Laatst gingen we boodschappen doen en Jill wilde niet in het zitje in het boodschappenkarretje en was aan het huilen…
kwam er een man aan … ahhhh ze is gewoon moe.zegt hij… mijn man zei…Nee dat is ze niet , ze wilt niet in het karretje…
dag later was ik op de fiets naar de stad… wilde ze terug niet op de fiets maar lopen dus was was ze aan het huilen…Komt er een vrouw aan… zegt ze ook dat ze moe is…
En dit heb ik vaker mee gemaakt… viel ze een keer hard… ze is moe hoor ik op de achtergrond iemand zeggen…AAAAHHHHHHH
Jill huilt bijna nooit … Maar dat anderen dan gelijk zeggen … vreemden weliswaar en zeggen dat ze moe is…
Of ik / wij als ouders niet weten wat er met haar is…
Dit vind ik zo irrriiii…
Herkennen jullie dit?
degene die altijd comentaar heeft is mijn moeder :roll:
ze was pas geboren en had lekker gedronken; ooh zegt mijn moeder ze heeft spruw
dana had krampjes maar volgens mijn moeder was ze moe
dana was moe maar volgens mn moeder verwend :wall: :wall:
en zo kan ik wel doorgaan.
maar wat vreemde mensen steeds tegen mijn dochter zeggen; ooh wat een lekker knulletje :mrgreen: ook al is ze helemaal op en top in het roze, en staartjes kan ze nog niet in, ach ik weet dat het een lekker meissie is.
Niet dat ze zeggen dat hij moe is, maar wel, toen ik zaterdag in de stad liep. En Sam heel erg last van de warmte had, dus wij richting de auto. Werd ik al wandelend ingehaald door 2 wat oudere vrouwen. Gelijk hun omkijken, naar huilende Sam in de wandelwagen. Die blik van die vrouwen! En stug voor ons lopen en achterom kijken!
Ik heb heel sarcastisch geschreewd: Ja HET huilt ja!! :twisted:
Ik was des duivels! Ze keken gewoon alsof ik een slechte moeder was/ben! Terwijl ik weet dat Sam last van de hitte had, dan kan ik beter gelijk richting auto lopen om naar huis te gaan, i.p.v. een uur met hem sussend op de arm te hobbelen.
Mensen kijken altijd zo erg he! Als je met een huilend kindje in de stad of waar dan ook loopt. Vind dat echt vreselijk!
Ik heb zulke dingen echt nog nooit gehad. Alleen 1x toen ik in de trein zat, we waren al moe van de logeer partij (vriendin van mij en haar dochtertje die net zo oud is als mijn Joy) en het was erg warm en vooral erg druk.
Te veel blijkbaar voor Joy. Ze huilt zelden maar als ze beginnen gaat is ze niet te stoppen net of er een week of 2huilbuien in 1 uitkomen. 40min krijsen. Maar ja ik kan dr dan alleen vasthouden en verder afwachten tot zij rustig word want anders elk ding is een extra prikkel en maakt het erger ik weet dus dat ik er op die manier mee om moet gaan.
Waren er een paar jongeren van zo een club, wat het was geen iedee, maar allemaal de zelfde shirtjes en alles. Hoor ik ze zeggen zo kan zij haar kind niet stil houden. Zo ik vind het echt zielig voor dat meisje. Zo waarom doet ze niet wat strenger etc etc. (en Joy alleen meer huilen doordat die mensen zich zo bemoeide met ons en hele tijd naar haar keken opvallend maar zij huilde TE erg dat ik er ook nog maar iets van kon zeggen helaas)
Gelukkig was er later een moeder die ook alles gezien had die me zij: ja meid herkenbaar hoor je kan alleen afwachten, erg vervelend in zo een trein. Haha ja inderdaad!! Zag je die meiden direct zo vies kijken toen die moeder dat aan me zij :roll: :lol:
Ik liep een keer in de stad toen Jowena nog klein was.
Zij huilde altijd even voordat ze in slaap viel.
Zegd een vrouw ze heeft dorst :shock: :wall:
Ik ze heeft net haar flesje op dus dorst kan ze niet hebben.
Ze huilt altijd even 2 minuutjes en dan valt ze in slaap!!!
Ohhhh zo herkenbaar.
Chris heeft in het begin veel gehuild, voor hij voeding voor extra hongerige baby’s kreeg was er geen land met hem te bezeilen.
En ik als kersverse moeder was nogal snel van mijn stuk gebracht door al dat gekrijs.
