Hallo allemaal,
Ik heb een vraagje. Mijn dochter van 5,5 liegt best vaak. Nu nog onschuldig zoals over het wel of niet handen hebben gewassen of iets waarin ze persé gelijk wil hebben. Of als ik weet dat ze iets meegenomen heeft van school of de BSO zoals een kaartje of kraaltje. Terwijl dat juist iets is wat ik absoluut niet wil hebben. Ik heb het hier dan ook best moeilijk mee. Weet niet goed hoe ik ermee om moet gaan. Het is nu nog onschuldig, maar ik wil haar wel kunnen blijven vertouwen. Ik merk aan mezelf dat ik het daar nu soms al moeilijk mee heb. En wanneer heb je boter op je hoofd en wanneer niet.
Weet iemand hoe hiermee om te gaan?
Hier ook eentje die geregeld om iets onbenulligs liegt, en ze weet het maar al te goed.
Ik probeer me er niet zo druk om te maken, als ik zeker weet dat ze liegt zegt ik gewoon iets als: “ik weet dat je het moeilijk vind om het te zeggen, maar ik weet dat je het wel hebt gedaan”.
Of ik zeg dat ze eerlijk moet zijn, want als ze blijft liegen dan geloof ik haar misschien ook niet als ze wel eerlijk is.
Meestal zie ik het ook wel aan haar gezicht 
Vaak zegt ze na een tijdje wel eerlijk wat er is gebeurd, en dan beloon ik haar er ook mee dat ze eerlijk is geweest. Maar dat ik liever heb dat ze het gelijk zegt.
Ze heeft ook weleens straf gekregen toen ik zag dat ze haar broertje sloeg, en ze bleef zeggen dat ze dat niet deed.
Ik heb haar toen ook uitgelegd dat ik het heb gezien, en dat ik haar nog 1 keer ging vragen of ze hem heeft geslagen of niet.
Daarna zei ze het eerlijk. Ik heb haar toen ook uitgelegd dat ik dat niet leuk vind, maar dat ik eigenlijk bozer ben dat ze heeft gelogen.
Hoi Darkangel,
Bedankt voor je antwoord. Die gezichtjes spreken soms inderdaad boekdelen. Vroeger zei ik nog dat ik een zwart kruisje op haar voorhoofd zag als ze loog en dan deed ze haar handen voor haar hoofd, maar dat werkt nu ook niet echt meer. De manier zoals jullie er mee om gaan is ook de manier zoals ik er een beetje mee om ga. Soms zeg ik dat ze het beter maar eerlijk kan zeggen en dat ik dat minder erg vind dan dat gelieg. Dan zegt ze het ook eerlijk. Meestal komt de aap wel uit de mouw of idd ik heb het zelf gezien en dan weet ik het zeker. Ook hier wel eens straf gegeven door 5 min naar slaapkamer en dan daarna uitleggen of vragen waarom ze straf heeft gehad. De reden dat ik hier zo onzeker over ben is omdat ik vaak goed bedoeld advies kreeg van een vriendin die dan zegt dat je niet moet zeggen dat je ze niet geloofd en ze daar ook niet voor mag straffen omdat je kind zo geen vertrouwen meer in je heeft. Daarom dacht ik: maar wat moet ik dan? Zij vond dat ik dat moest negeren… Maar uit jou reactie begrijp ik dat dit dus helemaal niet hoeft.
Hoi kenza, misschien heb je wat aan dit stukje theorie?
het is van een site van een gastouderbureau, maar er staan best nuttige dingen in.
5-6 jaar jokken of liegen
Kleuters hebben de neiging om de schuld af te schuiven op een ander. Heel vaak is een fantasievriendje ‘de klos’. Vreemd? Nee, veelvoorkomend gedrag op deze leeftijd!
Hun fantasie is werkelijkheid
Omdat uw oppaskleuter nog geen duidelijk onderscheid maakt tussen werkelijkheid en fantasie, gelooft hij heilig in zijn leugens en het bestaan van een eventuele onzichtbare vriend. Kinderen van deze leeftijd geloven simpelweg alles wat ze bedenken. Dus wanneer ze iets vertellen wat niet waar is, kan dit in de beleving van een kind wel waar zijn. Dit noemen we jokken. Jokken is dan ook iets heel anders dan liegen. Jokken gebeurt onbewust, terwijl liegen het bewúst vertellen is van onwaarheden. Liegen is in strijd met je geweten. Omdat uw oppaskind echter pas rond zijn achtste jaar gewetensvol gaat nadenken, kunt u hem niet straffen voor zijn jokgedrag.
Trouw aan regels
Vanaf een jaar of vier, weet uw oppaskind goed dat hij niet zelf een snoepje mag pakken, met speelgoed mag gooien of lelijke woorden mag gebruiken. Hoe kan het dan zijn dat hij het ontkent als hij iets stouts gedaan heeft?
Omdat kleuters zelf niet kunnen beoordelen of iets goed is of slecht. Ze kennen bepaalde regels omdat u die steeds weer herhaalt. Niet omdat ze zelf hebben aangevoeld dat iets niet of wel kan. Ze weten inmiddels dat bepaald gedrag niet door de beugel kan, omdat er waarschijnlijk straf volgt. Het gevolg is dat kinderen van deze leeftijd zich altijd en overal aan die regels houden. Als een ander kindje iets doet wat niet binnen de regels van uw oppaskind past, zegt hij daar waarschijnlijk iets van.
Ook dit is goed om te weten:
•Kleuters kunt u natuurlijk aanleren sorry te zeggen nadat ze iets stouts gedaan hebben. Maar in deze fase is dat nog geen oprechte schuldbekentenis omdat het eigen geweten nog onvoldoende is ontwikkeld.
•Kleuters jokken nooit zomaar. Er is altijd een onderliggende oorzaak. Zo kan een kind jokken om te voorkomen dat u boos wordt, om aandacht te krijgen, zijn straf te ontlopen of om indruk te maken op vriendjes. Blijf als gastouder dus alert. Let erop dat u geen straf geeft als uw oppaskind iets eerlijk opbiecht. Straft u uw oppaskind toch, dan zal hij een volgende keer misschien niet de waarheid durven spreken
Myrella bedankt voor dat stukje. Het bevestigt namelijk heel erg hoe R en ik het ervaren ten aanzien van Lasse.
Lasse had de laatste tijd geen imagenary friend maar het scheelde niet veel. Ene iemand had het dan gedaan, of zijn schoolvriendje die toevallig net het zelfde ondergoed aan had als hem met gym en de juf zag het verschil niet. WIj blijven om de waarheid vragen en zien aan zijn gezicht als hij liegt maar naderhand moeten we er samen wel om lachen wat hij allemaal uit de kast trekt af en toe. Ik ervaar het als een fase (vorig jaar ook wel dingetjes gepikt maar dat is ook weer gestopt) en hoop ook maar dat het een fase is.
Hallo Myrella,
Bedankt voor je reactie. Die was heel herkenbaar en nu kan ik het plaatsen. Ze heeft geen onzichtbaar vriendje maar geeft wel vaak anderen de schuld. Ik ging er ook wel vanuit dat het een fase was, maar nu weet ik het zeker.