:shifty:
:shifty:
:shifty:
Ik word er echt gek van…
L. is bijzonder koppig. Dus eet hij gemiddeld eens per half jaar iets wat hij normaal niet eet, daar heb ik al vaker over gepost; hij eet gewoon echt geen avondeten.
Daar kan ik mee leven.
Hij is te koppig om te gaan slapen en om nachten door te slapen. Als hij wakker is en hij heeft het in zijn hoofd om wakker te blijven, dan blijft hij wakker.
En nu is hij dus net zo koppig qua zindelijk worden.
Hij kan thuis plassen, de hele dag droog, maar hij roept: Op school en bij T (gastouder) plas ik niet.
En dan is het dus ook echt punt uit, dan doet hij het niet.
Hij weigert te poepen: “dat doe ik niet”.
“ik slaap niet, ik eet niet, ik ga daar niet plassen”.
Ik word daar dus af en toe echt niet goed van he, hij is zo ontzettend stellig met bepaalde dingen, hij bepaalt zelf en je kan er niet tussen komen.
Wat moet je daar nou mee…?
Misschien niet helemaal pedagogisch verantwoord, maar ik betrek kleine zus er weleens bij als mijn kleine peuter weer eens wat heeft.
Zo van “oh kijk Yari, Desmée kan dat wel of doet dat wel, en zij is nog een baby en jij bent toch al groot. Dus dan kan jij dat toch ook.”
Niet dat ie daar altijd intrapt, maar soms werkt het wel.
Verder, tja koppigheid zal wel een karaktertrekje zijn, en dat is sowieso moeilijk te veranderen, als je dat al zou willen natuurlijk 
Wij zeggen dan wat ie in de kop heeft zit niet in de kont.
En het is een man hè, mijn ervaring is dat die toch al eigenwijzer zijn :lol: :lol:
Succes ermee!
Een van de eerste zinnen die Victor zei was: Wat ik niet wil dat wil ik niet!. En dan doet hij het dus ook echt niet. Tot hij zelf het idee heeft dat hij groot is en het dus wel kan. Vervolgens doet hij het in een keer goed.
Soms proberen we het proces iets te versnellen door hem heel serieus te vertellen dat hij al groot is en het dus wel kan. Dat werkt wel eens maar ook heel vaak niet.
Wat je er aan zou kunnen doen? Geen idee.
Ik zou er zo weinig mogelijk aandacht aan schenken. Als je het negeert, is het voor hem ook niet meer interessant om te zeggen en misschien doet hij het dan per ongeluk wel.
Succes ermee!
het zit in de naam :lol: misschien moet je hem omdopen :mrgreen:
tja, wat kun je ermee. niet gaan pushen, dat werkt averechts. proberen hem te laten inzien dat hij er zélf wat mee opschiet als hij wel mee werkt en hem het idee geven dat het zÃjn idee is 
en verder… diep ademhalen en laten gaan. als je niet wil eten, dan niet.
als je niet wil slapen, prima, maar dan wel stil zelf spelen in je kamertje. zoiets?
ik heb zelf hét recept nog niet gevonden
@caroline20 wrote:
Ik zou er zo weinig mogelijk aandacht aan schenken. Als je het negeert, is het voor hem ook niet meer interessant om te zeggen en misschien doet hij het dan per ongeluk wel.
Succes ermee!
nee dus…
hij zal iets niet per ongeluk wel doen, hij doet iets uit volle overtuiging of hij doet het niet.
Hij zal niet gaan slapen als ik niet bij hem ben.
Dan kun je denken; negeren, maar dan heb ik drie kinderen boven wakker.
Of: consequent zijn; heb ik drie maanden gedaan, dan werkt het blijkbaar echt niet
Hem het idee geven dat het zijn idee is; hij trapt er gewoon niet in. Nergens in.
Het is echt wel een ramp aan het worden hoor.
Het is niet zomaar koppigheid, hij gaat er veel te ver in en het is kwestie van een fase, die fases bij hem duren zijn hele leven al.
Verder wel lief hoor 8)
Heel, heel erg herkenbaar. Precies mijn jongste Aniek. En eht ging van kwaad tot erger. Afgelopen zomer sliep ze nog maar 1 a 2 uur per nacht en verder vertikte ze het. Heel de zomer heb ik van alles geprobeerd. Terugbrengen, naast het bed zitten, op je kont schuivend de kamer uit als je dacht dat ze sliep, dreigen, lief doen, boos worden, negeren etc. Alle trucs uit de kast en niets hielp.
Verder at ze alleen wat zij widel, dwingen hielp niet; zindelijk van het een op het andere moment, maar wel door haar bepaald, van de speen af komen idem. etc.
