Toevallig hebben wij gisteren de crematie van de oma van mijn vriend gehad en hebben allebij de kinderen meegenomen. Wij vinden dat ze erbij horen.
Het was alleen een crematiedienst welke ongeveer een half uurtje duurde. De oudste is heel stil blijven zitten en de jongste zat in de wandelwagen. Het is echt super goed gegaan.
Ook wij hadden uitgelegd dat oma nu bij de sterretjes is.
M was net 4 jaar toen m’n opa overleed. Ze is mee geweest naar de begrafenis en heeft hem een paar dagen daarvoor ook nog opgebaard gezien. M zat tijdens de crematie gewoon op de grond puzzeltjes te maken. Veel mensen vonden het fijn dat zij er was.
Ze had veel vragen waarop we zo goed mogelijk antwoord hebben gegeven. Het waren mooie gesprekjes. Varierend van wat cremeren precies was tot de meest ingewikkelde vragen over dood-zijn.
Ook op de begafenis van haar oma (ze was toen 5), is ze gewoon mee geweest. We hebben haar wel voorbereid dat papa misschien zou huilen en dat we allemaal verdrietig waren.
M had beide keren een tekening gemaakt, die ze beide keren op het laatste moment toch liever zelf hield. 
Ik denk dat het goed is geweest dat ze er bij was. Hoewel we ook prima op een andere manier afscheid hadden kunnen nemen met haar.
Ik denk dat het belangrijk is dat er iemand aanwezig is voor een kind tijdens een crematie. Als het heel emotioneel voor jou is, is het fijn als er iemand anders voor je kind is. Ik denk dat het niet erg is als kinderen verdriet zien, als ze zich maar veilig voelen.
Wij kiezen er hier voor om haar niet mee te nemen.
Haar overgrootmoeder is eergisteren overleden en morgen gaat Maaike naar mijn moeder zodat wij afscheid kunnen nemen.
Ze ligt bij haar pake en beppe opgebaard en dat lijkt me te heftig.
Maaike was nu al aardig overstuur.
En heeft veel vragen hierdoor over doodgaan.
Echt tot in details: ‘maar kan ik als ik doodga jullie dan wel weer vinden want ik weet de weg niet?’ En ‘ligt beppe nu in de speelgoedkist.’
Dinsdag is de begrafenis en dan past mijn moeder op.
Ik ga die dag daar ook niks over zeggen tegen haar.
We gaan later gewoon een keer naar de begraafplaats.
Daar vroeg ze om. Ze vroeg of we wel over de dode mensen heen mochten lopen en of ze daar mocht komen.
Ze heeft deze beppe niet goed gekend dus ze zal haar niet missen. Ze zal alleen overstuur raken van de emoties van de anderen en dat wil ik haar besparen.
Dan ga ik liever een andere keer met haar in alle rust naar de begraafplaats.
Mijn oudste is ook een kind die niet een uur lang stil kan zijn in de kerk, dat heeft ook meegewogen om hem niet mee te nemen. Het is niet dwarsheid of onwelwillendheid, maar gewoon een heel lichamelijk actief kind. Een puzzeltje op de grond maken vind ik een heel erg goed idee :thumbup: , maar dat zou voor 5 minuten werken voor mijn zoon.
Mamalien, gecondoleerd :hug:
Even een update, inmiddels is de crematie achter de rug. 
We hebben Laura uiteindelijk wel meegenomen, dat wilde ze zelf ook erg graag.
Ik ben echt zo blij dat we het gedaan hebben, zonder haar was het gewoon niet compleet geweest.
We hebben wel vantevoren uitgelegd wat ze ongeveer kon verwachten, en dat leek ze goed te snappen.
Ze heeft zich supergoed gedragen, heeft anderhalf uur heel stil op haar stoel gezeten (terwijl het normaal een superactief kind is).
En ze heeft zelfs nog wat gezegd door de microfoon (daar kwam ze ineens heel spontaan mee, dat ze dat wilde), dat het een lieve opa was, en dat ze verdrietig is dat hij dood is gegaan. :inlove:
Ik denk dat dit voor veel mensen wel een ontroerend moment was, zo puur in kleutertaal weergegeven dat we gewoon allemaal verdriet hebben.
En voor haarzelf was het ook een mooie afsluiting, dus ik heb er een heel goed gevoel over.
Gecondoleerd!
Wat fijn dat het voor jullie helemaal is gegaan zoals het goed voelde. En wat mooi dat ze spontaan ook wat wilde zeggen!