf maar eens wennen aan onze nieuwe gezinssamenstelling. Ik ga nog niet gelijk vanavond met mijn man praten, maar eerst morgen even rustig op papier zetten hoe ik het zou willen zien, qua regels enzo. Want ik kan natuurlijk wel zeggen dat er regels komen, maar het is ook handig om te zeggen welke ik zou willen zien. Ik heb veel aan ieder van jullie reactie. En hoop ook dat het hier niet bij blijft, want in iedere reactie kan wel iets zitten waar ik wat aan heb. En ik wil dit echt nu goed aanpakken en niet half.
Dus jullie meningen en ideën zijn echt nog steeds van harte welkom!!
Ik heb in het eerste stuk ook een deel irritatie en frustratie weggeschreven (en in bad nog even flink gehuild) en dat helpt sowieso al heel veel! Ik kan me echt zo ergeren aan de opvoeding die zijn moeder hem geeft. En het is zo zonde, want het is een heel intelligent kind. Wat moet het nu worden met dat jochie. En die frustratie kan ik niet op haar uiten, want met haar wil ik al helemaal niks te maken hebben, maar dat ga ik in gedachten dan op hem doen. En dat is natuurlijk niet goed. En hij vindt het echt wel leuk om bij ons te komen en hij vindt mij ook heel erg lief, dat zegt hij wel is tegen mijn man. En er valt ook best met hem te praten, we hebben het ook weleens over zijn vader enzo. Dus de relatie tussen hem en ons, dat is verder ook het probleem niet. Er moeten gewoon echt hele duidelijke afspraken komen en regels komen. En ik denk dat dat ook niet echt een probleem is, want we hebben het natuurlijk vaak over opvoeding gesproken en wat de opvoeding voor ons eigen kinderen betreft, zitten mijn man en ik eigenlijk altijd wel op één lijn, gelukkig! Alleen moet hij leren dat het ook van toepassing wordt op het zoontje van zijn ex-vriendin.
Dus ik ben ietsje blijer geworden, maar er is een hoop werk aan de winkel!
Hoi Wurmpje,
Nou, zo te zien ben je echt wel op de goede weg. Je denkt er zelf veel over na en je hebt ook door dat je boosheid eigenlijk gericht is op de moeder van het jongetje en niet op het jongetje zelf.
Zeker nu je zelf bezig bent met moederschap, zul je veel nadenken over hoe jij het zou doen en je des te meer ergeren aan hoe die vrouw het doet.
Maar die boosheid kun je ook op een andere manier gebruiken. Door alles wat die moeder fout doet juist het tegenoverstelde te doen. Zonder dat je het beseft, kunnen jullie toch heel veel voor het jongetje betekenen. Zoals iemand anders al schreef, heeft hij bij jullie een goed voorbeeld, in tegenstelling tot bij zijn ouders. Zo ziet hij hoe het ook anders kan.
Je schrijft dat hij naar rook stinkt en dat zijn kleren vies zijn. Misschien kun je afspreken dat hij eerst lekker onder de douche gaat zodra hij in het weekend bij jullie komt. En misschien kunnen jullie dan een keertje winkelen voor kleren met z’n drieën. Die kleren blijven dan gewoon bij jullie liggen en die mag hij aan als hij bij jullie is. Zet die spulletjes voor hem klaar als hij langskomt. Dat zijn al twee irritaties minder.
Kinderen van zijn leeftijd vinden alles ‘cool’ en ‘tof’ vinden en lopen achter iedereen aan en willen stoer doen. Die opmerking van hem over Theo van Gogh is volgens mij vooral stoerdoenerij. Je merkte hoe hij inbond, toen je er wat over zei. Hij beseft dus heus wel dat het niet goed is dat hij vermoord is. Maar iemand neerschieten en dan met een mes een boodschap achterlaten vindt hij vast ‘cool’ door de computerspellen waarin veelvuldig gemoord wordt.
Het is gewoon een puber die thuis niet ingebonden wordt. Bij jullie wordt’ie dat wel en dat geeft hem misschien een beetje houvast.
Ik denk, als hij ziet dat jullie wat voor hem over hebben en om hem geven, dat hij dan ook best bereid is om daar wat voor terug te doen. Bijvoorbeeld zich aan jullie regels houden.
