Kinderen onder toezicht gesteld om gewicht
ARNHEM - Drie kinderen met ernstig overgewicht zijn eerder dit jaar onder toezicht gesteld door de kinderbescherming.
Foto: Thinkstock
De Raad voor de Kinderbescherming heeft een bericht van de NOS hierover bevestigd.
‘‘Ondertoezichtstelling is een ernstige maatregel’’, zei een woordvoerster van de Raad voor de Kinderbescherming vrijdag. ‘‘Die wordt alleen getroffen als het echt noodzakelijk is.’’
De ouders tekenden beroep aan tegen de ondertoezichtstelling, maar kregen van het gerechtshof in Arnhem ongelijk. Volgens het hof wordt de gezondheid van de kinderen bedreigd, zowel in lichamelijke als in psychologische zin.
Huisarts
In 2011 werden de kinderen door de huisarts gewogen. Ze wogen respectievelijk 51 kilo, 18 kilo en 15 kilo meer dan gemiddeld voor hun leeftijd. Twee van de drie kinderen vielen hiermee onder de obesitasnorm, het andere kind had ‘slechts’ overgewicht.
De ouders hebben eerst de kans gekregen om zelf wat te doen aan het gewicht van hun kinderen, maar toen bleek dat dat niet lukte, heeft de kinderbescherming de ondertoezichtstelling aangevraagd.
Het gezin krijgt nu begeleiding van een gezinsvoogd van bureau jeugdzorg. Die helpt hen het overgewicht aan te pakken.
Bron: http://www.nu.nl/binnenland/2830466/kinderen-toezicht-gesteld-gewicht.html
Tja…eerlijk gezegd weet ik niet heel goed wat ik hier nou van moet denken…
Natuurlijk is het zorgen voor een goede gezondheid van groot belang.
Maar ja, krijgen we dan binnenkort ook OTS als er thuis gerookt wordt?
Of uithuisplaatsing omdat er niet goed wordt gestofzogen, of niet vaak genoeg gedoucht wordt?
Wel jammer dat er in het bericht geen leeftijden voor de kinderen genoemd wordt, want bij slechts de gewichten kan het nog alle kanten op kwa ernst natuurlijk… :think:
Ik vind de leeftijden en gewicht er niet zo toe doen.
Voordat er een OTS uit is gesproken en zelfs hoger beroep afgewezen is er echt al een flink traject een hulp en zorg geboden, waar ouders nog alle mogelijkheden aan hadden kunnen spreken. Kennelijk speelt er meer…
Ofwel ouders hebben het afgewezen/afgehouden ofwel houden zich er gewoon niet aan. Is je kind (buiten je schuld om) zo zwaar, dan zijn er meer dan genoeg mogelijkheden, voordat het zo ver komt dat er een OTS nodig is…
Als je bewust je huis niet schoon (hygiënisch) houdt en weet dat je kinderen ernstige gezondheidsrisico’s lopen en je weigert alle geboden hulp aan te pakken,dan JA, dan is een OTS gerechtvaardigd…snap die angst om “je eigen straatje” nooit zo bij dit bericht. Ik heb vandaag alles gedaan behalve mijn huis schoonmaken en JA het is zeer dringend nodig,maar maak me echt geen zorgen als ik zo’n bericht lees…ik heb in ieder geval de intentie om het goed te doen. Niet omdat het van een ander moet,maar omdat we nou eenmaal normale , weldenkende mensen zijn…dat kan je niet over iedereen zeggen.
Als morgen mijn kids een stof allergie blijken te hebben,dan zal ik alle zeilen bijzetten om te voorkomen dat ze er last van gaan krijgen. DAT is vaak het hele punt bij dit soort mensen…kortom, die OTS zal niet uit de lucht zijn komen vallen.
@mamy wrote:
Natuurlijk is het zorgen voor een goede gezondheid van groot belang.
Maar ja, krijgen we dan binnenkort ook OTS als er thuis gerookt wordt?
Wordt er in jouw huis gerookt dan?
Waarom zou je binnen roken in het bijzijn van de kids terwijl je met gemak buiten of in het schuurtje kan gaan staan roken.
