Hoi allemaal
Ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven.
Inmiddels ben ik 15 weken zwanger. Vanaf de 6e week ben ik al misselijk en vanaf de 8e week ben ik ziek thuis i.v.m. ernstige misselijkheid en veel overgeven.
Sinds een klein weekje lijkt het iets beter te gaan. Ik heb inmiddels al een paar goede dagen gehad waarop ik niet meer heb hoeven overgeven. En toch ben ik bij alles wat ik eet bang… En als ik wakker word, ben ik bang… Durf bijna niet op te staan omdat ik bang ben voor hoe ik me zal voelen als ik wakker word.
Herkennen jullie dit gevoel? Zou het snel overgaan, of heeft het tijd nodig om weer een beetje in mezelf te geloven en te geloven dat ik ook zonder overgeven de dag door kan komen? Dit is echt zo’n naar gevoel nu…
Gr.
Ellentje
He Ellentje in ieder geval gefeliciteerd he :inlove:
En het is hartstikke normaal om rond 15 weken niet meer misselijk te zijn. En ja helaas is het ook heel normaal om je daar onzeker over te voelen. Hoe snel je vertrouwen terug komt, kan ik uiteraard niet zeggen want dan kun jij alleen zelf doen!
Dus diep adem halen, goed voor jezelf zorgen (dus ook gezond eten enzo) en dan komt het vertrouwen vanzelf weer.
Wow, herkenbaar ja. Bij mijn eerste zwangerschap was ik amper misselijk, maar deze keer, brr. Vanaf de test tot week 16 ofzo. Niet veel overgeven, maar die misselijkheid. En dan soms idd de angst om misselijk te worden al (en ik geloof dus ook echt dat ik soms misselijk werd omdat ik er al bang voor was 
) Zeker toen het beter ging, na week 15 ook. Maar hier is het daarna echt beter gegaan 
Soms heb ik zelfs nu nog wel eens vlagen, maar ik prent mezelf gewoon in dat het vlagen zijn en het echt niet allemaal terugkomt van de eerste weken. Mezelf streng toespreken dat ik niet zo bang moet zijn maar blij moet zijn dat het over is, werkt soms best wel. Sterkte!
Ellentje, heeeel herkenbaar. Heb hier hetzelfde. Ook weken erg misselijk geweest (vanaf week 7), en hoopte bij 12 wk dat het over zou gaan, niet dus. Nu bijna week 16 en het is al een stuk beter, bij vlagen wel misselijk en overgeven, maar niet zo extreem als de eerste weken. Heb als ik een goede dag heb, toch telkens de angst dat het mis gaat… (en ben daardoor bang dat ik het gevoel om over te geven opwek, waardóór ik dus moet overgeven :roll: )
Gister begon de dag goed, maar tegen de middag heel erg overgegeven, zit dan de rest van de dag met een teleurgesteld gevoel omdat ik dacht dat het beter ging, maar niet dus… :sick:
Hoi allemaal
Heel herkenbaar ook wat jullie schrijven…
En dat gevoel van opwekken, dat ken ik ook…
Dan sta ik boterhammen te smeren en denk ik: hmmmm moet ik misschien :sick: ??? En doordat ik het denk, wordt het gevoel erger en moet ik nog echt ook… Terwijl het misschien niet gebeurd zou zijn als ik op dat moment niet in de keuken was geweest.
Hebben jullie ook dat je 's morgens nog steeds niet ‘de oude’ bent? Ik heb echt tot rond het middaguur nodig om weer een beetje mezelf te worden en me niet zo ellendig te voelen… Ook op de dagen dat ik niet overgeef, moet ik echt een paar uur op gang komen.
Gr. Ellentje