Als moeder hoop ik dan toch elke keer dat mijn kind me in mijn armen vliegt als ik haar ophaal bij oppas of kdv, maar niets is minder waar…er kan soms nog net een knuffeltje vanaf en een lach krijg ik altijd nog net, maar dan rent ze weer hard weg om verder te spelen en oh wee als ze dan toch echt mee naar huis moet…dan is het de eerste stappen de deur uit echt mopperen! :mrgreen:
Ik denk maar zo, ze heeft het erg goed naar haar zin daar en ik hoef me dus geen enkele zorgen te maken als ik op mijn werk ben! :inlove:
(maar ze krijgt hopelijk nog vast een fase waarbij ze me wel om mijn nek vliegt :think: )
Bij mijn dochter waren dat echt fases.
Zo bracht ik haar weg en als ik de deur uit liep en vroeg om een kus, werd ze boos, want ze was bezig en zo hangt ze aan mijn been.
Met binnenkomen ook…tijdenlang begon ze keihard te janken als ik binnen kwam :shifty: Wilde ze niet weg, of wilde ze juist weg?
Geen idee…maar rot is het wel.
Nu speelt ze doodleuk verder …sja…
Die van mij is ook heel wisselend daarin. De ene keer is het al brullen geblazen als we het plein van het kdv op rijden, de andere keer begint hij zo enthousiast met spelen dat ik 'm eigenlijk irriteer door gedag te zwaaien… :roll:
Het is heel lang alleen huilen geweest als ik hem weg bracht, en echt in me kruipen als ik hem kwam halen… en dat is helemaal niet leuk hoor :oops: Geniet er dus maar lekker van dat ze het zo goed heeft :inlove:
hier is het zo dat als nikki mij ziet niemand meer goed genoeg is zelfs papa niet erg aandoenelijk maar soms ook erg zwaar.
als ik na een dag werken thuis kom of bij oma dan is het mama mama en laat ze me niet meer los als ik naar toilet moet huilt ze al.
Het zijn idd fases, haha. Vandaag wilde ze niet eens de poort van t kdv in, toen was het al brullen…en toen we naar huis gingen liep ze heel vlot het gebouw uit, haha! Was zo blij dat ze het zo naar haar zin had, vandaag was ze niet helemaal happy daar. Fase op fase haha.
mijn dochtjertje heeft dat ook gedaan toen ze iets meer dan 1 jaar was. voelde me altijd een beetje verdrietig, alsof ze helemaal niet om haar moeder gaf 
maar gelukkig is dat totaal niet zo en had ze daarna weer een erg afhankelijke fase. en nu ligt het eraan waar ze mee bezig is; soms heel blij me te zien, maar soms nog erg bezig met haar spel.
ik dacht altijd maar zo als ze niet mee wilde - ze heeft het in elk geval naar haar zin!
Hier is als hij smorgens word opgehaald door de oppas meestal ook een probleem dan wil hij niet mee…
Maaarrrr als ik hem kom ophalen dan krijst hij alles bij elkaar dat hij naar huis moet.
En als ik dan zeg mama gaat wel naar huis zwaait hij me gewoon uit :mrgreen:
Soms heel irri want ja je wil toch dat ze zo blij zijn dat je er weer bent :eh: ach ja voor mij wel een goed teken op zich.
gr loes
Hebben wij ook gehad, ik moest m altijd onder mn arm al brullend mee naar huis nemen.
Ik dacht wel eens. De meeste kinderen huilen als de moeders weggaan, maar die van mij huilde als ik hem kwam halen. :?
Ik kwam m dan gewoon wat later ophalen en bleef dan ook heel even.
Gelukkig is het nu meestal wel ok als ik hem kom halen.