Koortsstuipen - de angst erna

Elyas kreeg begin maart zomaar ineens in zijn slaap een koortsstuip. Wat ben ik blij dat hij bij ons op de kamer ligt, ik werd er wakker van. Hoewel hij wat warm op bed ging, voelde het voor mij niet zo zorgwekkend dat ik zijn temperatuur wilde meten, maar kennelijk is het kort daarna snel opgelopen naar koorts: een snelle temperatuurstijging (of daling) veroorzaakt een koortsstuip.



Zo’n stuip is enorm beangstigend. Ik weet door het overlijden van Ayden hoe het er uitziet als je kindje overlijdt, en dit zag er wel letterlijk schokkender uit, maar had overeenkomsten, zeker na de stuip: hij was blauw en bewoog niet meer.



Na 112 gebeld te hebben, uitgebreid onderzoek door ambulancepersoneel en nog een bezoekje aan de HAP mochten we naar huis. De nacht kwamen we goed door. In de ochtend leek Elyas weer aardig de oude, we gingen voor nacontrole naar onze eigen huisarts en bij thuiskomst kreeg hij een tweede stuip. Dat hoort niet binnen één koortsperiode en ditmaal kwam de ambulance met loeiende sirenes aangereden.

Elyas en ik werden beiden opgenomen ter observatie. In het ziekenhuis volgde een derde koortsstuip.



Inmiddels had ik flink stress (en zelf had ik intussen ook al twee weken hoge koorts, dus ik vreesde voor twee weken lang een kind met koortsstuipen). Het bleef echter bij deze drie.



Nu, bijna vier weken later heb ik de schrik er nog goed inzitten. Ik controleer voortdurend of hij niet te warm is (hij is weer verkouden). Overal in huis hangen briefjes met telefoonnummers van de huisarts en HAP etc.) Ik heb medicatie (stesolid) op een centrale plek liggen. Maar meer kan ik niet doen.



Mijn vraag is, hoe zijn mensen die dit hebben meegemaakt hiermee omgegaan in de jaren erna (met ongeveer 5-6 jaar horen ze er overheen gegroeid te zijn, Elyas is nu 15 maanden)?



Mijn tweede vraag is: Elyas moet over twee weken de BMR, (we lopen inmiddels twee maanden achter op vaccinatieschema, want ik ben een maand later begonnen en afgelopen maandag heb ik vanwege de verkoudheid afgezegd) en ik zie er zo enorm tegenop. Ik ben zo bang dat dit een stuip zal uitlokken. Hoe zijn jullie ervaringen met vaccinaties en een koortsstuipgevoelig kind?



Het is overigens niet gezegd dat hij ooit nog eens een stuip zal krijgen, maar de kans is groter omdat Elyas een a-typische stuip heeft gehad (hij valt in deze groep omdat hij drie keer een koortsstuip heeft gehad in één koortsepisode).

:hug:

Zowel mij zusje en ik hebben vroeger koortsstuipen gehad en we zijn er allebei overheen gegroeid. Maar het ziet er idd heel erg eng uit, ik weet nog van mijn zusje hoe eng ik dat vond, wegdraaiende ogen, blauw worden, schuimende mond :S



Ik ben vroeger ook meerdere malen opgenomen in het ziekenhuis, er zijn zelfs hersenscans gemaakt vanwege zuurstofgebrek. Maar alles is uiteindelijk goed gekomen.



Ik weet niet of er een direct verband is met vaccinaties. Het kan natuurlijk wel zijn dat je van een vaccinatie koorts krijgt en daardoor een koortsstuip uitlokt.



In ieder geval heel veel sterkte! :hug:

:hug:, weet hier verder niet heel veel van af, maar sterkte.

Hier ook geen idee, maar wel even een dikke :hug: . Kan me namelijk wel goed voorstellen dat je onwijs geschrokken bent.

Geen ervaring, maar ik wou even hoi pipeloi zeggen! :slight_smile: Je hebt je pas op het BO-forum geregistreerd, daar ben ik ook Blue Fairy! :smiley:

@blue_fairy wrote:

Geen ervaring, maar ik wou even hoi pipeloi zeggen! :slight_smile: Je hebt je pas op het BO-forum geregistreerd, daar ben ik ook Blue Fairy! :smiley:


Haha, ja dat klopt.



Bedankt voor al jullie reacties. We hebben inmiddels besloten de BMR uit te stellen tot vier jaar, ik heb gelezen dat dit prima kan.

Hier ook helaas ervaring :?

Ook a-typisch om dezelfde reden als bij jouw mannetje. Bij ons meisje hielden de stuipen ook erg lang aan. Ze kreeg ze de eerste keer toen ze 11 maanden was, toen ook 3x en moest idd. naar het ziekenhuis.

De 2e keer kreeg ze ze ongeveer 3/4 jaar later, ze was toen 1,5 ongeveer.

Toen kreeg ze weer meerdere stuipen en de koorts zakt er bij haar niet van (dit schijnt “normaal” wel zo te zijn. Wederom een ziekenhuis opname.



