Mijn schoonvader heeft longkanker en is in het laatste stadium beland. Het is nog een kwestie van tijd tot hij overlijd.
Ik ben er op mijn manier mee bezig de kinderen daar een beetje op voor te bereiden. Ayla snapt er nog niet zoveel van (logisch). Dano is ruim vijf en snapt er al wat meer van, maar het merendeel gaat toch langs hem heen.
Ik heb het boekje “Lieve oma Pluis” van Dick Bruna voor ze gekocht en lees daaruit voor, zodat ze een beetje een idee hebben. Helemaal begrijpen zullen ze het toch niet doen, en dat hoeft ook niet.
Nou is de vraag: is het verstandig om Dano mee te nemen naar de crematie? Ayla neem ik zowiezo niet mee, die vind ik nog te klein. Maar Dano vind ik een beetje twijfelachtig… wat zouden jullie doen? Heeft iemand hier ervaring mee?
vorig jaar is karel zijn oma overleden, ook daphne en myrna haar oma, want dat was ze, we kwamen er zo vaak en ze waren heel gek met elkaar…
toen oma in het ziekenhuis kwam te liggen en er geen herstel mee mogelijk was, dat was binnen een paar dagen al duidelijk, heb ik daphne meegenomen naar het ziekenhuis, oma was in coma, maar lag heel rustig in bed, zonder toeters en bellen verder. Daphne heeft toen heel erg lief oma’ hand geaaid en dag oma gezegd… 
Ikzelf ook
Voordat we gingen hadden we daphne en myrna al verteld, oma is ziek en ligt in het ziekenhuis, oma kan niet meer beter worden en gaat dood, dan blijft haar lichaam hier en oma haar “gedachten” gaan naar de hemel, zoals een engel…(wij zijn gelovig vandaar 
)
dat was heel moeilijk om te doen vonden wij
dat snapte ze heel goed, ze was nog maar 4 toen.
Bij de begrafenis hebben we haar zelf laten kiezen wat ze wilde, eerst wilde ze mee, later toen we myrna bij de oppas brachten wilde zij daar liever ook blijven, dat was ook goed. Ze wist waar wij naartoe gingen en wat wij gingen doen en wat er met oma ging gebeuren.
Wij hadden ook het boekje van dag lieve oma pluis en dat ook gelezen.
Onze ervaring is eigenlijk dat de vragen meestal later komen, dat was bij daphne ook, een aantal maanden later begon ze erover, en was ze er heel erg mee bezig …
Myrna die was nog te klein en heeft het niet zo bewust meegemaakt…
veel sterkte en kracht voor jullie en jullie familie in deze zware tijd!
3 jaar vind ik persoonlijk wat jong om mee te laten gaan
niet voor het kind hoor
maar meer voor de omgeving
omgeving verwacht tot rust en stilte
en je kan niet van een kind verwachten dat het al die tijd rustig zit en stil is.
praat er wel over
leg het uit
je hebt ook nog het boek Kikker en het vogeltje
is ook een mooi verhaal
maar ajb zeg nooit tegen een kind dat ze slaapt en niet meer wakker word.
kinderen kunnen dan bang worden om te gaan slapen.
wees wel eerlijk
en geeft antwoorden wanneer je dat kan
je kan een kind ook zelf laten meedenken
waar denk jij dat opa nu is?
kan in de hemel zijn, een sterretje, op een wolk
neem wel de tijd en aandacht er voor
een kind kan 3 maanden later ineens met vragen komen
of 10 keer hetzelfde vragen
op die manier geeft een kind het een plaats
veel sterkte meis
Vorig jaar is mn mans oma overleden. Onze kinderen (toen 3,5 en 1,5) zijn meegeweest. De jongste heeft er niks van meegekregen, maar de oudste heeft het er nog wel eens over dat omi dood is. Ik denk dat het wel goed geweest is dat ze meegeweest is naar de crematieplechtigheid…zo heeft zij het ook kunnen afsluiten.
Sterkte in deze periode… :hug:
je hebt ook een boekje van kikker van max veldhuijs:
kikker en het vogeltje
gaat ook over de dood
Dank jullie wel voor jullie reacties!
Ik heb wel met mijn schoonmoeder besproken of ik de kinderen mee moet nemen of niet. Zij vind het geen probleem, ook al zou de jongste gaan rondlopen. Ze vind dat ze er ook bijhoort, en dat kinderen dat nou eenmaal doen, en dat dat dus ook tijdens de crematie moet kunnen. Maar ik vind het voor mezelf niet prettig, dan ga ik toch teveel op haar zitten letten.
Ik heb besloten de oudste wel mee te nemen, maar de jongste inderdaad niet. Ik laat hem alleen niet in de kist kijken, dat vind ik niet nodig.
anders kijk je eerst zelf even hoe de overledene eruit ziet , is het netjes dan kan je je kind rustig zelf die keus laten maken , anders wordt die kist iets stiekems en engs , sil was 4 toen ons opa overleed en hij heeft ook nog even gekeken (ik niet :oops: ) hij heeft opa zelfs nog een kusje gegeven :shock: dus tja … ik denk dat het veel van de staat van de overledene afhangt en hoe je kind zelf is , maar laat ze een keus!
@jacsansil wrote:
anders kijk je eerst zelf even hoe de overledene eruit ziet , is het netjes dan kan je je kind rustig zelf die keus laten maken , anders wordt die kist iets stiekems en engs , sil was 4 toen ons opa overleed en hij heeft ook nog even gekeken (ik niet :oops: ) hij heeft opa zelfs nog een kusje gegeven :shock: dus tja … ik denk dat het veel van de staat van de overledene afhangt en hoe je kind zelf is , maar laat ze een keus!