Nou, succes weer en laat nog eens weten hoe het gesprek met je man verlopen is.
Lissie
Hi Wurpje,
Ook ik wilde er even op reageren.
Ik lees namelijk steeds dat jij er geen zin meer in hebt, maar wat wil je man??
Als je een gelijkwaardige relatie hebt is dat ene weekend in de maand helemaal niet zoveel en zeker niet als het zoveel voor je man betekent.
Misschien is het een vervelend jochie, maar je man houdt duidelijk veel van hem. Ik denk dat je daar ook rekening mee moet houden, en ik heb een beetje het gevoel dat jij dat niet helemaal doet.
Dat er regels moeten komen is duidelijk, maar ik vind niet dat je het weekend van je man en zijn stiefzoon kan ontnemen…
Of het nu zijn ‘echte’ zoon is of niet…
Ik hoop dat je ook wat aan mijn reactie hebt…
Ik gun je alle goeds en eigenlijk hoop ik dat je het met je man bespreekt.
Groetjes van mij
Ik denk dan toch dat je niet helemaal goed gelezen hebt!
Sorry,
Ik had dat laatste stuk van je badje, niet gelezen… Even uitleggen hoor:
Ik wilde al een tijd reageren en heb toen op reageren gedrukt , ik was begonnen met schrijven, maar voelde mij toen zo naar dat ik even naar bed was gegaan. mijn antwoord stond dus nog open in mijn computer en heb hem na mijn slaapje gewoon gepost…
Kuche, zonder dus te checken of er al wat meer stond…
Je reactie na je lekkere badje, lijkt mij een goede oplossing. Ik hoop dat het allemaal goed komt…
Groetjes van Marlous
Als ik jou was dan zou ik idd een goed gesprek hebben met je man.
Je zegt al dat jullie wel op een lijn zitten wat betreft opvoeding van je eigen kind, maar dit toekomstige kind krijgt straks wel een verkeerd voorbeeld te zien.
Waarschijnlijk ziet je man dit ook wel in toch?
Ik zou inderdaad wat regels opstellen, de basis leggen om jou grootste struikelpunten te doen verdwijnen.
Als je samen met je man het een en ander hebt doorgesproken zou ik samen met de jongen gaan praten, over dat jullie bepaalde dingen anders willen gaan zien.
Dan moeten jullie er samen toch uit komen volgens mij?
En dat weekendje sinterklaas zou ik echt een keer verzetten, dat is jou familie en niet de zijne en als zijn moeder in het begin van de nieuwe regel moeilijk deed kunnen jullie nu ook wel eens een grens trekken toch?
Nou veel succes ermee
Ha die Wurmpje,
Inderdaad een moeilijke kwestie.
Dat weekendje sinterklaas vieren daar hoeft hij mijn inziens toch echt niet bij te zijn,is het niet mogelijk om in ieder geval dat weekend om te ruilen?
Verder met je man om tafel en praten over opvoeding hoe jullie die willen voor jullie kleine straks. Als hij dan dat ene weekend bij jullie komt dan moet hij zich aan jullie regels houden. Dat moet toch met hem ook te bespreken zijn?
Je man voelt veel voor die jongen dus dat moet gewoon doorgaan denk ik.
Dus in jullie huis wordt er gehouden aan jullie regels,denk dat duidelijkheid ook wel wat is voor die jongen.
Veel nieuwe oplossingen heb ik niet echt aangedragen,maar hopelijk heb je er wat aan.
Jullie komen er vast wel uit dacht ik zo. En kom op jullie kunnen het!!
groetjes schoen
Wurmpie…ik heb tot nu toe even weinig toe te voegen aan de bovenstaande verhalen, misschien zie ik 1 vraag over het hoofd…:
Misschien kun je de jongen zelf eens vragen hoe hij het bij jullie vindt ? En of hij het wel leuk zou vinden om Sinterklaas bij jullie vieren ? Misschien vindt hij het maar stom, maar misschien reageert hij helemaal anders…!
Ik denk eerlijk gezegd ook dat je het met je partner moet bespreken, maar ik denk ook dat in zekere mate, de jongen zelf ook wel iets wil zeggen erover. Hij is tenslotte al 12.
Nogmaals, misschien zie ik een verhaal over het hoofd hoor, ik moet ook eerlijk bekennen dat ik niet alle verhalen even goed heb gelezen.
