Pfff sinds een paar weken mag mijn man 's ochtends en 's avonds niets meer doen met Merijn.
Hij mag niet mee in bad, hij mag hem niet eruit tillen om af te drogen, hij mag niet zijn tandenpoetsen, hij mag niets niets niets
Hij roept zelfs ‘wegwezen jij’. Waar hij dat geleerd heeft, weet ik niet :think:
Zodrahij in bed ligt, mag hij hem wel weer voorlezen enzo, dusdat is zo vreemd
Ik moet alles doen. Af en toe word ik helemaal gestoord ervan. Het is voor mijn man ook absoluut niet leuk. Die heeft van de week zelfs een potje zitten janken omdat hij zich echt afgewezen voelt.Vanochtend mocht ik blijven liggen op bed. Wordt Merijn wakker en mijn man neemt hem mee naar beneden, gaat hij helemaal uit zijn dak dat hij bij mij wil zijn. Helemaal verdrietig washij, dus hij rent de trap op en sprint bij mij in bed en blijft bij mij liggen. Hij lijkt af en toe net een kleine baby die graag bij mama is.
Ik werk 3 dagen en mijn man fulltime en heeft sinds een paar maanden een nieuwe baan waarbij hij verantwoordelijk is voor de benelux,dus veel heen en weer gereis en lange dagen. Dsu het is ook niet zo gek dat hij meer naar mij trekt, maar dit is gewoon niet leuk meer.
Het is beetje rare tijd. We hebben net een hoop stress gehad of de verkoop van ons huis doorging, uiteindelijk na 2x 10 werkdagen uitstel, toch verkocht. Eerder washet huis al verkocht maar die kopers kregen het niet rond. Dus dat heeft heeft best wel stress opgeleverd. Daarnaast hebben we een nieuw huis gekocht en gaat da thelemaal verbouwd worden. Dus ook een hoop gedoe en geregel.
Al met al een hoop gedoe dus ik snap ook wel dat hij ‘van de leg is’ ,maar ik vind het zo sneu voor mijn man. Die probeert het echt goed te doen, maar dan wordt hij keihard afgewezen. Soms zegt Merijn ook express, mama moet mij helpen, jij mag mij niet helpen! :shock:
Ik ben nu beetje grieperig en heb een kinderverjaardag laten schieten en zij zijn nu met zijn 3en en dan is alles goed. Geen probleem dat ik niet mee ga en gezellig met papa op stap. Maar zodra hij aan het eind van de dag moe wordt en een ochtendhumeur heeft, dan doet hij zo. :think:
Hij heeft al heel goed door dat we weg gaan uit dit huis en dat we vlakbij opa en oma gaan wonen. We zijn in het huis geweest etc.
HIj zegt ook dat hij het heel leuk vindt, mooie nieuwe kamer krijgt etc
Is heteen fase in zijn ontwikkeling? Of misschienWeer beetje terug naar mama door alle spanningen me tnieuwe huis enzo.
Wie heeft tips hoe hier mee om te gaan ,vooral voor mijn man? Ik probeer vaak erop aan te sturen dat hij aan papa gaat vragen om dingen te doen enzo… maar het is dan tochvaak, nee jij moet mij helpen
hier precies hetzelfde,
alleen wisselen de mamadagen en de papadagen zich af
(heel vervelend, want je weet nooit vantevoren of het een mamadag of een papadag is… :wall: )
op een gegeven moment wordt de sfeer zo negatief he? daar zul jij ook last van hebben… ik wel in ieder geval.
aan de ene kant heb ik zoiets van: we gaan er in mee, het zal wel een fase zijn
maar aan de andere kant wordt het bepalen van hem, hoe de dag verloopt wel erg dwingend soms en dan is het helemaal niet meer leuk.
kortom: ik lees ff mee!
Hier was het ook altijd mama mama mama… gek werd ik er soms van. En nu sinds een paar weken is het papa die fantastisch geweldig en vooral rolmodel is. Mama is een meisje, en meisjes zijn stom.
Ik voel me niet afgewezen, maar wil soms wel ff kroelen met mijn manneke, en dat mag dus niet. Owja en kusjes zijn helemaal vies hier… hihi
heel herkenbaar, hier is heel vaak papa, papa, papa :?
Wat bij ons heel goed heeft geholpen, is hem van te voren uitleggen wie wat gaat doen.
We brengen om de beurt Lucas naar bed, en de ander haalt hem 's ochtends uit bed.
Dat vertellen we hem van te voren (papa brengt je naar bed en mama komt je uit bed halen),
en dan moppert hij nog wel eens, maar dan zeggen we, tja vandaag is mama aan de beurt. En nu accepteert hij het wel beter.
De drama’s 's ochtends zijn ook zo goed als over,
regelmatig als ik hem uit zijn bed ging halen, riep hij, neeee wegwijzen jij, ik wil papaaaaa.
En nu hij s avonds al weet dat ik hem uit bed kom halen, en reageert hij bijna nooit meer zo.
Wij hebben dat hier met Aniek gehad, ik moest alles doen, papa mocht niks. Ze ging al huilen als papa naar haar wees.
Ik ben toen juist gaan weigeren haar te helpen.
