mama is stom

hoihoi



even een vraagje. Mijn dochter is nu 5 jaar en ik ben uit de gratie. papa is veel leuker en liever en ik ben maar stom.



Ik ben wat strenger dan mijn man. Daarnaast ben ik zwanger en heeft ze net een nieuwe kamer. Dus dat is ook wel veel maar ik wordt er een beetje flauw van. Ik weet dat het erbij hoort enz maar mijn hormonen werken niet echt mee.



wie o wie heeft er een oplossing voor of weet wanneer dit over is. Ook verhalen dat het bij jullie ook zo gaat is dan sta ik niet zo alleen



groetjes

marlies

Och, ik ben een rotmoeder en bij papa is het veeeeeeel leuker (wij zijn gescheiden).

Maar als hij bij zijn vader is is zijn vader een rot vader en is het bij mama veeeeeeeel leuker :wink:



Dus ik begrijp je, de kunst is om het je niet persoonlijk aan te trekken. En als je het wel aantrekt, niet laten merken… Dan houdt het vanzelf op…



Dus ja het is een fase, en ja het houdt vanzelf op!

Geen tips voor je, maar snap je gevoel wel hoor… tis soms echt niet leuk om te horen… (maar ze meent het echt niet)



Maar je staat er echt niet alleen in, ik weet zeker dat hier nog veel meer herkeningsverhalen gaan volgen!!!

Oh ja hoor heel herkenbaar.

Jimmy vier en een half, drie maanden naar de basisschool geweest, het was zomervakantie,ging op een nieuwe kamer slapen, Ed brak zijn voet en ik was hoogzwanger :mrgreen:

Ik ben een hoop avonden huilend van zijn kamer afgelopen omdat hij het bloed onder mijn nagels uit haalde :evil: Of omdat hij zo gemeen tegen me deed :cry: .

Ik kan je gerust stellen, het is gelukkig maar een fase :thumbup:

Het beste wat bij mij hielp was bedenken dat hij zich het meeste afzette bij diegene waar hij zich het veiligste voelde. Dus wat Franka zegt, het is niet persoonlijk!

Ik heb soms wel eens gedacht ‘Misschien is hij toch niet zo’n leuk en lief kind wat ik altijd denk en blijft hij altijd zo’ :oops: maar gelukkig was het echt een fase :thumbup:



Nadat Sanna was geboren en alles weer ‘gewoon’ had ik mijn lieve menneke ook weer terug :inlove:

Trouwens bij Ed gedroeg hij zich ook wel zo maar wel veel minder dan bij mij. Ik denk dat kinderen ook feilloos aanvoelen

wat je wel en niet kan hebben :lol:

En op die leeftijd ging Jimmy in ieder geval heel hard zijn best doen om mijn grenzen op te zoeken :mrgreen:

Ik kan er nu om lachen maar menn wat heb ik me toen een tijdje klote gevoeld :cry:

Maar …het komt echt weer goed :inlove:

Oo hier ook heel erg herkenbaar hoor, de oudste heeft het nu ook nog wel eens, ik ben een rotmama en ze gaat wel ergens anders wonen want bij vriendinnetjes zijn de mama’s NOOIT boos (yeah right :mrgreen: ),



ik zeg dan altijd, ik hou heel veel van jou en als ze dat perse wil dan moet ze maar een andere mama gaan zoeken, tja dan is het ook zo weer over.



Dan gaat het zo stomme rotmama, en dan zeg ik lieve K of R en dan laat ik ze maar uitrazen en dan komt het wel weer goed.



Gewoon het negatieve wat ze over jou zegt omdraaien in een positief iets over haar, dat werkt hier het beste. Het hoort er gewoon echt bij, ze is nu al haar plekje aan het zoeken, verdedigen thuis.

Hier helaas ook heeeeeel herkenbaar…



Gelukkig zegt ie wel nadat hij gekalmeerd is: je bent toch wel heel lief hoor mama… je bent weer mijn vriend…

Wel helkenbaar. Ik ben geen rotmamma, maar als Vera iets niet mag of juist iets moet, dan zegt ze vaak: “Ik vind je nooit meer lief”. En even later is het van: “Ik vind je nu wel lief maar morgen niet meer”, of andere varianten.

Bij pappa doet ze het ook. Het is haar manier om haar zin te proberen te krijgen, maar dat lukt haar dus niet altijd.



Ze probeert wel altijd te bepalen wie haar op bed legt en wie haar tanden poetst. “Pappa moet het doen, anders vind ik je nooit meer lief”. Maar zodra ik dan met het boekje begin te lezen, dan is ze het alweer vergeten.

Lasse zegt te pas en te onpas ook dat soort dingen - ik vind je stom of ik vind je niet lief (meestal even later gevolgd met hoe lief hij me wel vind) maar wat mijn vriend meestal zegt als lasse zegt van ik vind je niet lief dan zegt hij van ooohhhh maar ik vind jou nog steeds heeel lief hoor en dat vind Lasse dan niet leuk om te horen want hij wil een confrontatie en dit wil hij dan niet horen.



Ze willen je raken, ze zijn boos of wat dan ook en ze willen je op een of andere manier indruk maken en proberen een gevoelige snaar te raken dus op het moment dat ze je daar mee te pakken hebben ben je een beetje de klos zeg maar.



Dus een beetje eelt op je ziel en gewoon met humor terug reageren ofzo.

Lana heeft deze periode ook gehad. Aangezien papa thuis zorgt voor de kindjes en ik werk was het bij ons dus stomme papa of stoute papa.



Was echt een fase, is vanzelf overgaan. Maar je moet er alleen geen aandacht aan schenken.



:hug:

heel herkenbaar

onze dochter mama is stom en dom :o

ik ken het ook maar komt denk ik ook wij moeders zijn vaak meer bezig met onze kinderen dan de papa,s

senna zegt ook vaak hoor ik vind je stom mama of wil je nooit meer zien



dan is mijn antwoord vaak dan ga je maar even naar de winkel om een nieuwe mama te kopen dan zegt senna heel snel nee hoor mama was een grapje vind je heel lief



Ik reageer er vaak maar met een grapje erop en dan is het ook zo weer klaar



Maris begint nu ook met stomme mama en dan zeg ik ook lieve maris dan loopt ze naar een hoekje met een zielig gezichtje en dan rent ze snel naar mij en krijgt ze een flinke huilbui en troost ik haar

Lasse zegt de laatste tijd heeel vaak mama ik vind je lief. Maar meestal is dat een voorbode dat hij iets wil. Niet altijd maar vaak ook wel.



Vanavond zei hij mama als je mij de hele dag kusjes wil geven en wil knuffelen dan hoort het dat je ook naast mij komt slapen.



In tijden van onrust slaapt een van ons wel eens op een matras naast hem en vooral de vorige weken was het rondom naar school gaan, en jarig zijn en alles wat dan aan spanning en sensatie meebracht nogal onrustig op slaapgebied. Maar nu vinden wij het niet meer nodig maar hij het wel gezellig.



En als ik boos op hem was dan vind hij mij niet meer lief.



Ach ja dagelijkse kost.

@famborgers wrote:

ik ken het ook maar komt denk ik ook wij moeders zijn vaak meer bezig met onze kinderen dan de papa,s




hier sam sam dus we zijn omstebeurt heeel lief of juist stom.

Zucht ik ben ook echt minstens 1x per dag de stomste moeder van de wereld… :roll: