We zijn net verhuisd naar een nieuwe woning. Emma is hier het hele schooljaar al op school geweest, dus ze kent de buurt en al een aantal kindern.
Nu komt ze hier in een walhala terecht van vrijheid. We wonen aan een autovrij hof met allemaal jonge gezinnen. Ze geniet intens en is de hele dag de hort op.
Emma is een behoorlijk eigengereide dame en doet graag haar eigen zin. Ze heeft weinig grenzen en laat zich die grenzen ook moeilijk opleggen.
Een schat van een meid, maar niet makkelijk op te voeden. Daarbij komt ook nog dat ze erg lang is voor haar leeftijd en eerder 7 lijkt dan 5.
Ze heeft een vriendinnetje opgedaan die 7 is en net als Emma een eigengereide dame. Afgelopen zondag kwam ze vragen of Emma mee mocht naar de winkels. Dat die winkels dicht waren, was volgens het meisje niet waar en ze had geld ( 10 cent). Ik heb gezegd dat Emma niet de straat over mocht steken en dat ze dus niet naar de winkels mocht.
Even later waren de dames weg. Ik had al het vermoeden dat ze toch naar de winkels waren, maar omdat dit een rustige wijk is ben ik er niet als over kop achteraan gegaan en ik besloot haar later hier over aan te spreken. Bovendien waren mijn man en ik nog druk aan het kussen.
Een tijdje later melde mijn man dat hij mijn portomonee had gevonden in Emma’s fietstas. Er zat behoorlijk veel in, maar ik weet niet precies hoeveel. Ik vroeg Emma of ze ook papiergeld had gepakt, maar volgens haar had ze alleen maar een muntje gepakt om slush te kopen. Uiteraard ben ik boos geworden en uitgelegd dat ze nooit aan mijn poromonee mag komen.
De volgende dag ontdekte ik echter dat mijn bankpas weg was. Ik ben toen naar school gegaan en ik heb Emma uit de klas gehaald om haar te vragen waar mijn bankpas gebleven was. Ik ben niet boos geworden, maar wel gevraagd of ze eerlijk wilde antwoorden. Ze vertelde dat ze het pasje aan haar vriendin had gegeven. Later thuis vertelde ze dat die vriendin mijn portomonee had gepakt. Gelukkig vond ik mijn pas terug in het speelhuisje van de kinderen.
Emma bleef bij haar verhaal dat haar vriendin mijn portomonee had gepakt. Ik ben met Emma daar naar huis gegaan, maar ze waren niet thuis.
Vandaag trof ik ze wel thuis. Emma was hier niet bij. Ik heb mijn verhaal gedaan, zonder het meisje te beschuldigen, maar mer om haar kant van het verhaal te horen. Gelukkig schrokken haar ouders er ook van en mocht ze ook niet alleen naar de winkels. De indruk die ik kreeg van die ouders was dat ze ook zo’n beetje dezelfde normen en waarden hebben als wij. Het meisje vertelde dat Emma de portomonee had gepakt en dat ze ook 2 briefjes van 20 euro aan kinderen had gegeven.
Ik heb later Emma hier weer mee geconfronteerd en het meisje bleek de waarheid te spreken. Emma heeft dus niet alleen gestolen, maar ook nog glashard tegen me gelogen en dat laatste baal ik echt enorm van.
Vanavond bleef ze me heel brutaal aankijken en leek het wel alsof het haar niet raakt. Ze is totaal niet onder de indruk van wat ze heeft gedaan, hoe ik het ook probeer uit te leggen. Zelfs toen ik haar probeerde uit te leggen dat ze nooit tegen me moest liegen en dat ik dat erger vond dat wat ze ook gedaan had, kreeg ik weer een leugen te horen. de kinderen hadden het geld gepakt en ze had het niet gegeven. Ik prikte daar al snel doorheen, maar ze blijft dus liegen
Ze heeft nu twee dagen huisarrest in de hoop dat ik tot haar door kan dringen.
Ik weet me even geen raad hoe ik hier nu mee om moet gaan.
Ik probber haar op te voeden met normen en waarden, maar niets wat ik doe lijkt zijn vruchten af te werpen.
Het is zo’n lief meisje, maar ik maak me echt zorgen.
OH Elka, wat een verhaal. Kan me voorstellen dat je er van de kaart van bent. Maar ik weet eigenlijk niet hoe hier mee om te gaan.
Huisarrest zou ik ook doen denk ik.