Idd van te voren al afspreken met haar dat papa haar naar bed deed en om zou kleden enzo.
Dan protesteerde ze wel, maar zei ik… mama gaat het echt niet doen hoor Aniek, papa doet het heel goed en papa houd net zo veel van jou als ik. Als ze echt overdreven drama maakte kreeg ze zelfs wel eens “straf” dan was het, ga maar even afkoelen op de gang en als je normaal kan doen praten we verder.
Ik heb in elk geval nooit ingegeven, als de afspraak was dat Ruud haar op bed deed en in bad, dan was dat ook wat gebeurde, het gebeurde niet dat ze zij zo drama schopte dat ik alsnog zei… oke vooruit ik doe het wel.
Het heeft zo een 4 maanden geduurd, maar nu maakt ze er geen punt meer van. Ze moest er even doorheen. Maar van mijn kant moest er dus ook wat afwijzing en relativatie bij, want anders had ze dus nooit toegestaan dat papa haar verzorgde.
Hier andersom…
Tycho is papa’s kindje…
Als Karlie thuis is mag ik niks,zelfs zijn luier niet verschonen…hihi…
Ik vind het wel goed…heb er geen probleem mee…en Karlie ook niet…
Hier hebben we ook een dametje die er last van kan hebben. Opvallend is het dat het juist voorvalt als we alle twee thuis zijn. Wanneer ik bijvoorbeeld naar mijn werk ben of naar mijn paard is het geen enkel probleem als papa het doet.
Wij zeggen hier ook wie wat doet en daar houden we ons ook aan.
En ach straks komt er vast weer een tijdje dat papa helemaal geweldig is. 
ja het is hier ook wanneer we samen zijn…
Fijn te lezen dat het dus vaker voor komt.
Hier is dat al weken hetzelfde liedje met Guus, papa mag niets “moet mama doen”
Wij maken er niet zo’n punt van; is een fase gaat wel weer over.
Papa is er vrij weinig door de weeks, maar ook tijdens de zomervakantie MET papa veranderde er niets.
Wat we wel regelmatig doen is dat papa alleen in het weekend met hem boodschappen doet. Dan hebben ze toch quality-time samen.
Het rare is dat ik nu net weer een nieuwe stagiare heb en die mag na 2 dagen wel hem verzorgen :doh:
Niet veel aandacht aan geven en als papa iets doet dan gaat dat gewoon door.
Het lost zich vanzelf wel weer op denk ik dan maar.
Petri
Hier ook zo. Als ik er ben mag ik alleen alles doen. Behalve 's morgens ontbijt maken.
Ik werd er zo gek van dat ik een vaste avond in de week weg ga. En dat gaat goed.
Voor ons is het aangeleerd gedrag. Ik hab altijd alles met Victor gedaan Benny nam Max voor zijn rekening zeg maar. En doordat ik overdag thuis ben heb ik genoeg aandacht voor max. En victor wil ook wel samen alles doen dus papa mag wel mee doen maar mama moet er ook bij.
Nu wordt het lastiger. En willen we het doorbreken. Ik lees lekker even mee voor tips 
gelukig hier niet…
mama is overdag lief en papa als ie thuis is van zn werk.
eerlijk verdeelt toch? 
Hier ook bijna elke dag wel een ‘nee papa doen’ of andersom uitspraak. Maar wij beslissen van te voren wie wat doet en laten dat niet door Maaike bepalen.
Daar heb ik geen zin in hoor! En dat werkt ook best goed eigenlijk.
Ze zegt nog wel wat zij wil maar weet ook wel dat er gebeurd wat wij willen en accepteert dat nu ook bijna meteen.
Wij zorgen dat we de aandacht een beetje verdelen. Dus als ik de hele dag met Maaike thuis ben geweest brengt papa haar naar bed. Of ze dat nu wil of niet .
Ik denk wel dat het een fase is. Maar ik denk ook dat je het enorm kan versterken door er in mee te gaan en dat is voor niemand leuk.
ow hier ook!
zelfs zo erg dat kaja alles bij elkaar gilt als mijn man achter de wagen loopt!
Hier is het toch wel een fase en reageren op drukke tijden. Het gaat nu eigenlijk weer heel erg goed. Op een enkele situatie na waarbij hij liever mama heeft, laat hij papa gewoon weer toe zonder problemen :inlove:
Wij hebben dit ook een hele tijd gehad Charity zei zelf letterlijk tegen mijn vriend ik wil jou niet zien als hij hier binnen kwam of Ik wil niet dat jij naast mij komt zitten.
Maar nu is dat ineens over en is ze net zo graag bij hem als bij mij.
Volgens mij is het gewoon een fase en gaat het weer over.
Ik heb hierover toevallig wat gelezen. Rond hun derde gaan ze het verschil zien tussen jongens en meisjes. papa is een jongen en mama een meisje. Waarschijnlijk is hij jaloers op papa, omdat die veel knuffelt met mama en hij niet weet wat papa en mama doen als hij bijvoorbeeld in bed ligt. Ik heb het ook maar gelezen, maar het schijnt weer over te gaan. Het is gewoon jaloerzie.
groetjes Merel.