Tom was met zijn zonnebril aan het spelen …op en af…rondparaderen en keihard ¨cooool¨ gillen :lol: 8)
maar ineens brak hij hem zomaar in 2en :shock:
dus ik zeg op normale maar strenge toon¨dat is stout tom, je mag niks kapot maken, nu is mama boos¨
hij :eh: :shifty: boos ?
ik ja boos
op dat moment komt papa beneden en tom laat hem de kapotte bril zien…dus papa ook op normale toon maar streng…¨dat is stout, papa ook boos¨
nou en toen werd ie hysterisch :shock:
helemaal in paniek door het gevoel van afwijzing :o
we hebben een kwartier op de bank samen hem geknuffeld en gezegd dat het weer goed was en niet meer boos om de bril…maar hij bleef maar na-snikken.
tom is een kindje wat heel graag lief wil zijn en ik voelde me zooo rot hieronder …we waren niet eens ECHT boos…geen stemverheffing, geen geschreeuw of wat dan ook…en toch zo.n paniek.
hoe kan ik nou in het vervolg hem corrigeren zonder dat hij zo panikeert :think:
en zo vind ik mn eigen antwoorden :mrgreen:
intentie .
het was niet zijn bedoeling stout te zijn.
hij kende gewoon zijn eigen kracht niet.
en dus overkwam hem het gevolg en ervoer hij ons boos zijn als onterecht en voelde hij zich onbegrepen/afgewezen om iets waar ie niks aan kon doen.
normaal reageert ie nl nooit zo en is heel makkelijk met zeer zachte hand te corrigeren.
het rechtvaardigheidsgevoel is groot :thumbup: :inlove:
en nu moet mama daar dus beter mee omgaan :oops:
zo leren we elke dag weer wat bij nietwaar???
als anna hier iets kapot laat gaan, zonder dat dat haar bedoeling was, dan laten we zien dat het kapot is en dat het niet meer te maken is… (want ze wil vaak dat wij het dan even oplossen voor haar). even teleurstelling bij anna, maar ze lijkt het wel een beetje te begrijpen
Ik denk dat het genoeg was geweest als het bij een ‘boze’ mama was gebleven.
Hij was al door jou terecht gezet en om dan ook nog daarna een boze papa te hebben.
Naar wie moet je dan nog als kind, als papa en mama allebei boos op je zijn.
Snap je wat ik bedoel?
Ik zie de situatie natuurlijk alleen maar naar wat jij verteld, maar mischien is het een idee om het bij 1 corrigerende ouder per keer te houden.
Mischien dat de andere ouder dan de oplossing kan aanbieden.
Ik herken het helemaal. Hier ook eentje dat helemaal gek word als ik zeg: “Lucas, nu is mama wle boos hoor.”
Dan begint hij ook keihard te huilen en schreeuwen. :shock: :shock:
Dus zeggen dat we boos zijn doen we niet meer, hij is er veel te erg overstuur van.
Hij wil wel een flinke jongen zijn … maar soms … :mrgreen:
joseetje…je hebt een goed punt :o niet zo bekeken :oops:
ff met papa doornemen 
:-*
Ik zou eerder boos op mezelf zijn dat ik die zonnebril had laten slingeren :mrgreen: Waarschijnlijk had ik dus met een ‘he wat jammer nou’ gereageerd. Leonie reageert nu ook heel sterk op ons. Als ze ons eens per ongeluk zeer doet, en wij reageren met een AU (niet overdreven), dan trekt ze een zielig mondje en gaat jammeren. :inlove:
Wat zijn jullie kindje van jullie onder de indruk :o
Als Lana dit zou overkomen, zou ze alleen maar zeggen… “oh oh!” en assie (alsjeblieft) als ze het aan mij geeft om vervolgens met iets anders verder te spelen :roll:
Lana reageert alleen maar op mijn gevoelsuitdrukking (zowel in woord als gevoel) als ik verdrietig of vrolijk ben :roll:
Doet me denken aan toen Sam nog wat jonger was, en ik hoefde maar mijn wijsvinger uit te steken, ermee te ‘zwaaien’, zeggen, mag niet, en hij huilde al :oops:
(Luisterd hij nu niet meer naar hoor :mrgreen: hoe boos ik ook ben, hij lacht me gewoon uit :oops: :o :mrgreen:)
:roll: … oh Guusje, ik zÃe het voor me, ah gossie. Goede tip van die 1-ouder-correctie :thumbup: . Hier niet dat probleem… Saba zegt óf: “mama, nieuwe kopen!?” of ze zegt: “Saba boos op mama”, draait zich om en loopt weg of gaat liggen. En als je dan vraagt waarom ze boos is op mama zegt ze: “grapjaaaaaas” of “mama boos, Saba boos”. Tja… Saba was “vroeger” ook zo gevoelig voor een standje, maar dat is goedgekomen, ahum, dus die fase komt Tom misschien snel genoeg ook tegen 
:-*.
behalve de 1 oudertip, want dat is een hele goede, niet uitspreken dat je boos bent, maar duidelijker ik ben boos over het stukmaken van de bril, en uitleggen hoe je het een volgende keer anders zou willen zien. “zul je de volgende keer voorzichtiger zijn zo dat de spullen niet stuk gaan? Dan is het weer goed en zij we alweer vriendjes.”
dank jullie wel voor het meedenken :inlove:
biebels: het was zijn eigen zonnebril 8)
die zwerft hier al ruim een jaar door het huis…
en inkie: is een goede, normaal doe ik dat ook, maar deze keer was ik zo :o dat ik het blijkbaar te kort hield :shifty:
papa zag ook in dat good cop-bad cop een betere stratgie is :thumbup:
@Guusje wrote:
biebels: het was zijn eigen zonnebril 8)
die zwerft hier al ruim een jaar door het huis…
Dan zou ik niet eens boos zijn, denk ik :shifty:
hij heeft hem niet te slopen :naughty:
Ik zeg dan eigelijk altijd…nouw dat vind ik echt niet leuk :naughty:
Ik gebruik het woord boos niet zoveel :think: …soms…maar dan in ‘‘anders wordt ik boos’’ :mrgreen: dan luisterd hij goed…dus hij weet wel wat boos is 8)
Die 1 ouder tip kreeg ik een tijdje geleden van de buuf.
Als je altijd hardop samen corrigeert enzo… dna krijgt het kind het gevoel noooooooit te kunnen winnen… En het zou zomaar monddood gemaakt kunnen worden, omdat het toch niet helpt.
Tsja…
Wessel maakt ook wel veel kapot (soms al speeltjes na een halve minuut)… maar ik reageer eigenlijk in 95% van alle gevallen met “he wat jammer nou… ongelukje zeker???”.
Als ik hem echt iets zie gooien, of bovenop iets zie staan, waarschuw ik hem dat het kapot kan gaan, dat ik dat jammer vind en niet wil en de volgende keer het speelgoed maar op de kast leg.
maar zoals gezegd… meestal is het zijn eigen kracht die hij niet kent…