Ik ben benieuwd of er meer ouders zijn met een kind wat zeer angstig is bij de tandarts. Het is hier echt een regelrechte ramp. Lars wil niks, krijst en huilt de dikste tranen. Op schoot nemen wil niet, enkel zijn tandjes tellen wil niet. Hij straalt een en al angst uit, terwijl er nog nooit wat is gebeurd. Hij alleen toe kijkt als papa en mama een behandeling krijgen. Ik weet niet meer wat ik moet doen, we bereiden hem elke keer voor met boekjes, maar het helpt niet. Wie o wie heeft een goed advies?
wat doet je tandarts op zo’n moment?
ik denk dat de rol van de tandarts behoorlijk belangrijk is bij kinderen. Wij hebben een tandarts die het m.i. erg goed aanpakt met mijn zoon. hij mag bv zelf de stoel naar beneden doen en zo.
Bij een kind dat zo niet wil als jouw zoon, zou ik me ook kunnen voorstellen dat een tandarts bij die leeftijd het eerst laat bij gewoon meegaan en kijken bij papa en mama, zonder dat ze zelf op de stoel moeten. maar dat zijn dus vooral dingen die bij de aanpak van je tandarts liggen. als je het idee hebt dat je tandarts totaal geen feeling heeft met omgaan met (bange) kinderen, dan zou ik een andere overwegen… :shifty:
(hier doen wij verder altijd wedstrijdje wie het beste gebit heeft en dus beste commentaar van de tandarts krijgt, ik heb een vrij problematisch gebit, dus dat is meestal een gewonnen wedstrijd, en zoonlief gaat daardoor altijd met een big smile de praktijk in en komt er met net zo’n smile weer uit. Maar dat zal in jouw situatie niet helpen)
hier gaan kinderen sowieso tot 4 jaar niet op de stoel. wel meenemen als we zelf gaan. Hij kruipt daarbij helemaal in een hoekje, en wil absoluut niet dichterbij komen, maar dat geeft dus niks, want de tandarts hoeft toch nog niks bij hem.
Ik heb geen idee of een kind te jong kan zijn voor de tandarts, maar misschien een poosje wachten? of is het echt heel nodig?
Mijn advies: bereid goed voor, neem de tijd, bewaar de rust en geduld geduld geduld, en gaat het niet dan gaat het niet, volgende keer gewoon weer proberen, hij is pas 3.
Ik neem dochterlief sinds ze 6 weken is mee naar mijn tandartscontroles en ze brult telkens de hele boel bij elkaar (maar elke keer een klein beetje minder) als hij bij mij echt wat gaat doen qua vullen etc blijft ze thuis. De laatste keer met de TA over gehad ‘wat doen we met haar want ze is inmiddels 2?’. Hij gaf aan nu nog helemaal niks te willen doen bij haar omdat ze het echt nog te eng vindt, advies was: ‘goed blijven poetsen en neem de volgende keer maar weer mee, dan zien we wel hoe het dan gaat.’
Hij legt altijd wel een lijntje naar haar terwijl hij met mijn tanden bezig is. Wat vorige keer resulteerde in dagenlang: ‘mama jij had een boompje in je mond en dat heeft de tandjesmeneer weggehaald.’ omdat ze het over een boom hadden gehad. En gelijk erg enthousiast poetsen want zij wou geen boom :mrgreen:
Ik heb zelf als klein kind nogal hysterische ervaringen gehad bij de jeugdtandverzorging van de ggd (en later ook wel goede gelukkig) wat nog net niet tot een trauma geleid heeft, ik herinner me nog steeds hoe ik bijna stikte toen dat mens met dat waterspoelding recht in m’n keel spoot omdat ik huilde en schreeuwde en niet stil zat. Ik kon na een paar keer drama bij die heks gelukkig bij hun ‘extra lieve voor bange kindjes’ terecht die wel gewoon de rust en de tijd nam.