Er wordt niet in mijn huis gerookt. Ik ken helaas mensen in mijn omgeving die dat wel doen. Ongeacht een baby of peuter... Maar ik blijf het triest vinden dat kinderen de dupe zijn om in de rook te moeten leven alleen al vanwege de verslaving. :thumbdown:
Dus in mijn geval zeg ik; ja, OTS mag daarom bij mensen over de vloer komen die dit doen. :thumbup:
@Mariiyelle wrote:
@mamy wrote:
Natuurlijk is het zorgen voor een goede gezondheid van groot belang.
Maar ja, krijgen we dan binnenkort ook OTS als er thuis gerookt wordt?
Wordt er in jouw huis gerookt dan?
Waarom zou je binnen roken in het bijzijn van de kids terwijl je met gemak buiten of in het schuurtje kan gaan staan roken.
Er wordt niet in mijn huis gerookt. Ik ken helaas mensen in mijn omgeving die dat wel doen. Ongeacht een baby of peuter... Maar ik blijf het triest vinden dat kinderen de dupe zijn om in de rook te moeten leven alleen al vanwege de verslaving. :thumbdown:
Dus in mijn geval zeg ik; ja, OTS mag daarom bij mensen over de vloer komen die dit doen. :thumbup:
Precies. Daarom zei ik ook "Snap de angst voor eigen straatje nooit zo". Dit soort voorbeelden (bij normaal handelen) staan absoluut niet in dezelfde lijn als bij dit soort zaken.
Ik snap deze uitdrukking ‘‘Snap de angst voor eigen straatje nooit zo’’ niet :oops: 
Ken wel andere gezegden maar deze nog nooit gehoord
Obesitas bij kinderen is een zeer ernstig probleem, het kan jeugdsuikerziekte met zich meebrengen, nou daar ben je mooi klaar mee. Zeker voor opgroeiende wezens is gezondheid van belang.
EN de ouders hebben de kans gekregen er EERST zelf wat aan te doen. Dus het is nou niet zo dat dit even plotseling komt aanwaaien.
Met betrekking tot het roken… roken in huis, vind ik wat anders dan je kind laten roken en in het laatste geval zou ik zeker ook op zijn plaats vinden hoe hierboven gehandeld is.
Ik ben trouwens niet anders gewend, vroeger rookte men binnen, iedereen rookte en ik ben daar in groot geworden, dus ja er wordt gerookt hier in huis, zeker toen we met de niet zo grootste gemak 4 hoog in een portiekwoning zaten, zonder overkapping op een miniscuul klein balkonnetje, dus grootste gemak buiten roken was daar echt niet bij.
We zijn nu verhuist en eerlijk waar, we roken niet meer in het hele huis, maar het is ook niet zo dat ik ergens niet op visite gaat omdat daar wel gewoon binnen gerookt wordt.
roken in huis heeft een verhoogd risico op van alles, dat wil nog niet zeggen dat dit ook gebeurd en heeft geen directe schade op de ontwikkeling van het geboren kind.
Bij obesitas is het probleem niet dreigend, het is niet zo dat het kind ongezond voedsel krijgt, maar nog op gewicht zit en dus een verhoogd risico heeft om … etc.
Nee obesitas IS al het probleem, en niet een probleem wat zou kunnen komen, dat is overgewicht, dat is een probleem wat kan komen.
Dus ik vind het zeer terecht dat er toezicht wordt gehouden op deze kinderen.
Heb laatst ook op tv gezien over veel te dikke kinderen, kinderen van wat was het 3 jaar oud en 50 kilo wogen. Echt het is geen mogelijk gezondheidsprobleem, het IS een gezondheidsprobleem en daar MOET wat aan gedaan worden en de ouders hebben die kans gekregen en niet genomen, dus nu krijgen ze verplicht hulp. En terecht (al moet ik er ook bij zeggen dat ik GEEN hoge pet heb van het bureau jeugdzorg, maar dat is een andere discussie.
