Merel is nu 4,5 jaar, eigenlijk hebben we met Merel nooit grote problemen gehad, maar momenteel haalt ze zo vaaaaaak het bloed onder onze nagels vandaan en als je rustig met haar praat naar waarom ze zo doet, zie je de glimlach in haar ogen :shock: :wall:
Dus of het uitproberen is of aandacht trekken geen idee, maar ik merk dat ik eerder geirriteerd raak van haar en dat levert niet echt het gewenste resultaat op :shifty:
Jorre is 2,5 en volgt gelukkig niet alle gedrag van zijn zus op, maar probeert wel dingen na/uit die zij ook laat zien, heel fijn :liar:
Nu ben ik op zoek geweest naar een boek met handvatten, iets wat me beter leert begrijpen hoe zo’n koppie van een kleuter werkt, wat en hoe het daar binnen draait.
Ik heb veel gehad aan het boekje “peuterpuberteit” en vroeg me af of er zoiets bestaat voor de kleuters??
Heb je tips/ handvatten, herken je wat ik mschrijf hoor ik graag wat bij jullie geholpen heeft.
** het gedrag van het kind te begeleiden.
** wat het met jou deed en hoe je uit die cirkel van negatieviteit bent gekomen naar het kind toe :oops:
Overigens is zij op school en BSO altijd lief, luisterd goed, volgzaam dus thuis moet het er dan weer uit, dat weet ik van haar, maar toch wil ik weer wat meer rust in de tent als ze thuis is :oops:
Wat kun je je soms slecht voelen als ik weer sta te schreeuwen en dreigen :oops: 
wil er vanaf want zij kan er immers niets aan doen, het is mijn gebrek aan handvatten hoe ik dit goed kan aanpakken…
:hug: :hug: kan je helaas niet adviseren hierin, die fase komt nog voor mij. succes ermee Eef.
Helaas geen tips, maar wel veel herkenbaarheid.
Echt vind het zo zwaar soms, met name mijn reactie op haar en mijn schuldgevoel hierover.
Ik probeer wel echt rustmomenten te creëren, en troost me met de gedachte dat ze zich thuis veilig voelt en zich dus hier ook laat gaan…
Zo doe ik haar (hier bij beide op dit moment…of om en om :roll: ) in de middag wel eens lekker in bad, daarna even tv kijken of boekje lezen. Doet ze echt goed.
Ik lees mee voor tips.
Het is ook fijn om iets te doen met ze wat we allebei leuk vinden, bijvoorbeeld samen een puzzel maken. Ik kan het dan soms even niet opbrengen om bijv. een spelletje te doen waar ik echt geen zin in heb :oops:
Leuk he dat gedrag, mijn zoon had dat ook heel erg na de geboorte van zijn zusje. Ik herkende hem gewoon niet terug. Hij werdt bijna 5 en hij had er het meeste moeite mee. Dit had ik echt niet van hem erwacht. Hij is van zich zelf zo mellow, Terwijl zijn zusje van 2 deed alsof er niets aan de hand was. Echt geloof me… is een fase.
Na een maand of drie werdt het steeds minder. 1 op 1 aandacht heeft erg geholpen hier, ook het betrekken bij de baby ( mocht er uberhaupt intresse voor zijn.
Dames het wordt beter.
Heb je enig idee of er specifieke momenten zijn dat ze zich zo moeilijk gedraagt, of is het heel de middag door of…?
Wat hier vaak helpt in zo’n negatieve periode is weer een strakke dagindeling oppakken. Een van mn kinderen is nogal prikkelgevoelig en de laatste weken is dat weer zo; als wij die indeling niet aanhouden gaat hij volledig uit zn dak om de onbenulligste dingen.
Wij komen dus uit school, gaan aan tafel om wat te eten en drinken, ik lees ze dan nog voor. Daarna gaan we met elkaar bespreken wat we gaan doen. Er zit vaak iets van een taakje of klusje bij, of boodschappen doen ofzo, iets wat ze minder leuk vinden maar we toch gewoon doen 
Maar daarnaast mogen ze ook zelf aangeven wat ze willen doen.
Een hele middag ‘vrij spelen’ werkt hier niet, dat wordt geruzie, drama… (niet voor alle kinderen hoor maar iig voor 1 en die maakt dan meestal drama met 1 van de anderen).
Ik begeleid ze dus wel veel. Op het moment dat ik zie dat het zelf met de lego spelen niet zo soepel meer gaat, mogen ze opruimen en gaan we samen aan tafel iets doen van een spel, puzzel, knutsel, koken/bakken.
Het voor zijn is hier heel belangrijk, ook voor mijn humeur
En als het dan toch misgaat is het goed om te benoemen wat er gebeurd; mama wordt hier ontzettend boos van, vraag waarom het zus of zo gaat, en vraag haar ook naar haar emoties, help daar evt mee.
Zo kan je haar leren dat ze voor het escaleerd al bij je komt en verteld dat ze hier (vul maar in) en dan kan je samen een oplossing bedenken.
Qua boeken weet ik het niet zo goed eigenlijk :think: Ik vond Zen mama wel een fijn boek, meer in zn algemeenheid, niet specifiek op kleuters. Ik heb het wel gelezen toen ik twee kleuters had (en er zelf doorheen zat).
:-* Thx meiden!!
Het is niet specifiek na iets ofzo kan dat niet ontdekken helaas.
Gisteren heeft ze de hele middag lief zelf gespeeld terwijl Jorre ook zijn ding aan doen was, ze zijn samen begonnen met verven en daarna stickeren, heeft Merel Jorre geholpen en toen Jorre in de woonkamer ging spelen is zij zelf in de keuken verder gegaan met knippen en plakken, heel zoet, kwam af en toe wat laten zien, maar was lief.
Zo rond het eten is het altijd drama (vanaf 6 mnd, dus negeren we gewoon, werkt het beste) dan nog even tv kijken/ spelletje doen/ soms in bad spelen of onder de douche.
Met name met uitkleden, pyama aan doen, dat is 1 drama, ze gaat zitten spelen, kleed zich niet uit, gaat staan schreeuwen als wij gewoon doorgaan, want als we haar willen helpen (dat wil ze graag, “wil niet alleen uitkleden” dan is alles wat je aan haar vraagt NEE en loopt ze weg, verstopt zich draait weg als je bijv haar broek wil losmaken.
Ik kan ook heel rustig blijven, ga gewoon op de rand van haar bed zitten, praat rustig maar soms gaat dat ook niet, ik heb het gevoel dat ze een ‘spelletje’’ speelt dus uitprobeerd.
Ga er dus niet meer op in, prijs goed gedrag in de hoop dat ze dat oppikt en ‘normaal’ gaat doen :oops:
Maareh die fases :roll: je weet wanneer ze beginnen alleen zegt niemand hoelang ze duren :lol:
Bij haar moet je alles uitvinden omdat ze de oudste is, dat vind ik echt wel eens lastig het is best een vinnig dingetje soms :roll:
Overings dachten wij dat Merel minst last zou hebben van de komst van Lotte, maar dat bleek idd andersom, Jorre doet zijn ding en Merel ligt dwars, ze is niet jaloers want ze mag veel met en bij Lotte hebben we met Jorre zijn komst destijds ook gedaan, dus dat is het probleem niet.
Nou we houden vol he :mrgreen: erkenning is altijd fijn te lezen :-*
Ik begeleid ze dus wel veel. Op het moment dat ik zie dat het zelf met de lego spelen niet zo soepel meer gaat, mogen ze opruimen en gaan we samen aan tafel iets doen van een spel, puzzel, knutsel, koken/bakken.
Het voor zijn is hier heel belangrijk, ook voor mijn humeur
Oeh lune, amen!! idd het voor zijn, niet laten escaleren.
( maar nu snap ik dat je met een beebje, moeheid, drukte het enthousiasme ver te zoeken is. Had ik iig wel, maar ik had mazzel dat het zomer/herfst was. Dus hup naar buiten en een heeeeeel eind met ze lopen. Energie drainen..)
Heel herkenbaar hoor…En inderdaad slopend.
Ik denk ook dat een vaste structuur heel goed helpt, maar ook het steeds hetzelfde reageren als ze bijvoorbeeld niet wil uitkleden. Wij zeggen hier altijd: wanneer je jezelf hebt uitgekleed voor de grote wijzer bij de 12 is, dan kunnen we nog lekker een extra verhaal voorlezen. Lukt dat niet, dan lezen we er maar 1. Dat helpt hier meestal wel. Je legt het probleem dan weer bij hen terug.
Ik heb laatst het boek Als we nu gewoon weer eens gingen opvoeden gelezen. Ik heb altijd gedacht dat het een stom boek was :oops: maar het blijkt juist erg goed, en vol met tips voor kinderen van 0 tot ruim 12. Ik vind het een aanrader.
O ja, ik merk ook dat de drama’s minder worden nu ik meer rust in mezelf heb. Wanneer je moe bent irriteer je je aan alles , tenminste ik wel. Nu ik minder moe ben en meer voor mezelf doe gaat het echt beter.
succes
@F’lien wrote:
:-* Thx meiden!!
Het is niet specifiek na iets ofzo kan dat niet ontdekken helaas.
Gisteren heeft ze de hele middag lief zelf gespeeld terwijl Jorre ook zijn ding aan doen was, ze zijn samen begonnen met verven en daarna stickeren, heeft Merel Jorre geholpen en toen Jorre in de woonkamer ging spelen is zij zelf in de keuken verder gegaan met knippen en plakken, heel zoet, kwam af en toe wat laten zien, maar was lief.
Zo rond het eten is het altijd drama (vanaf 6 mnd, dus negeren we gewoon, werkt het beste) dan nog even tv kijken/ spelletje doen/ soms in bad spelen of onder de douche.
Met name met uitkleden, pyama aan doen, dat is 1 drama, ze gaat zitten spelen, kleed zich niet uit, gaat staan schreeuwen als wij gewoon doorgaan, want als we haar willen helpen (dat wil ze graag, “wil niet alleen uitkleden” dan is alles wat je aan haar vraagt NEE en loopt ze weg, verstopt zich draait weg als je bijv haar broek wil losmaken.
Ik kan ook heel rustig blijven, ga gewoon op de rand van haar bed zitten, praat rustig maar soms gaat dat ook niet, ik heb het gevoel dat ze een ‘spelletje’’ speelt dus uitprobeerd.
Ga er dus niet meer op in, prijs goed gedrag in de hoop dat ze dat oppikt en ‘normaal’ gaat doen :oops:
Maareh die fases :roll: je weet wanneer ze beginnen alleen zegt niemand hoelang ze duren :lol:
Bij haar moet je alles uitvinden omdat ze de oudste is, dat vind ik echt wel eens lastig het is best een vinnig dingetje soms :roll:
Overings dachten wij dat Merel minst last zou hebben van de komst van Lotte, maar dat bleek idd andersom, Jorre doet zijn ding en Merel ligt dwars, ze is niet jaloers want ze mag veel met en bij Lotte hebben we met Jorre zijn komst destijds ook gedaan, dus dat is het probleem niet.
Nou we houden vol he :mrgreen: erkenning is altijd fijn te lezen :-*
Herkenbaar hoor!
Dat aan en uitkleden ook. Zij zegt dus “ik wil het niet elke dag zelf doen” :roll: Of als ik zeg “stap maar in bed” dan gaat zij op de grond bij haar speelgoed zitten… :? Tijd rekken door ‘grappig’ te doen.
Het kan een tijd heel goed gaan en er hoeft maar iets te gebeuren of ze ontploft soms. “ik vind jou dan niet meer lief!!!” schreeuwt ze dan. Dan lijkt de frustratie soms uit haar tenen te komen. Dan laat ik haar vaak even razen op de gang of boven. Als ze weer rustig is mag ze weer binnen komen. Na een tijdje is het dan over alsof er niks gebeurd is.
Wij leggen haar kleding nu 's ochtends klaar in de badkamer ipv haar slaapkamer. Nu gaat alles veel sneller en wordt ze minder afgeleid. Ik was haar even en dan ga ik mezelf aankleden en ondertussen kleed zij zich aan in de badkamer. Ze weet inmiddels dat ze daar moet blijven tot ze aangekleed is. Dan doe ik daar ook meteen haar haren, zodat ik niet beneden nog achter haar aan moet rennen met de borstel
En idd structuur, voorspelbaarheid. Lastig voor ons, want wij leven zelf vrij onregelmatig, maar doen nu ons best om het voor haar zo gestructureerd mogelijk te maken.
Moet nu weg, maar wil er later nog wel op terug komen. Heb nog een boek boven, zal straks kijken hoe het heet.
:-* thx!
Hanneke, ik merk ook als ik fit ben meer geduld heb hoor, maar soms :twisted:
Linda in de badkamer is ook een goed idee, overigens als ze onder de douche gaan voor het slapen dan is ze zo uitgekleed he :eh: :roll:
Samara zodra het droog is, ga ik ook idd een rondje lopen al is het maar 15 min, kunnen ze even rennen, merel fietst graag, maarja met dit weer is het geen doen, spelen ze ook op school niet lekker buiten :roll:
Lune, ik geef hier ook juist 1 op 1 aandacht.
ik haal merel van de BSO ruim een uur voordat Jorre komt met papa van het kdv
Juist zodat ik even 1 op 1 kan zijn, maar dit geeft niet altijd het gewenste effect :roll:
Vandaag is ze erg lief trouwens :inlove:
Het is uberhaubt de onmacht die maakt je gefrusteerd raakt, althans ik :shifty:
thx voor de tip van het boek, ik vind het handig te lezen hoe zo’n koppie werkt en qua tips of handvatten dat kun je dan op je eigen manier in je opvoeding meenemen :thumbup:
Dat vond ik toen zo fijn van “Peuterpuberteit”
Zelfs hier al wat herkenbaar hoor… maar die van mij is een stuk jonger, dus echte tips heb ik zo even niet… positief blijven en meebewegen zeg ik altijd maar… Vooral dat meebewegen helpt, en dan sturen in mijn richting. :mrgreen: Structuur, en hier helpen keuzes laten maken goed.
Maar ik heb even een vraag, dat boekje peuterpuberteit, van welke schrijver is dat? Er bestaan er meerdere van.
Ik kan het boek “How to talk to kids…” aanraden. Blijft ent levenslang van pas komen, want het werkt ook bij volwassenen :mrgreen:
Ik heb het ook in huis en lees af en toe een hoofdstuk. Het helpt beter communiceren met je kids, heb er veel van opgestoken.