Meiden,
Weet niet of dit onderwerp reactie vindt, maar ik wil het toch bespreekbaar maken…
Ik klus tegenwoordig echt met tegenzin. Alle sjoege is eruit, het is meer een verplicht element geworden, dan dat het nog veel met liefde te maken heeft. Voorheen was er geen probleem, maar sinds we eigenlijk in de mmm zitten, wordt het toch wel dramatisch. 
Wij zijn ons er allebei heel erg van bewust, en balen er stevig van, maar we kunnen het allebei nog maar moeilijk opbrengen. Nl. alle klusakties mbt het zwanger worden hebben gefaald, dus een gevoel van mislukking komt automatisch mee met de klusaktie.
Het draait nog maar om 1 ding, en dat is niet liefhebben, maar het bewerkstelligen van een zwangerschap. :wall:
We hebben afgesproken dat we, als alle IVF achter de rug is, met welk resultaat dan ook, we dit hoe dan ook en op wat voor manier dan ook, gaan veranderen en dat vrijen weer liefhebben :inlove: wordt, en niet een verwoede poging met een missie…
Iemand voor alsnog de gouden tip? Spontane akties, romantische avondjes etc…allemaal geprobeerd…van ons afzetten? Lukt niet, het is inmiddels een 2-eenheid geworden.
Misschien precair onderwerp, maar het lucht wel op. En ik schaam me er ook niet meer voor…
Sorry als ik nu mensen voor het hoofd stoot, dit is niet de bedoeling.
Pebble
ik ken het heel erg.
nu doe ik nog geen ivf en er zit bij ons nog steeds kans in op een “spontane” zwangerschap en dat brengt dus steeds met het klussen het gevoel mee van en zal het nu dan wel raak zijn???of doen we het weer voor “niets” zal ik maar zeggen.tenminste zo voelt het bij mij wel is.
bij mijn vriend is het iets anders daar hij al kinderen heeft en hij maakt zich er minder druk om.
hij klust omdat hij graag “de liefde met mij bedrijft” en ja een spontane zwangerschap is dan mooi mee genomen maar ik heb al die andere gevoelens erbij en voel me er ook vaak schuldig om en doe dan hard mijn best te denken van ik hou van hem en daarom klussen we en niet alleen maar voor een zwangerschap maar ja het is wel moeilijk en hoe je het kan veranderen dat weet ik niet omdat je zelf al zegt je hebt al romatische dingetjes geprobeert.ik zou zeggen zoek de pluspunten van elkaar op waarom zijn jullie voor elkaar gevallen etc en mischien een onthouding van een week ofzo wil ook nog wel is werken???
wens je sterkte en succes toe
groetjes annie
lieverd wat herkenbaar, ms niet zo enorm sterk hoor want we doen alleen uit enthousiastme lust en zin,maar nu we steeds meer en dichterbij de mmm komen en we binnenkort op de afd VPG komen zal voor ons ook een deel sex geen sex om lust en liefde zijn maar meer sex om een kindje…ik snap je gevoel wel hoor echt waar.
En schamen hoef jeje totaal niet, :-* :-* :-*
Hoi Pebble,
Je hoeft je er zeker niet voor te schamen, ik denk dat iedereen die al zo lang bezig is om zwanger te worden er soms wel eens moeite mee heeft dat vrijen een verplichting aan het worden is. Ik heb het zelf ook gehad als vrouw zijnde denk je toch steeds zou het nu gelukt zijn. Ik heb zelfs een keer gehad dat ik mijn man het bed in lokte omdat ik wist dat ik vruchtbaar was en ook 1x toen hij even geen zin had en ik in de vruchtbare dagen zat dat ik merkte dat ik zelfs boos werdt op hem van binnen. Gelukkig heb ik dat nu niet meer maar het kan wel je relatie verpesten als je niet uit kijkt.
