In het begin (het begon toen ie een jaartje of 2 was en al heel snel netjes kon praten) vonden we het wel grappig, maar nu is het wel heel vermoeiend maar ook soms vervelend aan het worden dat mijn oudste zoon altijd maar praat of zingt.
Als hij speelt, is hij of aan het vertellen wat ie doet, of aan het zingen of een verhaaltje overhard aan het spelen. Tijdens het eten heeft ie ook altijd hele verhalen, zowel verzonnen als waargebeurde. Als ie naar de wc gaat, gaat dat gepraat of gezang ook maar door, terwijl boven mijn dochter in bed ligt te slapen.
We zeggen nu vaak, op het moment als ie de deur naar de hal opendoet om naar de w.c. te gaan, op voorhand al dat ie stil moet zijn voor zijn zusje, maar dat vergeet ie na een seconde of 10 al weer. Ook als ie even stil moet zijn omdat wij het nieuws willen horen, we leggen het ook uit waarom en hoe lang, gaat ie na een paar tellen stilte weer vrolijk verder. Ook het spelletje ‘wie het langste stil kan zijn’ duurt heel kort.
Zou je zoiets nog af kunnen leren? Of is dit iets herkenbaars en tijdelijks (duurt echter al 2 jaar)?
Misschien heb je gewoon een echte kletskous :mrgreen: en houdt het nooit op :think:
Misschien kan je met hem een rollenspel gaan doen. Dus voor elke situatie waarin jij wilt dat hij stil(ler) is een rollenspel spelen…
Zo ervaart hij hoe hij de storende factor is voor een ander.
Succes,
Zeer herkenbaar, mijn zoontje houdt ook geen 5 tellen zijn mond dicht.
Ben bang dat het gewoon bij het kind hoort, maar het is wel ontsettend vermoeiend.
Ik kan me voorstellen dat je er af en toe knettergek van wordt!
Emma heeft ook nooit de klep dicht, altijd aan het kletsen kletsen kletsen met alles en iedereen, willemijn heeft dat niet ( en dat vinden mijn oren erg fijn!) hoe gezellighet ook is soms kan ik het echt niet hebben hoor dat getater aan mijn hoofd