mijn kids zijn 2,5 en 5 jaar oud.
Ze kunnen zich helemaal niet alleen vermaken.
we hebben helemaal geen overvloed aan speelgoed, dus de keuze om ergens mee te spelen is goed te doen, maar ze spelen gewoonweg niet, ze maken alleen maar ruzie en zitten elkaar constant op de nek!
alleen als ik de tv aanzet gaat het goed. maar ja dat is ook niet de oplossing.
I.S. is 4,5 jaar en L.R. is bijna 2. Maar hier ook totaal NIET kunnen samenspelen. Inderdaad alleen maar ruzie.
Ach, dan spelen ze maar niet met elkaar. De een gaat kleuren en de ander bouwen. Ik probeer er voor te zorgen dat ze niet te dicht bij elkaar in de buurt komen, en krijgen ze toch ruzie, dan vechten ze het maar even uit. Wordt het te erg, dan spring ik er wel tussen.
Eerst haalde ik ze bij elke ruzie uit elkaar, maar dat werkte dus niet hier. Toen maar laten ruziën en nu gaat het al een stuk beter.
Sterkte ermee!
maar als ik ze laat ruzieen ben ik bang dat we met ze in het ziekenhuis terechtkomen.
Herkenbaar probleem! Hier ook continue ruzie. Kan ze het niet alleen uit laten zoeken steeds, want 1 is gewoon veel sterker en zou de ander altijd verliezen. En over evt slaan, schoppen en bijten maar te zwijgen :silenced:
@knollie1 wrote:
maar als ik ze laat ruzieen ben ik bang dat we met ze in het ziekenhuis terechtkomen.
Dat werkt hier dus ook niet, dan zit ik echt aan het eind van de dag met één op de ehbo, ze zijn allebei zo fel pff. Ik vind het echt verrotte vermoeiend. Wat mijn ‘oplossingen’ (die zijn er niet, tis meer pappen en nat houden heb ik het idee) zijn:
- elk een eigen ding geven om mee te spelen (werkt ook vaak niet, de één wil wat de ander heeft, en als ze dan lief ruilen dan willen ze weer omgekeerd etc.
- ik met hun meespelen, dit werkt wel heel goed, dan kan je ook snel brandjes blussen door andere oplossingen aan te geven: ruilen, nog 2 minuutjes daarmee spelen dan ruilen etc
Nou, dat was het dan weer aan oplossingen, ik heb dé oplossing nog niet gevonden helaas!
Oh, maar hier gaat het er echt niet voorzichtig aan toe hoor. Bijten, slaan, schoppen. Tis hier elke dag hetzelfde. Daarom zeg ik ook, ze mogen van mij ruziën, maar als het te erg wordt, dan spring ik er wel tussen.
Maar ze zitten beiden onder de blauwe plekken. En helaas voor I.S. is L.R. vele malen sterker dan zij. Maar zij is weer geniepiger dan hij.
Nou, ik haal ze nu net uit elkaar. Want L.R. sloeg I.S. met een stukje houten treinbaan :roll: L.R. krijgt hier gewoon straf voor. Dit is dus gewoon elke dag zo. Elkaar slaan met speelgoed, en dan niet zachtjes slaan hoor, of bijten tot bijna bloedens toe.r
En ja, het zal er echt nog wel een keer aan zitten te komen dat ik inderdaad met eentje naar het ziekenhuis moet. Maar ik kan niet de hele dag als een scheidsrechter er tussen zitten.
Ik ben daar misschien wat harder in, dat kan.
Ik ben in ieder geval wel blij om te lezen dat het niet alleen hier gebeurd :mrgreen: Tenminste nog een geruststelling.
Maar Debbie, het is inderdaad wel zo dat je er niet continue bovenop moet zitten. Alleen is het best wel lastig, vanwege buren (zeker als het in de zomer steeds achter gebeurd :silenced: ) en dat slaan e.d.
idd echt een geruststelling dat het niet alleen hier is.
ik kom ook niet aan mn eigen dingen toe, stof afnemen of stofzuigen, kan ik echt niet waar de kids bij zijn.
Hier ook maar dan met een kind meer 
Ik laat ze soms ook maar gewoon hun gang gaan, maar zodra ze Merlijn pijn gaan doen grijp ik in, als Lucas & Pepijn elkaar in de haren vliegen laat ik ze maar want als het echt pijn doet dan houden ze wel een keer op. (al kan dat soms erg lang duren)
En tja als ik naar het ziekenhuis zou moeten dan is dat maar zo, wie weet leren ze het dan?
Ik zeg op zulke momenten ook gewoon dat ik hier helemaal geen zin in heb en ook niet meer ingrijp. Als ze dan gaan zeuren dat de andere hem pijn heeft gedaan dan zeg ik dat het hun eigen schuld is. Ze gaan er toch steeds maar weer mee door…
En als het echt te gek wordt dan gaat er eentje naar oma 
Ik doe dus gewoon mijn eigen ding. politieagentje spelen doe ik na een tijdje niet meer, er wordt toch niet naar mij geluisterd en het vergt alleen maar veel energie. En die steek ik dan liever in mijn huishouden en in mezelf dan in een paar ruzie makende kids 
Je schrijft dat ze een overvloed aan speelgoed hebben. Dat hadden die van mij ook, totdat ik een deel naar zolder heb gedaan, en dat wissel ik eens in de zoveel tijd met het speelgoed van beneden. Zodra het ‘‘nieuwe’’ speelgoed beneden is, heb ik een poosje geen kind aan ze. Speel-o-theek is hier ook favoriet. Kost geen drol en elke 3 weken heb je een nieuw stuk speelgoed in huis. En soms door bergen speelgoed, zien de kinderen het bos ook niet meer hè? Ze kunnen door de hoeveelheid geen keuze meer maken.
Verder neem ik een paar keer per dag de tijd om heel bewust samen iets met de kinderen te gaan doen. Knutselen (nu in de zomervakantie heb ik een paar knutselideeen + benodigd materiaal in de kast klaar liggen), duplohuis bouwen, knikkerbaan whatever. Na half uurtje ofzo kan ik ze prima verder alleen laten spelen, het lijkt wel of ze dan voldoende zijn ‘‘bijgetankt’’ met mijn aandacht om weer even zelf te spelen.
@knollie1 wrote:
maar als ik ze laat ruzieen ben ik bang dat we met ze in het ziekenhuis terechtkomen.
Is dit echt een reeele angst, of een moederangst? (als je begrijpt wat ik bedoel). Soms zijn wij moeders een beetje te beschermend en angstig hè. Ik laat het hier nu ook vaker gaan en ik moet zeggen, dat werkt best goed. Ze moeten ook de kans krijgen om te leren ruzie maken en ruzies op te lossen.
Succes met je kids!
ik heb er staan dat we juist geen overvloed aan speelgoed hebben.
en mijn angst dat ze elkaar in elkaar slaan is voor een deel reeel denk ik en voor een deel niet.
het gaat er soms echt hard aan toe hoor.
dat ze elkaar tegen het hoofd slaan, met speelgoed, elkaar van de bank duwen, knijpen bijten, ik vind dat wel iets als het echt hard gaat dat dat uit de hand kan lopen.
@knollie1 wrote:
het gaat er soms echt hard aan toe hoor.
dat ze elkaar tegen het hoofd slaan, met speelgoed, elkaar van de bank duwen, knijpen bijten, ik vind dat wel iets als het echt hard gaat dat dat uit de hand kan lopen.
Als je wil kan ik hier ook een filmpje van maken. Er wordt hier echt geslagen, gebeten, slaan met speelgoed tegen het hoofd, hoe vaak L.R. al niet van de bank af is geduwd en met zijn hoofd op de grond kwam, of op de tafel. Maar andersom kan L.R. er ook behoorlijk wat van tegen I.S. Tot 2x toe heeft hij zo hard gebeten dat zij echt een blauwe plek van van 3 x 3 cm. Tuurlijk grijp ik in op dat moment en natuurlijk krijgen ze straf als ze zoiets doen. Maar dat helpt blijkbaar niet. Dus wat moet ik dan?
Ik weiger echt pertinent om er 24/7 tussen te gaan zitten. En ja, dan zal het een keer voorkomen dat ik naar het ziekenhuis moet. Het zij zo.
@Debbie & Lana wrote:
@knollie1 wrote:
het gaat er soms echt hard aan toe hoor.
dat ze elkaar tegen het hoofd slaan, met speelgoed, elkaar van de bank duwen, knijpen bijten, ik vind dat wel iets als het echt hard gaat dat dat uit de hand kan lopen.
Als je wil kan ik hier ook een filmpje van maken. Er wordt hier echt geslagen, gebeten, slaan met speelgoed tegen het hoofd, hoe vaak L.R. al niet van de bank af is geduwd en met zijn hoofd op de grond kwam, of op de tafel.
Maar ik weiger echt pertinent om er tussen te gaan zitten. En ja, dan zal het een keer voorkomen dat ik naar het ziekenhuis moet. Het zij zo.
Hier precies hetzelfde, slaan bijten, bewust een auto tegen iemand z’n hoofd smijten, van de bank duwen. De deur voor iemand z’n neus dicht smijten.
Wij zijn ook een keer met Pepijn naar de HAP geweest, Lucas was toen zo kwaad dat hij Pepijn geslagen had en keihard in zijn oor had geschreeuwd toen werden we door gestuurd naar de KNO arts en bleek Pepijn 30 % minder te horen, gelukkig was die gehoorschade van korte duur, maar dat schreeuwen doen ze nu iig niet meer.
Het verdere treiteren gaat nog steeds gewoon door.
@knollie1 wrote:
ik heb er staan dat we juist geen overvloed aan speelgoed hebben.
Sorrrrry, goed lezen is ook een kunst hè :oops:
Is het misschien een idee om beide te “straffen” als er ruzie is. Ongeacht wie z’n schuld het dan is.
Zodra er ruzie is en er geweld aan te pas komt gaan ze beiden naar hun eigen kamer en mogen ze er voorlopig apart van elkaar spelen. Pas na een half uur er weer vanaf en zodra er weer een incident is wederom terug naar de kamertjes.
Ik denk dat als je dit een paar keer doet (zonder de discussie aan te gaan wie er nou eigenlijk begon of fout was) de twee kleine ruziezoekertjes uiteindelijk wel snappen dat ze hier allebei als verliezers uit de bus komen.
Misschien dat ze dan wat meer hun best gaan doen om de dag in vrede met elkaar door te komen? 