ik heb vanochtend een echo gehad om te kijken hoe mijn placenta erbij lag… helaas ligt hij nog steeds over de bmm en de kans is ontzettend klein dat deze nog wegtrekt dus ik moet me voorbereiden op een keizersnede… deze zal waarschijnlijk begin juni plaats vinden als ik 38weken ben.
ik baal hier ontzettend van… had het zo graag op de natuurlijke manier gedaan…
Hoe gaat dat precies in zn werk een keizersnede? en mag ik mn meisje wel direct vasthouden of mag dat pas nadat ik weer gehecht ben??
hoe lang is het herstel en hoe lang moet je in het ziekenhuis blijven…etc…
hoi, ik zag je vraag en zal mijn ervaring even neerzetten.
mijn zoontje is met een keizersnede ter wereld gekomen.
ik heb een ruggenprik gekregen en toen ging het allemaal heel snel, je krijgt een soort scherm ter hoogte van je hart zodat je niets zier van wat er gebeurd, je partner zit bij je hoofd en die kan eventueel gaan staan om te kijken. als de baby eruit is dan knippen ze de navelstreng door en houden ze hem even omhoog, dan neemt de zuster hem over en word hij ingepakt omdat het nogal koud is op de ok.
dan krijgt je partner hem in zijn armen en die kan dan bij je zitten even, je kan dan kusjes geven en zo maar je armen liggen vast dus vasthouden kan pas later als je weer op je kamer bent.
na even gekeken te hebben gaat de baby weg en in mijn geval is mijn vriend toen meegegaan met onze zoon en toen ik weer op de verloskamer kwam toen kreeg ik hem gelijk aan de borst.
dat vond ik wel een moeilijk moment toen ik daar lag op de ok nog en mijn ventje al weg was…
ik hoop dat je er wat aan hebt meid.
groetjes bianca
o ja…
ik ben op zaterdagochten bevallen en mocht dinsdagochtend weer naar huis.
het herstel vond ik heel lang en pijnlijk maar ik heb ook wel andere ervaringen gehoord…
Ik werd met 36 weken ingeleid en een tijdje daarna werd het toch een keizersnede…Mijn ervaring is wel positief…
Het ging erg snel allemaal, maar bij mij lag het wel zo dat ze haar zo snel mogelijk eruit wilden hebben ivm met een infectiegevaar.
Ik kon haar na de bevalling niet bij me hebben omdat ik er helemaal niet bij was en ik lag helemaal open natuurlijk…
Dat vond ik wel heel erg na die tijd maar ik kon het niet toen, en esmee moest direct nagekeken worden en in de couveuse…
De keizersnede zelf gaat behoorlijk snel… binnen een half uurtje werd esmee al geboren! Mijn herstel is ook erg voorspeodig verlopen… ik heb de eerste 3 dagen ontzettende pijn gehad… maar daarna liep ik weer voorzichtig rond… en na 2 weken liep ik weer als vanouds…
Wil je veel sterkte wensen, en laat het maar gewoon allemaal over je heenkomen meid… je kunt toch niets doen… en je kunt vragen of je je kindje wel direct bij je mag hebben liggen… dat is 1 van de dingen die ik me echt altijd heb afgevraagd of ze dat wel doen na een keizersnede…?
Als het me weer mocht gebeuren dan zal ik er voor die tijd zeker naar vragen…
Mijn vriendlief had haar gelijk nadat ze uit mijn buik was bij zich genomen en kwam met haar bij mij… dus heb haar wel gezien en gekust… en toen hoorde ik iemand zeggen dat ze naar de kinderarts moest…
Mijn vriend is die gehele tijd bij haar gebleven en heeft alles voor me gefilmd… ik vond het een erg fijn gevoel dat haar papa bij haar was…
Nadat ik was bijgekomen van de operatie… Die begon om 21.15 uur… en klaar was om 21.45… en ik bijgekomen was om 1.30… heeft de nachtzuster me op mijn aandringen toch langs mn dochter gereden met bed en al… Vond het wel erg dat ze daar moeilijk om deed… heb ook gezegd dan schreeuw ik het hele ziekenhuis wakker!! en toen reed ze me wel… haha…
Oja, ik heb al met al na de keizersnede 3 dagen in het ziekenhuis gelegen… langer doen ze dat niet meer ivm de verantwoording aan het ziekenfonds…
kan je 1 goede tip geven… probeer de dag na de keizersnede weer te bewegen… ookal doet het zeer… op die manier herstel je veel sneller dan dat je blijft stilliggen…
veel sterkte…
Groetjes… :-*
jeetje dames! wat een verhalen :o
biancaramon: waarom lagen je handen vastgebonden dan? is dat in elk ziekenhuis verschillend…? ik laat echt mn handen niet vastbinden hoor :snooty:
en ik ga idd vragen of ik de kleine even bij me mag hebben… en ze moeten een hele goede reden hebben waarom het niet zou mogen anders wordt ik link :twisted: 
@enidan23 wrote:
jeetje dames! wat een verhalen :o
biancaramon: waarom lagen je handen vastgebonden dan? is dat in elk ziekenhuis verschillend…? ik laat echt mn handen niet vastbinden hoor :snooty:
en ik ga idd vragen of ik de kleine even bij me mag hebben… en ze moeten een hele goede reden hebben waarom het niet zou mogen anders wordt ik link :twisted:
Op de OK worden je armen standaard vastgelegd ivm infuus en dergelijke.
