Hoi,
Het kind van mijn vriend (2 jaar) vraagt enorm veel aandacht. Het lijkt net alsof mijn vriend stroop aan zijn kont heeft hangen. Ze roept 10 keer papa papa papa. Hij reageert eigenlijk altijd wel nadat ze het tig keer heeft gezegd. Omdat ze nog niet echt praat, komt er daarna van haar geen reactie.
Alleen spelen lukt niet, je kan wel even zeggen dat ze nu stil moet zijn omdat papa en ik even journaal kijken bijv. Ze vraagt dan toch weer steeds om aandacht, gaat tegen je praten enz.
Maar spelen alleen, ze komt steeds met dingen aanzetten en aan je geven. En alsmaar bladeren in boekjes, alleen bladeren nee hoor.
Een ritje in de auto is ook drama. Ze roept tig keer papa papa. Terwijl papa aan het autorijden is. Mijn vriend is gerust 50 keer bezig met drinken of wat dan ook. Letterlijk draait hij 50 keer zijn hoofd om.
Hij geeft die aandacht ook en van haar moeder krijgt ze ook alle aandacht.
Ik vind dit gedrag verkeerd, maar hoe moet ik het aanpakken. Kent iemand dit?
Theo heeft 2 kinderen uit zijn vorige huwelijk en zijn dochter is 12 en die vraagt ook constant aandacht… Soms erg vermoeiend maar ook begrijpelijk, omdat zijn dochter papa maar 1 x in de 2 weken ziet… En dan wil je in een korte tijd zoveel. Zoveel vertellen, zoveel samen doen, het liefst zit ze aan zijn been vastgeplakt…
12 of 2 is een verschil, maar toch… Ziet hij zijn zoon vaak of ook maar 1 x in de 2 weken??
Ja tientje dit is normaal gedrag, helaas voor jouw. Ik heb dezelfde ervaring als charissa en jij, heb al 6 jaar met een stiefkind te maken. Die is inmiddels 12 jaar en doet het nog steeds. papa, papa, papa, de godgandse dag door, pffffffffff! :roll: Alleen is het nu wat makkelijker nu die ouder is, om zijn mond eens te snoeren, vooral dat tussendoor getater als wij in gesprek zijn irriteert mij mateloos en dat kap ik ook gelijk af! Kun je even op je beurt wachten, we zijn in gesprek! zeg ik dan streng. Maarja een uur later doet hij het net zo hard weer, om gek van te worden! :wall: En nu hij aan het puberen is, krijg je nog een grote waffel terug ook :oops: maar dan gaat ie rechtstreeks naar zijn kamer toe!
En ja ook hier deed papa al die jaren braaf wat kind lief wilde, met alle geduld :shock: Misschien uit schuld gevoel??? :roll: Weet het wel zeker! :shifty:
s6 meid, er zal nog erg veel stress komen met een stiefkind in je relatie, hier heeft het ook diverse keren op springen gestaan daardoor, maar we houden zoveel van elkaar dat we dat wel hebben overwonnen, ook al was het heel moeilijk.
O jee, als ik het zo lees en jullie stiefkinderen zijn al wat ouder, blijft dat eigenlijk wel.
Denk dat vaders het toch proberen goed te doen om zo veel in korte tijd te geven. Maar aan de andere kant, als onze kleine er straks is, moet de aandacht wel verdeeld worden en gelden dezelfde regels als voor ieder kind hier in huis.
Anders krijg je weer, dat de een voor getrokken wordt voor de ander. Ook niet goed natuurlijk.
Ik had eigenlijk verwacht dat het bij wat oudere kinderen wel over zou gaan met die aandacht. Dat ze meer op zichzelf zouden zijn, zelf spelen en naar buiten toe enz.
