Ik ben best wel een nuchter type, maar ik heb toch iets vreemds wat me bezig houdt…
Wij hebben niet zo erg contact met onze buren. Onze tegenoverburen in de straat hebben (hadden) één kind.
Een maandje of tien terug had ik in eens het gevoel dat de buurvrouw zwanger was. Aangezien mijn naaste buurvrouw heel goed met hen om gaat ging ik toch even “vissen”. Maar het was niet waar.
Tot ik twee maanden later hoorde dat ze toch zwanger was. Op het moment dat ik het vroeg nog niet, maar een paar weken later wel.
Ik wist niet eens dat er een wens voor een tweede was.
Ik maak af en toe wel een praatje met haar en ik wist dat ze ongeveer over twee weken uitgerekend was.
Ik heb heel weinig met ze, maar gisteravond had ik in één keer het gevoel dat ze aan de bevalling begonnen was.
Weer heb ik in de tuin aan mijn buurvrouw mijn vermoeden verteld. Maar het was niet zo. Ze waren gewoon thuis en ze lag op bed te slapen.
En was blijkt?
Vanmorgen kreeg ik het bericht dat ze deze nacht bevallen is van een meisje!!
Ik heb vaker dit soort dingen.
Kleine dingen.
Bijvoorbeeld dat ik voor het stoplicht sta te wachten en zonder dat ik erbij na denk mijn rem al loslaat en de koppeling op laat komen.
Het licht staat dan nog op rood maar meestal springt hij dan net op groen als mijn auto in beweging komt.
Ik zit dan meestal met mijn gedachten heel ergens anders, of mee te zingen met de autoradio.
Als ik er doelbewust mee bezig ben gebeurt het niet.
Maar wel op onverwachte momenten.
Ben ik nu gek, of hebben jullie dit soort dingen ook wel eens?
Geloven jullie hier in?
Herken er wel veel in,mar op sommige dingen na, is er vaak toch een logische verklaring.
Veel gewoontes en ritmes van mensen om je heen merk je niet op…tot ze ineens veranderen. Bijv. gordijnen die ineens anders of dicht zitten op aparte tijdstippen, het feit dat ze niet beneden zijn op een gebruikelijk tijdstip, dat ze niet op hun normale tijden naar buiten komen voor een boodschapje bijvoorbeeld of simpel kansberekening.
Je wist niet dat ze de wens hadden,maar gezien de leeftijd van nr. 1 is de mogelijkheid soms wel groot. Zoeits schiet je namelijk nooit te binnen als de eerste 1 maand oud is,maar vaak wel als het iets ouders is.
Hier heb ik het "ze zijn zwanger"gevoel heel vaak.
Ik had het zelfs toen ik zelf met verlof zat ineens heel sterk bij iemand die wat verder van me af stond en al enige tijd niet gezien had.
Vlak na de geboorte van Eli kreeg ik een mail van die persoon,waaron hij nog niets van zich had laten horen. Ze hadden net hun ongeboren kindje verloren…ik had dus gelijk.
Bij zeker 5 anderen had ik ook gelijk,maar het betrof meer kansberekeing dan eeen gevoel.
Met stoplichten heb ik het vaak niet eens in de gaten (behalve dan dat er veel stoplichten een sensor in de weg hebben die verschiet als je dichtbij aan komt rollen).
Wel met andere rare situaties…
Ik heb veel dingen gedroomd (soms meerdere avonden) die later echt gebeurden.
Die waren spooky,maar tegelijk, zulke onmogelijke zaken waren het niet eens…
Het zijn wel geinige dingen. Onbewust pikken we een hoop dingen op zonder er bewust bij na te denken,pas als ze ineens veranderen dan denk je er ineens bij na.
ik heb dat soort dingen ook…
en ik geloof er ook sterk in…
ik kan ook voelen wanneer mijn moeder zich niet goed voelt ik voel precies het zelfde (als we niet bij elkaar zijn)
ook heb ik vaak gelijk in dingen van zwanger zijn of iets dergelijks…
of heb ik gewoon dingen eerder beleefd en weet ik wat ik moet doen…
stoplicht niet want daar ben ik gewoon ongeduldig 
Ik heb toen gedroomd dat rhiannon zwanger was.
