Wat doen jullie als jullie kindje ontroostbaar is? Niet in die zin dat ze verschrikkelijk aan het huilen/krijsen is, maar dat er niks eigenlijk goed is.
De box is huilen, op schoot is huilen, in bed is huilen. Een speen wilt ze niet.
Voldoende gegeten, geen vieze broek, niet oververmoeid waarschijnlijk want ze was nog niet zo lang geleden uit bed gekomen, en is gelijk in bad gegaan. Paar keer geeuwen, wat gedronken, boertjes gelaten en naar bed.
Wat doen jullie dan? Laten huilen? Erbij gaan zitten, maar met nog een peuter ernaast is dat niet makkelijk.
Op je schoot laten huilen?
Ik heb ze toch in dr bedje gelegd en laten huilen, je zag ze weg vallen, om daarna weer even te huilen en weer weg te vallen. Zo is het een tijdje doorgegaan.
Ik lees zovaak dat mensen beweren dat zij hun kind niet laten huilen. Maar ieder kind huilt lijkt mij. Dus vandaar mijn vraag, hoe lossen jullie dat op?
Ik ben niet van het laten huilen. Mijn meisje huilde in het begin wel 20 uur en nooit echt laten huilen. Ik nam haar dan altijd in een draagdoek.
Mijn klein meisje kan er nu nog steeds wat van, en draag haar ongeveer 2 uur per dag in mijn draagdoek.
Op zo een momenten op de zetel hangen en tv op voor de peuter 
of gaan wandelen?
Mijn zoon had dat vaak als we aan het eten waren, we zetten hem toen in zijn wipstoel op tafel en bewogen omstebeurt de wipstoel met de ene hand en aten met de andere. Als de een moest snijden, nam de ander het over. Ook hebben we hem wel eens in zijn kamer gelegd als er niets aan de hand was en we hem niet konden troosten, zodat hij wat tot rust kon komen. Wandelen hielp ook altijd wel. Gelukkig leek hij niet op zijn zus. Die had van die ontroostbare huilbuien van 11 uur 'savonds tot 2 uur 'sochtends. We konden dan weinig anders doen dan deur dicht en tijd uitzitten. Draagdoeken had ze een hekel aan.
zo jong ben ik ook niet van het laten huilen. ze huilen niet voor niks, denk ik dan. En als het geen honger, vieze luier, moeheid, krampjes ed is, dan is het misschien gewoon huid-honger of moeder-honger En dan geef ik zelfde tip als Romata: dragen in doek oid!! :thumbup:
Ik ben ook niet van het laten huilen.
Mijn dochter heeft de eerste drie maanden niet gehuild maar gekrijst en heb haar altijd bij me genomen hoe vemoeiend dat soms ook is.
Hier een ventje gehad met heel veel buikpijn en reflux problemen, en dagen gehad dat ie wel 24 uur per dag huilde. Ik heb uuuuuren met hem doorgebracht op de bank voor de tv met hem op schoot. Of de draagdoek, of wandelen. Of rondjes wandelend voor de tv, haha.
Nu lijkt het me inderdaad lastiger als je nog een peuter hebt, dus succes ermee!
Overigens laat ik mijn ventje nu soms wel eens huilen in zijn bedje, maar hij is ook alweer 5 maanden.
Mijn middelste heeft heel veel gehuild. Ik had toen ook een dreumes nog dus soms best lastig.
Ik droeg hem ook veel bij me in een draagdoek, zolang ik in beweging bleef was dat vaak wel goed. En ik ging toen heeel veel met ze naar buiten. Buiten was het dan alsnog vaak afwisselen draagdoek/in de wagen, maar dan was hij redelijk tevreden en kon ik met de oudste ook leuke dingen doen zoals de kinderboerderij/speeltuintjes enzo. Binnen met hem spelen lukte nauwelijks zonder gillend broertje op de achtergrond.
Dennis heeft dit regelmatig 's avonds maar dan zijn we dus beide thuis. De draagdoek vindt hij niet prettig maar de baby bjorn wel, dus daar doe ik hem dan in en ga een eind wandelen met hem, dan kan ik hem bij terug komst altijd zonder problemen in bed leggen.
Als hij het heeft overdag en ik ben alleen met beide, dan neem ik Steven gewoon ook mee met een wandeling, Steven vindt het erg leuk om te wandelen dus dat is ook geen probleem.
