Hallo, ik ben Saskia 32 jaar en samen met mijn man en hond woonachtig in Tilburg. Mijn verhaal is lang en niet zo vrolijk, ik wil niemand bang maken maar zoals met de meeste hier wil het bij ons ook niet lukken.
In sept 2003 raakte ik zwanger, we waren o zo blij. Maar al snel werd ik misselijk. De misselijkheid werd zo hevig dat ik echt ziek werd, niets meer binnen kon houden zelfs geen water. Dus naar het ziekenhuis en op de echo bleek het vruchtzakje leeg te zijn. Maar mijn HCG waarde in mijn bloed bleef maar stijgen, zelfs tot aan de waarde van een zesling.
De artsen hadden het niet vaak zo hoog gezien, maar het verklaarde wel mijn ziek zijn. Ik was eerlijk gezegd blij dat ze me gingen curriteren.
De dag erna mocht ik naar huis, maar de ochtend daarop werd ik hevig bezweet wakker, ik had zeer hoge koorts en moest gelijk weer worden opgenomen. 7 dagen aan het infuus en de koorts was gezakt en mocht ik naar huis. Eindelijk kon het verwerkingsproces beginnen van onze miskraam.
Op na-controle kreeg ik te horen dat er waarschijnlijk endometriose had en om dat vast te stellen kreeg ik een kijkoperatie. ja hoor endo.
Mijn baarmoeder zat vast aan de blaas. Er werd een tweede kijkoperatie gepland, maar het risico om alles los te maken was te groot, er zouden teveel bloedingen optreden. Dus …kunstmatig de overgang in.
Ik kreeg een Lucrin injectie en moest Livial slikken. De bijwerkingen waren niet mis maar ik doorstond met veel tegenzin de 3 maanden.
Eindelijk kon ik echt geopereerd worden aan de endo. Het was niet mogelijk via een kijkoperatie dus werd er een grote buikoperatie gedaan.
Jammer genoeg werd mijn blaas geraakt, maar een week met een catheter en het was weer geheeld. Het herstellen van de operatie ging natuurlijk veel moeizamer als de eerste twee kijkoperaties. Het aller vervelendste was wat de arts tegen me zei toen ik uit de narcose bijkwam. Waarschijnlijk was de operatie geslaagd, maar ik moest nog eens 3 maanden hormonen nemen. Het gebied mocht niet meteen doorbloed raken door de cyclus, want anders zouden rest stukjes endo meteen weer kunnen gaan groeien. O shit dacht ik, 3 maanden kon ik opbrengn maar nog eens 3 maanden die troep… Nou ja je doet wat de dokter zegt toch? Hij weet het het beste en heeft het beste met je voor dus… Nog een Lucrin injectie, maar deze keer mocht ik de Livial laten staan ivm de bijwerkingen.
Sept. 2005 zouden de hormonen zijn uitgewerkt en inderdaad werd ik in Okt. voor de eerste keer na 7 mnd. weer ong… Dus de pogingen konden weer benut worden. Nov. niets, Dec. niets
Maar nu in Januari 2006 blijft mijn ong… uit. Test gekocht en positief. Vanmorgen naar de gynaecoloog en er was een vruchtzakje te zien maar verder niets…
Of we zijn te vroeg of het is weer een leeg vruchtzakje. Spannend over 2 weken weer een echo, ik kan haast niet wachten.
Het was vanmorgen slikken en ik werd heel verdrietig maar toch houd ik maar een sprankje hoop dat er over twee weken wel iets te zien zal zijn.
Groetjes Saskia
Hallo Saskia,
Tje meid wat een nare dingen en wat een verdriet. Lichamelijk al zwaar genoeg en dan geestelijk ook nog zon spanning.Ontzettend knap dat je maar steeds zo sterk bent door te gaan.
Ms op een automatische piloot,maar je doet het toch maar!!
Ik wil je voor deze zwangerschap feliciteren,maar vindt het ook heel moeilijk temeer omdat het zo onzeker is, maar wat ik zeker kan doen en met volle overtuiging is
en :thumbup: -en , en ow zo jouw het geluk wensen dat de echo anders zegt als gedacht wordt.
Heel veel sterkte voor jou en je partner , bianca