En dat klopte. Dat was heel apart. Ik wist ook altijd wanneer vriendinnen aan het bevallen waren.
De laatste keer stuurde ik een tweet precies op het moment dat hun zoon geboren werd.
Maar ik zag als kind ook overleden familieleden op het hek zitten.
Ben hier ook nuchter in en heb totaal geen behoefte hier wat mee te doen.
@mandy_d. wrote:
Herken er wel veel in,mar op sommige dingen na, is er vaak toch een logische verklaring.
Veel gewoontes en ritmes van mensen om je heen merk je niet op…tot ze ineens veranderen. Bijv. gordijnen die ineens anders of dicht zitten op aparte tijdstippen, het feit dat ze niet beneden zijn op een gebruikelijk tijdstip, dat ze niet op hun normale tijden naar buiten komen voor een boodschapje bijvoorbeeld of simpel kansberekening.
Je wist niet dat ze de wens hadden,maar gezien de leeftijd van nr. 1 is de mogelijkheid soms wel groot. Zoeits schiet je namelijk nooit te binnen als de eerste 1 maand oud is,maar vaak wel als het iets ouders is.
Hier heb ik het "ze zijn zwanger"gevoel heel vaak.
Ik had het zelfs toen ik zelf met verlof zat ineens heel sterk bij iemand die wat verder van me af stond en al enige tijd niet gezien had.
Vlak na de geboorte van Eli kreeg ik een mail van die persoon,waaron hij nog niets van zich had laten horen. Ze hadden net hun ongeboren kindje verloren…ik had dus gelijk.
Bij zeker 5 anderen had ik ook gelijk,maar het betrof meer kansberekeing dan eeen gevoel.
Met stoplichten heb ik het vaak niet eens in de gaten (behalve dan dat er veel stoplichten een sensor in de weg hebben die verschiet als je dichtbij aan komt rollen).
Wel met andere rare situaties…
Ik heb veel dingen gedroomd (soms meerdere avonden) die later echt gebeurden.
Die waren spooky,maar tegelijk, zulke onmogelijke zaken waren het niet eens…
Het zijn wel geinige dingen. Onbewust pikken we een hoop dingen op zonder er bewust bij na te denken,pas als ze ineens veranderen dan denk je er ineens bij na.
Maar het gekke is dat ze toentertijd niet zwanger was… en gisteren waren er ook geen tekens dat de bevalling er aan zat te komen.
Ik ben ook nauwelijks met die mensen bezig.
Maar op een onlogisch moment schiet het me in één keer in mijn kop.
Ook dat ik in één keer het gevoel heb dat die ene persoon eindelijk een baan heeft gevonden en als ik dan “zomaar even” bel blijkt dat waar te zijn. Of dat ik bedenk dat ik al heel lang niet meer van iemand heb gehoord en dat dan een uur later de telefoon gaat (…drie keer raden wie dat is…)
Eigenlijk ben ik het type dat dit soort verhalen als “zweef teverij” afdoet :oops: :oops: :oops: (ik hoop dat ik hier niemand met deze opmerking tegen de schenen schop , ik bedoel het minder lullig dan dat het klinkt)
Maar ik begin nu af en toe kleine scheurtjes in mijn scepsis te vertonen :roll:
@lydia wrote:
Ben hier ook nuchter in en heb totaal geen behoefte hier wat mee te doen.
Ik heb ook geen behoefte hier wat mee te doen… zou ook niet weten wat.
Mocht het echt iets zijn… het komt alleen als ik er niet mee bezig ben.
Als ik echt probeer, dan komt er niks…
@Happy mommy wrote:
@mandy_d. wrote:Herken er wel veel in,mar op sommige dingen na, is er vaak toch een logische verklaring.
Veel gewoontes en ritmes van mensen om je heen merk je niet op…tot ze ineens veranderen. Bijv. gordijnen die ineens anders of dicht zitten op aparte tijdstippen, het feit dat ze niet beneden zijn op een gebruikelijk tijdstip, dat ze niet op hun normale tijden naar buiten komen voor een boodschapje bijvoorbeeld of simpel kansberekening.
Je wist niet dat ze de wens hadden,maar gezien de leeftijd van nr. 1 is de mogelijkheid soms wel groot. Zoeits schiet je namelijk nooit te binnen als de eerste 1 maand oud is,maar vaak wel als het iets ouders is.
Hier heb ik het "ze zijn zwanger"gevoel heel vaak.
Ik had het zelfs toen ik zelf met verlof zat ineens heel sterk bij iemand die wat verder van me af stond en al enige tijd niet gezien had.
Vlak na de geboorte van Eli kreeg ik een mail van die persoon,waaron hij nog niets van zich had laten horen. Ze hadden net hun ongeboren kindje verloren…ik had dus gelijk.
Bij zeker 5 anderen had ik ook gelijk,maar het betrof meer kansberekeing dan eeen gevoel.
Met stoplichten heb ik het vaak niet eens in de gaten (behalve dan dat er veel stoplichten een sensor in de weg hebben die verschiet als je dichtbij aan komt rollen).
Wel met andere rare situaties…
Ik heb veel dingen gedroomd (soms meerdere avonden) die later echt gebeurden.
Die waren spooky,maar tegelijk, zulke onmogelijke zaken waren het niet eens…
Het zijn wel geinige dingen. Onbewust pikken we een hoop dingen op zonder er bewust bij na te denken,pas als ze ineens veranderen dan denk je er ineens bij na.
Maar het gekke is dat ze toentertijd niet zwanger was… en gisteren waren er ook geen tekens dat de bevalling er aan zat te komen.
Ik ben ook nauwelijks met die mensen bezig.
Maar op een onlogisch moment schiet het me in één keer in mijn kop.
Ook dat ik in één keer het gevoel heb dat die ene persoon eindelijk een baan heeft gevonden en als ik dan “zomaar even” bel blijkt dat waar te zijn. Of dat ik bedenk dat ik al heel lang niet meer van iemand heb gehoord en dat dan een uur later de telefoon gaat (…drie keer raden wie dat is…)
Eigenlijk ben ik het type dat dit soort verhalen als “zweef teverij” afdoet :oops: :oops: :oops: (ik hoop dat ik hier niemand met deze opmerking tegen de schenen schop , ik bedoel het minder lullig dan dat het klinkt)
Maar ik begin nu af en toe kleine scheurtjes in mijn scepsis te vertonen :roll:
Mij boeit het eigenlijk niet of het nu waar is of bestaat of niet, vind sommige dingen gewoon leuk om ‘magisch’ of onverklaarbaar te houden.
Maar tegelijk…ben ik me ook erg bewust van het vermogen van ons brein.
Zoals jij noemt dat iets op een onlogisch moment in je hoofd opkomt,zo komt precies diezelfde gedachten misschien 100X per dag in je op ofwel in je onderbewustzijn,maar omdat het dit keer waar was, was deze in je herinnering sterker blijven hangen. Die andere keren dat je (onbewust) dingen opmerkt,ziet,signaleert of ‘bedenkt’, hou je ze misschien niet vast.
Vanuit je onderbewustzijn kan er een hoop,wat je zelf niet eens door hebt.
Maar als mij zoiets overkomt,zoek ik ook geen verklaring. Vind het gewoon grappig…
@Happy mommy wrote:
Eigenlijk ben ik het type dat dit soort verhalen als “zweef teverij” afdoet :oops: :oops: :oops: (ik hoop dat ik hier niemand met deze opmerking tegen de schenen schop , ik bedoel het minder lullig dan dat het klinkt)
Ik ben zo'n "zweef teef" :mrgreen: :mrgreen:
Dat met mensen die zwanger zijn had ik vooral vroeger heel veel. Ik wist het vaak van te voren te vertellen aan m'n ouders welke buuv zwanger was.
Heb ook wel eens een overleden familielid gezien. Maar net als Lydia doe ik er niets mee. Ik schrok er toen ook erg van en sluit me daar het liefst dan van af.
