een maand na zn verjaardag is Wesley voor het eerst naar de PSZ geweest, de eerste keer heeft hij een uurtje gespeeld en toen was het klaar, maar mama was er niet en toen is ie zo overstuur geweest, dat ie ervan moest overgeven :? de tweede keer was het gelijk mis toen ik weg ging, ik werd ook na 15 min gebeld, dat ik hem eerder op moest halen<br /> de 3de keer werd ie gelijk overstuur, we hebben overlegd en besloten het zo te laten en het in januari weer te proberen, dus hij is gelijk weer meegegaan naar huis<br /> <br /> sindsdien is het drama als ik moet werken of sporten, als oma komt is het gelijk hoeft niet meer oma,mama hoeft niet werken` , gelukkig is het wel gauw over, maar leuk is anders, hij heeft er nooit last van gehad, het is echt sinds hij bij de PSZ is geweest
mijn vraag is, wie heeft het ook meegmaakt en hoe lang duurde het voor het weer overging en kan ik er evt. iets aan doen…
Vervelend zeg 
Hier heeft onze oudste er duidelijk ook moeite mee als ik weg ga. Of als papa weg gaat. Of als oma weg gaat…Oftewel; als er Ãemand weg gaat.
Dat is ook rond zijn 2e verjaardag begonnen denk ik zo…weet het niet meer helemaal zeker.
Als ik dan ging werken ik bracht hem naar het kdv, dan begon hij al te protesteren als we daar voor de deurt stopten…
Nu hebben wij onlangs voor hem de diagnose autisme gekregen, dus dat zal er ongetwijfeld mee te maken hebben : veranderingen…
Ik denk dat je, hoe moeilijk ook, toch moet blijven weg gaan en hem heel duidelijk vertellen wanneer je weer terug komt, wie er bij hem blijft enz.
Hoe lang het gaat duren? Geen idee, hier dus al een hele tijd 
Maar dat is misschien niet helemaal een eerlijk vergelijk.
Maar leuk is het niet, ik weet het!
Ik ken het niet met marijn, maar Juul hebben we altijd moeten lozen op het kdv. Zelf gewoon gezegd. Jah… je wil bij mama blijven, dat kan niet nu. Mama gaat je nu bij de leidster… op schoot zetten en mama komt je vanmiddag weer ophalen na het fruit.
Tja… en op een gegeven moment wat het over… het heeft wel lang geduurd hoor!
uitleggen doe en probeer ik steeds, maar als hij eenmaal overstuur is, kan ik niet meer tot hem doordringen
marieke, idd wij gaan dan lopen omdat het dichtbij is, maar zodra het gebouw in beeld is begint ie al
soms we lopen weleens gewoon langs en dan zegt ie ook hoeft niet meer school Wesley huilen, mama toe mama weg zegt ie dan ook weleens, ik vind het zo naar als ie dat dan zo zegt
ik hoop dat ie in januari het wat beter begrijpt en het misschien wel leuk vind, maar ik bang van niet :?
als ik ga werken is er altijd een oma, dus hij gaat niet naar een vreemde
psz was op een dag dat ik zelf thuis was, daar hoeft hij niet perse heen ofzo 
gera, tja de leidster ziet hem elke week aankomen, ze kunnen niet iedere week met een overstuur kind zitten, dat zal op een kdv misschien wel anders zijn denk ik
oooh sorry… lees nu dat je.mijn.posting ook anders kan lezen. het kdv moet… omfat het niet anders.kam, psz vind ik persoonlijk toch anders… maar rot.en.zielig is het wel… k zou gewoon kijken in januari en blikft hij angstig… geen.idee, in elk geval niet forceren…
hopelijk heeft iemand tips!!
Zou je in de komende periode alvast wat voorbereidend werk kunnen doen om zijn zelfvertrouwen te vergroten en te ervaren; mama komt echt terug.
Af en toe toch een uurtje bij een buurvrouw, familielid ed. brengen of als je een rondje loopt, toch even bij de peuterclub naar binnen gaan. Bij de bibliotheek worden vaak dreumes of peuteruurtjes georganiseerd. Moeders zijn daarbij aanwezig, maar de kinderen moeten toch op gepaste afstand in het kringetje zitten.
Kennelijk is hij erg op jou gericht en heeft nog niet genoeg zelfvertrouwen om alleen de wereld te verkennen. Succes ermee, voor ons moeders is het ook niet gemakkelijk om zo’n klein hummeltje zo verdrietig te zien.
Mag je niet op de PSZ een soort wenperiode beginnen? Daarmee bedoel ik dan; een vast ritueel afspreken met de leiding daar. Binnenkomen, jasje uit, tas in de bak, puzzel maken oid en dan daarna vertrekken. Niet rekken dat vertrek maar kort en krachtig. Mama gaat nu even weg, ik kom je zo weer ophalen. Beginnen met 15 minuten weg zijn (ook overzichtelijk voor de leiding) en dan ophalen en naar huis. Dat een keer of 3 doen (in de hoop ook dat het verdriet minder wordt omdat het tijdsbestek overzichtelijk is).
Dan een aantal keren 20 minuten, dan 40 etc.
Zoonlief hier heeft geloof ik het record in handen met 9 maanden telkens bij het brengen EN ophalen huilen. Wel met dien verstande dat zodra mama uit beeld was het echt binnen 5 minuten over was en hij ging spelen. :shifty: Ik heb hem dus ook nooit eerder hoeven ophalen want het was puur mama theater. Wesley schijnt toch ook te begrijpen dat hij zeg maar een stukje ‘macht’ in handen heeft omdat hij zo duidelijk zegt; Wesley huilen, mama toe (maw als Wesley huilt mag hij weer naar mama toe…kan ik ook helemaal verkeerd begrijpen hoor ik spreek nog altijd geen ‘peuter’ ). Zoonlief heeft een eindrapportje meegekregen van de PSZ met daarin de conclusie dat hij toch best wel Eigenwijs is. :lol: Euhm dat wist ik al, en dat was ook groot onderdeel van het moeizame wennen. Hij was volledig overtuigt dat wanneer hij maar hard genoeg huilde en theater maakte dat mama hem wel weer mee naar huis zou nemen. Dat betekende dus dat ik ongeveer 9 maanden lang hem echt met moeite kon achterlaten want dat huilen is niet de manier waarop je je kindje wilt achterlaten. En dan wist ik ‘gelukkig’ nog dat het wel snel over was wanneer ik maar uit het zicht was, dat is voor jou nu nog niet zo. Overigens was Casper nog nooit echt ‘weg’ geweest dus geen KDV of oppassen structureel. Eenkennig is hij ook nooit geweest maar dat zal wel gelijktijdig geweest zijn met het wennen aan de PSZ waardoor dat wat minder opviel in die tijd.
Wat ik doe, is uitleggen vooraf. Want eenmaal overstuur is er inderdaad niets meer mee te beginnen.
Denk dat het inderdaad goed is hem de komende tijd te laten wennen aan dat je weer terugkomt, wat rijstekorrel schrijft. Misschien ook aangeven met plaatjes hoe de dag eruit ziet oid?
Maar ook daarna zal het waarschijnlijk nog een kwestie van wennen zijn (aan de omgeving van de psz, de ruimte, de leidsters, maar ook de grote hoeveelheid andere kindjes, aan dat mama weg gaat en je het even alleen moet doen, enz.) en dat kan bij een peuter best heel wat tijd in beslag nemen.
Ik vind een psz zeker anders dan een kdv, maar ik vind dat ook op een psz de leidsters hier geduld voor op moeten brengen. Natuurlijk verschilt het per kind, maar op de psz waar ik kwam tijdens mijn stage (ik kwam op de psz vanuit een andere organisatie, met kinderen met een verstandelijke beperking en psychiatrische problematiek) waren er ook kinderen die keer op keer heel veel moeite hadden. Deze kinderen kwamen vaak korter dan de rest (tenzij ze na een half uur ‘los’ kwamen) en begonnen bij de leidster op schoot ed.
Leuk is het niet inderdaad… maar er zijn veel kindjes die er last van hebben… Er zijn weken dat er op een psz 4 of 5 kindjes tegelijk huilen als de papa’s en mama’s weggaan… Het hoort erbij en als het goed is, is het huilen ook redelijk snel voorbij. De leidsters horen er wel op ingespeeld te zijn hoor.
Koen had het ook de eerste keer op de psz. En de tweede keer ook en de derde keer ook en de vierde keer heb ik het anders aangepakt.
We gingen naar binnen en Koen ging spelen en voordat de kindjes in de kring gingen was mama weg, ik had tijdens het spelen afscheid genomen, verteld dat oma hem straks weer op kwam halen en dat hij lief moest spelen met de kindjes… dus het moment van afscheid was anders, hij was bezig en het was korter…
Ik vind het erg jammer dat jullie nu pas in januari weer gaan proberen. Vaak is het een kwestie van even volhouden en doorbijten. Ook in januari zal het waarschijnlijk wel weer huilen worden. En het is logisch… “mama is er altijd en nu dropt ze me ergens” + je hebt nu ook nog eens “vorige keer werd ik overstuur en hoefde ik niet, dus dat gaat nu vast ook wel weer werken!”
Stan heeft er ruim 4 weken last van gehad en Koen dus maar een keer of 2 Ã 3…
En als het weer drama dreigt te worden… laat hem een knuffel of een favo autootje meenemen ofzo. Dat moet gewoon mogen. En het kan zo vertrouwd werken. Ze zijn nog zo klein…
TIP: Mijn zusje had er vroeger ook vreselijk veel last van. En toen had mijn moeder een boodschappentas meegenomen en die stond in het lokaal… En als er dan wat was dan zeiden de juffen, “nee hoor, kijk mama komt zo terug want de tas staat daar wel!” en dan was het goed.
Heel veel sterkte… ik ben vaak in tranen weggegaan bij de psz… :hug:
Maar nu gaat Koen dansend en lachend naar binnen (= dus 3 september begonnen!)… en gaat mama dus lachend weg…
Oh ja… en hier ook een oma die oppast als ik moet werken.
dank jullie wel voor jullie antwoorden en ervaringen
zo te lezen gaat het bij bijna niemand makkelijk, misschien was het toch een kwestie van doorbijten :think: , de afspraak om in januari terug te komen staat nu eenmaal en daar zijn we toch zo weer aan toe :mrgreen:
we gaan het dan gewoon weer proberen en dan zal ikproberen het met jullie tips te doen :thumbup:
het is idd zo dat ie heel erg aan mij hangt, heel schattig :inlove: , maar niet altijd handig :lol:
we gaan maar oefenen dan