@Mariiyelle wrote:
Ik snap deze uitdrukking ‘‘Snap de angst voor eigen straatje nooit zo’’ niet :oops:
Ken wel andere gezegden maar deze nog nooit gehoord
Het is ook geen uitdrukking of gezegde, misschien is dat het…
Bedoel daarmee, dat ik soms niet begrijp dat mensen dergelijke nieuwsberichten METEEN op zichzelf betrekken ofwel normale dagelijkse zaken die ONS (normale, goedwillende mensen) ook kunnen overkomen.
Voorbeelden die gegeven zijn zoals “Oh dus als ik mijn huis niet goed stofzuig,dan kunnen mijn kids ook onder OTS komen?”
Begrijp werkelijk niet,waarom dat het eerst is wat in je opkomt. Bedoel niet alleen hier. Heb de reacties op Nu.nl ook gelezen en ofwel mensen snappen soms de ernst van bepaalde zaken niet of willen het niet zien. De realiteit is soms te erg.
Nee natuurlijk komt je kind niet onder toezicht als het even 5 kilo te zwaar is. Nee natuurlijk kom je niet onder toezicht als je huis een keer rommelig is.
Dit soort zaken meteen doortrekken,naar dit soort voorbeelden noem ik “je eigen straatje”, kortom een nieuwsbericht niet begrijpen,omdat je hem meteen vergelijkt met je eigen handelen.
Enne…ooit zijn de normale gezegdes,uitdrukking ook gewoon ontstaan, dat je hem niet kent, zegt niet meteen iets over mij. Daarbij is het ook niet echt een relevante inhoudelijke reactie op het onderwerp, dus…
:mrgreen: verder vind ik het prima hoor.
HO! ik geloof dat ik hier heel erg verkeerd begrepen wordt…
ik vroeg me gewoon wat dingen af naar aanleiding van het bericht.
Ik zie dat ik in het oorspronkelijke bericht de zin mbt de gewichten verkeerd heb begrepen, ik begreep dat dat de gewichten van de kinderen waren, niet het aantal kilo overgewicht :oops:
Maar dan nog vroeg ik me af of dit een gebruikelijke manier van doen is, mbt de OTS.
Zojuist hoorde ik in het nieuws een reactie van jeugdzorg waarin wordt gesteld dat ook zij dit een zéér uitzonderlijke situatie noemen.
Over het “angst voor mijn eigen straatje” zoals het genoemd wordt…dit is absoluut niet het geval hoor.
Roken… gebeurt hier in huis niet, sterker nog ik ga niet naar plekken waar er wel bij mijn kinderen gerookt wordt. (ik heb zelf hele slechte longen, bewezen dat het door mee-roken als kind komt)
En kwa hygiene en andere genoemde zaken hoef ik me zeker ook geen zorgen te maken.
Ik vind het eerlijk gezegd ook nogal wat dat dat maar meteen wordt aangenomen eigenlijk… 
Het waren wat mij betreft slecht voorbeelden waarbij ik me afvroeg of dat ook reden tot OTS zou kunnen zijn.
Dat was dus absoluut niet mijn idee bij dit onderwerp of de dingen die ik me afvroeg. Ik betrek het niet op mezelf of mijn eigen situatie, noch trek ik de situatie van mensen die wél thuis roken of een slechte hygiëne hebben ter discussie dus… 
Deze mate van obesitas is gewoon levensbedreigend. Er niets aan doen, verwaarlozing. Ik vind het dus meer dan logisch dat er een ots is uitgesproken. De andere genoemde zaken geldt dat gewoon niet voor…
@sterredag wrote:
Obesitas bij kinderen is een zeer ernstig probleem, het kan jeugdsuikerziekte met zich meebrengen, nou daar ben je mooi klaar mee. Zeker voor opgroeiende wezens is gezondheid van belang.
EN de ouders hebben de kans gekregen er EERST zelf wat aan te doen. Dus het is nou niet zo dat dit even plotseling komt aanwaaien.
Met betrekking tot het roken… roken in huis, vind ik wat anders dan je kind laten roken en in het laatste geval zou ik zeker ook op zijn plaats vinden hoe hierboven gehandeld is.