Woeha zweef teef :mrgreen: :inlove:
Ik heb het af en toe en ik zie het als een bron van informatie en leuk om mee in contact te zijn, het hoort erbij.
Het hoort voor mijn gevoel bij mijn intuitie en die zet ik graag in.
- Ik heb ook zoiets als ik met iemand in gesprek ben en ik vervolgens iets zegt wat uiteindelijk op een antwoord moet zijn… Dan is diegene me net voor… Heel apart!
- Ook met wat Mandy zegt… Dromen en werkelijkheid! Ik herken dan mensen waaruit ik zeker weet dat ik ze al eens eerder heb gezien (ja, in mn dromen) of dingen gaan gebeuren.
- Ik check nooit wat op mn telefoon maar als ik dat doe, dan word ik of gebeld of krijg een sms binnen en dat kan geen toeval zijn!
Maar ik doe er zelf ook niks mee… Sterker nog, vind het eng.
Ik geloof hier zeker heel sterk in, omdat ik de nodige ervaringen heb gehad.
Zoals de oma van mijn moeder tot in detail beschrijven inclusief geboortedatum (ik heb die blijkbaar lieve vrouw nooit gekend).
Maar vooral omdat ik na een ruzie met mijn man (tig jaren terug) niet kon slapen.
's Morgens zegt mijn man ineens tegen me:
'Ik heb je gezien vannacht, je liep naar de woonkamer en ging achter de pc in een word document iets typen. Er stond (hij “las” toen een zin voor) en je keek nog achterom.
Ik heb die nacht inderdaad op de pc mijn frustraties van me af geschreven in een word document. Omdat ik het gevoel had bekeken te worden keek ik ineens achterom maar daar stond natuurlijk niemand, het was midden in de nacht. We zijn toen gaan kijken of het zinnetje wat hij benoemde klopte…
En exact wist hij wat ik had geschreven.
Ik heb zelf ook vaak dat ik gezichten ‘herken’ of bepaalde situaties of plekken. Ik vind het wel handig hoewel die gezichten ook kunnen zijn omdat je die persoon ooit wel eens eerder hebt gezien.
Zo stond ik 2 jaar geleden bij school op mijn zoon te wachten en er loopt een man met een kindje voorbij. Ik wist 100% zeker dat ik die man ergens van kende, maar waarvan. Na een paar weken schoot het me ineens te binnen.
Ik stond met diezelfde man zo’n 6 a 7 jaar geleden iedere dag op de trein te wachten op het Amstelstation. Schijnbaar vond mijn geheugen het belangrijk om deze jongeman te onthouden, al begrijp ik niet echt waarom 
@lydia wrote:
De laatste keer stuurde ik een tweet precies op het moment dat hun zoon geboren werd.
Zo heb ik een sms’je van mijn broertje nog altijd bewaard… die is verstuurd/ontvangen op het moment dat nummer 2 geboren werd.
Zo bijzonder vond en vind ik dat… hij had ook aangevoeld dat de bevallign begonnen was. Had hij mijn ouders gebeld of er wat aan de hand was… had ik net 5 minuten daarvoor mijn ouders gebeld om de oudste te halen.
Bij de jongste was iedereen verbaasd dat ik zo vroeg in de ochtend belde… en dat hij er al was :lol: .
Zelf heb ik het ook wel soms.
Bij een vriendin die met bloedingen en vroegtijdige weeen in het zhuis lag had ik toen ik weg ging bij haar heel sterk het gevoel dat het helaas fout af zou lopen… en dat was ook zo
, maar bij de buuf, zwanger van tweeling had ik ook ineens het gevoel dat die dag de bevalling zou beginnen… braken die avond haar vliezen met nog geen 35 weken en die nacht zijn ze geboren.Ik hoop dat mijn laatste gevoel ook uitkomt… ik had afgelopen week een heel sterk gevoel dat mijn schoonzusje zwanger is. Maar misschien is dat ook wel een deel wens, omdat ik weet dat ze vorig zomer de pil de deur uit hebben gegooid. Zou het in elk geval zeer leuk voor ze vinden als het wel zo is (en voor mezelf ook wel een beetje hoor… een neefje of nichtje :inlove: ).