Dus ik ben hardstikke blij met mijn geduldige, begrijpende tandarts met 25+jaar ervaring die bovendien zelf een kleindochter van 2 heeft. Ze zal er eens aan moeten geloven maar hij gelooft gelukkig ook in voorzichtig opbouwen ipv ‘doordouwen en afdwingen’ wat bij mij destijds geprobeerd is met als resultaat een 2 jarige die de deur uitvloog en bijna midden op 1 van de drukste straten van Nijmegen stond (waar m’n moeder dan weer bijna een trauma aan over heeft gehouden 
)
Ik zou hem niet meenemen als je een behandeling krijgt. Juist dan horen ze geluiden, zien ze dingen die minder leuk zijn. Alleen controles meenemen (wanneer de ta niets anders doet dan kijken).
Hier mogen ze eerst op schoot en daarna zelf in de stoel. (hier kreeg ik geen kans voor de schoot, voordat ik in de stoel kon zitten, zat stan er al in.)En ze krijgen een muntje voor een prullaria-automaat als ze weg gaan… Dit breekt vaak wel het ijs.
Misschien kun je hem zijn tandenborstel laten meenemen en aan de tandarts laten zien? bij ons werkt vaak om het kind heel enthousiast te maken, of idd zoals Fiep al zei… een soort wedstrijdje ervan maken… “wie het eerst in de stoel zit” Of een knuffel of zo meenemen en Lars zelf voor tandarts laten spelen bij de tandarts? En zo spelenderwijs zelf op de stoel laten zitten?
geen idee… ik wens je veel succes iig!
Ik zou dus mijn dochter ook niet meenemen voor een behandeling. Tis nogal eng die geluiden etc.
Maar in het gebouw van onze tandarts zit een kindertandarts en daar gaat T heen. Ze is inmiddels 2 keer geweest, ze gaat de eerste tijd om de 3 maanden, dat doen ze blijkbaar bij kindjes om ze eraan te laten wennen. Echt heel leuk/lief zoals het daar gaat. Hangen tekeningen, leuke stoel enz. Alles leggen ze op een leuke manier uit, klein kabouterspiegeltje enz. Ze hoeven indd niet meteen in de stoel, maar T vond het geen probleem en ging meteen zitten. Ze vind het dan wel erg spannend in de stoel en blijft doodstil liggen. Ze hebben zelfs al wat met een krabbertje weg zitten krabben en dat vind ze prima. Ik krijg regelmatig de vraag wanneer ze weer naar de tandarts mag.
Dus misschien is het een idee om naar een kindertandarts te gaan, benaderen toch echt op een hele andere manier.
De tijd nemen is echt heeeel belangrijk! De mijne gaat al vanaf zijn geboorte mee. Heeft alles al eens gezien daar en gaat ja ja ook mee wanneer mama een behandeling nodig heeft. Mijn motto is dan ook zo vaak als mogelijk meenemen juist. Ik raak zelf gelukkig niet in paniek bij de TA, kan heel rustig op de stoel blijven liggen en kind heeft zelfs al eens bij mama op schoot op de stoel gezeten. Die keer mocht de TA van hem niet kijken. Een keer daarna toen ik weer een tijdlang in de stoel had gelegen en vroeg of de TA zijn tandjes mocht tellen twijfelde hij. Uiteindelijk mocht niet de TA tellen maar wel de assistente. 8) Bij een man had hij blijkbaar twijfels maar de lieve mevrouw mocht het wel. En daarbij was zij natuurlijk niet ‘de TA’ maar de assistente.
Mijn TA is ook van mening; 4 jaar is wel een beetje meer de leeftijd voor het in stoel liggen ed en alles daarvoor is nog voorbereiden. Dus in alle rust, niets dwingen maar vooral laten kijken en desnoods wat dingen aanraken die de TA gebruikt om de tandjes tzt te controleren.
bij onze normale tandarts wilde mijn kids ook niet op de stoel. tandarts mocht niet eens in de buurt komen.
Nu zitten we hier bij de jeugd tandverzorging en daar helemaal geen problemen vanaf het eerste moment. misschien omdat ze zo op kinderen ingesteld zijn.
onze tandarts vroeg bij het bellen in hoeverre ik wel op een fatsoenlijke manier de eerste keer de tandarts ging introduceren.
Dus geen verhalen van… het doet geen pijn hoor of je hoeft niet bang te zijn! dan denkt een kind… houw even…w aarom zegt mama da thet geen pijn doet… oid.