Ik ben trouwens niet anders gewend, vroeger rookte men binnen, iedereen rookte en ik ben daar in groot geworden, dus ja er wordt gerookt hier in huis, zeker toen we met de niet zo grootste gemak 4 hoog in een portiekwoning zaten, zonder overkapping op een miniscuul klein balkonnetje, dus grootste gemak buiten roken was daar echt niet bij.
We zijn nu verhuist en eerlijk waar, we roken niet meer in het hele huis, maar het is ook niet zo dat ik ergens niet op visite gaat omdat daar wel gewoon binnen gerookt wordt.
roken in huis heeft een verhoogd risico op van alles, dat wil nog niet zeggen dat dit ook gebeurd en heeft geen directe schade op de ontwikkeling van het geboren kind.
Bij obesitas is het probleem niet dreigend, het is niet zo dat het kind ongezond voedsel krijgt, maar nog op gewicht zit en dus een verhoogd risico heeft om … etc.
Nee obesitas IS al het probleem, en niet een probleem wat zou kunnen komen, dat is overgewicht, dat is een probleem wat kan komen.
Dus ik vind het zeer terecht dat er toezicht wordt gehouden op deze kinderen.
Precies.
Wat ik vooral ook op Nu.nl las was, wat de leeftijden van de kinderen waren. Hier natuurlijk ook en ook vast een boeiende vraag,maar wat mij betreft niet m.b.t. wel/niet OTS.
De kans dat 3 kinderen in 1 gezin 15,17,17 zijn en toevallig allemaal in het laatste half jaar zo zwaar zijn geworden is niet zo groot.
Kortom 1 a 2 zijn gewoon jong. Punt…of dat nou 1, 2 of 8 is, obesitas is obesitas. Dat is geen fase en ontstaat niet zomaar ineens.
Alsof het ook uitmaakt. Obesitas kan niet alleen diabetes, maar ook hart- en vaatziekte, gewrichtspijnen, hartklachten, verhoogde bloeddruk,maar ook kanker veroorzaken. Alsof het er dan toe doet hoe oud de kinderen zijn. Dan heb ik het nog niet eens over de sociale- en geestelijke problemen.
Ik ken het verhaal niet,maar neem aan dat ze niet bij de rechter zijn beland om 1 patatje te veel…kinderen worden in hun leven genoeg gecontroleerd, o.a. door schoolartsen,dus kans om (als het een echt probleem is) het aan te pakken.
Wat iemand van Jeugdzorg vind, doet er in deze ook niet eens zo toe.
De hulp die deze kinderen en ouders gaan krijgen, gaan ze niet krijgen van Jeugdzorg. Voor zover ik weet zijn het geen artsen en diëtisten. Ze kunnen er enkel op toezien dat de kinderen geholpen worden (en dat ze daar ook aan meewerken).
Volgens mij wordt onder toezichtstelling uitgevoerd door bureau jeugdzorg.
Je hebt helemaal gelijk er komt nog veel meer bij kijken, maar van deze wist ik het 100% zeker dus durfde de rest er niet meteen bij te vermelden. Bedankt voor de aanvulling
En het ontstaat zeker niet zomaar, mijn nichtje had al overgewicht vanaf baby, maar die bleek later dus ook een probleem te hebben met de hormonen enzo, maar de ernst van het overgewicht wordt dus langzaam erger en erger en ontstaat idd zeker niet zomaar ineens van en toen was je echt te dik.
@mamy wrote:
HO! ik geloof dat ik hier heel erg verkeerd begrepen wordt…
ik vroeg me gewoon wat dingen af naar aanleiding van het bericht.
Ik zie dat ik in het oorspronkelijke bericht de zin mbt de gewichten verkeerd heb begrepen, ik begreep dat dat de gewichten van de kinderen waren, niet het aantal kilo overgewicht :oops:
Maar dan nog vroeg ik me af of dit een gebruikelijke manier van doen is, mbt de OTS.
Zojuist hoorde ik in het nieuws een reactie van jeugdzorg waarin wordt gesteld dat ook zij dit een zéér uitzonderlijke situatie noemen.
Over het “angst voor mijn eigen straatje” zoals het genoemd wordt…dit is absoluut niet het geval hoor.