Ik moet wel zeggen dat ik me hetzelfde als jij zou voelen in een dergelijke situatie. Jij hebt hier helemaal niet voor gekozen. Het is jouw/jullie kind niet eens, jullie krijgen straks je eigen drommel !
Maar aan de andere kant, de jongen wordt ook maar aan zijn lot overgelaten en ik kan me indenken dat je zijn lot ook aantrekt…
Wellicht dat hij er zelf ook een duidelijke mening over heeft.
Praat met hem…
Zoen Karin :-*
Hallo allemaal,
Nou, ik wilde dus vanavond gaan praten, maar mijn man en ik hebben nooit geheimen voor elkaar en bespreken altijd alles, dus het eerste wat hij vroeg toen de visite weg was, was wat er aan de hand was. Dus ik gebon over sinterklaas en ja, toen werd ik zo emotioneel, dat hij ook wel in de gaten had dat het niet alleen om een sinterklaasfeestje kon gaan.
Dus zo goed als ik kon probeerde ik onvoorbereid uit te leggen wat er nog meer was. En hij begreep er eerst niks van, omdat ik gewoon geen lijn in mijn verhaal had. Hij werd ook emotioneel, en als mijn man dat heeft word ik zo verdrietig, want ik vind het echt vreselijk om hem verdrietig te zien. Maargoed, het was dus duidelijk dat er iets aan de hand was en dat ik het niet meer eens was met de gang van zaken dat ene weekend. Dus ik heb hem dit hele stuk laten lezen. Gelukkig, hij begreep me weer!!! En hij is het helemaal met me eens!
We gaan allebei nadenken over wat we voor regels zouden willen, en daar maken we dan samen een mooi plan van. Mijn man had zich afgelopen weekend dus ook vreselijk lopen irriteren aan het gedrag van dat jochie, want afgelopen weekend was echt wel op zijn ergst, zo ondankbaar, onbeleefd en onbeschoft zoals hij deed.
Dus we gaan met zijn tweetjes heeeeeeeeeeeeeeel hard ons best doen om dat arme jongetje een beetje manieren bij te brengen en een stukje “normale” opvoeding te geven. En we hebben afgesproken dat het die weekenden blijven en als er dingen tussen komen als sinterklaas, dan schuiven we hem op.
En ik ben er weer helemaal tevreden mee. Mijn man snapt nu ook wat meer hoe het voor mij is geweest toen dat jongetje in mijn leven kam. Ik kende hem niet, het was ook niet zijn kind en bemoeide me er daarom ook niet mee, ik heb geen band met hem opgebouwd, maar me afzijdig gehouden. Ik zag geen rede waarom ik me in dat jongetje zou moeten verdiepen. En zo vond ik het altijd wel best. Totdat onze situatie veranderde en ik zwanger werd!
Meiden, ik wil jullie heel hartelijk bedanken voor de tips, adviezen en niet het luisterend oor, maar het lezende oog ;D Het heeft mij, ons, enorm geholpen!!!
Ik weet niet wie jullie zijn maar ik ben jullie dankbaar :-* :-*
Lief wurmpje,
Heel fijn om te horen ik bedoel lezen dat jullie er samen uit zijn. Lief dat je ons de afloop hebt laten weten! (Was voor ons ook spannend…)
Groetjes,
Lissie
Hé Wurmpje,
Ik wou ook nog even en laatste reactie toevoegen, had gisteren al een stukje geschreven ook.
Heel goed van je dat je het eerst even allemaal op papier zet en er over na denkt. Weet je, je bent zwanger van je eerste kindje, emoties zijn nu dubbel zo heftig, irritaties dus ook.
Ze zeggen wel eens je moet van een mug geen olifant maken, nou dat geldt volgens mij heel zeker tijdens de zwangerschap ook. Daarmee wil ik niet zeggen dat er geen probleem is hoor.
Ik wil je trouwens ook nog even en compliment maken, niet alleen je man verdient een pluim omdat hij nog zo betrokken is bij de jongen, maar jij ook omdat je het al die tijd hebt geaccepteerd. Het is sowiezo al moeilijk met een ex geconfronteerd te worden, maar als dat ook nog iedere maand is doordat haar zoon bij jullie logeert, dan moet je toch wel sterk in je schoenen staan.
Succes
Daniëla