Volgens de boeken horen kindjes een bepaald aantal ‘uren’ te huilen en huilen zij om informatie te verwerken, ook huilen kindjes om in slaap te komen. En mag/moet je ze ook een kwartier laten huilen als je er zeker van bent dat ze genoeg hebben gegeten/gedronken en een schone luier hebben.
Ik reageer alleen even op dit stukje,
Vreselijk zeg om je kindje te laten huilen, omdat het volgens de boeken zo hoort. Juist als je zeker weet dta je kindje genoeg gegeten/gedronken en een schone luier heeft, ga ik er vanuit dat er iets anders aan de hand is bijv, pijn of angst. Voor mij geen reden om mijn kind dan in bed te laten huilen.
Waarom is het volgens sommigen zo slecht om een kindje eens te laten huilen? :roll:
Onze meid heeft soms van die fasen dat ze gewoon geen zin heeft om te slapen, dus dan zet ze het op een schreeuwen. Als je er naar toe gaat, begint ze te lachen, te zwaaien en te brabbelen. Zodra je opstaat, begint ze weer te huilen. Hoe vaker we reageren en we haar aandacht geven, hoe langer ze huilt. Met als gevolg dat ze de hele nacht schreeuwt en huilt en niet gaat slapen en ze de volgende dag niet te genieten is. Nu ga ik een paar keer elke 10 minuten kijken, als het alleen aandacht trekken is, dan laten we haar ook wel eens huilen. Als ze eenmaal doorheeft dat het geen zin meer heeft, gaat ze redelijk snel slapen. Uiteindelijk doe je een kindje op zo’n moment meer plezier om het te laten slapen dan er steeds op in te gaan, naar mijn mening. En een kindje moet ook leren dat het 's nachts en in bed moet slapen en dat spelen overdag kan. Slaap is ook erg belangrijk!
En zo zijn er veel meer voorbeelden, waarbij ik van mening ben dat je een kind niet elke keer aandacht moet geven, als het begint te schreeuwen of te gillen. Zelf voel ik feilloos aan als er wat is, als ze pijn heeft, een vieze luier heeft, honger heeft of bang is. Maar als het alleen aandacht trekken is of om d’r zin te krijgen, dan gaan we daar niet altijd op in. Je kunt niet elke keer een kindje d’r zin geven, als hij/zij het ergens niet mee eens is en het daarom op een gillen of huilen zet.
Waarom is het volgens sommigen zo slecht om een kindje eens te laten huilen? :roll:
Onze meid heeft soms van die fasen dat ze gewoon geen zin heeft om te slapen, dus dan zet ze het op een schreeuwen. Als je er naar toe gaat, begint ze te lachen, te zwaaien en te brabbelen. Zodra je opstaat, begint ze weer te huilen. Hoe vaker we reageren en we haar aandacht geven, hoe langer ze huilt. Met als gevolg dat ze de hele nacht schreeuwt en huilt en niet gaat slapen en ze de volgende dag niet te genieten is. Nu ga ik een paar keer elke 10 minuten kijken, als het alleen aandacht trekken is, dan laten we haar ook wel eens huilen. Als ze eenmaal doorheeft dat het geen zin meer heeft, gaat ze redelijk snel slapen. Uiteindelijk doe je een kindje op zo’n moment meer plezier om het te laten slapen dan er steeds op in te gaan, naar mijn mening. En een kindje moet ook leren dat het 's nachts en in bed moet slapen en dat spelen overdag kan. Slaap is ook erg belangrijk!
En zo zijn er veel meer voorbeelden, waarbij ik van mening ben dat je een kind niet elke keer aandacht moet geven, als het begint te schreeuwen of te gillen. Zelf voel ik feilloos aan als er wat is, als ze pijn heeft, een vieze luier heeft, honger heeft of bang is. Maar als het alleen aandacht trekken is of om d’r zin te krijgen, dan gaan we daar niet altijd op in. Je kunt niet elke keer een kindje d’r zin geven, als hij/zij het ergens niet mee eens is en het daarom op een gillen of huilen zet.
Zo reageerd ons kindje ook. Als je er maar aan toe blijft geven, dan rek je de slaap alleen maar uit, en is ze op een gegeven moment over dr slaap heen en kan ze helemaal moeilijk in slaap komen.
Ik merk zelf dat mijn dochter het wel nodig heeft. Vaak is het zomaar 5 a 10 minuten. Als ze een drukke dag heeft gehad, merk ik ook dat ze moeilijker in slaap kan komen, en duurt het huilen langer.
