Mijn zoontje is tijdens zijn eerste 7 maanden behandeld door een manueel therapeut voor een scheve nekwervel (KISS). hij heeft de eerste 7 maanden van zijn leventje extreem veel gehuild (dagelijks 6-8 uur). Ik vraag me af of een kindje daar later nog last van kan hebben? Zijn hier ervaren moeders op dat gebied? Wat heeft het met jullie band met de kleine gedaan?
shalom
tyg had geen kiss, maar was wel een huilbaby (18 uur per dag gemiddeld)
na de behandelingen bij de osteopaat heeft hij erg weinig meer gehuild.
het is wel een gevoelige jongen, is erg gevoelig voor sfeer
maar ik weet niet of ie dat sowiezo al was geweest…
ik merk er niks meer van
onze band is erg hecht, hij zoekt me op als er iets is en dan moet ik hem dragen. maar hij vermaakt zich ook prima zelf.
Tygo had geen kiss en volgens cb en ha was hij geen huilbaby. Maar hij huilde wel heel erg veel. Ook naar osteopaat geweest, maar het huilen werd er niet minder om.
Pas toen hij begon te kruipen werd het huilen minder.
Van het huilen merk ik nu niks meer. Hij is een vrolijke jongen, die wel graag in de buurt is van een bekende, dus papa en mama, opa en oma. En op het dagverblijf moet de leidster ook altijd in het zicht zijn, anders voelt hij zich niet echt op zijn gemak.
@Ziet wrote:
ik merk er niks meer van
onze band is erg hecht, hij zoekt me op als er iets is en dan moet ik hem dragen. maar hij vermaakt zich ook prima zelf.
Hier net zo.
Kaylee was een huilbaby… eerste 7 mnd ongeveer 16u/dag en toen tot ze ruim een jaarw as nog wel een uur of 8… De dag dat ze ging lopen was t over.
Maar nu is ze 2 geweest en ik merk er niets meer van… We zijn 2 handen op 1 buik, en ze is zo ontzettend vrolijk. :inlove: Eigenlijk in niets te vergelijken met het kind wat ze ruim een jaar terug was.
Ook van het snel overprikkeld zijn merken we steeds minder en nu ze op de psz zit gaat het nog beter. Eigenlijk hebben we nu best een lief, leuk, makkelijk kind :inlove: Ze houdt van knuffelen, met mama en met papa, komt spontaan kusjes geven… Nee, met onze band is gelukkig niets mis, al ben ik daar heel bang voor geweest, omdat ik door de stress uiteindelijk ook niet altijd meer even lief voor haar was tijdens haar huilbuien… Maar gelukkig is alles dus goed gekomen 
hier ook een huilbaby gehad :? sil had een gemiddelde van 16/18 uur per dag krijzen … dit had geen aanwijsbare oorzaak
hij is nu 6 jaar oud en een gewoon vrolijk ondernemend kind dus geen rare gevolgen (gelukkig)
Sem was ook een huilbaby: oorzaak koemelkallergie.
De eerste maanden van zijn leventje huilde hij hele dagen. Hij heeft hier meerder malen voor in het ziekenhuis gelegen.
Nu is Sem bijna 2 en hij is erg gevoelig voor sfeer, prikkels enzovoort. Sem heeft een vast ritme nodig. Hier kan weleens van afgeweken worden, maar doen we het te vaak dan huilt hij ook weer erg veel.
Sem is helaas wel erg veel ziek nog, daarvoor zitten we in de medische molen (neusamandelen verwijderen, buisjes plaatsen, medicatie voor bloedarmoede enzovoort) Dit speelt natuurlijk ook erg mee in hoe hij zich voelt en gedraagt.
Door het vele huilen van Sem, vond ik het moeilijk om een band te krijgen met hem. Na een aantal maanden onstond er bij mij een postnatale depressie waar ik nu nog herstellende van ben.
hier ook kiss, alleen geen huilbaby! onze dochter had kiss als gevolg van een te snelle bevalling.
haar symptomen waren, overstrekken en krampachtig houding (veel pijn).
met 8 weken, 2 maanden een behandeling en nu geen symptomen meer te herkennen.
wij hebben 2 huilbaby’s gehad,
Femke had ook KISS ongeveer 10-15 uur huilen p/d en een afgeplat hoofdje, na half jaar osteopathie / fysiotherapie was de pijn en het huilen weg, maar ze is wel vaak blijven huilen en vooral iedere nacht van 2 tot 4 uur is het schreeuwen geweest totdat ze 3 jaar was.