Roken… gebeurt hier in huis niet, sterker nog ik ga niet naar plekken waar er wel bij mijn kinderen gerookt wordt. (ik heb zelf hele slechte longen, bewezen dat het door mee-roken als kind komt)
En kwa hygiene en andere genoemde zaken hoef ik me zeker ook geen zorgen te maken.
Ik vind het eerlijk gezegd ook nogal wat dat dat maar meteen wordt aangenomen eigenlijk…
Het waren wat mij betreft slecht voorbeelden waarbij ik me afvroeg of dat ook reden tot OTS zou kunnen zijn.
Dat was dus absoluut niet mijn idee bij dit onderwerp of de dingen die ik me afvroeg. Ik betrek het niet op mezelf of mijn eigen situatie, noch trek ik de situatie van mensen die wél thuis roken of een slechte hygiëne hebben ter discussie dus…
Als je het overgewicht als feitelijk gewicht had gelezen,dan snap ik je vraagtekens.
M.b.t. je voorbeelden, mijn reactie was niet puur op jou hoor. Had al diverse reacties op nu.nl gelezen van dezelfde strekking.
Het verleden op een forum leert ook dat er meer van gaan komen.
Maarre (over wat er o.a. onder de spoiler stond), NIEMAND hier zegt dat wij denken ofwel dat jij de suggestie hebt gewekt dat JIJ je zorgen maakt over roken in huis of vervuild huis en dat iemand dat maar aanneemt.
Intonatie komt in geschreven tekst niet zo over…
Over het eigen straatje, iedereen had die voorbeelden kunnen noemen,omdat het herkenbare voorbeelden zijn. Vind ze alleen in vrijwel geen enkel geval passen in het rijtje.
OTS voor ernstig overgewicht.
OTS voor een keertje niet stofzuigen.
Misschien is het een eigen dingetje. Zie dit soort reacties wel vaker.
Rechtbank velt een vonnis en wij (die de situatie niet kennen) zouden er een oordeel over moeten hebben?
“Oh,dus als ik dit doe,dan gebeurt het mij ook?”. Het klinkt bij voorbaat al veroordelend.
Ik zou zeggen “Jeetje wat erg voor die kinderen, hoop dat ze geholpen kunnen worden”. Zou het oordeel van een rechtbank (en hoger beroep) in deze niet in twijfel trekken eigenlijk. Als blijkt dat wel zo is, dan horen we dat snel genoeg. Ik vind 50 kilo te zwaar (ook voor 17 jaar) best flink eigenlijk…
Hoeft ook geen discussie te zijn hoor, ieder zijn mening.
Bij elk media bericht kunnen vraagtekens zijn…dit zouden de mijne zijn.
@mamy wrote:
Ik vind het eerlijk gezegd ook nogal wat dat dat maar meteen wordt aangenomen eigenlijk…
Ik verdenk niemand ofzo hoor :) Het was meer omdat je deze voorbeeld noemde :)
Mijn huis is ook niet altijd even schoon en ik maak me er niet druk om!
@mandy_d. wrote:
@Mariiyelle wrote:Ik snap deze uitdrukking ''Snap de angst voor eigen straatje nooit zo'' niet :oops: :)
Ken wel andere gezegden maar deze nog nooit gehoord :)
Het is ook geen uitdrukking of gezegde, misschien is dat het...
Bedoel daarmee, dat ik soms niet begrijp dat mensen dergelijke nieuwsberichten METEEN op zichzelf betrekken ofwel normale dagelijkse zaken die ONS (normale, goedwillende mensen) ook kunnen overkomen.
Voorbeelden die gegeven zijn zoals "Oh dus als ik mijn huis niet goed stofzuig,dan kunnen mijn kids ook onder OTS komen?"
Begrijp werkelijk niet,waarom dat het eerst is wat in je opkomt. Bedoel niet alleen hier. Heb de reacties op Nu.nl ook gelezen en ofwel mensen snappen soms de ernst van bepaalde zaken niet of willen het niet zien. De realiteit is soms te erg.
Nee natuurlijk komt je kind niet onder toezicht als het even 5 kilo te zwaar is. Nee natuurlijk kom je niet onder toezicht als je huis een keer rommelig is.