Als ik naar mezelf kijk en ik zelf in bed ga liggen, heb ik ook tijd nodig om in te slapen. De 1 kijkt tv de ander gaat nog even lezen. En zo is het met baby’s ook, de 1 valt gelijk weg, de ander brabbelt nog even en de ander jengelt/huilt nog even.
Waarom is het volgens sommigen zo slecht om een kindje eens te laten huilen? :roll:
Onze meid heeft soms van die fasen dat ze gewoon geen zin heeft om te slapen, dus dan zet ze het op een schreeuwen. Als je er naar toe gaat, begint ze te lachen, te zwaaien en te brabbelen. Zodra je opstaat, begint ze weer te huilen. Hoe vaker we reageren en we haar aandacht geven, hoe langer ze huilt. Met als gevolg dat ze de hele nacht schreeuwt en huilt en niet gaat slapen en ze de volgende dag niet te genieten is. Nu ga ik een paar keer elke 10 minuten kijken, als het alleen aandacht trekken is, dan laten we haar ook wel eens huilen. Als ze eenmaal doorheeft dat het geen zin meer heeft, gaat ze redelijk snel slapen. Uiteindelijk doe je een kindje op zo’n moment meer plezier om het te laten slapen dan er steeds op in te gaan, naar mijn mening. En een kindje moet ook leren dat het 's nachts en in bed moet slapen en dat spelen overdag kan. Slaap is ook erg belangrijk!
En zo zijn er veel meer voorbeelden, waarbij ik van mening ben dat je een kind niet elke keer aandacht moet geven, als het begint te schreeuwen of te gillen. Zelf voel ik feilloos aan als er wat is, als ze pijn heeft, een vieze luier heeft, honger heeft of bang is. Maar als het alleen aandacht trekken is of om d’r zin te krijgen, dan gaan we daar niet altijd op in. Je kunt niet elke keer een kindje d’r zin geven, als hij/zij het ergens niet mee eens is en het daarom op een gillen of huilen zet.
Odin kan ook wel eens zeurend in zijn bedje liggen , maar ik hoor dan gewoon aan hem dat ie zich wakker probeert te houden, we laten m dan liggen en gaan niet kijken, doen we dat wel dan gaat ie keten en is hij zo over de slaap heen.
Ik hoor ook meteen aan hem of er iets is en dan ga ik natuurlijk kijken en in een uiterst geval neem ik m mee naar beneden.
Luuk huilt eigenlijk bijna nooit. Alleen als hij moe is en als je 'm dan in bed legt met z’n speen is-ie altijd direct stil. In het begin huilde hij wel meer, maar ik heb hem nooit laten huilen. Overdag viel hij ook alleen maar in slaap als ik hem op de arm had. Hij heeft de eerste week op de kinderafdeling gelegen en moest gewoon heel erg wennen aan een thuissituatie en vertrouwen krijgen dat wij altijd in de buurt waren.
Tuurlijk huilen mijn kinderen wel eens, is ook goed, zo raken ze het stresshormoon kwijt maarrrrrr, ze huilen niet alleen! Tenminste, de jongeste in ieder geval niet, de oudste huilt een paar minuten voordat hij gaat slapen maar dat is meer het idee dat hij liever beneden was gebleven, ja logisch hihi. De jongste heeft 4 maand lang gehuild, heb em 1 dag zichzelf in slaap laten huilen omdat ik het gewoon niet meer wist en ik was nog meer bekaf dan anders, verschrikkelijk, een kindje dat gewoon opgeeft omdat z’n vader of moeder toch niet komt
Wij hebben de laatste paar dagen het probleem dat hij niet wil gaan slapen.
In het begin is hij echt aan het “roepen” dan laten we hem ook gewoon liggen.
Maar na 20 minuten begint hij het echt uit te krijsen, dan begint hij ook te hoesten en is het af en toe net alsof stikt. Omdat hij zich dan zo druk maakt denk ik.
Ook al pak je hem dan op gaat hij gewoon verder met krijsen, en soms begint hij ook te kokhalzen. Dan kan ik hem echt niet laten liggen. Ik wil het niet meemaken dat we hem laten liggen en ineens ligt hij bewusteloos (of erger) in zijn bedje omdat hij gestikt is.
Nee, als hij zo overstuur is, mag hij rustig worden bij mij op schoot. Wanneer hij dan bijna slaapt leg ik hem in zijn bedje. En de ene keer is dat na een half uurtje, de andere keer na 1 of 2 uur.
hier waren ze allebei geen erge huilers. maar als ze huilden sprong ik niet meteen in de benen. wennen ze te snel aan. hier hebben ze echt wel eens een kwartier ofzo gehuilt.
hier zeiden ze altijd ‘huilen is goed voor de longen’