en Bryan heeft ook de eerste 7 mnd 15-20 uur p/d gehuild, met osteopatie is zijn rug, nek, schouders en darmen aangepakt ( de rechter lichaams helft was niet goed ontwikkeld ) waardoor hij nu een blije vrolijke dreumus is. nu slaapt hij echt gaten in de dag en nacht !! een enkele keer dat hij huilt in de nacht, maar na een voeding slaapt hij ook meteen weer :inlove:
de band met de kinderen is gewoon goed, ik heb de kinderen veel gedragen in een draagdoek, en dat was echt fijn voor ze,
alleen is de trigger er altijd, als een kleintje gaat huilen dan denk je daar gaat t weer :thumbdown: 
:evil: :naughty:
maar uiteraard is nat niet zo, maar het is toch een blijvende schade / trauma erdoor ontstaan
Mathijs heeft ook KISS gehad. En ook in een nekwervel. Hij was alleen geen huilbaby maar had wel echt een voorkeurshouding. Hij lag altijd met zijn hoofdje in een soort knik en zolang hij zo lag was het goed. Hij kreeg wel een afplatting en daardoor zijn we bij de kinderfysio terechtgekomen en zij heeft ons ook doorverwezen naar een manueeltherapeute gespecialiseerd in KISS. De eerste behandeling van Mathijs vergeet ik nooit meer. Hij heeft t echt uitgekrijst van de pijn. Zelfs Fabian moest tranen wegpinken en die huilt eigenlijk nooit en ik was in staat om Mathijs mee te nemen en nooit meer terug te komen. Verschrikkelijk om je kleintje zo veel pijn te zien hebben. Maar je weet dat t voor een goed doel is. De behandelingen werden daarna gelukkig steeds minder pijnlijk en nu is alles goed. De manueel therapeute heeft ons gezegd dat als Mathijs een keer heel hard valt ofzo dat zijn nekwerveltje wel wat makkelijker weer verkeerd kan gaan zitten dus dat hou je dan wat meer in de gaten. Dan zou hij weer een x fysio nodig hebben maar gelukkig is dat tot op heden niet nodig geweest. Zijn afplatting zie je nu alleen nog maar een klein beetje als zijn haartjes nat zijn maar dat is echt minimaal.
Volgens de therapeute heeft Mathijs op het laatst niet echt prettig in mijn bekken gelegen. Toen hij net geboren was was zijn neus ook helemaal scheef. Dit trok gelukkig met een paar dagen bij. En ik heb ook een hele snelle bevalling gehad trouwens.
De band met Mathijs is heel erg goed. Ik heb hem ook vaak in de buikdrager gehad. Dit was fijn voor Mathijs maar ook voor mezelf!
Succes met je zoontje en ik hoop dat je hier wat aan hebt!
Groetjes Maartje
Mijn zoontje had ook een sterkte voorkeurhouding en een scheef hoofd. Dat scheve is nog wel te zien hoor, vooral aan zijn oren die niet gelijk staan. Hij had extreem veel buikkramp, dus overstrekking. Hij heeft rond de 6 maanden een week in het ziekenhuis gelegen en daarna fysio en manueel therapie gehad. Van de een op de andere dag was het over.
Nu is hij pas hard gevallen en sindsdien heeft hij een buld (maar geen bult van stoten) in zijn nek en gaat hij als hij moe is met het rechter oortje naar zijn schouder hangen. Ik weet niet of het zijn nekwervel zou kunnen zijn die weer wat scheef zit.
Ik heb me heel erg aan mijn zoontje gehecht, veel bij me gedragen, hem veel verwend. Daardoor ben ik nu denk ik te zeer aan hem gehecht. Ik wil hem niet alleen laten, ben overbezorgd, troost hem gauw of geen hem snel zijn zin als hij huilt. Hij slaapt eigenlijk nooit de hele nacht door. Ik denk allemaal indirecte gevolgen van het moeilijke eerste jaar. Zoals Moonfire zei: ik heb het gevoel dat ik er een soort trauma aan over gehouden heb. Zijn huilen gaat nu echt door merg en been. Ik weet niet of het voor hem ook een soort traumagevolg heeft. Ik wil het op een of andere manier verwerken, zodat ik wat gezonder gehecht aan hem raak. Ze zeggen me nu weleens: pas op dat je hem niet doodknuffelt.
Shalom
oh dat is wel heel herkenbaar… :oops:
Peter begon rond de 5 weken oud met huilen en hield niet meer op. Gemiddeld 18 uur per dag, uitschieters van 24 uur huilen en de wanhoop nabij zijn.
Hij bleek lactoseintolerant en daar kwamen we pas na 5 maanden en een hoop narigheid later achter.
De eerste 5 maanden heb ik me niet zo aan hem gehecht, door alles had ik ook een ppd. Maar eenmaal de oorzaak gevonden voelde ik me zo rot dat ik echt alles uit de kast heb getrokken om het “goed” met hem te maken.
Hierdoor heb ik hem ook meer “verwend” dan Aniek en nog steeds is hij best wel mijn allesie.
Hij is nog steeds een kwakkelkindje, heeft astmatische bronchitus en daarbij ook eczeem en hij is nog steeds allergisch voor bepaalde voedingsmiddelen al gaat het nu veel beter.
Zijn gehuil kan ik niet velen, het was altijd al heel schril en hard en ik ben daar zo getraumatiseerd door geraakt dat ik ook eigelijk geneigd ben op elke kik te reageren om hem te doen stoppen.