Als jullie in gesprek zijn he, kappen die vaders dat toch ook wel af naar het kind toe? Of doen alleen de stiefmama’s dat en vinden de papa’s het best?
groetjes
Als zijn kinderen er zijn heeft Theo minder aandacht voor Loïs. Die ziet hij elke dag en zijn kids niet (is zijn gedachte!)…Vind ik soms moeilijk omdat Loïs ook aandacht wil…Hij verdeelt zijn aandacht over twee kids en ik moet dat dan doen over drie kids…Want ik heb Loïs die aandacht wil, en zijn kids ook! Heel dubbel en hebben hier heel vaak ruzie over :oops: :twisted: :twisted:
Wij negeren zijn dochter (althans ikke :oops: ) als ze door ons heen tettert, maar dat kan je op latere leeftijd wel doen maar bij een kindje van 2 niet, die snapt dat nog niet…
Tuurlijk doen ze ook dingen voor hunzelf maar wij wonen nou niet bepaald lekker om ze buiten te laten spelen alleen. Wij wonen in Amsterdam, 2 hoog en vlakbij een drukke weg… :thumbdown:
@Charissa wrote:
Als zijn kinderen er zijn heeft Theo minder aandacht voor Loïs. Die ziet hij elke dag en zijn kids niet (is zijn gedachte!)…Vind ik soms moeilijk omdat Loïs ook aandacht wil…Hij verdeelt zijn aandacht over twee kids en ik moet dat dan doen over drie kids…Want ik heb Loïs die aandacht wil, en zijn kids ook! Heel dubbel en hebben hier heel vaak ruzie over :oops: :twisted: :twisted: :
Exact hetzelfde hier!! Ik zie c. elke dag, zegt hij, en R. niet, dus is mijn tijd in dat weekend voornamelijk voor R. :roll:
voor dat kindje lijkt me het ook moeilijk
zo klein en dan al haar papa zoveel moeten missen en misschien weinig zien… dan is het vrij normaal dat zij veel aandacht van haar papa wil…
ze kan zelf weinig aan doen, kinderen van die leeftijd zijn nu eenmaal zo…
geef ze de ruimte om samen dingen te ondernemen, zodat jij er niet bij hoeft te zijn en je hoeft te ergeren aan zijn dochter, het is toch zijn kind en hij moet zelf bepalen hoe hij met haar omgaat…
vind je het verder wel een leuk grietje?
en ben je wel gek met haar?
Best een moeilijke situatie als ik het allemaal zo lees. Bij jullie gaat de aandacht van de vader in die weekenden dat de kinderen er zijn dus meer naar zijn kinderen en jullie eigen kind krijgt dus wat minder.
Maar dat zal jullie kindje dan toch ook merken als het wat ouder is. Die heeft dondersgoed door dat papa minder aandacht geeft, met als gevolg dat jullie kind meer om aandacht van papa gaat vragen.
Ik vind het best leuk met haar. Maar ben niet dol op haar. Ik word alleen zo moe dat ze al die aandacht vraagt en papa die ook zoveel geeft. De aandacht is zoveel, die zou ik mijn eigen kind niet eens geven.
Wie gaat er tijdens een autorit 50 keer zijn hoofd om draaien om met het kind bezig te zijn. Ik niet in ieder geval.
Maar snap wel dat bij een bepaalde leeftijd aandacht vragen normaal is.
Ben ook beetje bang hoe dat straks gaat als onze kleine er is. Omdat we maar 2 slaapkamers hebben moet zijn dochter bij onze kleine op de kamer.
Mijn 1e reactie is om de deur voorlopig open te houden zodat ik het in de gaten heb, wat daar gebeurd. Of de babyfoon mee naar de slaapkamer.
Misschien zie ik wel allemaal doomscenario’s, maar meestal klopt mijn gevoel wel.
groetjes
@tientje wrote:
Ben ook beetje bang hoe dat straks gaat als onze kleine er is. Omdat we maar 2 slaapkamers hebben moet zijn dochter bij onze kleine op de kamer.
Mijn 1e reactie is om de deur voorlopig open te houden zodat ik het in de gaten heb, wat daar gebeurd. Of de babyfoon mee naar de slaapkamer.
Wij hebben dan drie slaapkamers, maar zijn kids hebben hier een eigen slaapkamer dus moest Loïs haar kamer delen met zijn dochter....Heb het hier moeilijk mee gehad omdat ik toch een eigen kamer voor Loïs wilde hebben en niet eentje waar eigenlijk alleen maar een ledikant en een commode in past......