Dit soort zaken meteen doortrekken,naar dit soort voorbeelden noem ik "je eigen straatje", kortom een nieuwsbericht niet begrijpen,omdat je hem meteen vergelijkt met je eigen handelen.
Enne...ooit zijn de normale gezegdes,uitdrukking ook gewoon ontstaan, dat je hem niet kent, zegt niet meteen iets over mij. Daarbij is het ook niet echt een relevante inhoudelijke reactie op het onderwerp, dus....
:mrgreen: verder vind ik het prima hoor.
Bedankt! :mrgreen:
@sterredag wrote:
Volgens mij wordt onder toezichtstelling uitgevoerd door bureau jeugdzorg.
Je hebt helemaal gelijk er komt nog veel meer bij kijken, maar van deze wist ik het 100% zeker
En het ontstaat zeker niet zomaar, mijn nichtje had al overgewicht vanaf baby, maar die bleek later dus ook een probleem te hebben met de hormonen enzo, maar de ernst van het overgewicht wordt dus langzaam erger en erger en ontstaat idd zeker niet zomaar ineens van en toen was je echt te dik.
Vetgedrukte: dat klopt ook hoor, alleen gaan zij niet naast ze aan tafel zitten om te kijken wat ze eten en hoe vaak ze bewegen. Ze kunnen enkel de hulp regelen en toezien dat het aangenomen wordt. Lijkt me best een lastig klusje. Iemand ‘dwingen’, vooral kinderen, af te vallen en aan zijn/haar gezondheid te werken lijkt me verdomde moeilijk. Zeker als de kinderen nog jong zijn en de ouders er flink aan mee moeten werken.
Dan kan er wel een OTS zijn, het is in dit geval hooguit een middel om iets van ‘dwang’ toe te kunnen passen,maar kan me voorstellen dat het allemaal niet zo eenvoudig gaat worden. Je kan een diëtist inzetten of meer sport (of programma), de ouders zullen de kinderen er wel zelf heen moeten brengen (als ze nog thuis zijn) en thuis toepassen…tja, als ze dat zelf konden…Misschien kunnen ze er inderdaad wel niets aan doen, maar krijgen ze geen medische hulp…
Je kan je afvragen wat (buiten een OTS) dan de oplossing zou moeten zijn.
Denk dat als er geen medische redenen zijn dat het vaak al begint met bepaalde dingen aan boodschappen NIET in huis halen. Hoe verbazingwekkend het ook is, maar kijk eens naar die programma’s over kinderen met overgewicht, ze krijgen ook gewoon veel ongezond voedsel van hun ouders, de kast puilt ervan uit en vervolgens zeggen de ouders, ik snap niet hoe het komt hoor, want van mij mag het niet.
Achteraf blijkt dan dat na een half uur zeveren en zeuren van een kind ze toch maar geven, of het kind het dan zelf pakt als het kan. Is het niet in huis, kunnen ze het iig thuis niet meer eten.
Ik zeg niet dat dat hier het geval is hoor. Ik ken de situatie natuurlijk niet, je ziet dit gewoon vaak wel gebeuren.
Hier haal ik 2 rollen koek elke week in huis, we zijn met 4 volwassenen en 1 kind, is de koek op dan pech, heb je honger… eet je maar een boterham (we komen dan ook elke week 10 broden )
maar ja heb je voor elke dag een zak chips liggen, gaat dat gegarandeerd op. Ik hoop dat deze mensen de juiste hulp krijgen, voor hun kinderen hoop ik dat echt.
En bureaujeugdzorg kijkt bijvoorbeeld wel, wat wordt er aan boodschappen in huis gehaalt en als ze dan ongezond voedsel blijven kopen, dan kan het echt zijn dat de kinderen uit huis geplaatst worden.
Op t nieuws werd vermeld dat het ging om 3 kinderen met de leeftijden van 8, 11 en 13 en die van 8 was 17 kilo zwaarder dan normaal bij die leeftijd en lengte en die van 11 was 18 kilo zwaarder dan normaal bij die leeftijd en lengte en die van 13 maar liefst 52 kilo te zwaar bij die leeftijd en lengte.