Als tip wil ik je mee geven doe het even niet meer. Wij mochten even niet na de miskraam en nu zijn we een soort van losgeslagen haha…klinkt gek maar goed misschien helpt het bij jullie ook wel.
gr marientje
Ik herken het deels. Omdat hier vanaf dag 1 dat we elkaar kenden de kans heeel minimaal was dat het spontaan zou lukken heb ik maar een half jaartje ong dat gevoel gekend van ‘zal het of zal het niet deze keer?’ en daarna had ik al zoiets van het zal wel niet ‘spontaan’ lukken en het dus ook uit mijn hoofd gezet.
In de periode tussen de miskraam na de derde IVF de operatie die zou komen waarna de kans op spontane zwangerschap helemaal naar 0 zou gaan en mezelf dat gevoel van ‘die laatste kans’ helemaal te ‘ontnemen’ omdat ik vooral rust wilde en ook juist het plezier erin terug te vinden bewust aan de Nuvaring gegaan. En eerlijk gezegt luchtte dat behoorlijk op.
Ik hoop dat jullie dat gevoel ook weer terug vinden en het komt iig zeker weten weer terug! Het min of meer ‘afdwingen’ door bewust romantische weekendjes te plannen etc werkt ook vaak niet omdat je ook dan in je achterhoofd er mee bezig bent met het waarom van het op die manier plannen. Wie weet heeft iemand anders nog die gouden tip om het terug te vinden en anders zal het misschien een kwestie van tijd zijn maar terug komen doet het zeker!
Thanx, weet je, het is zo jammer dat ik dat gevoel niet kan loskoppelen van het vrijen.
We hebben ook gezegd, dat we hier echt aan gaan werken na het hele circus.
Onze relatie is meer gebasseerd op andere nivo’s, maar ja, het moet ook in de slaapkamer klikken, toch? Vrijen was voorheen speciaal en leuk, nu is het pure verplichting.
Ik denk ook wel dat het gevoel terugkomt, maar het ontneemt alle fun en soms heb je gewoon geen zin, maar wil je je vruchtbare dagen toch niet voorbij laten gaan.
Ach ja…
Succes allemaal met nederland vanavond
Pebble
En wat als je nu 1 maand ervoor kiest om toch die vruchtbare dagen te mijden?? Er zijn bv aanstaande moeders die nog niet zwanger zijn maar waarvan bv de man voor werk weg is tijdens die periode. Ik weet dat het makkelijker gezegt dan gedaan is maar na dat halve jaar zelf proberen hebben we heel cru gesteld de handdoek in de ring gesmeten. Nooit de hoop opgegeven dat kwam pas na de eerste kijkoperatie toen verteld werd dat IVF echt de enige optie was en toen daar dus alles op alles gezet.
Die omslag was verre van ‘leuk’ maar haalde wel alle druk en spanning weg want er was echt geen mogelijkheid al zeggen gyns nooit, nooit natuurlijk want zelfs zij geven nooit aan dat de kans 0 is. Ook niet tussen de derde IVF en de operatie wilde mijn gyn perse niet opereren in de tweede helft van mijn cyclus hoe miniem de kans ook was. En dat voelt erg dubbel en vreemd want mijn gevoel gaf al een paar jaar aan dat de kans echt 0% was.
Hoe werkt het voor jullie trouwens buiten de vruchtbare dagen om? Dan weet je ook zeker dat er geen kans is maar lukt het je zelfs dan niet om er niet aan te denken? (hier zag ik in het begin zelfs behoorlijk zwart wit die scheiding want ik was wel zo eigenwijs om ovulatietesten te gebruiken om niet continue dat gevoel van ‘moeten’ te hebben nog niet eens zozeer om de kansen te vergrooten) Misschien is dat ook wel een optie voor jezelf?
pff meis hier precies het zelfde… Het wordt zo’n verplichting… Al het spontane is weg… Vaak is het even snel en dan liggen en slapen… Ook gewoon totaal geen zin in sex… we moeten het 12 dagen om de dag doen… Dus 6 keer met een dag ertussen… Nou geloof me heb geen 1 van die dagen echt zin hoor… En ik vind het verschikkelijk…
Ook mijn man merkt dat en voor hem is er ook weinig aan op deze manier… Maar ja omdat het toch de enige manier is om zwanger te raken moeten we wel… Maar plezier en genot?? Dat is ver te zoeken… Is lang geleden dat het met fun was… Heel soms probeer ik het toch spannend te maken… of romantische… Kaarjes aan… wijntje erbij… ijsblokjes erbij… enz enz… Maar ik werk fulltime… Slik hormonentroep op zwanger te worden ben gewoon heel vaak MOE MOE en nog eens MOE…
Maare begrijp je volkomen… :mrgreen:
Dan toch wel fijn om te weten dat er meerdere zijn…
Maar ik zie aan je banner dat je over tijd bent? Misschien deze keer…???
Ik ga er nu geen halszaak meer van maken. Straks met de ivf wordt het nog weer anders, en laat ik me daar maar op focussen, aan mijn slaapkamer relatie werk ik daarna wel.
Maar een potje ongewongen zou wel een keer afwisselend zijn.
Hebben deze maand maar overgeslagen, we konden het allebei niet opbrengen…ach ja
Pebble
laten we het hopen dat het deze keer raak is… Maar heb weinig hoop… Hoewel de clomid wel zijn werk heeft moeten doen… Heb 2 keer getest… Vrijdag 2 dagen voor NOD en maandag 1 dag overtijd en allebei negatief DUs wacht nog heel even af en anders test ik maandag of dinsdag opnieuw… we zullen zien…
Spannend!! Soms test men pas na 6-7 dagen positief hoor, dus zolang er niks roods aan de horizon is…
ja dat weet ik wel, maar bij mijn vorige zwangerschap had ik al 2 dagen van te voren een positieve test… en gelijk ook… Dus geloof daar niet zo in ben ik bang… :think:
Ik vond dat 1 van de voordelen van horen dat het zaad van mijn vent niet helemaal top was, dat het nu niet meer kon liggen aan hoe vaak wij het wel of niet zouden doen. Klinkt misschien raar maar het was echt een soort van opluchting dat we deze verantwoording konden overdragen aan de medische wereld en dus sex niet meer beladen was. Ik kreeg altijd van die schuldgevoelens van ’ zouden we het wel vaak genoeg gedaan hebben’ etc en dat soort nergens toe leidende negatieve gedachtem. Wij zien het nu dus ook echt als 2 andere dingen, het medische process (IUI eerst en nu IVF) om zanger te worden, en sex om de leuk.
Veel succes en GOOD LUCK Daantjuh!
Corine
3 IUI pogingen, nu gestart met IVF
Ik herken het ook heel erg.
Er wordt vaak niet over gesproken, maar het is toch wel een belangrijk ding, om te weten dat jij niet de enige bent.
We hebben eerst een jaar zelf gevreeen, op de kalender, maar ook tussendoor en met plezier. Daarna werd het al meer stressen.
Maar sinds in aan de hormonen ben, hoeft het voor mij niet meer.
En daar baal ik zoooooo van. Vriendlief begrijpt het gelukkig wel en we vrijen nog wel, maar net wat ik al zei, voor mij hoeft het niet.
Zo jammer, want je deelt dan iets bijzonders met elkaar…
Hopelijk kan ik gauw stoppen met de Provera, want het zijn echte libido-doders… :?
ow meid zoooo herkenbaar…
heb 7 jaar in de mmm gezeten met mn ex… nou na ruim een jaar was echt alle lol verdwenen :?
wat ik heb gedaan: de dokter gezegd dat ie de hik kon krijgen en gewoon pauzes ingelast van soms wel een half jaar…ff tot mezelf en vooral tot elkaar komen…
en soms gewoon condooms gepakt…niet dat dat medisch was uitmaakte, maar psychisch scheelde dat een wereld! gewoon weten dat “het” toch nergens tot kon leiden…
en we hebben “het” een tijd afgeschaft…alles doen, behalve “het” nou ik moet zeggen dat was echt een feestje :oops: :lol:
creatief omgaan me je relatie kan een heleboel plezier terug brengen…maar vergeet vooral humor niet… humor verzacht de pijn, ontspant de situatie… :-*
suc6!