mijn verhaal

Hoi allemaal,



Ik ben Bianca ben 31 jaar en bezig zoals jullie allemaal om zwanger te worden.Bij mij begonnen de kriebels zo rond mijn 21ste.Mijn vriend wilde nog niet vond ons te jong, maar na wikken en wegen zijn we een jaar later begonnen met klussen.Na een jaar niks, tweede jaar gig voorbij en na 3 jaar dag in dag uit naar het ziekenhuis om bloed te testen, echo te laten maken enz.We kwamen erachter dat mijn (inmiddels) man te weinig levende zaadcellen had en ik een te trage schildklier functie.Na een operatie van hem en dagelijks bezoek van mij vanuit Tiel naar het UMC in Utrecht hoopten we op meer althans ik. Dat was een hele vermoeiende tijd vooral omdat ik het idee kreeg dat het van 1 kant afkwam.Op een gegeven moment zat ik zondags ochtend in het ziekenhuis zonder mijn (inmiddels) man.Hij wilde uitslapen zei hij dan.Ik keek eens goed rond om 7 uur s’ochtends en zag dat iedereen met zijn 2en was en daar zat ik dan alleen te wezen.Het gaf me een gevoel van eenzaamheid en het idee er helemaal alleen voor te staan.Op dat momnet dacht ik waar doe ik het voor als hij niet wil wil ik geen kinderen samen met hem.Ik ben toen ook gestopt en 4 maanden later zijn we uit elkaar gegaan.Het had gewoon na 7 jaar niet zo mogen zijn denk ik.Na een tijd van single te wezen kwam ik mijn huidige vriend tegen en we zijn nu vanaf vorig jaar juli gestopt met de pil en vanaf januari gebruik ik clomid om mijn cylcus terug te brengen naar 35 dagen.Nu hebben we al een paar keer een echo gehad en waaruit bleek dat mijn eisprong zo na de 20ste dag was.Na een tijdje clomid te gebruiken en gewoon lekker een paar maanden niet naar het ziekenhuis te hoeven wilde ik nu wel eens weten of ik pregnyl kon gebruiken op het moment dat de eisprong er zou zijn.Ik kon pas op de 20ste dag bij mijn gyn terecht en toen hij een echo maakte zei hij volgens mij is je eisprong al geweest.Ik zei huh die komt toch altijd zo rond de 22 a 23 dag?want mijn cyclus duurt zo’n 35/36 dagen en ik loop continue op tijd.Om zeker van te zijn kreeg ik een bloedtest en na een paar dagen belde hij op met de mededeling dat de eisprong inderdaad geweest was en hij dacht zelfs een paar dagen ervoor al.Nou dacht ik dat is lekker dan.We hebben gelukkig wel de liefde bedreven , maar je gaat er niet vanuit dat het eerder is.Ik dacht weer een gemste kans.Op mijn 26ste dag van mijn cyclus kreeg ik wat bruin verlies bij het afvegen.Dit heeft tot vandaag geduurd.Ik dacht jeetje wat moet ik nu doen want als dit al mijn menstruatie is moet ik op de 3e dag met clomid beginnen.Gelukkig na telefonisch contact met mijn gyn zei hij dat ik dit niet als menstruatie moet zien en gewoon tot mijn 35e dag af moet wachten.Nou dacht ik dan doen we dat maar.Nu heb ik al 5 dagen bruinverlies gehad en alleen met het afvegen , niet in mijn urine.Nu ging ik net naar de wc en had ineens bij het afvegen roze afscheiding.Zal dit toch betekenen dat ik ongi ga worden?Ik zit vandaag op de 32e dag van mijn cyclus en een paar dagen al misselijk te voelen en geen eetlust te hebben, duizelig te wezen vraag ik me af.Is het me nu eindelijk eens gegund om een klein wondertje te mogen verwachten?We zijn er beiden helemaal klaar voor en ik hoop dat dit niet doorzet.Heeft iemand dit al meegemaakt en kan iemand mij advies geven.Alvast bedankt!

Hee meis,



Even een tip, jouw verhaal is heel lastig lezen, omdat je het allemaal achter elkaar geschreven hebt.

Misschien kun je er nog even spaties tussen zetten. :wink:



Zal het eens gaan lezen, want het is een heel verhaal!!



Edit: Gelezen, wat een onzekerheid he, jouw lichaam neemt je in de maling en je hebt er zelf geen grip op. :?

Ik denk dat je ervan uit moet gaan dat je ongesteld gaat worden. Hopelijk niet natuurlijk voor jullie, maar denk het haast wel.

Ook omdat uit het bloed bleek dat je deze keer eerder een eisprong hebt gehad (met als gevolg dat je ook eerder ongesteld zult worden.)



Heel veel succes met wachten :hug: !!!

wat een verhaal zeg

maar ergens voel ik dat het positief gaat aflopen

ben benieuwd over een paar dagen 8)