Ik wilde ook niet dat ze bij elkaar zouden liggen, maar dat komt meer omdat zijn dochter natuurlijk ouder is en ik als de doods was dat zij te pas en te onpas Loïs maar uit bed zou gaan halen als ze b.v. huilde 's nachts....
Twee keer geprobeerd, en nu ligt Loïs die weekenden als zijn kids erzijn bij ons op de slaapkamer.... :thumbup: :thumbup:
Wat Heleen zegt is natuurlijk ook zo, ze is nog erg jong en het is moeilijk om te bevatten dan.....Zelfs als ze ouder zijn is het moeilijk (kijk maar bij Sarina en mijn situatie), maar dat verschilt misschien wel per gezin hoor.... ik denk dat het pas over is als ze een jaar of 15 zijn (zo oud is Theo zijn oudste). Die vermaakt zich prima hier en vraagt niet constant om aandacht....Misschien ook omdat het een jongen is??? :?
@Charissa wrote:
@tientje wrote:
Wat Heleen zegt is natuurlijk ook zo, ze is nog erg jong en het is moeilijk om te bevatten dan…Zelfs als ze ouder zijn is het moeilijk (kijk maar bij Sarina en mijn situatie), maar dat verschilt misschien wel per gezin hoor… ik denk dat het pas over is als ze een jaar of 15 zijn (zo oud is Theo zijn oudste). Die vermaakt zich prima hier en vraagt niet constant om aandacht…Misschien ook omdat het een jongen is??? :?
Nou dan zou er over 3 jaar opluchting moeten zijn hier?? R. is een jongen
en wordt dan 15! Ik hoop het!!
quote
Ben ook een beetje bang hoe dat straks gaat als onze kleine er is. Omdat we maar 2 slaapkamers hebben moet zijn dochter bij onze kleine op de kamer.
Mijn 1e reactie is om de deur voorlopig open te houden zodat ik het in de gaten heb, wat daar gebeurd. Of de babyfoon mee naar de slaapkamer. quote
Ik zou ook zekers NIET de baby bij dat meisje van 2 op de kamer leggen, ze kunnen in hun onschuld van alles uithalen met de baby! :shock: Nee zou de baby mooi bij jullie op de kamer nemen, als zijn dochtertje het weekend er is. :!:
vaak moeilijk met een stiefkind, zie dat bij vrienden van ons ook… hij heeft een oudere dochter ( 9 nu) en dat geeft ook strijd. Zij speelt wel veel buiten enzo en vermaakt zichzelf en heeft hier ook vriendinnetjes maar toch ook aandacht nodig en neem haar dat eens kwalijk. Maar het geeft wel snel spanningen op een relatie. In hoeverre kan de stiefmoeder wat zeggen etc… misschien is het wel handig om daar afspraken over te maken met elkaar… spreek jij zijn dochter wel of niet aan op haar gedrag.
en dan wat betreft het aandacht vragen dat hoort ook een beetje bij deze leeftijd dat ze denken dat de hele wereld om hun draait en niet draait als zij er niet zijn. Dat gedrag moet je wel wat sturen… beetje leren wachten enzo. praten met je man/vriend erover… wat wil hij wel wat niet.
Dan wat betreft het slapen… IK zou de kleine baby nu nog niet bij zijn dochter op de kamer leggen, maar pas als ze wat ouder zijn. dan kan dat ook best gezellig zijn.
@ charissa…
ik zou in jullie geval zijn twee meiden op een kamer leggen en charissa een eigen kamer… waaarom moeten twee meiden voor een weekend ieder een eigen kamer hebben en jullie dochter die daar altijd is geen eigen kamer.
Gek is dat he, dat het altijd zo moeilijk blijkt te gaan. Goede verhalen zijn echt in de minderheid merk ik.
