Hier ook een dreumes die nog iedere nacht wakker wordt en die alles op stelten zet totdat ze een fles krijgt. Die tip van de tuitbeker met water is wel een goede zeg. Misschien dorst.
Hoewel, zij eet overdag echt weinig dus denk dan toch aan honger.
Vannacht heeft onze meid doorgeslapen! :shock:
We zijn zelfs de tut niet moeten gaan geven. In haar kamertje was het trouwens 17.8 graden, ik denk dat die 21 puur was omdat ik nog niet gelucht had die dag en omdat de verwarming nog steeds opstond. 
Vanmorgen heeft ze na een volledige fles nog geslapen tot half tien en toen ben ik haar wel gaan wekken.
Jammer genoeg heb ik er niet van genoten daar ik met een serieuze ontsteking op mijn tandvlees zit en nog niet durfde opstaan voor een pijnstiller uit schrik haar te wakker te maken. :oops: :mrgreen:
Vandaag heeft ze ook heel goed gegeten en we geven voor het slapen gaan opnieuw de druppels tegen de krampjes.
Ik ben benieuwd of we nu de oplossing gevonden hebben. 
Hopelijk slaapt jullie meis nog steeds gewoon de nacht door, maar voor het geval dat niet zo is even mijn reactie:
Bij ons was het dus ook het geval, meneer sliep al heel snel de hele nacht door. Overdag heeft hij nooit heel geweldig goed geslapen, maar 's nachts is eigenlijk nooit een probleem geweest. Tot hij dus een maand of 14 was. Hij werd ineens krijsend wakker, helemaal overstuur. Zoals ik heb gelezen zou hij rond die tijd gaan dromen. Maar van het een kwam toen het ander, ziek geweest, periode van slechter eten, ik weet zo niet meer precies hoe of wat, maar we zijn toen ook aan het “klooien” gegaan. En vanaf toen is hij dus elke nacht wakker geweest. Om hem te laten liggen was geen optie, hij blééf maar huilen. Knettergek werden we ervan!
WERDEN ja, gelukkig wel!!! Want, na in onze ogen alles geprobeerd te hebben (ja, hij was op een gegeven moment natuurlijk gewend aan dat extra flesje 's nachts, als je jezelf aanwent om 's nachts te eten krijg je op een gegeven moment ook gewoon honger rond die tijd), hebben we tòch maar de gok gewaagd om hem te laten huilen…
Héél moeilijk, zeker omdat ons ventje alleen huilde als er iets was. Maar ja, als het niet meer werkt om z’n tutje erin te doen…
We hebben hem dus gewoon laten liggen, in het begin even kijken “nee? Er is niks?” en dan maar laten huilen. Je ligt zelf klaarwakker en vol stress te luisteren en meneer heeft het huilen de eerste nacht wel 2 uur (!!!) volgehouden, maar daarna was het stil. De tweede nacht heeft hij 1 uur gehuild, daarna heel even een paar snikjes, wat gejengel en sindsdien slaapt hij weer heerlijk de nachten door!
Wij zijn echt geen voorstander van het “laten huilen-principe”, maar als je alles geprobeerd hebt… Nu slaapt hij weer lekker als vanouds (nog beter zelfs…).
Dus als je een groter bed nog niet wil uitproberen (hebben wij ook nog niet hoor, al zou hij er nu misschien wel klaar voor kunnen zijn, maar we zijn nu ook weer een hele poos verder) is dit misschien een optie? Geen gemakkelijke, maar je kind heeft natuurlijk ook veel meer aan een uitgeruste papa en mama!
Laat je nog even weten of ze nog altijd doorslaapt? Ik ben wel benieuwd.
Neen we hebben nog altijd slapeloze nachten. Ze is nu wel drie keer gaan overnachten elders omdat wij er dus compleet doorheen zaten. Die nachten vreten geweldig aan je. De laatste nacht hebben we ze laten huilen (een uur lang) dan is Koen ze toch om vijf uur een fles gaan geven. Ik (en hij) konden gewoon niet meer en waren zo op omdat we ze de nacht ervoor dus wel hadden laten huilen (dit duurde ook zowat een uur eer ze sliep maar tja een uur lang naar zo een gekrijs luisteren is verschrikkelijk moeilijk :x ).
Nu we wat bijgetankt zijn laten we ze gewoon weer huilen, ik wil wel één keer die tut gaan geven en haar mobiel terug gaan opzetten maar daar stopt het ook bij! :naughty: Want zodra die mobiel terug afspringt begint het na een kwartier weer van voor af aan (meestal).
Hier ook een dreumes die heerlijk sliep, daarna een hele periode veel snachts wakker werd, toen weer heerlijk sliep en sinds 2 weken weer steeds snachts wakker wordt. Meestal is de speen dan uit bed gevallen of heeft ie eng gedroomd. Hij wil dan met al zn beren bij ons in bed. Maar soms ligt ie ook gewoon een soort van te huilen/zeuren met speen in zn mond. Weet ook niet wat dat is.
Voor een peuterbed vind ik de kleintjes nog veeel te jong! Wat als ze er snachts uitgaan en aan de wandel gaan met trappen, stopcontacten, vingertjes en deuren, en alles wat ze tegenkomen.
Ik biijt gewoon op mn tanden en hoop dat ook deze fase weer overgaat. Maar vermoeiend is het wel inderdaad 
hier worden we ook gek van eentje die sinds een maand of 2 niet meer doorslapen wil. Hij is nu 13 mndn. Er was volgens mij wel vanalles aan de hand, eerst verkoudheid, toen middenoorontsteking, daarna weer verkouden en ondertussen een sprongetje (met als gevolg verlatingsangst en eenkenning). :wall:
Nu zijn al die dingen (overdag) over, dus vind ik dat hij snacht ook gewoon moet kunnen slapen, maar ja…meneer heeft eenmaal een ritme gekregen :roll: . Ik heb het idee dat de aantal keren dat we eruit moeten afneemt doordat ik hem bij flink huilen even op de arm pak en troost. Ik probeer altijd eerst of zijn speen voldoende helpt. Dan leg ik hem terug…flink huilen natuurlijk… en dan blijf ik ernaast zitten en leg ik een hand op hem. Vaak probeerd hij zich op zijn buik te draaien, waarna hij kan gaan zitten en staan. Maar dat voorkom ik door hem dan tegen te houden met mijn hand. Uiteindelijk valt hij meestal wel in slaap. Als het echt niet lukt (= min half uur ernaast zitten), dan leg ik m bij ons in bed. Meestal valt hij dan wel in slaap en leg ik m zo snel mogelijk terug. Af en toe blijft hij half slapend woelen en geven we hem toch maar de fles. Heeeel langzaamaan denk ik dat de klachten afnemen, dus ik ga zo nog maar even door.
Misschien heb je er wat aan… :hug: :hug: