Ik ging om 06:00 uur naar de wc en toen ik weer in bed wilde stappen braken mijn vliezen, ik voelde helemaal niks alleen een hoop water :mrgreen:
haha, hier net zo maar dan net na 23.00.
't Was dat ik net geplast had, anders had ik toch zwaar aan mezelf zitten twijfelen :mrgreen:
Niks van gevoeld behalve dus een plens warm water :lol:
ik lag op de bank en toen ik op stond om naar de wc te gaan, voelde ik inene PATS!!! en toen liep ik leeg :lol:
1e keer ging ik ‘s nacht plassen liep terug naar bed en dacht :oops: ik heb niet goed uitgeplast…
Toen dacht ik :think: of zou het vruchtwater zijn :inlove:
terug naar de wc…wat zal ik doen…geroken aan mijn string :oops: :lol: ze hadden verteld dat het zoet ruikt dus en dat deed het :dance:
(zijn hoofd diende dus als ‘‘stop’’ toen hij geboren werd kwam er een mooie laaf vruchtwater mee en bij de eerste persweeen heb ik wat langs zijn hoofd geperst)
Maandverbandje in matje gepakt en terug naar bed gegaan 
Kreeg pas 6/7 uur later het eerste krampje…dus was blij dat ik was gaan ‘‘slapen’’ wel op en aan hoor,moest nog vaker plassen en een keer poepen :mrgreen: dat was achteraf handig want ik heb bij de bevalling dus niet gepoept 8)
De 2e keer had ik mijn slijmprop verloren ging even op bed liggen en hoorde in 1 keer ‘’‘plofffffffffffff’’ :shock: :o naar de wc en jahoor vruchtwater :inlove:
Ook haar hoofdje zat blijkbaar laag genoeg want het was alleen wat lekkage…achteraf zat haar hoofd dus al erg laag want madam is in een stortbevaling geboren ook in een stroom vruchtwater 
met 34.3 weken braken mijn vliezen in de nacht, ik heb hier niets van gevoeld (lag te slapen) maar toen ik rond een uur of 5 naar beneden ging om te plassen dacht ik dat ik incontinent was geworden :mrgreen:
Ik ben toen weer op bed gekropen (na me te hebben opgefrist) en om 9 uur moest ik weer naar het toilet toen er een grote hoeveelheid vruchtwater langs mijn benen liep…
pas toen had ik door dat mijn vliezen waren gebroken…
xx
famke
Ik heb het ook niet echt gevoeld.Had mijn broer aan de telefoon en hing op, omdat ik nodig moest plassen. In het lopen richting naar de wc, zakte ik op mijn hurken, omdat er schoenen in de weg stonden die ik aan de kant schoof.
Toen stond ik op en PLONS!
Het eerste wat ik dacht was: Huh? zo nodig hoefde ik toch niet?
Ben naar de wc gegaan, heb gewoon mijn plasje gedaan en toen ik opstond liep het nog steeds langs mijn benen naar beneden :mrgreen:
Dezelfde avond is mijn dochtertje nog geboren.
bij lucas en iris werden mijn vliezen gebroken
maar bij thomas knapten ze nadat ik op wilde staan na het toucheren van de vk
het voelde echt als een (zoals iedereen al zegt) een knap
Ik voelde er niets van eigenlijk, behalve dat het ineens zo nat werd in bed…
Maar ik werd elke keer net wakker als het al net gebeurd was… dus misschien heb ik de big bang ook wel gemist :think: :mrgreen:
Colle, je bent er al vroeg mee bezig zeg 
Bij mij braken ze bij een wee en ik dacht dat ik ineens plaste. Voelde me helemaal lullig totdat de verpleegkundige zei “oh mooi, je vliezen zijn gebroken”. Helemaal niet aan gedacht :wall: :lol:
ik werd wakker omdat ik naar de wc moest om 04.00. Toen ik weer op bed ging zitten voelde ik dat ik wat urine verloor(dacht ik) , dus weer naar de wc. eenmaal daar een hele grote plons water en vanaf toen bleef het maar stromen…
ik heb er niets van gevoeld verder
Ik heb er niets van gevoeld.
Ik stond op het punt om naar bed te gaan, ging nog naar de wc en vond dat het wel heel erg lang bleef stromen :mrgreen: Geen knap ofzo…
Overigens wel grappig detail, ik zat juist die avond te bedenken wat ik nu eigenlijk moest doen als mijn vliezen zouden breken s’nachts en wie ik dan moest bellen :lol: (ben alleenstaand, vandaar, heb dus rond 2uur s’nachts mijn ouders maar gebeld en daarna het ziekenhuis, aangezien ik nog geen 37wkn was)
Ik heb ook niets gevoeld (en vind het alsnog wel fijn om te lezen dat dat dus vaker voorkomt!) liep in de keuken en manlief zat op het toilet, die heb ik er maar even afgejaagd, maar het was niet zo dat er een plens ineens kwam, ging veel rustiger.
BIj mij gebeurde dat toen ik van de bank opstond om de telefoon op te nemen. Ik nam de hoorn aan en ineens gutste er enorm veel water door mijn broek heen. Ik besefte meteen dat mijn vliezen waren gebroken, daar was geen twijfel over mogelijk!
Er lag zelfs een flinke plas vruchtwater op de grond, vervolgens ben ik me boven gaan omkleden, op de trap en bij iedere stap die ik zette bleef het stromen. Boven aan gekomen heb ik snel een trainingsbroek van hubbie aangedaan en zo’n megagroot kraamverband in mijn onderbroek gedaan.
Vervolgens liep ik de trap af en toen kwam er opeens opnieuw een lading vruchtwater, zoveel dat het verband meteen helemaal nat was en ook de trainingsbroek doorweekt, zo heb ik me wel 3x om kunnen kleden tot dat er niet zo veel meer kwam! Ik kreeg tijdens dat omkleden al meteen flinke baarmoeder krampen alsof ik heel erg ongesteld moest worden, binnen een uur had ik heftige weeën en 4,5 uur na het breken van mijn vliezen is mijn dochter (in het ziekenhuis) geboren.
ik heb ook niets gevoeld of gehoord.
Lag op bed, voelde iets lopen en stond snel op om naar de wc te gaan… maar toen liep ik leeg :mrgreen:
Ik heb het ook niet gevoeld. Mijn verloor bij beetjes vruchtwater, maar de VK zei dat dat niet kon omdat de vliezen niet gebroken waren. Toen ik bevallen was zater er 2 gaten in de placenta. Ik wist wel dat ik niet gek was :mrgreen:
Mijn nichtje lag in bed en die voelde ineens een harde schop van de beeb en toen voelde ze de vliezen knappen.