de afgelopen weken zijn net een nachtmerrie geweest. Het begon op 18 oktober mijn dochter precies 18 dagen oud, ik had haar gevoed boertje gelaten en weer in ahar bedje gestopt ze sliep…ben naar beneden gegaan we gingen eten en ik hoorde haar huilen, ik wilde naar boven mijn man zei nog hoeft niet te gaan ze slaap zo wel weer…ze stopte ook met huilen maar toch zat het me niet lekker…ik ben even gaan zitten maar had toch zoiets van ik ga toch maar ff kijken het was zo stil ineens…toen ik haar kamertje binnekwam schrok ik me kapot ze was paarsblauw en ahd gespuugd maar het was alsof ze niet meer ademde…ik heb haar meteen op haar buikje gehouden en zachtjes op ahar rug geklopt maar het hielp niks toen meteen mijn man geroepen en er was ontzettende paniek in de tent maar ik bleef toch vrij kalm…heb 112 gebeld eerst wist ik niet meer wat het nummer was maar toen ik eenmaal rustig ademhaalde wist ik hetw eer…mijn schatje haalde nog steeds geen adem en het was alsof ze geen leven toonde was zo eng…we hebben ahar kleertjes toen uitgedaan en het raam opengezet dat zei die mv van 112…de ambulance was gelukkig binnen no time bij ons ze hebben haar mondje met een slangetje schoongemaakt en toen zuurtsof toegediend…ze was nog steeds paars van kleur maar ademde heel zachtjes…het is heel raar alsof je op dat moment in een film zit je doet de dingen die je moet doen maar wilde haar zo graag redden dat ik heel kalm bleef…eenmaal in het ziekenhuis toen alle artsen haar gingen onderzoeken en zeiden dat het slecht was toen ben ik bijna flauwgevallen en kwamen alle emoties los…ik kon niet meer stoppen met huilen…mijn baby die net 2 wkeen oud was…ik moest er nieta an denken om ahar te verliezen…ze zeiden dat ze op de intensive care moest liggen de intensivist kwam die zei ze stopt soms met ademhalen ze ahalde op een gegeven moment maar 10 keer per minuut (normaal 40 x) toenzei hij ze moet aan de beademing…nou ik dacht dat mijn wereld verging ik ahd zoiets van hoe kan dit nou ze was zo gezond en deed het zo goed…ze kreeg ook meteen antibioptica want ze kon een hersenvliesonsteking hebben of stowisselingsziekte of een infectie of weet ik veel hoeveel ziektes ze wel niet hebben opgenoemd…nou nu zijn we bijna twee wkeen verder en geen enkel onderzoek heeft tot iets geleid, ze heeft gelukkig niks van alles wat ze had kunnen hebben afgelopen vridjag hebben ze phmetrie gedaan ze dahcten ook aan reflux daar krijgen we morgen of dinsdag de uitslag van…ergens ben ik blij dat ze niks hebben kunnen vinden maar ergens maakt het me ook ehel onzeker…ze heeft 3 dagen aan de beademing gelegen en nu doet ze het gelukkig zelfstandig, ligt nu ook op de medium care en ze mag waasrchijnlijk as vrijdag op zijn laatst naar huis…we krijgene en monitor mee en reanimatieles…ik heb er wel een flinke trauma aan overgheouden ik heb nog iedere nacht verschrikkelijke nachtmerries dat ik schreeuwend wakker word…ik ben wel iedere seconde dankbaar dat ik haar nog heb…hopelijk zal ik met de tijd er meer vertrouwen in krijgen…de tijd zal het leren…
ben trouwens wel doorgegaan met bortsvoeding ook al was dit zeer meoilijk door de stress en vermoeidheid maar heb steeds afgekolfd en sinds een kleine week drinkt ze ook gewoon aan de bosrt…en je weet niet hoe fijn dat is als je 3 dagen je kind niet heb kunnen vasthouden…zo fijn…
jeetje melissa!
wat erg zeg,
ik zou me ook kapot schrikken!
ik hoop dat je er achter komt hoe en waarom dit heeft kunnen gebeuren,
dan vind je ook je rust weer!
Pfoei! Sterkte zeg!
Jeetje zeg,wat hebben jullie wat moeten doorstaan.Sterkte ermee,ook met de nog komende onderzoeken.
O meis, wat erg dat je dit mee moet maken… Maar wat goed dat je naar je moederinstinct geluisterd hebt, en toch bent gaan kijken bij haar…!!!
Ik hoop dat je vanuit het ziekenhuis goede nazorg krijgt, en dat je dit niet meer mee hoeft te maken zeg…
Voor diegenen die meer willen weten over ALTE, kijk dan HIER
Meid, de rillingen lopen over mijn rug…
Wat moeten jullie een angst en verdriet hebben gehad, ik wens jullie enorm veel sterkte en hou moed!!