Ook werd er gesproken met iemand van kinderobesitas kliniek heideheuvel, dat ze wel meer kinderen in behandeling hadden die onder toezicht stonden, maar dan omdat er ook andere aanleiding voor OTS waren en obesitas een bijkomend issue was.
Ik vind het een taak van ouders om een kind in veiligheid EN gezondheid op te voeden en er alles aan te doen om die gezondheid zo ver mogelijk te waarborgen. Een kilo of 2 a 3 zwaarder kan je nog afdoen met fysieke verschillen… maar bijna 20 kilo te zwaar… bij een 8 jarige is dat percentueel toch gauw een 40% te zwaar… mijn dochter van bijna 8 weegt 25 kilo en is heel gemiddeld qua gewicht bij haar lengte van 1 meter 28. 17 kilo meer is dan wel significant… Een 11 jarige zou rond de wat, 40 kilo mogen wegen? Dan is bijna 60 ook wel veel. Menig volwassene weegt dat. En dan ben je nog in de groei.
Ouders hebben meerdere kansen gekregen er zelf iets aan te doen en doen dat niet. Dan ben je dus bezig je kinderen op gezondheidsvlak te verwaarlozen en dan vind ik OTS een logisch gevolg.
En ja, als jij een kind met astma hebt, binnen rookt en je kind in toenemende mate medicatie nodig heeft of zelfs word opgenomen. En jij blijft roken, of je neemt willens en wetens huisdieren in huis (kende vroeger zo’n gezin, verschrikkelijk) dan ben je ook bezig de gezondheid van je kind te verwaarlozen of zelfs willens en wetens in risico aan het brengen.
Een OTS wordt nooit zomaar uitgesproken. De kinderrechter spreekt het uit en over het algemeen is er al een heel project aan vooraf gegaan.
Een OTS is een gezagbeperkende maatregel waarin het gezag van ouders beperkt wordt, doordat er hulp verplicht wordt opgelegd en een hulpverlener wordt aangewezen om de belangen van het kind te waarborgen.
Er moet sprake zijn van pedagogische onmacht, vrijwillige hulp is niet mogelijk (ouders hebben het geweigerd of werken niet goed mee) en er is sprake van dreiging van zedelijke of lichamelijke ondergang van het kind.
Obesitas bij een kind kan een vorm zijn van verwaarlozing. Als een kind geen eten krijgt of geen passende en schone kleding vinden we het ook normaal als er een OTS uitgesproken wordt. Waarom hier dan niet bij?
Uit huis plaatsen is weer een stap verder. Ze proberen eerst altijd hulp in huis te bieden. Over het algemeen is het kind toch het beste af bij zijn ouders. Het uitgangspunt is toch ouders te helpen en er naar toe te werken dat ze het uiteindelijk zelf weer kunnen.
Ik wil even wat vertellen 
Een gezinsvoogd kan nooit iemand dwingen iets te doen, aangezien BJz niet iemand’s handen kan vastbinden zodat ze niet kunnen slaan, en dus ook niet hun portemonnee dicht houden om zodat ze geen slecht voedsel kunnen kopen.
Wat BJz wèl kan is consequenties stellen aan de keuzes die de ouders en kinderen van een bepaalde leeftijd (niet) maken. Dit geld voor keuzes in de opvoeding, in hun eigen gedrag en het accepteren van hulpverlening op het gebied van goede voeding en ondersteuning van hun kinderen.
De term gezagsbeperkende maatregel klopt wel, maar is in die zin misleidend omdat BJz bij een OTS géén gezag heeft, maar wel een gezagspositie.
De keus om goed gedrag te vertonen ligt nog steeds bij de personen zelf, en ze moeten het zelf doen. Doen ze het niet, dan kan BJz dus wel consequenties stellen om ouders te bewegen een andere keus te maken. In dit geval kun kinderen gezonde voeding aan te bieden door in eerste instantie bijv zélf te leren over gezonde voeding, de behoeften van kinderen en pedagogische vaardigheden om hun kinderen het zelfde aan te leren, plus specifieke behandeling bij obesitas voor de kinderen, die ook de nodige gevolgen zal hebben voor ouders.