Het probleem was dat Chris niet gewoon huilde maar echt zo hard schreeuwde en gilde dat het pijn deed aan je oren 
En dan hebben veel mensen hun opmerkingen en afkeurende blikken snel klaar :evil:
En ik trok het me nog aan ook, voelde me een mega slechte moeder want ik hoorde geen enkel ander kind zó hard huilen en krijsen.
Uiteindelijk was 1 opmerking de druppel…ik zat al op het randje van een woedeuitbarsting en toen ik een groepje oudere mannen inhaalde en er eentje begon met een opmerking over Chris zijn volume en waar het allemaal al niet aan zou kunnen liggen, had ik hem halverwege zijn zin al toegebeten: “is het jouw kind??? NEE?? bemoei je er dan niet mee!!!”
Ik was kwaad, maar het heeft me wel geholpen, die man keek me echt even aan alsof hij een klap in zijn gezicht had gehad en liep toen verder.
Het is zo handig om als buitenstaander in dat kleine stukje leven wat ze van je meemaken een beeld te vormen dat het altijd zo gaat, of een reden te verzinnen waaróm het zo gaat.
Ik trek me er nu niets meer van aan.
is ook niet nodig trouwens want Chris is inmiddels een vrolijk ventje wat naar iedereen zwaait en haaaaaa roept.
Bij de Lidl hier in het dorp, doen de kassadames wedstrijdje wie hem als eerste kan laten lachen :mrgreen: (dat mag dan weer wel 
)
Niets van aan trekken is gemakkelijk gezegd, maar probeer ze zo veel mogelijk links te laten liggen, de meesten weten niet waar ze het over hebben :wall:
Jups zeker herkenbaar… zeker in de eerste maanden met Kaylee toen ze meer huilde dan dat ze stil was… Wat ik allemaal naar mijn hoofd heb gekregen, niet normaal… Tot dat ik beter thuis zou blijven met zo’n kind aan toe :shock:
Herkenbaar… :mrgreen: Maar nÃet van vreemden, eigenlijk… Daar lacht en zwaait Quentin alleen maar naar, huilen doet hij heel zelden in het bijzijn van vreemden…
Wél dus van mensen die dichtbij staan… Zo heeft mijn vriend er nog wel eens een handje van om mij te vertellen wat ik moet doen v.w.b. Quentin… :eh: Terwijl ik er dus alláng mee bezig ben (maar hij dat dus niet ziet), bijvoorbeeld… :mrgreen:
Mijn vader… Hou op, schei uit. GEK werd ik in het begin van die man… :silenced: Bij iedere kik die Quentin gaf, was het: ‘Hij heeft honger!’ of ‘Hij is moe!’… Of, als ik hem nét op bed had gelegd en hij niet binnen 10 seconden stil was, zeggen: ‘Hij wil helemaal niet slapen, joh… Haal hem er gewoon uit!’ … :eh: Pardon… Wie is ook alweer zijn moeder??? :roll:
Mijn moeder… Ook een verhaal apart. Ook van haar werd ik GEK… :silenced: Bij ALLES wat ik zei over hoe Quentin was of wat dan ook, was het: ‘Oh, maar IK deed dat altijd ZO…’ of ‘Als IK jou was, zou ik…’ Ongevraagd advies, KILLING irritant vind ik dat… Als ik advies wÃl, dan vráág ik er wel om…
Nou weet ik wel dat ik supereigenwijs ben, hoor… :mrgreen: Als iemand mij ongevraagd advies geeft, ben ik al snel geneigd om m’n kont tegen de krib te gooien… :silenced:
Van vreemden zou ik zoiets al helemaaaaaaaaaaaaaaal niet pikken, trouwens… Waar halen ze het lef vandaan, zeg… :evil:
Ik heb me overigens één keer bemoeid met vreemden op straat… Maar dat was omdat hij zijn hond aan het schoppen was… :shock: Toen heb ik tegen hem gezegd: ‘Hoe zou jij het vinden als ik JOU nu eens een schop onder JOUW kont geef? Waar haal je verdomme het lef vandaan om je hond zó te behandelen???’ Hij zei dus dat ik me met m’n eigen zaken moest bemoeien… Kan ik me voorstellen, ik ben tenslotte een vreemde… Maar! Ik zei óók nog even tegen hem, dat ik natuurlijk ook zó de dierenbescherming kan bellen zodat zij even kunnen kijken wat ZIJ hiervan zouden vinden… Zoiets kán gewoon niet… Toen was hij stil en liep snel verder…