Wij hebben toen een controle gekregen bij de neuroloog of ze toch niet epileptisch was maar dat is zo goed als uit te sluiten.

Ik vond het erg verwarrend dat de artsen er nogal verschillend over dachten :?

De een zegt meteen pcm geven zodra er zich iets van koorts aan dient, de volgende zegt, dat nooit! De andere zegt diazepam geven na 5 min. de volgende zegt liever niet, ze komen er toch wel uit. En 1 zei geef het maar als je denkt dat ze een stuip krijgt :eh:

Wij houden nu maar aan wat de laatste neuroloog vertelde die haar extra heeft onderzocht (toen ze niet ziek was overigens). Bij de eerste stuip geven wij het meteen.Zo hopen we te voorkomen dat er tijdens 1 ziekte periode meerder stuipen gaan komen. pcm alleen als ze zich beroerd voet maar niet om de koorts te onderdrukken. De koorts onderdrukken is bij haar nl. bijna niet mogeijk. Ze krijgt hele hoge koorts, rond de 41 graden en het zakt niet van pcm.

Hij heeft ons trouwens wel verteld dat het geen epilepsie genoemd mag worden omdat het niet veroorzaakt wordt door epileptische activiteit in de hersenen maar door de koorts. Verder is het wel epilepsie en moet je er dus wel voor waken dat de tong niet ingeslikt wordt!



Nu ze wat groter is en minder ziek is de angst een beetje weg maar het is idd erg eng. (zeker als een verpleegkundige die er naast staat nog even opmerkt dat ze wel erg blauw wordt :silenced: ).

Zodra ze ziek is komt de angst wel weer boven maar het gaat nu al wel een tijdje goed, hopelijk blijft het zo :pray:

Sterkte hoor, niks naarders dan je kindje zo te zien.

Mijn meiske net met hoge koorts naar bed gebracht :shifty:

Hopelijk gaat alles geod. Twijfel of ik haar bij ons leg. Kan haar misschien beter in de gaten houden maar aan de andere kant is het wel juist veel warmer voor haar (ze kruipt helemaal in je…).

Zo maar is kijken hoe ze er bij ligt.

Akelig hoor voor je ukkie en voor jezelf :hug:.

Denk dat je idd niet meer kunt doen dan je nu doet, maar machteloos voelt 't wel.



En hoelang het duurt voor je geruster bent als ouder … Even over mijn ouders, ik heb als klein kind ook koortsstuipen gehad en idd ziekenhuis opname, EEG ed gehad. Gelukkig helemaal goed gekomen zonder blijvende schade maar m’n ouders zijn nu (meer dan 30 jaar later) nog ongerust als ik koorts heb of als ze horen dat een van de kinderen koorts heeft. Dan zijn ze echt mega bezorgd en ongerust. Dus of je ooit echt van je bezorgdheid af komt? Ik weet 't niet, hoop het wel voor je. :hug:

Hier ook een die wel koorstuipen heeft gehad. Niet zo vaak achter elkaar gelukkig. De huisarts vertelde dat als je merkt dat de temp hoger word meteen iets vd koorts te geven.

Dat deed ik erna en misschien soms wel te snel maar die stuipen wilde ik hoe dan ook voorkomen.

Voor de prikjes gaf ik hem altyd al een zetpil en gelukkig heeft hij het erna nooit meer gehad. :-*

Ik vroeg me laatst al af hoe het met jullie mooie gezinnetje gaat.



Wat “naar” (angstig) voor jou/jullie en Elyas!



Ik heb er verder geen ervaring mee, weet alleen dat er een jongentje bij mijn zoon in de kleuterklas zat (zit nu in de 1e/groep3) die ook vaak koortsstuipen kreeg. Daar hing in de klas ook een briefje met wat er gedaan moest worden als de jongen koorts kreeg (om de zoveel tijd een zetpil) en wat te doen als het toch mis ging (112 bellen). Het is volgens mij nooit nodig geweest, maar fijn dat alle mensen in zijn omgeving ook weten wat ze moeten doen voor mocht het gebeuren.



Heel veel sterkte, hopelijk groeit hij er heel snel overheen!

Knuffel en liefs van ons!

Lucas kreeg de dag voor zijn 1e verjaardag een koortsstuip en ik ben in mijn leven nog nooit zo geschrokken.

Ook kwam hij er niet goed uit en bleef suf en slap.

Reageerde ook niet goed op ons enz dus gelijk de hap gebeld en langsgeweest.

We hebben een zware zetpil meegekregen die we kunnen geven in geval van een stuip maar gelukkig is het niet meer voorgekomen.

Inmiddels is hij ruim 2 en heeft hij een broertje en ik ben er heel alert op als hij een beetje ziekig is.

Slaap dan veel onrustiger omdat ik naar de babyfoon lig te luisteren of de mannen geen gekke geluiden maken enz.

Ik vond en vind het doodeng en hoop het nooit meer mee te maken.