Bij Aniek blijkt de oorzaak (naast een sterk karakter) lichamelijk te zijn; ze heeft geen diepe druk in haar lichaam maw, ze voelt haar eigen lichaam niet, is extreem lenig en kan daardoor geen prikkels verwerken. (een vorm van Sensorische integratie stoornis) Kinderen die SIS hebben zijn over het algemeen heel erg stellig in hun voorkeuren, gewoonten en gedrag. Omdat Aniek geen prikkels kon verwerken, kwamen die eruit in de vorm van enorme driftbuien die op geen enkele manier te stoppen waren. Overigens heeft niet ieder kind met Sis driftbuien en kom SIS in verschillende vormen voor)
Aniek heeft borsteldruk therapie gehad (heel intensief en de eerste twee weken verergerde het gedrag) en daar heel veel baat bij gehad. Ze kan nu veel beter haar gedrag reguleren, is soepeler geworden, makkelijker in de omgang en ze kan driftbuien voorkomen of afwentelen en haar frustraties makkelijker onder woorden brengen. Ze slaapt weer veel beter, dwz gewoon om 19:15 uur het bed in en 19:30 uur slapen. :thumbup: :thumbup: Echt een verademing. we hebben echt wel een poos nodig gehad om daaraan te wennen.
Misschien iets om op te googlen?
Sterkte ermee, want een kind met een kop erop is best leuk zolang dat koppie zo af en toe eens in dezelfde richting staat als die van jouw en niet altijd dwars ligt…
Hoe ben je daar achter gekomen?
L heeft namelijk bijna geen pijngrens. Hij kan zich branden aan een te hete verwarming en dan heeft hij een 2e graads brandwond, maar hij voelt de hitte niet en trekt zijn hand dan ook niet terug. Ook de pijn doet hem niets.
Hij is erg vatbaar voor geluid, van een boormachine slaat hij compleet op tilt, zijn ogen voelen dan raar volgens hem.
Hij hoort alles, ziet alles, zo werd hij geboren; direct alert op echt alles.
Scherp geheugen, alles wat met zintuigen te maken heeft raakt hem op een bepaalde manier.
Hij leeft heel intens zeg maar…
@lydia wrote:
Hoe ben je daar achter gekomen?
L heeft namelijk bijna geen pijngrens. Hij kan zich branden aan een te hete verwarming en dan heeft hij een 2e graads brandwond, maar hij voelt de hitte niet en trekt zijn hand dan ook niet terug. Ook de pijn doet hem niets.
Hij is erg vatbaar voor geluid, van een boormachine slaat hij compleet op tilt, zijn ogen voelen dan raar volgens hem.
Hij hoort alles, ziet alles, zo werd hij geboren; direct alert op echt alles.
Scherp geheugen, alles wat met zintuigen te maken heeft raakt hem op een bepaalde manier.
Hij leeft heel intens zeg maar…
Aniek heeft ook bijna geen pijngrens. Heeft als 1 jarig zwaargekneuse ribben opgelopen bij een val van de glijbaan en gaf geen kik.
Een paar uur later was ze bont en blauw op haar ribben.
Zij leeft ook heel intens. Kan intens gelukkig, lief en tevreden zijn, maar ook intens verdrietig, boos etc. Ze is ook hoogsensitief. Echt, ik herken zoveel van wat jij beschrijft (eigenlijk alles)
Wij liepen al bij een fysio vanwege hypermobiliteit van beide dames en daar kreeg ze een driftbui. Dat en haar gedrag maakte dat de fysio haar collega haalde (deze is gespecialiseerd in SIS) en die had gelijk door na een kleine tien minuten observatie, wat Aniek had. Wij zijn naar huis gestuurd met een heel scala aan invulformulieren etc. waarbij heel haar leventje werd doorlopen en geanalyseerd. uit alles kwam heel sterk naar voren wat ze had.
Doordat ze geen diepe druk in haar lichaam ervaart waren bepaalde lagen zenuwen overprikkelt en anderen totaal niet gestimuleerd. Dit is dmv die borsteltherapie’redelijk recht getrokken.
Wij merkten al zoveel verschil na 2.5 week borsteltherapie. Ook anderen merken dit. Ze is veel opener, minder star, heeft een opener blik (voorheen kon er echt een masker over haar gezicht verschijnen alsof ze zich voor een ander afsloot) Ze zegt dat ze minder druk is in haar hoofd, dat ze zich fijner voelt en dat ze minder boosheid en verdriet in haar hoofd heeft. Ze is liever en geduldiger.
Het boek Uit de pas heeft voor ons echt heel veel duidelijkheid gebracht en is echt een aanrader. :thumbup:
Wellicht kun je contact opnemen met de fysiopraktijd in de buurt en kun je vragen of zij er ervaring meehebben.