de meest idiote opmerking die ik kreeg was in de Lidl… Lucas was wat druk en wilde niet luisteren… zegt ineens een mevrouw… ach ik weet wat het is hoor, als ze ADHD hebben :shock: ‘nou mevrouw hij heeft geen ADHD hoor… hij is gewoon wat druk’ :wall:
Ohja, dat ADHD-verhaal herken ik wel… :mrgreen:
Gisteren zat ik in de wachtkamer bij de KNO-arts, toen er een man van begin 30 naar binnen kwam lopen… Quentin was heerlijk aan het spelen, hij was echt gewoon superlief. We hebben 45 minuten moeten wachten, dus ik was trots op hem dat hij zo lief bleef spelen… :inlove:
Begint hij een heel verhaal tegen mij, en zegt op een gegeven moment: ‘Hij is wel HEEL druk, hè??? Jeetjehee, echt heel druk!’ :eh: Toen zei ik dus tegen hem: ‘Oh, dit valt nog wel mee hoor. Hij is nu gewoon lekker aan het spelen. Het kan nog veel gekker…’ Je had z’n gezicht moeten zien… ‘Oh, echt waar joh??? Meen je dat nou??? Pfoehee… Dat is ook vermoeiend voor je!!!’ :shock: :eh: :silenced:
Nou weet ik niet of hij nou probeerde te flirten of niet, ik vermoed van wel gezien z’n andere opmerkingen en vragen… Maar door dat soort opmerkingen raak ik niet opgewonden ofzo, hoor… Sowieso niet, maar goed… :lol:
Irri is dat …ik heb zoiets van waar bemoeien ze zich mee…
kinderen mogen niet huilen tegenwoordig… dan is er iets… :wall:
ouders van toen zijn dat zeker vergeten…
ouders van de toekomst hebben geen idee waar ze het over hebben…
:doh:
laat ze maar! 
dat jullie het nog horen … al die opmerkingen… :think: :mrgreen: sil was een echte huilbaby dus hij huilde altijd en alles bijelkaar waar we ook maar waren heel erg vervelend maar ik had dan echt geen oog meer voor de omgeving hoor
ik heb me ook eens bemoeit met iemand;
ik had nog geen kinderen, was een jaar of 18.
ik liep door een straat heen en in de verte zag ik een kinderwagen staan zonder iemand erbij.
toen ik er langs wilde lopen was er nog steeds niemand bij ook al stond er een deur open.
ik ben er bij gaan staan en wachte zeker wel een paar minuten tot er eindelijk iemand naar buiten kwam.
ik probeerde haar niet voor de neus te stoten, maar heb wel gezegd dat het erg dom was en dat ik haar kind allang mee had kunnen nemen :wall: :wall: :wall: ze schrok er van , ze vertelde dat ze even de boodschappen naar boven aan het brengen was; ik; nou eerst je kind en dan je boodschappen. gelukkig bedankte ze me
ja vreselijk he die opmerkingen.
Mijn oppaskindje had vroeger een sonde in. Het kindje had behoorlijk veel problemen.
De opmerkingen als ik met haar wandelde waren soms ronduit kwetsend: dat doe je je kind toch niet aan, zo wil je toch geen kind, wat een zielig kindje zeg.
Nou ik werd daar mega boos om, maar die moeder was er vaak helemaal de dag kapot omdat ze het zo erg vond.
Wij zagen dat slangetje niet meer, en zagen een vrolijk kindje. Als moeder doen zulke opmerkingen gewoon erg pijn. En daar komt bij, je krijgt een kindje, een blije baby, een huilbaby, een zorgenbaby, maar ten alle tijden een kindje, toch?? Je kan het toch niet op bestelling aanvragen… Ik word nog boos als ik aan die domme opmerkingen denk…
Ja als iemand moeilijk doet om een sonde, waar zo’n kleintje meestal geen last van heeft maar wat wel noodzakelijk is, dan zou ik ook woest worden.
Ik zou dan zeker iets terug zeggen, iets á la: “JIJ bent zielig!, die sonde gaat er na verloop van tijd weer uit, jij moet de rest van je leven met dat hoofd doen”
Meestal zijn ze dan wel stil :mrgreen:
ik zei inderdaad ook wel eens iets als, die sonde is tijdelijk maar domheid niet
maar de moeder van het meisje was niet zo adrem en assertief, die kropte het op en thuis zat ze te huilen. zooo zielig…
Lijkt me erg irritant. Gelukkig helemaal niet herkenbaar!