Dit is iets waar ik mij momenteel veel mee bezig houdt, na weer een mislukte poging en na zoveel jaar wachten en kijkend naar mijn dochter van net 9 jaar. Wanneer houdt het op? Ik zelf ben nog jong volgens iedereen 8) en zo voel ik dat ook wel, maar als ik nog een tijdje doorga dan heb ik een puber en een peuter in huis. Het is moeilijk om voor jezelf een grens te stellen, zijn er meer moeders die met deze zelfde vraag zitten? Wat is voor jou de leeftijdsgrens… Ik weet ook wel dat ik het hier niet van af moet laten hangen, emoties spelen ook een grote rol. Dat is iets wat velen van ons weten de pijn, het verlangen etc…Het lijkt ook alsof mijn leven even stil staat, ik ben een druk iemand met vele bezigheden en dan denk hoe komt het allemaal als ik ineens zwanger ben…Bijna 10 jaar verder hoe anders ik was en nu ben, wat wil ik met mijn toekomst ach ik dwaal af… :mrgreen:
Graag hoor ik jullie reacties liefs Bieb
Ik heb 2 kindertjes met een leeftijdverschil van dik 10 jaar.
En het is inderdaad best wel druk zo met een puber en een peuterpuber tegelijk.
Maar ik ervaar het juist als een geweldig iets dat de oudste zo geweldig is samen met de jongste.
We hadden bij de poging om voor de tweede te gaan ( de eerste is uit een eerdere relatie) wel gezegd we willen proberen tot ik maximaal 37 ben. Gelukkig is dat voor ons niet nodig geweest.
Wat fijn om te lezen eigenlijk 
Ik heb geen ervaring met zo’n groot leeftijdsverschil tussen de kinderen. Mijn zus echter doet nu met haar nieuwe vriend (zaterdag haar man) ook druk pogingen om nog zwanger te worden. Mijn nichtje is inmiddels ook 9.
Ik zou zeggen, doe wat je hart je ingeeft. En als dat nog een kindje is, zou ik er zeker voor gaan. Zeker als je daar nu nog niet te oud voor bent.
Mijn moeder was bijna 40 toen ik kwam. Ik heb dat in elk geval nooit als een probleem ervaren. Nu ook niet, al is het wel jammer dat ze inmiddels al zo oud is (74).
:-* Liefs, Evelien :vlinder:
Hier juist een klein leeftijdsverschil tussen de kinderen om allelei redenen en met medewerking van moeder natuur. Maar met 6 kinderen heb je dan uiteindelijk toch een leeftijdsverschil van 9 jaar tussen de oudste en de jongste. En het is heerlijk om te zien hoe leuk die twee met elkaar omgaan.
Zelf heb ik ook een broer die 10 jaar ouder is dan ik. (en nog 2 broers en 3 zussen er tussen in). Als ik terug kijk op mijn jeugd zie ik mijn grote broer als iemand die alles wist en ik was dol op hem. Nu inmiddels zoveel jaar later is het leeftijdsverschil tussen ons helemaal weggevallen.
Ik kan me voorstellen dat als je tweede kindje met zo’n groot leeftijdsverschil geboren wordt je er even weer helemaal in moet komen. Maar net zoals je dat met de eerste was zit je met de tweede er ook weer zo middenin. En het heeft toch ook wel zijn charmes hoor het ene moment discussieren met een puber en helt volgende moment druk bezig te zijn met baby/dreumes/peuterzaken.
Wat bedoel je met leeftijdsgrens - tav verschil leeftijd tussen de kids of je eigen leeftijdsgrens.
Tav tussen de kids - het gaat zoals het gaat en alles heeft zijn voor en nadelen. Als jij nog graag een kindje wil en nog een keer alles wil meemaken zou ik ervoor gaan.
Tav leeftijdsgrens van je eigen leeftijd. Tja ik ben een late starten - begon met proberen toen ik 36 was en werd moeder toen ik 38 was. Nu ben ik 39 (in aug 40) en we willen toch nog wel graag een tweede. Het valt niet mee kwa energie moet ik zeggen maar ja even een paar jaartjes afzien.
Wat betreft mijn eigen leeftijdsgrens. Ik was 31 bij de eerste en 40 jaarbij de bevalling van de 6de. Ik heb bij de laaste de zwangerschap en babytijd zeker niet zwaarder ervaren dan bij de eerste.
Ik had aanvankelijk mijn leeftijdsgrens bij de 40 gelegd. In die zin voor mijn 40ste bevallen zijn. Maar dat was meer een grens die een beetje door de buitenwereld wordt opgelegd. Heb hem dus net zo gemakkelijk weer opschoven toen dat niet haalbaar meer was.
Voor mezelf had ik bij mijn 43ste iests van nu dus echt geen baby’s meer voor mij.
Als je jonger was geweest had je dan nog voor een zevende gegaan dan??
Of heb je geen babiegrens 
Jawel hoor wel een baby grens , ook al zou ik jonger zijn geweest. Maar die ligt denk ik ergens op 7 a 8. Maar bij mijn man was na de 6de de babygrens echt bereikt.
Grappig 7 a 8 kids dat hoor je niet veel. Een vriendin van mij heeft er vijf en die is in onze omgeving al vrij uniek.
Bij mij hopelijk twee - als ik een stuk jonger geweest was had ik een mogelijkheid voor drie ws wel opengehouden maar dat zit er nu niet meer in tenzij ik een tweeling krijg :?
Vier zou ik niet willen - een beetje een allergie aan mijn ouderlijk gezin overgehouden.
Ik had mijn eigen grens al bij 32 jaar, ik was 24 toen ik voor het eerst zwanger ben en ga nu al ri de 35 ik heb mijn eigen leeftijd al aardig verlegd. Vind het erg leuk om te lezen dat er meer zijn die tussen de kinderen 10 jaar hebben zitten…Als ik kijk naar mijn dochter dan denk ik ook dat ze een hele lieve grote zus zal zijn. Ik zelf kom uit een gezin van 4 kinderen maar heb helaas geen leuk contact zo is het altijd al geweest, dus ja dat zegt ook al niks als je een kind alleen hebt of meerdere kinderen.
Ik heb heel veel na lopen denken en heb mezelf nog maar eventjes tijd gegeven, en moet het een plekje geven en het gevoel dat mijn leven stil lijkt te staan. Het staat helemaal in het teken zwanger worden, kan ik dit jaar toneel spelen, volgend jaar in de feestcommissie kan niet als ik hoogzwanger ben etc…Dat soort dingen spoken ook door mijn hoofd, en moet hier rust in zien te vinden. Heb ws binnenkort een nieuwe baan wat als ik binnen een aantal maanden zwanger ben?? Misschien maak ik me druk om niks en moet ik gewoon zien hoe alles komt.
heb 2 jongens van 10 en bijna 12 (gaat al naar het VWO…pfff waar blijft die tijd)
We hebben samen ( en dan bedoel ik ook de kids) besloten voor een 3e tegaan…vond het wel belangrijk hoe zij er over denken/dachten, maar vonden het fantastisch…had voor mezelf een grens getrokken, maar merk dat ik daar soms weer anders over denk…dus we zien wel… :think:
Ik heb het zelf niet. Ben nog maar 21 dus hahaha gelukkig maar :lol:
Maar ik en mijn broer schelen 13jaar en vind het eigenlijk heel leuk om een grote broer te hebben. Zeker toen ik ging puberen. :mrgreen: Mocht ik naar mn grote broer! En nogsteeds vind ik het leuk.
Mijn vriend is een nakomertje. Zn broers en zussen zijn 16 tot 9 jaar ouder. En ook hij vind het erg leuk.
En mn schoonzus (oudste zus van me vriend) heeft nu ook een dochter van 11jaar en een zoontje van bijna 2. Zij vind het ook helemaal leuk haar broertje! Dus ook daar een positief verhaal…
En aan al deze mensen (ouders, schoonouders en schoonzus en man) weet ik dat ze het wel druk vonden maar wel leuk en ging ze prima af. Maar je moet er wel echt voor willen gaan natuurlijk zoals met alles lijkt me…
Het doet me erg goed om jullie verhalen te lezen en dat er toch heel veel zijn met een groot leeftijdsverschil. Mijn dochter geeft ook aan dat ze het erg leuk vind ook al is ze wat ouder…Dus de leeftijdsgrens moet ik maar wat laten varen als ik het zo allemaal lees , het geeft me wel een goede stimulans