ZL. zit in groep 1. (Hij word 6 maart 5 jaar oud)
Op School Ging echt heel goed met brengen, en halen had het heel erg naar zijn zin.
Maar nu is het drama, hij heeft het nog steeds naar zijn zin als hij er eenmaal is en ik al weg ben, maar hij verzint allemaal smoesjes voor we weg moeten.
‘’ Ik ben ziek. ‘’
‘’ Ik moet spugen. ‘’
Hoofd gezegde is ‘’ Ik ga je heel erg missen. ‘’ , ik loop met hem mee de klas in zoals verwacht, en dan gaat hij huilen. Intens verdrietig wil hij niet dat ik wegga, ook al hebben we van te voren al besproken.
‘’ Je moet naar school, je hoeft niet te huilen, ik kom je straks halen. ‘’.
Hij huilt ook als hij naar mijn zus gaat, weekendje, vrijdag wilde hij daar slapen, prima, maar wel onwijs huilen bij weggaan, niet met mij mee willen. (wat ik dus vroeg.) maar ik mag ook niet weg.
Dat werkt natuurlijk niet zo. Want ik moest naar huis, en hij wilde niet dat ik wegging… uit-eindelijk huilend achtergelaten…
Hij ‘’ Moet ‘’ vrijdag ook weer naar zijn vader, en ik houd mijn hart vast.
Wetend dat het wéér drama gaat zijn op Utrecht en hij wel mee wil met z’n vader, maar niet zonder mij.
Vader zegt dan ‘’ Neem hem dan mee terug naar huis. ‘’, maar dat werkt natuurlijk ook niet .
Ik vind het heel rot dat hij begint te huilen, zich vast klamt aan mij, en ik niet weg mag.
Maar hoe moet ik het dan doen? Ik moet op een gegeven moment OOK naar huis, kan moeilijk in de klas blijven of met z’n vader mee. Ik wil hem niet huilend achterlaten bij school / vader / tante. Maar elke keer ‘’ zijn zin ‘’ geven en mee terug nemen werkt natuurlijk ook niet, want dan blijft het.
Hoe ga ik hier mee om?
(ik heb vanavond gesprekje op school over z’n rapport, zal het dan ook wel horen… maar ja…)
Je schrijft dat als je eenmaal weg ben, hij het prima naar zijn zin heeft.
Ik denk dat daar je antwoord ook al ligt!
Hoe vervelend het ook is (en geloof me…ik weet heel goed hoe dat voelt 
) toch gewoon weg gaan!
Misschien kan je van te voren met zijn vader bespreken dat hij waarschijnlijk zal gaan huilen, maar dat je toch door gaat zetten. Dan is dat probleem ook van de baan.
Ik denk niet dat er sprake is van ‘zijn zin geven’, hij is oprecht verdrietig. Ik denk dat het goed is om dat te benoemen, dat je ziet dat hij verdrietig is en dat je begrijpt dat hij je gaat missen, en dat het ook lastig is allemaal, zo veel leuke dingen om te doen maar ook graag bij mama willen blijven. En laat de mensen bij wie je hem achterlaat ook hun best doen voor hem, om hem te troosten en af te leiden.
Herkenbaar hoor, het gaat hier in fases op en af. Ooit gaat het wel over 
Hier een meisje van 6 die het in ene heeft sinds broer naar school gaat. ‘ik ga je missen’ ‘ik wil dat je blijft’ Ik benoem dat het leuk is op school, dat het gezellig is en we zijn begonnen met een lijstje maken met dingen die we kunnen doen als school afgelopen is. Af en toe strepen we er wat vanaf. Elmo gaat mee naar de klas, werkt ook goed.
Het is even aftasten, maar gaat vast goedkomen!