Stijn is bijna 1 jaar en is het jongere broertje van Wessel van 3 jaar.
Sinds ruim een weekje heeft hij een babyzusje en is er dus heel wat veranderd in ons gezin.
Wij hebben het idee dat Stijn moeite heeft met deze verandering, wat logisch is natuurlijk.
Hij gaat nu op een negatieve manier aandacht vragen…door heel hard te brullen, zeuren en veel huilen.
Ook ligt hij een groot deel van de dag op bed, en snachts slaapt hij ook gewoon zijn gebruikelijke uurtjes.
Ik begin me soms af te vragen ofdat er niet iets meer aan de hand is.
Hij is bijna altijd moe, daar herken ik het brullen namelijk van.
Het gedrag wat hij vertoont put mij uit…Lichamelijk ben ik al flink opgeknapt van de bevalling maar geestelijk duurt het even ben ik bang.
Mijn hoofd draait soms overuren en ik maak mij echt heel erg zorgen.
Is dit terehct of is het tijdelijk en deels karakter
We proberen hem zoveel mogelijk positieve aandacht te geven en het negatieve te negeren.
Iemand tips of ervaring met dit soort situaties??
Had hij dit gedrag ook al voordat zijn zusje geboren was?
En dat vele slapen? Als jij je er niet goed bij voelt, zou ik hem gewoon laten nakijken. Het kan best gewoon even gewenning zijn, het is natuurlijk niet niets om er “opeens” een zusje bij te krijgen. En hij is nog zo klein, hij kan het alleen maar via gedrag laten zien dat hij ergens iets niet mee eens is, zich niet happy voelt, …
Hopelijk voel jij je snel beter :hug:
Mies slaapt momenteel ook meer dan voorheen… ook sneller moe.
Hij heeft veel moeite met het zomerweer. Overdag warm, snachts toch koeler, maar geen pyama aan willen enz.
Veel dorst en vaak niet genoeg gedronken voor hij gaat slapen.
Ook heeft hij de 5e ziekte gehad en daar kunnen ze een lange nasleep van hebben. Dat in combinatie met zijn nieuwe zusje…
Daar gaat ook iedereen anders mee om als ouder natuurlijk.
Hier ook een zusje zoals je weet. Maar wij reageren niet altijd op elk huiltje van suus… juist ook omdat we er 1, niet altijd tijd voor hebben met nog 3 kids en 2, omdat Mies ook in de smiezen heeft dat wij reageren op gehuil en als we dat bij Suus doen… dan wellicht ook bij hem.
Soms komt mies zeggen " suzu huilen?" en dan zeg ik… dat weet mama, maar suzu moet nu even wachten…" ke" zegt hij en dan is het goed.
Ik wil toch voorkomen dat hij via Suus leert om weer meer te gaan huilen met het idee dat dit de trigger is waar wij op reageren.
Het duurt wel even voor we als gezin overal de balans in hebben.
Het is idd erg belangrijk om te weten of hij dit gedrag ook al had voor Jolijn er was.
Hier een hele andere Kylian vanaf de dag dat hij 1 werd.
Tot 1 jaar heeft hij naar mijn idee niet veel gemopperd of gezeurd en huilen alleen als hij moe was.
(en daar heb ik zelf ook een topic over geopend, want die van mij slaapt ook nog errrrug veel)
Ik heb vergelijking met broer en zus, die waren het tegenovergestelde qua zeuren of huilen.
Maar werkelijk waar; op de dag dat hij dus 1 werd begon het gemauw.
Niets is goed en hij wil constant dat je bij hem in de buurt bent.
Ik heb ook het idee dat hij meer wil dan hij kan.(hij tijgert nog steeds, gaat zich proberen op te trekken, maar valt dan weer, want hij kan nog niet staan en dat is ook best frustrerend.)
Verder heeft hij in recordtempo zijn mondje vol tandjes en kiezen gekregen dus dat is ook niet een prettig gevoel. Ik gooi het hier dus op die dingen.
Maar… mocht je je zorgen maken; altijd overleggen met een arts of het cb. Daar zijn ze voor.
Houd je taai en probeer te genieten van de positieve momentjes.
Ik weet het; het is best pittig, 3 van die kleintjes in zeer korte tijd.
Ik vond het 8 jaar geleden al bikkelen met 2 dicht op elkaar.
Stijn is altijd al een mannetje geweest wat snel uitgekeken is op iets en dus gaat piepen.
Ook wil hij meer dan dat hij kan, hij tijgert maar het liefst zou hij al rondrennen.
Staan aan de tafel gaat goed dus dan is hij tevreden.
San ik denk dat het een somenkomst van alle dingen zijn waarom hij zo is zoals hij is.
En waarschijnlijk is hij lekker pittig kwa karakter…Wessel was zo makkelijk als baby…zijn we vast iets te veel mee verwend.
Ik merk nu al wel een verschil met hoe Stijn is.
Dus hij is zijn plekje binnen het gezin aan het terug vinden en hopelijk gaan die tandjes of snel doorgroien of ophouden hem te pesten.
Ik hoop het ook echt voor je meissie.
Dat je snel van al je grut kunt genieten.
Deze eerste tijd met je grietje is te zonde om voorbij te laten schieten.
Maar wel iets om in de gaten te houden.
Ik heb mij heel lang laten afschepen door cb, kdv juffen, psz juffen en zelfs de kleuterjuf en huisarts en er bleek wel degelijk iets te zijn met mijn oudste smurfie. Wil niet zeggen dat dat bij jou ook zo gaat, maar houd eraan vast dat moedergevoel het meeste zegt.