Alleen is hij nu 2 en hij WEET dat ook.
Mede door hulp van mijn man, die echt een stuk strenger optreed, hebben we het nu een beetje eruit dat hij steeds gaat huilen om niks.
Hij is erg claimerig en jaloers naar zowel mij als papa want zodra er een ander kindje op schoot zit roept hij “nee, mag niet, je bent mijn mama, mijn papa” en dat doet hij soms ook bij Aniek.
Afgelopen woensdag zei hij ook “mama heeft een baby in de buik, maar de baby magge niet komen, jij bent MIJN mama…”
Nou, dat gaat me dus wel door merg en been en het maakt me ook wel eens bezorgd om de toekomst als pruts er is.
In zijn huilbaby tijd liet ik hem makkelijk bij anderen achter, anders werd ik gewoon gek. Maar eenmaal van het ergste gehuil af kon en kan ik hem ook niet goed uit handen geven. Zelfs als hij bij opa en oma logeert lig ik hele nachten wakker.
Maar toch, Ruud, mijn man, dwingt me dan gewoon en meestal gaat het na enkele uren beter.
Hij is nu erg toe aan de peuterspeelzaal, daar kijken we erg naar uit want hij is door alles en ook door zijn geclaim en mijn gepamper op vooral emotioneel gebied ook niet zo sociaal.
Dus, ja, ik herken wel t 1 en ander, maar toch denk ik niet dat ik anders had gedaan als ik toen al wist wat ik nu weet.
Hij had al die extra aandacht gewoon nodig toen en is daardoor ook wel weer binnen ons gezin de grote lieve grappenmaker die stapelgek is op mama en papa en echt zonder nukken en grillen gaat slapen en buiten speelt in de wetenschap dat papa en mama er voor hem zijn.
Dat leren loslaten komt vanzelf wel, net als wat anderen zeggen, we zijn nu 4 handen op 1 buik en het zal ook voor mij best wennen zijn om straks de aandacht over 3 kinderen te verdelen. Ik neem nu al elke dag heel bewust momenten om Aniek aandacht te geven want Peter eist ongemerkt en zonder veel geschreeuw heel wat aandacht op en Aniek gaat meer d’r eigen gang.
Ik breng haar ook altijd naar bed en doe daar bewust een 40 minuten over.
Lekker meiden onder elkaar.
dat claimen herken ik nu ook :wall:
Joy is ook behandeld door een osteopaat ivm iets wat niet goed zat in dr nek iets met een wervel. En ze moest door een verkeerd aangeleerde houding incl voorkeurshouding kinderfysio. De combi daarvan werkte goed.
Alles was goedgekomen.
Joy is ook een gevoelig kindje, maar of het daar wat mee te maken heeft. Ik denk het niet. Denk dat ze zoiezo gevoelig zou zijn geworden. Dat krijg je met twee ouders die ook gevoelig voor van alels en nog wat zijn…
Ze hangt wel veel aan me maar ja dat vind ik meer te verklaren uit alle ziekenhuis opnames ivm astmatische klachten.
Onze dochter had ook KISS, ze is nu bijna 3,5. Vorig jaar is ze hard gevallen, en nu is ze onder behandeling bij een chiropractor omdat er weer een blokkade in de nek zit. Kennelijk is het een beetje een zwakke plek gebleven. Ze ontwikkelt zich motorisch verder fantastisch, ik heb niet de indruk dat ze blijvende problemen ondervindt door KISS.
Gelukkig (?) was onze dochter geen huilbaby, dus op onze band heeft het nauwelijks invloed gehad. Wel duurde het daardoor wat langer, dat we er achter kwamen. Ze was 8 weken voordat we begonnen met de behandeling.
Ik zou iedereen met een KISS kindje adviseren om het nekje goed in de gaten te houden, en mocht je verdenkingen hebben (onverklaarbare vermoeidheid, excessief driftig gedrag), laat dan ook naar dat nekje kijken!
Sem loopt nu trouwens nog met regelmaat bij de chiropracter. Zit heel gauw vast in zijn nekje. Sem is geboren met de vacuumpomp en dat is de reden van het vastzitten van zijn nek en schouders. Dit komt met regelmaat weer terug.
Ja, onze dochter is ook geboren met de vacupomp. Dan ga ik het geloof ik ook maar gewoon eens per jaar laten controleren ofzo.
Hoe signaleren jullie dat het weer vast zit?
Mijn zoontje is ook met vacuum geboren en had zijn sleutelbeen gebroken.
Hij is rond 6 maanden pas behandeld door een manueel, ongeveer 4 behandelingen. Daarna zijn we nooit meer terug gegaan.
Shalom
ik kreeg argwaan doordat onze dochter onverklaarbaar méér vermoeid was dan anders en (daardoor?) ook vreselijke driftbuien. Dit gedrag wordt ook beschreven voor onbehandelde kisskindjes, vandaar dat ik daardoor argwaan kreeg.