Zoals de titel al zegt, kleine meisjes worden groot. Veel te snel groot.
Lana heeft sinds de verhuizing bij ons op de kamer geslapen. Lekker veilig in haar eigen ledikant met spijlen naast ons bed. Elke ademhaling hoorden we, elke draai maakte ons wakker. Maar daar gingen wij aan wennen. Ik begon het juist prettig te vinden, dat kleine grote meisje veilig bij ons op de kamer.
Maar zoals elk klein meisje, worden ze groter met de tijd. En zoals met elke verhuizing en verbouwing, komt er een kamer af. En in dit geval is het Lana d’r kamer die af is. Er moet nog wel het een en ander aan gedaan worden, maar dat zijn afwerkingen.
Gisteren het zeil neergelegd, haar nieuwe bed in elkaar gezet, de kasten ietwat ingeruimd, want tja, helemaal inruimen gaat nog niet, het zeil moet eerst nog uitgelopen worden en weer bijgesneden worden. Maar volgende week kan het helemaal ingeruimd worden. Al het speelgoed uit de huiskamer, zodat papa en mama ook wat leefruimte hebben.
Goed, weer terug naar Lana. Gisteren was het dan zover. Lana kon in haar eigen kamer. Ik heb haar opgehaald bij oma.
We leidde haar naar haar kamer en haar reactie was: WOOOWWWWWWWWW!!! en OHHHHHHHHH!!! en MOOOOOIIIIIII!!! Kasten gingen open en dicht, bed werd uitvoerig bestudeerd en de lampen gingen aan en uit. Ze rende van de ene kant naar de andere kant van haar kamer. Teveel om te zien en te ontdekken.
Na een half uur heen en weer gerend te hebben, werd het toch echt tijd om naar bed te gaan. Wij waren echt benieuwd hoe deze eerste avond en nacht zou verlopen. Angstig dat wij als ouders waren, voor hetzelfde geldt hoor je je kind niet gillen of roepen, zo zelfverzekerd stapte zij haar bed in. Nam haar speelpoppetjes mee in bed, pakte haar doekjes en speentjes en ging liggen.
Weltrusten kleine meid in het grote peuterbed. Slaap lekker, en als er wat is, dan moet je heel hard mama of papa roepen he!
Maar er werd niet geroepen, er werd niet bang gedaan, er werd niet uit bed gegaan om te spelen. Integendeel, ze lag in bed met haar speelpoppetjes te spelen, was niet bang dus hoefde ze ook geen mama of papa er bij te roepen.
Na een uurtje is ze in slaap gevallen. En mama en papa… die vielen pas om half 4 in slaap, want het onweerde en stel je voor dat je je kind niet hoort.
Maar Lana werd om half 8 wakker en lag heerlijk te spelen in bed.
En zo is er weer een angst overwonnen. Geen angst van je kind. Nee de angst van de ouder, het feit dat je kind je niet langer meer nodig vindt om elke 5 minuten om zich hoeft te hebben. Ze willen zelfstandiger worden en dat betekend dat je als ouder een stapje terug moet doen. Hoe moeilijk het ook is, zo bleek vannacht maar weer. Trots zijn wij als ouder, en toch een beetje angst zit er ook bij, de angst om niet meer nodig te zijn.
Kleine meisjes worden groot, en Lana dus ook.
Goed gedaan kleine grote meid!!!
prachtig opgeschreven! :inlove:
hahaha deb heerlijk je verhaal…tranen in mijn ogen van trots op jullie alle drie :inlove:
maaruh we willen bewijs zien he :inlove:
SUPER! :dance:
voor Lana, en voor jullie ook natuurlijk!
heel mooi geschreven Deb,
voor Lana
Zucht… het gaat zo snel. :hug:
Kinderen worden zo snel groot 
@colle wrote:
hahaha deb heerlijk je verhaal…tranen in mijn ogen van trots op jullie alle drie :inlove:
maaruh we willen bewijs zien he :inlove:
Hier het bewijs dat mevrouw heerlijk lag te pitten terwijl wakker lagen hahahhahaha.
:inlove: :inlove: Wat lief hè als ze zo’n eerste nacht in hun nieuwe bed liggen. Dan zie je pas echt dat ze nog heeeel klein zijn voor zo’n groot bed…maar ook weer groot…omdat ze daar in liggen.
Meis, je hebt het prachtig geschreven.
Het is zo moeilijk om als ouders je kindjes los te laten…voor jou gevoel …veels te vroeg, veels te snel, maar zij willen verder…zelf slapen, zelf spelen.
Hier ook zo’n kind die sinds ze van de zomer haar nieuwe kamer met grote bed heeft, boven gaat spelen en we haar soms de halve dag niet zien omdat ze dan heerlijk boven aan het spelen is met d’r poppen, op het krijtbord aan het tekenen is en alleen beneden komt voor een beetje drinken of een koekje. Zooooooo lief!!! :inlove:
Geef ze de ruimte…ook al is dat moeilijk voor ons als ouders…maar daar groeien zij weer van en je krijgt er zoooooveel voor terug! :hug: voor D. en jou!