Wat ook heel fijn is dat de fysio die ze al hadden, ook bij de meiden op school komt en de juffen begeleid in het omgaan met kinderen met SIS (de oudste heeft een omgekeerde vorm, heeft te weinig spierspanning). en daar hebben ze beide veel profijt van.
VOlgens mij heb je een heel bijzonder kind waar misschien eens iemand naar moet kijken/luisteren ed die verstand heeft van bijzondere kinderen.
Nog nooit van SIS gehoord trouwens maar indrukwekkend om te lezen iig.
@Bella wrote:
VOlgens mij heb je een heel bijzonder kind waar misschien eens iemand naar moet kijken/luisteren ed die verstand heeft van bijzondere kinderen.
Nog nooit van SIS gehoord trouwens maar indrukwekkend om te lezen iig.
Nou ja, het stomme vind ik…
we zijn een klein jaar terug bij een orthopedagoog geweest omdat wij zelf het idee hadden dat er iets met hem was.
Niet om hem te labelen, maar om te weten hoe we dan met hem moeten omgaan. We hebben er geen slapeloze nachten van, en we zijn er niet dag en nacht mee bezig, het is verder namelijk een erg leuk kind.
Zij zei toen: er zijn drie dingen die je een kind niet kunt leren: eten, slapen en zindelijk worden.
Dat doen ze, of ze doen het niet.
Tja.
Ik heb achteraf wel spijt dat we ons zo snel met die mededeling hebben laten wegsturen.
en oh ja
ik hou niet van hoogsensitief gedoe :oops:
Maxime, wordt Aniek dan niet helemaal gek van dat geborstel? Ik denk dat meneer hier helemaal idioot er van wordt, dat is echt niets voor hem :mrgreen:
Ze doen het inderdaad of ze doen het niet - dat is een waarheid als een koe maar als ik zo over dat SIS lees zijn er dus situaties waar dit binnen een groter plaatje past en blijkbaar heeft die orthopedagoog niet verder gekeken dan haar neus lang was.
Ik vind het wel knap dat je er geen slapeloze nachten van krijgt - zo af en toe - vooral ook met dat eten.
Ik zou denk ik opnieuw op zoek gaan naar iemand die kan helpen te plaatsen van waar jullie mee te maken hebben - ik ben ook niet van het labelen maar wel van het kunnen plaatsen waar je mee te maken hebt en vandaaruit gerichter kunnen handelen/omgaan met je kind en/of met jezelf.
Succes ermee iig.
Wij wilden ook geen label, maar handvatten om ermee om te gaan :mrgreen: En slapeloze nachten had ik wel, gewoon omdat mijn kind niet sliep en om de haverklap mij wakker maakte; stond gewoon verkleed en wel om 3:00 uur op ons bed te springen, of kwam midden in de nacht met de mededeling dat alle koekjes op waren en of er nog nieuwe waren etc. :eh: Hoogsensitief is ook niet mijn ding, maar ach mijn kind heeft het nu eenmaal en ze voldoet aan alle kenmerken. Verder geen vlag uit ervoor ofzo. Maar wil dit verhaal wel compleet maken. :mrgreen:
Maar deze diagnose kwam ineens op ons pad en wij kregen van iemand die ons kind 10 minuten had geobserveerd en onze ingevulde formulieren had beoordeeld, zo’n precies beeld en omschrijving van hoe ons kind was waarin wij haar volledig herkenden. Dat was een heel bizarre ervaring. En ik ben zo blij van die diagnose, want ons en vooral haar leven is veel ontspannender en niet alles in ons gezin draait meer om Aniek. Heerlijk, gewoon weer even tijd voor jezelf kunnen pakken of meer aandacht kunnen geven aan je andere kind. :thumbup: :thumbup:
Aniek heeft 8 weken lang borsteltherapie gehad. De eerste 2 weken 6 keer per dag; elke 2 uur, beginnend om 8:00 uur Ik ging er ook voor naar school, nam haar even apart in de gymzaal en dan weer hop de klas in. Deze 2 weken waren vreselijk omdat ineens zenuwen werden aangesproken die al een tijdlang waren utigeschakeld. Het borstelen an sich vond ze wel lekker, maar de lichamelijke reactie erna niet. Dus na 4 dagen verzette ze zich hevig tot schoppen en slaan toe. Hier was ik al voor gewaarschuwd. Verschrikkelijk intensief en ik lag elke dag om 21:00 uur in bed omdat ik zo moe was van de strijd en het borstelen. Na 2 weken kon ik er elke week 1 sessie afdoen en elke week zag ik gewoon verbetering.