Ik weet dat het bij ons ook wel de leeftijd is dat ze veel aandacht vraagt, en ik doe juist steeds meer dingen met haar en papa is dan ook uitzicht of gewoon even weg. Want we doen het wel samen zo’n weekend. En ik spreek haar zeker aan op haar gedrag of dat ze even moeten wachten omdat ik of papa even bezig is.
Ik denk dat we het wel proberen die 2 op 1 kamer. Zal ook tegen die tijd het vragen aan de kraamhulp. Kijken wat zij ervan vindt.
Charissa, jullie heben 3 slaapkamers. Begrijp ik dat je idd voor die kinderen van hem aparte kamers hebt? Vertel eens, waar dient welke kamer voor?
groetjes
ik denk dat het normaal is voor die leeftijd!
Jonas komt ook steeds met een autootje af of iets dergelijke.
Maar hij kan ook wel alleen spelen maar vraagt tussendoor aandacht!
Nu ook meer dan anders,geloof me ze voelen dat er veranderingen komen 
@ Judith: Hij heeft een zoon en een dochter en als je die twee bij elkaar op één kamer legt heb je ‘bloed’ aan de muur…Dat gaat echt niet samen…Die hebben constant ruzie met elkaar, nu al en dan liggen ze niet eens bij elkaar op de kamer…
@ Tientje: Eigenlijk hebben we vier slaapkamer, maar één daarvan is kantoorruimte voor eigen zaak…één slaapkamer is voor ons en één voor zjin zoon en één voor Loïs/zijn dochter…
Maar na goed overleg en strijd elke keer hebben we nu besloten dat we uit elkaar gaan. ik ga nu op zoek naar een eigen woonruimte en hij kan lekker zijn gang gaan met zijn kids. Ik ben die eeuwige strijd zat en is niet goed voor mij en zeker niet voor Loïs…Ik wil het beste voor Loïs en dat is niet in een gezin waar alsmaar strijd is en spanning/ruzie omdat zijn kids weer eens komen logeren…
Och charissa wat een triest nieuws zeg! Weet je het zeker meis?? Ik heb ook die gevoelens gehad maar heb wel doorgezet en door uren te praten en te onderhandelen met mijn vriend zijn we er toch uit gekomen. Weet je zeker dat weggaan het beste is?? Maar ik neem aan dat de vader van loïs haar toch ook wil zien, dan is ze daar toch ook met de andere 2 kinderen, dus wat los je er in principe mee op dan door weg te gaan? Tenzij je niet meer van hem houdt, dan is er idd geen andere optie meer.
Ik hoop dat je in je hart de juiste beslissing weet te nemen. groetjes sarina
Het is niet dat we beiden niet meer van elkaar houden, maar na uren praten en dagen lang praten heeft het geen resultaat opgeleverd. Theo heeft gewoon een standpunt en het moet zoals hij het wil en anders niet…Daar pas ik gewoon voor, Loïs is ook mijn dochter!
Het moet gewoon zoals hij wil dat het moet gaan en daar kan je dan tegenin gaan, heeft geen zin…
Dus ik weet dat ik de juiste beslissing heb genomen en ik moet zeggen, hoe rot ik me soms voel, ik weet dat dit het beste is voor mij en voor Loïs…
jeetje charissa, daar schrik ik even van… kan me voorstellen dat het moeilijk voor je is…ik wil je in ieder geval sterkte wensen met de nieuwe situatie en dat je rust erin vindt…
thanx Judith! :-*
Rust ga ik zeker vinden :thumbup: :thumbup:
Jeetje Charissa, dat is nogal wat joh. Ik schrik er ook van. Uiteindelijk staat het dus echt tussen jullie in.
Als je diep in je hart denkt dat dit het beste is. Dan moet je er voor gaan, hoe sneu ook.
Hoe gaat hij er mee om?
Heel veel sterkte natuurlijk en als je je hart wil luchten… dat kan natuurlijk altijd.
Kimpie, JOnas is dus iets ouder. Scheelt een paar maanden, maar kan af en toe wel alleen spelen. Ik ga er maar vanuit dat het bij haar ook wel komt. En we wachten wel af hoe ze op de baby gaat reageren.