Verder gaf hij aan dat de tandarts de tanden gaat tellen, of even kijken of er tanden ziek zijn, want net als een gewone dokter kan hij die dan beter maken.
Verder geen groot verhaal over gaatjes oid! dat komt wel als het van toepassing is.
Zelf gaan wij altijd in de vakantie na de tandarts om maar niet onnodig school te moeten missen. We zien het als uitje. Gelukkig is er ook nog nooit wat geweest, gaat ze lekker liggen, mag ze zelf de stoel naar beneden doen en tellen en klaar! ringetje uitzoeken en lekker donaldduckjes lezen in de wachtruimte!
Moet zeggen dat onze tandarts wel heel reeel is, mocht de tandarts iets van angst bij haar gaan merken en of grote dingen moet doen, zoals trekken, gaat hij ons direct verwijzen naar collega kindertandarts niet in zijn praktijk. Maar zolang het goed gaat, doen we het zo.
Zelf heb ik deze tandarts van jongs af aan! en ik ga nog met veel plezier naar hem toe! het is ook best een mooie man…
Heeele blauwe ogen! vind het altijd zo gek als je zoooo dicht bij elkaar bent met je hoofd… doe altijd maar mijn ogen dicht! :oops:
hahaha, ik doe ook altijd mijn ogen dicht!! Dacht altijd dat ik de enige was, maar blijkbaar niet :mrgreen:
(ik heb verder geen extreem knappe tandarts ofzo … ) :shifty:
Zijn jullie zelf onrustig tijdens of voor het tandarts bezoek?
Een kind voelt alles, dus ook als je zelf onrustig bent. Leg je goed uit wat er gebeurt is als je een behandeling hebt gehad?
Ik ben zelf helemaal niet bang, en kan ook best veel hebben (wilde kiezen trekken zonder verdoving maar dat mocht niet :mrgreen: ) dus ik heb ze vanaf de geboorte meegenomen en zodra ze konden zitten mochten ze al in de stoel bij mij.
Kids zijn vaak bang voor het onbekende. Soms kan een bezoekje aan vreemden al eng zijn, laat staan naar iets waar iedereen een witte jas aanheeft, rare geluiden worden gemaakt en ze aan je zitten.
Uiteindelijk is je kindje nog maar drie hé, dus het kan nog best overgaan. Anders even met je tandarts overleggen of een andere aanpak van hun uit kan.
Ik ben altijd uitgelachen dat mijn kinderen al zo vroeg in de stoel moesten, maarrr…afgelopen donderdag heeft onze dochter zonder morren een tand laten trekken om 22.00 's avonds.
Mijn man is bang voor de tandarts dus die was niet mee, maar onze meid is ooit gevallen op een tand (die was dus donker geworden) en die deed zo’n pijn dat ze niet wist waar ze het zoeken moest.
Heel ongebruikelijk heb ik samen met de tandarts beslist dat ze haar tand moest trekken. Want eruit, dat moest toch en het alternatief was een gaatje in de tand, antibiotica erin en dan hopen dat het een week of wat goed zou gaan.
Ze heeft dus nu al een fietsenrekje, heeft even gehuild omdat ze bloed in haar mondje voelde lopen toen de tand getrokken was. Er ligt een mooie tekening klaar voor de tandarts (die dan ook wel erg lief was) voor aankomende woensdag voor controle. En ze vind de tandarts erg leuk om heen te gaan.!
onze oudste had dit ook.
wij zijn uiteindelijk naar een kindertandarts gegaan, jongste was toen op de leeftijd dat ze ook gecontroleerd werd… en je kent haar…eigen willetje.
maar ze vind het iedere keer reuze interessant… mag dan een tandenborstel uitzoeken, en een sticker…
oudste heeft zelfs als 5x gaatjes moeten laten vullen (met dank aan de oude tandarts dit dit dus nooit gecontroleerd heeft)
hun gaan veel beter met kinderen om, snappen de angst, ze boren niet, maar kloppen, verdoven is een tandje gaat slapen.
en leggen ALLES uit wat ze doen…
wij moeten er wel een half uur voor rijden maar dat heb ik ervoor over.
oja en voor angst (en extra controle) moeten wij om de 3 mnd er heen…