Tijdens de sinterklaasperiode heb ik nog 2 keer een borstelsessie gegeven omdat ze alle spanningen van anderen met zich meedroeg en die moeilijk kwijtkon.
sindsdien is het ook niet meer nodig geweest en het resultaat is er nog steeds naar. :thumbup: Wel vouw ik haar regelmatig op en druk dan op haar ledematen en ik stuur haar minimaal 3 keer per week naar buiten om op de trampoline te springen voor min. 30 minuten. Zo voelt ze diepe druk en kan ze beter functioneren.
Aniek heeft trouwens van die bouwgehoorbeschermers zodat ze prikkels bewust kan buiten houden. Werkt prima. Als ze druk is in haar hoofd, kan ze zichzelf zo weer rustig krijgen. :thumbup:
Soms doet ze die 's avonds ook op als ze in bed ligt. Kom je nog even kijken voor je naar bed gaat en ligt daar zo’n klein mupke met die enorm grote gehoorbeschermers op :inlove:
Er wordt vaak over hoogsensitief nogal jubelig gedaan hier op KOK alsof je blij moet zijn als je kind dat hebt - maar ik heb momenteel een client en die is autistisch (asperger) maar ook hoogsensitief (naast nog wat andere diagnoses) en dat gun je haar gewoon niet.
Oh ja ze heeft ze constant geluiden in haar ene oor - nooit rust.
Je zou willen dat ze zich voor alles en iedereen af kan sluiten en eens geen prikkels kreeg. Dus ik kan me wel ietst voorstellen bij die oordingen van je dochter.
Hoogsensitief is echt niet leuk. Aniek pikt vooral ook stemmingen op en zaken waar een kind zich niet mee bezig hoeft te houden. Zij weet mij ook altijd te wijzen op grote mensen problematiek, vooral bij vrienden, kennissen en familie.
En wat jouw client heeft is ook erg. Continu geluid is verschrikkelijk. Mijn man heeft een continue ruis in zijn oor vanwege een beshadiging in haar oor. Zijn arts vind dat hij bij de gelukkigen hoort, hij kan er nl redelijk mee leven. Er zijn patienten die het als onverdraaglijk ervaren en er zelfs zelfmoord voor plegen.
mijn client spreekt ook regelmatig over dood willen en eeuwig lekker willen slapen en rust hebben - zij heeft het heel erg. Vind het zo sneu voor haar, want het is ergens zo’n schat van een mens. Zij lijdt echt aan het leven.
Maar we dwalen af
nou, dat is wel echt afdwalen, klinkt rot zeg.
Maar goed, Maxime, jij vouwt haar dubbel?
Geen idee hoe dat precies werkt, maar intuitief weet ik blijkbaar wel met Lev om te gaan want die pak ik dus soms heel stevig vast, als in een klem.
Bella, ik maak me niet zo gauw druk. Natuurlijk vind ik het ook wel zorgelijk, daarom gaan we bewust kijken naar een andere basisschool dan die van AS omdat we niet weten of ze hem gaan begrijpen daar.
Maar verder doet hij het gewoon goed, hij heeft een enorme woordenschat, is motorisch heel goed, hij kan zich goed concentreren, dat zijn allemaal dingen waardoor ik me misschien wat minder zorgen maak.
De rest is vooral wat lastig.
Ik vouw haar als volgt; ze gaat liggen, haar benen gaan gevouwen tegen haar borst, armen over haar benen leggen en dan hoofd naar voeten duwen of tegen haar benen duwen, dus naar haar lichaam toe.
Stevig vastpakken vind ze ook fijn.
Wat ze ook doet is tegen dingen of mensen aanbotsen (om haar lichaam te voelen). Nu is het al minder dan voor de diagnose en therapie, maar ze zoekt het nog steeds weleens op. En ze kan enorm fijn stoeien, wel met haar vader, want ik vind dat ze dat te hard doet.
@lydia wrote:
Maar verder doet hij het gewoon goed, hij heeft een enorme woordenschat, is motorisch heel goed, hij kan zich goed concentreren, dat zijn allemaal dingen waardoor ik me misschien wat minder zorgen maak.
De rest is vooral wat lastig.
Doet me denken aan wat de juf van Lasse bij de rapportbespreking in dec zei. Die vroeg of ik vertrouwen in Lasse had - en toen kon ik in alle oprechtheid ja zeggen. Er zitten soms ook wat kantjes aan lasse die wat lastig zijn (niet zo extreem als bij jullie hoor) en we hebben er af en toe wat mee te stellen en krabben ons dan op het hoofd. En tov school voel ik me dan soms wat onzeker of schoonfamilie doet af en toe een goede poging het gedrag van lasse te problematiseren - maar als ik dwars door alles heen naar dat ventje kijk zie ik ook iets wat helemaal goed gaat komen.
Ben de juf dankbaar voor haar opmerking en ik laat me minder van mijn stuk brengen.
Maar zo te lezen heb jij dat van jezelf al :thumbup: