Wilma, ik lees hier veel positieve verhalen over bloedingen. Houdt er wel rekening mee, dat het ook mis kan zijn. Je bent nog heel pril zwanger, het kan goed gaan, maar helaas ook niet.
Heel veel sterkte :-*
hoi wilma32,
je had ook greageerd op mijn topic met je verhaal en heb daarop net mijn ervaringen neer gezet.
heel veel succes gewenst!!
:-* rose
Hoi wilma,
Wat eng… Ik duim voor je dat het goed afloopt!!!
Groetjes,
Femke
Hoi Wilma,
Die onzekerheid is killing he?! Vooral dat wachten…
Heel veel sterkte en ik hoop dat je angst en twijfel donderdag wordt weggenomen op een positieve manier!!!
Hoi,
Bedankt allemaal voor jullie medeleven en reacties.
Ik ben gisteravond nog bij mijn schoonzusjes geweest, die heeft 2 kinderen.
We hebben het haar alleen vertelt tot nu toe, en zij zegt dat ik niet meteen van het ergste uit moet gaan door die bloedingen.
Dat wil niet altijd wat zeggen, zegt ze, een vriendin van haar heeft het haar hele zwangerschap gehad, en een tante heeft dit ook bij haar 2 zwangerschappen gehad.
Die kinderen zijn allemaal gezond en wel ter wereld gekomen, zegt ze.
Ik moet dus proberen wat positiever te zijn. Dat probeer ik ook, alleen is dat soms heel moeilijk. Door die bloedingen blijf ik onzeker.
Ook ben ik bang als ik donderdag voor de echo ga, dat de gyn. zegt, het is niet goed.
Ik kan alleen maar afwachten nu, ga na de echo 's middags wel werken.
Hoop dus op positief nieuws uiteraard, mijn vriend kan niet mee vanwege zijn werk. Ik moet het dus alleen doen.
Ik hoop en bid voor een goede afloop.
De bloedingen blijven, maar meeste is zichtbaar bij afvegen wc-papier.
Op inlegkruisje valt het reuze mee wat er van bloed uitkomt. Zijn maar druppeltjes. Maar vraag me af hoe dit kan, want bij een menstruatie loopt het bloed er wel uit, en heb ik dus nooit genoeg aan 1 inlegkruisje per dag of per 2 dagen.
Het is net alsof er ergens een wondje zit dat alleen maar bloed of zo.
Voor de rest heb ik alle zwangerschapsverschijnselen nog steeds. Is niet erger geworden, ook niet minder. Hetzelfde als vorige week.
Groetjes Wilma32
Afgelopen woensdagmiddag werden de bloedingen iets meer, en ik kreeg erge buikkrampen, waardoor ik op mijn werk een uurtje verlof heb moeten nemen. Ik voelde me zo slecht, en was bang dat ik nu ter plekke een miskraam zou krijgen op mijn werk.
Thuisgekomen heb ik een potje gejankt, ook van de pijn, en ik dacht dat het misging nu.
Intussen al 3 paracetamol ingenomen tegen de pijn, heel veel naar de w.c. geweest, en op een gegeven moment werd het bloed slijmeriger, glibberiger. Ik wilde met wc papier afvegen, en toen kwam er een groot bloedstolsel mee. Ik ben heel erg geschrokken, en heb meteen mijn vriend geroepen, ik heb het wc papier met stolsel op het wasbakje gelegd, want ik wilde het bewaren voor de gyneacoloog.
Mijn vriend heeft het in een plastich zakje gedaan, want ik kreeg het niet klaar. Volgens mij zit er weefsel bij, en ik denk dat dit het kindje was met alles er op en eraan, wel niet echt herkenbaar. Was zoveel bloed aan.
Ik dacht dus gelijk dat de miskraam had doorgezet nu. Ik was en ben er kapot van, ben mezelf niet, ben heel verdrietig dat het weer misgegaan is, en vraag me af waarom dit mij steeds gebeurd. Wat doe ik verkeerd, wat is er mis met mijn lichaam???
Ik rook al 9 weken niet meer, ook daar ligt het nu niet meer aan.
Ik had vorige week al een afspraak gemaakt bij de gyn. Daar kon ik vanmorgen terecht.
De gyn. heeft een inwendige echo gemaakt, maar de baarmoeder leek schoon te zijn, of de zwangerschap moest nog iets priller zijn.
De gyn. was dus niet helemaal zeker van een mk.
Het bloedstolsel heb ik haar gegeven, zij heeft het in een potje met water gedaan, en dit wordt onderzocht door het lab, of dit zwangerschapsweefsel is of niet. ( Zelf denk ik van wel. )
Nu heeft ze mij nog bloed laten prikken op HCG en HB en hematocriet.
Vanmiddag krijg ik daar de uitslag van. De gyn. heeft dit voor cito gedaan, zij wil uitsluiten of ik nog zwanger ben. Ze denkt wel dat het geen goede zwangerschap is, en waarschijnlijk een mk is geweest, maar zekerheid krijgt zij nu door de bloedtest. En ik dus ook vanmiddag als het goed is.
Gisteravond was ik letterlijk een zombie, en ik kreeg regelmatig huilbuien. Mijn vriend heeft me goed opgevangen, maar hij is er zelf ook kapot van. Zeker nu er in de baarmoeder ook niks te zien was.
