Afgelopen vrijdag was het dan zo ver…de dag van de inseminatie. Mijn vriend had 's ochtends netjes op tijd het potje ingeleverd op de afdeling microbiologie. Om half 12 moesten we het waardevolle ‘goedje’ weer ophalen. Het buisje moest op een warme plaats meegenomen worden naar de afdeling waar de inseminatie zou plaatsvinden. Het decolleté was een prima optie. Eenmaal op de afdeling, moesten we wachten…jeetje wat was het druk. Wachten duurt dan lang hoor… Na een half uur werden we geroepen. Ik had een vrouwelijke en zeer vriendelijke arts. Samen met haar assistente was het een goed team. Ze stelde ons gelijk op ons gemak. Ik mocht alvast gaan liggen in de stoel en ondertussen vertelde ze ons dat het sperma er goed uitzag. Beweeglijkheid/aantal/kwaliteit was goed!
Nou, het was zo ver. Ze vertelde bij elke stap wat ze ging doen en hield goed contact met ons. Ze had ook humor en dat beviel ons wel. Het ging allemaal gemakkelijk en mijn vriend mocht de werkelijk inseminatie doen. Hij werd begeleid door de arts en moest het langzaam inspuiten. Dat was wel een bijzonder moment. We lachte er nog om dat ik nu toch nog door mijn vriend (ter plaatse) was ‘bevrucht’. Achteraf viel het allemaal best mee. Het doet geen pijn, alleen het ‘schoonmaken’ en het inbrengen is een beetje een naar gevoel. Ik had ook lichte kramp, maar dat schijnt normaal te zijn. Daarna moest ik nog zeker een kwartier blijven liggen. De arts vertelde me dat recente onderzoeken hebben uitgewezen dat het beter is dat de vrouw nog een tijdje blijft liggen in plaats van gelijk op te staan.
Na het ‘verplichte’ liggen, kwamen ze zeggen dat we mochten gaan. We hadden nog wat kleine vragen en daar namen ze ook rustig de tijd voor. Al met al heeft dit team er voor gezorgd dat de eerste IUI prettig is verlopen. Met goede uitleg en humor! Nadat we het ziekenhuis hadden verlaten zijn we naar de stad gereden en hebben ons op een heerlijke lunch getrakteerd. Het was een rare dag, maar voor ons samen wel heel bijzonder…zeker dat mijn vriend er zo bij betrokken werd.
Nu is het afwachten… Moeilijk hoor en ik hoop dat de twee weken zo voorbij zijn (17 oktober mag ik testen). Ik hoop zo dat de eerste IUI een succes wordt. Ik heb er alles voor over!
Ik was wel verrast dat mijn vriend het bij mij mocht inspuiten. Het was daarom extra bijzonder. Ik had het nog niet eerder gelezen, dus ik ben eigenlijk wel benieuwd of dit gebruikelijk is of dat het per ziekenhuis anders is.
Ook mocht ik 15 minuten blijven liggen na de inseminatie. Ze vertelde me dat recente onderzoeken hebben uitgewezen dat dit beter is en dat het ziekenhuis daar graag gehoor aan geeft. Ze zei ook dat je thuis ook vaak even blijft liggen, dus waarom na de inseminatie niet? Er zit wel een logica in…ik was er in ieder geval heel erg blij mee. Was dit bij jullie ook het geval of moest je gelijk opstaan en weg gaan.
Heel erg veel succes met wachten. En maar hopen dat het meteen raak is!!!
:thumbup: :thumbdown: :thumbup:
Succes… 
Hier in Hengelo was het niet zo hoor…
De gyn deed alles zelf. En ook na het inbrengen konden we direct opstaan en wegwezen…
Ik voelde ook altijd iets, alsof “het” er weer “uit liep”…
Maar misschien zijn de regels en is het gedrag veranderd in de laatste jaren. Mijn laatste IUI is toch wel bijna 3 jaar geleden…
ik heb afgelopen donderdag weer iui gehad.
opstaan mag gewoon direct, juist omdat het (hoog) in de baarmoeder gespoten is…en daar valt het echt niet uit 
dat blijven liggen zou helpen lijkt mij echt een fabeltje: tenzij de inspuiting vóór de baarmoedermond zou plaatsvinden zoals je bij sex wel hebt…maar naar mijn beste weten is nu juist de clou van iui dat het zaad IN de baarmoeder en in mijn geval zelfs in de eileider gespoten wordt. dan heeft blijven liggen echt geen meerwaarde.
wat je voelt als “eruit” lopen is een combinatie van glijmiddel met lichaamsvocht.
en echt geen sperma.
het meenemen van het bewerkte zaad, en een half uur moeten wachten vind ik eerlijk gezegd ook heel erg anders dan ik het ken: het opgewerkte zaad is erg kwetsbaar en je zou dus zeggen dat zij het voor jou bewaren.
bij mij wordt het 1 minuut voor inseminatie uit het lab opgehaald.- het lab zit direct naast kamer naast de iui-kamer.
