Merijn is net begonnen in groep 3 deze week.
Mijn vermoeden is bevestigd. Hij maakt zich al weken druk dat hij het moeilijk gaat vinden etc etc.
Het leek er voor mij al op dat hij een bepaalde vorm van faalangst heeft. Nu is het iedere ochtend met tranen afscheid nemen, hij is zo onzeker.
Helemaal niet nodig, hij is in groep 2 geeindigd in een groepje kindjes dat onder begeleiding op donderdag ging lezen. Hij komt dus gewoon prima mee.
Maar hij is zo bang om fouten te maken.
Hoe kan ik hier het beste mee om gaan?
vertrouwen geven,
en zoveel mogelijk positief belonen…
ook als er iets mis gaat, uitleggen, en dat je niet boos bent,
en probeer dan weer uit te leggen hoe het wel goed kan gaan…
Waarschijnlijk op school kunnen ze je daar veel meer over vertellen,
en anders via de juf een gesprek met de orthopedagoge aanvragen,
die geven vaak juist goede handvaten aan, ook voor thuis…
:hug:
Waardering uiten waarbij je de nadruk legt op zijn gevoel. Dus minder: “wat heb je dat goed gedaan”, “mooi hoor!” etc. Waarbij jij dus een oordeel geeft over zijn werk. Maar meer: ik zie dat je een huis hebt getekend, waarom heb je voor die kleuren gekozen. Waar dacht je aan bij het tekenen? etc.
(niet dat je nooit zegt ‘goed zo!’, maar dat je het meer bewust gebruikt en niet dat hij gaat hangen aan jouw goedkeuring zeg maar.)
op http://www.kiind.nl staan ook adviezen hiervoor. En ik zou anders een kinderpsycholoog/orthopedagoog vragen. Beter nu aan gewerkt en (erger) voorkomen en ermee om leren gaan, dan over een paar jaar bij de examens een hoop stress!
dank voor de tips zover… zal eens kijken op de site…
Mijn moeder vertelde vanmiddag dat bij mij in mijn lagere school rapporten ook vaak vermeld werd ‘heeft moeite met overstap naar nieuwe lesstof’ waarbij ik dus veel te perfectionistisch was en het te snel te goed wilde doen… Is wel herkenbaar met Merijn (helaas), maar goed, met mij is het ook goed gekomen :mrgreen:
@jet wrote:
dank voor de tips zover… zal eens kijken op de site…
Mijn moeder vertelde vanmiddag dat bij mij in mijn lagere school rapporten ook vaak vermeld werd ‘heeft moeite met overstap naar nieuwe lesstof’ waarbij ik dus veel te perfectionistisch was en het te snel te goed wilde doen… Is wel herkenbaar met Merijn (helaas), maar goed, met mij is het ook goed gekomen :mrgreen:
Misschien kan je aan Merijn vertellen dat jij vroeger toen jij een kindje was ook het te goed wou doen op school.
het feit dat jij hem verteld dat je dat ook had (en bijvertellen dat dat niet nodig was enz…) kan het voor hem gemakkelijker maken.
vooral ook dat leren vergelijkbaar is met een hoge trap en dat ze maar trede per trede dienen te leren en niet onmiddellijk bovenaan dienen te staan; dat fouten maken mag en normaal is; …
veel succes !
Gerda
Ik was vroeger (nou ja nog steeds natuurlijk maar je leert) ook vreselijk onzeker, Wat idd vooral NIET helpt is roepen dat hij sim genoeg is of-als iets goed gegaan is- roepen "zie je wel , jij kunt dat! "
Mijn zoon heeft mijn "gave"ook , Bij hem ben ik echt een beetje aan het zoeken geweest, maar hij wordt gelukkig van opmerkingen als: zo zeg, wat een kunstwerk heb je daarvan gemaakt! " hee dat stukje heb je helemaal binnen de lijntjes gekleurd, dat vind ik knap! En heb ook verteld dat ik blij ben dat hij binnen de lijntjes kan kleuren, want ik kon dat vroeger zelf namelijk niet ( en dat vind hij dan leuk om te horen want hij kan het wel)
En af en toe als hij terugkmt met een "minderwaardig"verhaal over een kindje dat dat even lekker heeft lopen opscheppen, dan relativeer ik het een beetje met een luchtige opmerking als "nou, dan heeft ie hardstikke geluk gehad (oid), Ach weet je , als je gewoon je best gedaan en dat je plezier hebt op school dan is het goed.
Nou ja, kortom, voor hem is het goed te weten, dat we niet van alles van hem eisen of verwachten. Hij moet het gewoon gezellig houden en "meedoen"aan school . Niet meer en niet meer.
Goh ik merk dat ik het eigenlijk moeilijk uit kan leggen. Naja in elk geval niet te hard de nadruk op de dingen leggen, maar hem gewoon
prijzen voor de dingen waar hij trots op is, meedoen met zijn enthousiasme en waardering laten blijken voor de dingen waar hij minder goed mee om kan gaan
ik had hetzelfde probleem met mijn dochter ,
ze kon in groep 1 al goed lezen en schrijven, ze kon zelfs al rekenen , de juf vond dat ze in groep 3 thuishoorde, ze zou zich gaan vervelen in groep 2 , dus wij geluisterd dus ze zit in groep 3 nou, alle sgaat heel goed, maar nou is het niet spelend leren, nou is het leren en presteren, en omdat mijn meisje , de lat heel hoog heeft liggen voor zichzelf , en wil hem steeds nog een beetje hoger leggen ,
ik ben naar een centrum geweest met haar , centrum dialogo is dat hier , en daar hebben ze muziek therapie, en beeldende therapie, dan doen ze of met muziek , of met knutselen, onderandere zorgen dat de kinderen van hun faalangstigheid af komen,
het duurde 3 weken voor ik zou gaan starten er mee, en 2 weken ervoor was ik al met mjn dochte begonnen met turnen , dat wilde ze graag,
maar mijn dochter is een heeeel lief zacht kind, en een beetje onhandig motorische ,
maar in het begin was het turnen niks voor haar omdat ze zo onhandig is , maar achteraf bleek het de uitkomst te zijn voor haar faalangst ,
omdat ze zo onhandig is , is het dus al zeker dat ze wat ze ook op turnles gaat doen, dat ze het niet kan,
dus hier moet ze veel moeite voor doen, en van 1000 x proberen kan je heel veel leren, (ons levens motto momenteel hihihi)
maar na 3 weken, kwam ze er achter dat als ze iets probeert, het niet meteen goed gaat , en door het vaak te doen , dat ze het leert en ook kan,
en zo leert ze dat ze niet die lat hoog moet leggen, maar proberen en dan lukt het vanzelf een keer,
nou merk ik dat ook op school ,dat het geen ramp meer is al ze een letter niet prachtig geschreven heeft maar dat ze het best een paar keer mag proberen en niet alles in een x goed hoeft te doen,
dus dit is denk ik bij ons een goed begin
misschien heb je er iets aan :-*