Ik heb wel al bloedverlies vanaf maandag 30 april tot nu toe. Dit bloedverlies was bij mij constant, niet minder en niet meer, heel af en toe buikkrampen, maar vanaf afgelopen zaterdag is wel het bloedverlies iets meer geworden. Tot gisteravond dus.
Vol verdriet, maar alles om me heen gaat verder, heb nog een aantal afspraken vandaag en vanavond, niet veel zin in, maar misschien wel goed voor afleiding.
In elk geval wil ik zeker verder gaan met zwanger worden, alleen zullen het voor mij geen zorgeloze meer zijn. Zeker de eerste 3 maanden niet.
Die angst en onzekerheid zit er in, en op de een of andere manier heb ik sinds vorige week al aangevoeld dat deze zwangerschap niet goed was, door het bloedverlies vertrouwde ik het niet.
Ik wil sowieso na onze huwelijksreis beginnen met vruchtbaarheidsbehandelingen.
Inmiddels heeft de gyn. mij gebeld over mijn HCG waarde, die was niet zo hoog, eerder aan de lage kant, d.w.z. dat een buitenbaarmoederlijke zw.schap zo goed als uitgesloten is, maar ze denkt inderdaad dat het een miskraam is geweest.
Nu moet ik as. maandag weer bloed gaan prikken op HCG, en dan hoor ik woensdag of de HCG waarde gedaald is, want dit wil de gyn. controleren, of het goed daalt, en ik moet bloed blijven prikken tot mijn HCG weer op nul staat.
Ik heb gevraagd aan de gyn.: als ik zwanger word, dan gaat het steeds mis, dit is de 3e keer dat ik zwanger ben, en alle 3 de keren een mk.
Wat gaat er mis???
Daar kon ze me nu geen antwoord op geven. Ze zij: laten we eerst dit traject doorlopen, en dan kijken we wat we verder gaan doen.
Daar ben ik het wel over eens.
Met mijn vriend heb ik veel gepraat, heb hem ook gevraagd hoe hij zich voelt. Hij zei dat hij er ook kapot van was, en het gewoon niet begreep waarom het steeds mis gaat. Ik snap ook niet waardoor.
Mijn vriend praat hier makkelijker over met een collega of zo, dan ik.
Hij heeft het kunnen delen met een collega, die zijn ook al 2 jaar bezig zwanger te worden.
Op mijn werk weet niemand ervan, mijn ouders niet, ik heb het niemand vertelt. Alleen mijn vriend had zijn jongste zus in vertrouwen genomen dat ik zwanger was vorige week. Ik had haar al gezegd dat ik het niet vertrouwde. Gisteravond belde ze mij hoe het gegaan was, slecht nieuws dus.
groetjes Wilma32
Och meid, wat erg toch…
Je kunt nu wel onderzoeken eisen hoor!
Heb ik ook gehad na de 3e mk… :-*
heel veel sterkte meid! :hug:
:hug: Sterkte meid!!
Liefs Heidi :-*
Hoi allemaal,
Noortje, welke onderzoeken kunnen er plaatsvinden als je m eer dan 3 keer een miskraam hebt gehad???
We hebben vorige jaar na de 2e mk wel een chromosoomonderzoek laten uitvoeren, of de chromosomen van ons beiden wel overeenkomen.
Ook daar blijkt alles normaal te zijn.
Er zijn dus nog steeds geen abnormale dingen gevonden.
Weet jij welke onderzoeken er nog meer gedaan kunnen worden na 3 mk’s???
Groetjes Wilma32
Hoi,
Ik heb geaccepteert dat ik een miskraam heb gehad. Het doet pijn, en de vraag waarom blijft knagen? Maar we moeten verder, en dus proberen we weer gewoon verder te klussen ook.
Alleen heb ik nog steeds bloedverlies, de miskraam is al bijna 2 weken geleden. Is dat normaal???
Ik merk wel op dat ik steeds meer duidelijkere blauwe aders op mijn borsten krijg, wat een zwangerschapsteken is.
Kan er een nieuwe zwangerschap zijn, ondanks blijvend bloedverlies, niet zo heftig als een menstruatie, en ook geen menstruatiekrampen.
Ik voel me vrij goed, heb wel vaker honger en die blauwe aders vallen op. Borsten zijn iets gevoeliger weer.
Kan dit ook nog door de vorige zwangerschap zijn dat ik nog zwangerschapsverschijnselen heb??? HCG was vorige week wel dalend, maar stond nog niet op 0.
Ik moet morgen weer bloedprikken, en as. vrijdag naar de gyn. Zij maakt dan nog een echo, zeker omdat ik vorige week alleen maar telefonisch contact heb gehad met haar. Ik vertelde dat ik nog bloedingen had, en ze wilde toch dat ik dan nu komende vrijdag wel even langskwam, dan kon ze nog een echo maken.
Ik ga er vanuit dat alles met de miskraam en zw.schap te maken heeft.
Wat denken jullie hiervan??? Is dit herkenbaar na een miskraam??
Groetjes Wilma
He meis
Wat ontzettend verdrietig dat het weer is misgegaan 
heel veel sterkte met dit verlies een plekje te geven…
Over je vraag of het bekend voor komt, kan ik zeggen ja… Ik heb zeker 5 weken na mijn MK nog gebloedt… Ik wilde geen curritage dus mijn lichaam heeft het zelf gedaan… Bij de een is binnen week klaar… Bij de ander duurt het wat langer… Ook is het per MK verschillend…
Sterkte meis :hug:
Och meid, ik lees nu pas je vraag van vorige week. :-*
Ik stuur je even een pb-tje…