Ook ik heb nog een peuter van nog geen 2 jaar en een baby. Mijn dochtertje huilde eerst ook veel, maar dat kwam doordat ze niet in slaap kon komen. Toen ben ik gaan inbakeren, ze huilde nog wel maar niet zo lang meer. Ook is voor haar regelmaat erg belangrijk; wakker worden - voeden - knuffelen - schone luier - box of wipstoel - naar bed. Door dezelfde volgorde aan te houden weet je kindje waar hij aan toe is en ws minder vaak ontroostbaar huilen. Ook niet steeds iets anders proberen, mijn dochter moppert ook wel eens als ik haar in de box leg, maar na 5 minuten ligt ze te lachen en te trappelen van plezier… Krijsen is natuurlijk wat anders, dan ga ik haar ook troosten (soms dus ook in de draagdoek)
Ik was ook niet van het laten huilen maar…
Als ik het idee had dat er echt niets aan de hand was en hij alles had gehad dan legde ik hem wel weg in zijn bedje. Ik wikkelde hem dan in en liet hem wel huilen. Mijn mening is dat je soms echt niets voor ze kan doen. Dan hebben ze even van ik wil niks en ja dan is troosten bijna onmogelijk helaas :? Heel zielig die momenten vond ik
Tsja, heel herkenbaar…
Ik ben ook absoluut niet van het laten huilen.
Zoals Fiep al zei; ze huilen niet voor niets.
Er is iets, en huilen is de enige manier om dat te laten weten.
Hier ook een draagdoek (helaas nu minder ivm rugklachten 
) en veel wandelen.
Ik heb een duowagen. Hup, kids inladen en naar buiten. Meestal sliep ons kleine ventje al zodra we in de buitenlucht kwamen
Maar soms dan ligt hij wel wat langer te huilen dan ik eigenlijk zou willen.
Omdat ik bijvoorbeeld onze oudste in bed ga leggen. Dan leg ik de jongste in de box ofzo, en helaas pindakaas, maar hij moet dan toch echt even wachten tot de oudste in bed ligt… En dat wil ik ook gewoon rustig doen. (nouja, van buiten bleef ik dan rustig, haha, van binnen dacht ik; aaarrrgghh!!! :shifty: ) want ik wil ook niet dat de oudste het gevoel krijgt van: als mijn broertje huilt, dan hebben papa/mama ineens minder tijd voor mij.
Ik merk wel dat het steeds beter gaat.
Ons jongste ventje heeft nu zijn vuistje ontdekt, en daar kan ie zich aardig lang mee vermaken! Ligt ie gefascineerd naar dat ‘gekke ding’ te kijken wat zo precies voor zijn gezicht in de lucht zweeft :inlove:
Succes ermee!!
hier laat ik dus wel huilen.
in elk geval, als ik denk dat een kind huilt van vermoeidheid.
dan laat ik het inm bed huilen, zodat het kind zelf de slaap kan vinden.
ook laat ik ene kind wel huilen als ik met een nader kind bezig ben…
het kan soms gewoon niet anders in mijn opinie
Mees huilde hier tot 2 dagen voor zijn eerste verjaardag nagenoeg de hele dag. En nacht. Nou, dan leer je soms wel even om hem toch even te laten huilen hoor.
Ik ben ook niet van het laten huilen, maar een beetje huilen voor het inslapen lijkt me niet erg. Zoals jij het beschrijft valt ze telkens in slaap maar wordt dan snel weer wakker. Ik denk dat ze dan echt uit moeheid huilt, maar gewoon nog niet weet hoe ze moet ontspannen om in te slapen. Haar dan uit bed halen is dan niet goed want dan wordt ze nog meer moe en zal dus ook blijven huilen. Ik zou als ik jou was inbakeren gaan proberen. Misschien dat ze dan wel blijft slapen. Je moet dan wel even goed advies vragen op het cb want inbakeren moet je leren en bij sommige kindjes is het juist niet goed.
Mocht dat niet helpen zou ik ook de draagdoek proberen. Ik heb Aron echter meer dan twee maanden de hele dag in de draagdoek gehad omdat het inbakeren onvoldoende hielp en dat is echt heel zwaar. Uiteindelijk leg ik Aron nu op zijn buik te slapen en dat werkt, maar jouw kindje is daar natuurlijk nog veel te jong voor al zijn er ouders die het vanaf het begin wel doen.
Soms kan een ostheopaath ook heel goed helpen! De meeste zorgverzekeraars vergoeden het en het kan zeker niet schaden. Ik zou niet te lang wachten met uitproberen. Heeft hier echt geholpen.