dat je vriend het zelf in mag spuiten vind ik héél raar.
ten eerste uit hygienisch oogpunt
ten tweede aangezien het een zeer klein instrument is wat een nauwkeurige behandeling nodig heeft en je dus de weg moet weten in een vrouwen lijf.
of hield de dokter het vast ná het inbrengen door de baarmoedermond en mocht hij dan de spuit induwen?
ik vind het super voor je dat het zo fijn was! maar ik heb wel even :eh: gedaan toen ik je verhaal las :oops: :shifty:
Toen wij voor de eerste gingen hoefde ik ook niet te blijven liggen maar nu we voor een tweede gaan moet ik inderdaad ook blijven liggen (10 minuten). Zij zei dat uit onderzoek is gebleken dat als vrouwen 10 tot 15 minuten blijven liggen na de inseminatie er 7 % meer kans is op een zwangerschap. Nou en dat scheelt toch best veel 
En bij mij mocht mijn vriend het ook zelf inspuiten. Uiteraard bracht de verpleegkundige het slangetje eerst in en toen mocht mijn vriend het spuitje leeg drukken.
Ben wel benieuwd in welk ziekenhuis jij loopt want het komt veel overéén met het ziekenhuis waar ik kom.
Succes met het wachten… dat is altijd het ergste.
Groetjes,
Daniëlle
Bij ons word ook altijd gezegd dat je minimaal 15 min moet blijven liggen en langer mag ook als je dat prettiger vindt. Ook wordt de IUI nu met volle blaas gedaan zodat de baarmoeder gekanteld is en het inbrengen makkelijker gaat en minder verloren. Dit schijnt een nieuw inzicht te zijn.
Laten we hopen dat je niet meer dan 1 keer op het wachtbankje hoef te zitten. succes!
@Guusje wrote:
het meenemen van het bewerkte zaad, en een half uur moeten wachten vind ik eerlijk gezegd ook heel erg anders dan ik het ken: het opgewerkte zaad is erg kwetsbaar en je zou dus zeggen dat zij het voor jou bewaren.
dat je vriend het zelf in mag spuiten vind ik héél raar.
ten eerste uit hygienisch oogpunt
ten tweede aangezien het een zeer klein instrument is wat een nauwkeurige behandeling nodig heeft en je dus de weg moet weten in een vrouwen lijf.
Jij hebt mazzel dat alles naast elkaar gesitueerd is. In de meeste ziekenhuizen is dit niet het geval en dan moet je het toch echt zelf ophalen en ‘in bewaring’ houden tot het moment van de inseminatie.
Dat mijn vriend het mocht inspuiten vind ik niet raar hoor… Ik heb de afgelopen dagen gemerkt/gelezen dat dit wel vaker gebeurd. Zoals Daniëlle ook al schreef; de verpleegkundige bracht het slangetje in en toen mocht mijn vriend het spuitje leeg drukken. Ik vind het juist heel bijzonder en misschien wel een gemis voor degene bij wie dit niet mogelijk is.
Als laatste de discussie over het nut van het blijven liggen… Ik denk maar zo; baat het niet schaadt het niet! Er is tenslotte onderzoek gedaan. De vrouwen (er zijn 2100 vrouwen getest) die na de iui minimaal 15 minuten stil bleven liggen, werden sneller zwanger dan de vrouwen die direct op moesten staan. Het zou kunnen dat er een kern van waarheid in zit. Ik spreek nu helemaal voor mijzelf, maar ik zit nu in een fase dat ik alles wil aanpakken wat mij aangeboden wordt. na twee jaar wil ik gewoon heel graag een keertje zwanger worden en als daar een kwartiertje rust voor nodig is, dan doe ik dat. Het gaat het er in dit onderzoek ook niet om dat het er uit kan lopen…
Guusje, ik wens je veel geluk en hopelijk krijg je binnenkort goed nieuws!
het blijven liggen vond mijn gyn ook niet nodig en er was gewoon geen tijd voor, heel de wachtkamer zit vol andere patienten en je mag er even tussendoor.
Wat mijn gyn wel heel belangrijk vind is de dag van ins. ook nog gemeenschap hebben of minimaal zelf goed klaarkomen :oops: Door het samentrekken van de baarmoeder etc. zou dit de doorbloeding etc bevorderen en dat hebben wij dus in elk geval wel gedaan.
Over het bewaren van de semen, in kleinere ziekenhuizen is het heel normaal dat je dat zelf ophaalt op het lab en meeneemt naar de poli. Je moet het dan wel echt op je lichaam bewaren. Bovendien moet je je paspoort enzo laten zien en controleren ze zowel bij het lab als de gyn alle gegevens om zeker te zijn dat ze het goede hebben.
Het zelf inspuiten had ik nog nooit gehoord maar vind ik wel :thumbup: de argumenten van Guusje over onhygienisch enzo dacht ik ook even :think:
Ik hoop het zelf inspuiten niet meer nodig te hebben
natas
hopelijk is het snel raak voor je benje al lang bezig om een kindje te krijgen? spannend hoor ik duim voor je mee :thumbup:
Wij zijn nu 1 jaar en 10 maanden bezig om een kindje te krijgen. Ik ben 3 jaar geleden geopereerd aan een hernia, waar ik zo’n 8 jaar mee gelopen heb. Daarna duurde het een jaar (met revalidatie) voordat ik een beetje de oude was. Sinds januari zijn we onder behandeling van een gynaecoloog. Daar is uit voortgekomen dat ik een traag werkende schildklier heb. Ik slik daar medicijnen voor en inmiddels is de waarde redelijk stabiel; met andere woorden…groen licht om zwanger te worden. Alleen dat laatste valt nog niet mee.
Hai,
Ik heb afgelopen vrijdag ook voor het eerst IUI gehad. Jammer genoeg ging het niet al te soepel aangezien ze dat flexibele slangetje niet in mijn baarmoedermond gewurmd kreeg dus er moest een tang aan te pas komen (auw…). Uiteindelijk is het goed gelukt.
Hebben jullie ook hormonen gespoten? Ik heb vanaf 3 dagen na mijn laatste menstruatie Puregon gespoten (50 e.h.) en op de dag van de eisprong Ovitrelle. Ik had 2 rijpe eitjes en om die beiden een extra zetje te geven, moest die Ovitrelle erbij. Daarom mag ik pas 18 dgn. na de inseminatie testen. Wat een lange wachttijd…
Gr. Anouk.
Ik ben verdrietig, want sinds vanmorgen is de menstruatie weer doorgekomen. De 23e teleurstelling en de eerste IUI domper. Helaas, het heeft niet zo mogen zijn. Gelukkig was mijn vriend thuis. Normaal is hij al lang de deur uit voordat ik weg ga, maar dit keer moest hij later naar een afspraak en zou hij na mij uit bed komen. Dus toen ik terug op de kamer kwam, wist hij ook al genoeg. We hebben even een kwartier tegen elkaar aan gelegen en gepraat. Dat was erg fijn. Wat kan je lichaam je toch voor de gek houden! Dit was de reden, warom ik niet mocht hopen, want die teleurstelling… Ja, die kwam keihard aan! Maar nu moet ik al mijn emoties bij elkaar rapen en net doen alsof er niets is gebeurd, want het werk wacht weer op mij. Al die vrolijke collega’s (gelukkig maar) met hun grappen en grollen. Ik heb daar nu even niet zo’n behoefte aan, maar ja, dat weten zij natuurlijk niet. Vandaag ,maar weer bellen met het ziekenhuis om een afspraak te maken voor een echo. Donderdag begin ik weer met spuiten (Puregon). Volgende week donderdag (23e) heb ik weer een echo.
:hug: dat is altijd weer verdrietig he! neem de tijd die je ervoor nodig hebt fijn dat je er wel goed met je vriend/man over kan praten :hug:
Wat ontzettend jammer en wat een enorme teleurstelling. Kan me zo goed voorstellen dat je echt geen zin hebt in collega’s (heel herkenbaar…) met hun vrolijke humeur en onwetendheid over jouw verdriet. Wel heerlijk dat jij en je man zo lekker bij elkaar terecht kunnen om de teleurstelling samen te verwerken. Heel belangrijk.
Veel succes en geluk voor de volgende ronde.
:hug: :hug:
Een hele dikke :hug: :hug: voor jou!!
Meid ik weet wat het is om al die teleurstellingen te hebben. Maar blijf hoop houden, ooit zal ook jouw grootste wens uitkomen.
Ik denk aan je en leef met je mee.
Liefs, Chantal
:hug:
helaas bij mij ook IUI (nr 5) misgegaan. Na positieve test vorige week was maandag hcg weer naar beneden, domper, moet wel zeggen dat bij ons het accepteren en weer door steeds sneller gaat. Maar hopenlijk komt het bij jullie niet zover en gaat de volgende ronde beter
Bij mij is IUI 1 ook mislukt. Ben alweer hormonen aan het spuiten voor IUI 2. Vrijdag a.s. FM en hopelijk volgende week dinsdag de IUI.
hoe is het nu met je heb je alweer een iui poging gehad?
Ik ben inderdaad een tijdje niet geweest op dit forum. Wij zijn inmiddels al met onze 3e IUI poging bezig. Ik heb vandaag mijn eerste FM gehad. Er zijn 2 eitjes zichtbaar van 10 en 11mm. Nog lang niet groot genoeg. Donderdag moet ik weer naar het ziekenhuis voor een echo. Als één van de eitjes (of allebei) 15mm zijn, dan plannen ze de IUI op maandag. Ik hoop dat ze goed groeien! Mocht je geinteresseerd zijn in wat er in tussentijd gebeurd is, dan moet je even naar mijn weblog. (zie link onderaan) Maar genoeg over mij… Hoe gaat het hier allemaal? Alles goed met jullie?