De kinderen hadden nu al een beetje moeite met hem, omdat hij er zo uitgemergeld zag. Maar vaak trekt na het overlijden de pijn weg van het gezicht waardoor iemand er beter uitziet, dus ik zal inderdaad zelf even beoordelen.
We kregen zojuist het bericht dat hij is overleden. Bedankt voor het meedenken en het medeleven…
brittany heeft zowel bij me pa als bij me ma meegeweest naar de uitvaart
brittany heeft wel door waar opa en oma zijn en zegt meteen die zijn dood en zijn bij de sterren
kind van 3 jaar heeft er besef van athans mijn dochter
heel veel sterkte :hug:
Jenni, wat een verschrikkelijk nieuws!
Ik weet niet of in het zijn voordeel is, maar ik hoop dat je hem baby X nog kunt laten zien!!
Ik heb wel eens gelezen dat je kinderen het beste zelf kunt laten uitmaken of ze wel of niet meewillen naar de uitvaart. Je dochter is echter nog maar 3 en ik begrijp dat je zelf al besloten hebt dat zij niet meegaat, maar uiteraard nog veel te jong om het zelf uit maken (je kent haarzelf het beste).
Heel veel sterkte! :hug:
We hebben het besproken met mijn schoonmoeder, en de kinderen zijn er allebei bij, a.s. donderdag bij de crematie. Mijn schoonmoeder wil Ayla er ook graag bijhebben. Ze vind het niet erg als ze rondrent, voor haar part gaat ze om de kist staan dansen. (Nou vind ik dat ook weer niet nodig :mrgreen:). Maar het is wel zo, zij is ook familie, en het is een besloten crematie, in familiekring, ze hoort er gewoon bij. De reden dat ik haar er niet bij had willen hebben, is omdat ze toch geen benul heeft en andere mensen zich aan haar zouden kunnen storen, maar als mijn schoonmoeder daar al geen probleem van maakt op de crematie van haar eigen man, wie ben ik dan om daar een probleem van te maken
Vandaag gaan we tóch naar opa kijken. Mijn vriend wil dat graag, opa ziet er zó mooi uit, dat we toch heengaan. Ayla heeft daar nog geen benul van, en Dano krijgt vooraf de keuze, en we vertellen hem wat hij te zien krijgt en of hij dat wil. Dan mag hij zelf weten of hij wil kijken of niet.
Jullie zien het… zo veranderlijk als het weer :mrgreen:
Jen: hoe ging het?
Het is prima gegaan. De dag dat we voor het eerst bij opa hebben gekeken waren allebei de kinderen mee. Ayla heeft zich zó misdragen dat we besloten hadden haar niet mee te nemen bij de crematie. Dat wilden we de nabestaanden niet aandoen. Ze hebben wel allebei in de kist gekeken, maar vonden het geen van beiden eng. Eerst van een afstandje, en als ze wilden mochten ze dichterbij komen. En dat wilde Dano wel. (Ayla hing snikkend bij papa in zijn armen omdat ze niet opa, maar alle mensen die om de kist heenstonden eng vond).
Tijdens de crematie is alleen Dano dus meegeweest. Het was een korte dienst, een half uur. Mijn schoonouders zijn Apostolisch, dus de dienst was Apostolisch. Inclusief mannenkoor.
Dano had werkelijk geen benul wat er gaande was. Halverwege de dienst vroeg hij “is er iemand dood of zo”? :inlove: terwijl we het hem toch goed uitgelegd hebben. Misschien maar beter ook. Zijn jongste neefje is drie jaar ouder en was echt helemaal stuk. Beter voor hem dat dat hem bespaard werd.
Je kind meenemen is een keuze die afhankelijk is van je kind. Mijn kindjes vonden het idee dat iemand onder de grond begraven werd een eng idee en dat iemand verbrand werd vonden ze ook een nare gedachte. Ik heb ze dus niet meegenomen. Nu was het nog abstract maar als ik ze meegenomen had was het concreet geworden. Ik heb ze wel meegenomen naar het mortuarium ben wel op een tijd gegaan dat het niet druk was en heb ze gewoon naast de kist laten spelen, ze mochten zichzelf zijn. Er waren mensen die daar moeite mee hadden, maar ik vind dat de dood bij het leven hoort en dat ze dat ook mogen zien. Ze zien ook een muis die opgegeten wordt door de kat. Een andere reden om ze niet mee te nemen naar de kerk was dat ik ze niet wilde confronteren met het verdriet van de volwassenen. Ik denk dat dat te hevig is, dat ze al die huilende grote mensen niet kunnen plaatsen. Nu hebben ze wat meer begrip voor de dood en wat er daarna gebeurt en waarom het zo gaat dat ze een volgende keer wel mee mogen als ze dat willen. Alleen naar de koffietafel kan ook een idee zijn.
@Suwanna wrote:
Vorig jaar is mn mans oma overleden. Onze kinderen (toen 3,5 en 1,5) zijn meegeweest. De jongste heeft er niks van meegekregen, maar de oudste heeft het er nog wel eens over dat omi dood is. Ik denk dat het wel goed geweest is dat ze meegeweest is naar de crematieplechtigheid…zo heeft zij het ook kunnen afsluiten.
Sterkte in deze periode… :hug:
Wil nog even toevoegen. Gister hadden we het over giggetjessnoepjes. Zegt samila: die kregen we altijd van omi.
Ze weet het dus allemaal nog!
Bij die jonge kinderen blijft heel veel hangen! Ik ben blij dat ze toen meegeweest is naar de crematie, kon ze het afsluiten.
Ze zegt nog wel eens: omi is dood he mam?!
Maar ze is er verder niet verdrietig om, gelukkig.