Pfff ben hier even helemaal stil van…
Ik weet niet zo goed wat ik moet schrijven, behalve heel veel sterkte, en als het teveel wordt praat erover met elkaar en anderen.
Jeetje, ik kreeg kippevel over mijn hele lichaam toen ik je bericht las.
Wat jij hebt meegemaakt dat is de nachtmerrie van elke ouder!
Vreselijk, ik vind het ook heel normaal dat je hier nog nachtmerries aan over hebt gehouden hoor meis.
Ik wil je heel veel sterkte toewensen om dit toch een plekje te geven, hoe moeilijk me dat ook lijkt. Wel heel kanp van je dat je toch bent doorgegaan met de bv…
:-*
Jeetje, het lijkt wel een griezelige nachtmerrie. Wat moet je bang zijn (geweest)! Ik hoop dat het niet meer gebeurd, brrr…
Sterkte met het verwerken van deze toch wel traumatische gebeurtenis!
Pfff, meid, wat ben ik blij voor jou dat ze er nog is!!!
Goed dat je naar je instinct geluisterd hebt idd! (hoop niet dat je man zich schuldig voelt want kan me zijn reactie ook wel voorstellen…)
Hoop dat je snel je rust weer vindt en weer kan gaan genieten.
Wat goed zeg dat je hebt afgekolfd en nu weer lekker bv kan geven…
sterkte met alles.
liefs, Rosa :-*
jeetje wat erg zge. ik wil jullie veel sterkte wensen. wat lijkt me dat eng zeg , verschrikkelijk.
oh melissa…
wat een afschuwelijke tijd!!!
hou haar maar lekker veel vast… !!!
sterkte met verwerken van dit trauma hoor!!
preggie
Wat een nachtmerrie Mellissa. De rillingen liepen me over de rug toen ik het las. Wel fijn dat het nu weer beter gaat. Veel sterkte met het verwerken ervan.
gisteren is lara thuisgekomen, met monitor…de hele nacht niet geslapen van dat gepiep want als ze te veel ebweegt dan gaat het alarm af…maar ik ben zo blij dat ze weer thuis is…alles gaat goed haar ademhaling is ook niet meer gedaald…de angst zit er nog maar dat heeft tijd nodig…we hebben gsiteren in het ziekenhuis reanmiatieles gehad speciaal voor babys was wel heel confronterend maar wel fijn om iets te kunnen doen mocht het ooit nodig zijn…hopelijk maken we zoiets nooit meer mee…ze ligt tevreden te slapen nu…
groetjes melissa
Jeetje mina, wat een verhaal zeg! Ik kan me je wanhoop heel goed voorstellen.
Ik ben zo blij voor jullie dat ze nu thuis is!!
Hopelijk gaat alles nu goed en blijft ze zelfstandig ademen. 
Sterkte,
Wat een verhaal!!
Sterkte zeg!! En goed dat je zo kalm bent gebleven op de juiste momenten!!
heel veel sterkte meid! meer weet ik niet te zeggen…
geniet lekker van je meisje
Melissa, Lara is nu twee daagjes thuis… Gaat het allemaal een beetje…?? Heb je een beetje vertrouwen in de situatie en in haar…???
hoi hoi
ik heb niet echt veel tijd om hier te komen ik ben eigenlijk continue met Lara bezig ik druf haar niet zo goed alleen te laten of aan derdern over te alten zelfs niet aan mijn man…ik wil gewoon steeds bij haar zijn…het agat heel goed met haar, ik heb vaak de monitor aan als ze slaapt gelukkig is haar ademhaling niet meer abnormaal gezakt…ze is erg tevreden slaapt veel en huilt als ze honger heeft…ze kan soms 4 uur slapen dan word ik wel bang maar als ze zich dan meldt dan ben ik weer opgelucht…ik slaap nog steeds heel slecht ik kijk steeds naar haar monitor gelukkig heb ik geen nachtmerries meer sinds ze thuis is…ze doet het het echt heel goed…
jammer genoge ben ik wel gestopt met bv, ze krijgt sinds 2 dagen de fles en ze drinkt heel goed…ze zou eigenlijk 90 ml moeten krijgen maar ze krijgt 120 want aan 90 heeft ze niet genoeg en ze heeft al dikke wangetjes gekregen…in het ziekenhuis zeiden ze al dat ze niet genoeg had aan bv en dat ze nadat ik weg was altijd een flesje kreeg want ze ahd te veel honger mijn bv was zo weinig van alle stress en vermoeidheid…
ze is zo schattig ze tilt haar hoofdje al op en zoekt al ooogcontact en ze glimlacht naar me ze is enorm beweeglijk…als ik dat allemaal zie dan krijg ik wel een beetje vertrouwen in…
ze is nu op pappa’s schoot dan heb ik ff tijd voor mezelf…morgen gaan we voor het eerst naar het cb ben ook erg benieuwd of ze is gegroeid…
groetjes melis
Jemig wat heftig zeg!