Pff heftig verhaal zeg… Ik zou mezelf geen raad weten denk ik…
Heb dus ook geen advies voor je, maar wilde je wel succes wensen met deze situatie!!!
het liegen is een bekende fase waar ik naar begrepen van de schoolarts veel kinderen "last"van krijgen rond deze leeftijd :roll:
maar in dit geval is het wel degelijk zeer ernstig omdat ze er dus gewoon ronduit bij heeft gestolen… :think:
ik ga ff me proberen me te verplaatsen in een situatie als zoonlief zoiets zou doen…
ik denk heel eerlijk gezegd dat ik hem mee had gesleept naar het politieburo en daar even agent aan zijn arm had getrokken, ik denk dat pas dan sil onder de indruk zou zijn eerlijk gezegd…
hier is het 1 keer voorgekomen dat hij een snoepje had gepikt bij de kruidvat uit de schepbakken ik heb hem toen alleen terug naar binnen laten gaan en hij moest het opbiechten aan de winkelmevrouw, dit vond hij echt heeeeeeeeeel erg!
en heeft hij dan ook nooit weer gedaan…
maar in deze situatie kan je haar niet op zo’n manier voor het blok zetten want het geld was van jullie en op deze leeftijd zijn ouders een beetje huh… not done :mrgreen:
liegen is vreselijk en als ouder voel je je zoooo genept door je eigen kind, en wij hebben tegen sil gezegd dat als hij kletsverhalen ophangt dat er dan op een bepaald moment niemand hem meer gelooft ookal zou hij wel de waarheid vertellen, en ik geloof wel dat het vruchten afwerpt want het is nu al een hele poos een stuk beter …
tjee meis… ik ga je gewoon ff een dikke knuf geven want pfffff het is zooooo moeilijk! :hug:
Jeetje joh, snap dat je hier behoorlijk door geraakt bent.
Dat liegen/jokken/ontkennen herken ik wel van tigo, daar is hij ook opeens mee begonnen op zijn 5e. Terwijl hij daarvoor goudeerlijk was. Ik denk ook echt wel dat het klopt dat het de leeftijd is.
Ook dat het lijkt alsof emma het totaal koud laat allemaal herken ik ook heel goed.
Tigo heeft nog nooit mijn portomonee gepakt, maar hij heeft wel eens stiekem een snoepje uit de snoeptrommel gepikt. Voor ons (volwassene) zijn dit 2 totaal verschillende dingen, maar ik denk dat kinderen dat als 2 dezelfde dingen zien. Ze doen iets stouts (dat weten ze best) maar volgens mij zien kinderen op die leeftijd nog niet wat stout is (snoepje uit trommel) en wat heeeeeeeel erg stout is (portomonee van mama pakken)… Dus berust je een beetje met die gedacht
Ik merk dat straffen opleggen zijn vruchten beginnen af te werpen bij tigo. Als het bv mooi weer is moet tigo van mij de hele dag binnen blijven, en als hij thuis is mag hij de hele dag geen tv kijken. Dit zijn straffen die bij hem heel goed werken…
Mijn 5-jarige zoon heeft het jokkenliegen ook door. Bij ons gaat het (nog?) om onschuldige dingen als ‘wie heeft die troep gemaakt?’ waarbij hij zijn jongere zusje heel makkelijk de schuld geeft (die overigens het ontkent en hem weer de schuld geeft).
Ik vind het moeilijk hoe je daar mee om moet gaan. Moet je zeggen dat je bozer wordt als je erachter komt dat ze jokken? Moet je zeggen dat je het dapper vindt als ze de waarheid zegt? Ik weet het eerlijk gezegd niet, want hier wordt nog steeds zonder knipperen gejokt.
Als hij stout is geweest en een standje krijgt, kan hij ook heel onverschillig kijken. Ik denk dat hij nog even te jong is (begint dat niet rond hun 6e?) om een geweten te hebben, want voor hem is de kous al eerder af. Misschien dat dat bij Emma op brutaal kijken lijkt?
Huisarrest kan volgens mij geen kwaad en als ze regelmatig herinnert wordt dat ze huisarrest heeft omdat ze geld heeft gestolen en gejokt, zal ze het misschien de eerste tijd wel goed onthouden.
Door haar karakter heeft ze een eigen willetje, dat haal je er niet uit, je kunt het hooguit zo bijschaven dat ze wel goed leert wat goed of fout is.
Succes met je wildebras!