Ik vond het ook doodeng (traumatische ervaring in het verleden) Daar hielden ze rekening mee door het héél losjes te doen, maar er MOESTEN bandjes omheen!
Ik ben bevallen met een spoedks onder algehele narcose. Over de ruggenprik kan ik je dus niets vertellen. Ik ben op zaterdagmiddag bevallen en was dinsdag thuis. De eerste dag heb ik alleen maar op bed gelegen met catheter en infuus. Kon wel redelijk snel weer min of meer rechtop zitten. Bewegen is pijnlijk, omdat je toch een buikoperatie gehad hebt. Na een dag was (moest) ik weer uit bed en kon ik ook douchen. Ik mocht 6 weken niet zwaarder tillen dan mijn dochter (en geloof me, dat kon ik ook niet) en een maand geen auto rijden. Je hebt je hersteltijd echt nodig. Hoe eerder je weer (te) druk maakt, hoe langer het herstel zal duren.
Ik vond het allemaal nog erg meevallen na de verhalen die ik gehoord had, maar ik kan het niet vergelijken met een ‘normale’ bevalling. Ik zou het zo weer doen…
Mijn KS was ook een spoedKS. Door uitputting, stress en pure paniek weet ik niet alles meer heel helder te herinneren…
Ik weet nog dat ik een hoop geduw en getrek voelde, maar dat hoort blijkbaar zo…
Die vastgebonden armen kan ik me dus echt niet herinneren :think:, misschien dat ik tijdens de KS vast lag, maar nadat papa een stukje van de navelstreng had afgeknipt en Isa in doeken was gewikkeld, heb ik haar echt even vast mogen houden op de OK (ondertussen is de placenta blijkbaar gehaald ofzo). Ik heb ook foto’s dat ik haar vast heb, wel met hulp van een verpleegkundige en papa (er staan veeeeeel handen op de foto :mrgreen: )
Na het hechten (half uurtje) werd ik ook meteen naar mijn kamer gebracht (nog in operatiepakje) waar papa en Isa al op me wachtte. Ze had net haar 1e flesje op. Ik heb dus niet uren alleen gelegen, maar mocht meteen naar mijn gezin. Ik lag alleen op zaal, dus misschien dat het daarom zo vlot ging. Ik ben ook op mijn eigen kamer gewassen en in mijn nachtpon gehesen (heel apart met lamme benen 8) )
Isa is op zaterdagmiddag 15.17 uur geboren en 's maandags mocht ik met het bezoek mee naar huis (rond 14.00 uur). Dus nog geen 48 uur na de operatie lag ik al weer in mijn eigen bedje :shock: . Heel veel pijn gehad de eerste dagen, maar daarna ging het snel beter. De morfinepomp is de eerste nacht mijn grootste vriend geweest :mrgreen:
Inderdaad mag je 6 weken niet meer tillen dan je baby, dus wat hulp is zeker niet verkeerd (je hebt immers al een ouder kindje, die je niet mag tillen)
Jouw KS is een geplande, dus je kunt bij de VK gerust een hoop info vragen! Mijn nichtje is ook met een geplande KS bevallen, en die heeft echt hele gedetailleerde uitleg gekregen, en was ook absoluut niet gestresst en goed voorbereid. Dat scheelt toch een hele hoop!
Dikke :hug: voor jou! Het komt allemaal goed hoor :-* !
Handen worden niet altijd vastgebonden tijdens een ks. Dat verschilt volgens mij per ziekenhuis. Dat zou je gewoon na moeten vragen, Nadine.
Ik hoop dat het allemaal een beetje losloopt.
(Een vriendin van mij stond 2 weken na haar ks alweer te sporten! :shock: Dus, het ligt voornamelijk aan hoe jouw lichaam er op reageert en hoe fit je de operatie tegemoet gaat, denk ik…)
nou gelukkig maar… dan hoop ik dat t meander mn armen gewoon met rust laten… want dat je armen vastgeketent zijn lijkt mij echt verschrikkelijk!
En zo wordt je lijstje met vragen steeds langer… 
@enidan23 wrote:
nou gelukkig maar… dan hoop ik dat t meander mn armen gewoon met rust laten… want dat je armen vastgeketent zijn lijkt mij echt verschrikkelijk!
Ik heb wel wat operatie ervaring, maar het voelt bij mij althans echt niet zo alsof je vastgebonden bent. Je hebt natuurlijk wel een bloeddrukband om en in geloof ik elke arm/hand een infuusnaald. Om te voorkomen dat je gaat maaien met je armen kan ik me voorstellen dat je ook wat vastgeboden ligt met je armen, maar dat zal echt niet strak zijn. Ik heb het nooit als onprettig ervaren.
enidan…, dat ‘vastbinden’ klinkt heel onvriendelijk, maar dat is het niet hoor, je armen liggen gewoon gestrekt op een balkje (echt niet strak aangetrokken met riempjes ofzo) zodat ze goed de hartslag enzo in de gaten kunnen houden.
Verder zou ik me als ik jou was niet teveel focussen op alle negatieve, of zelfs horror verhalen die voorbij komen.
Het is natuurlijk een giga teleurstelling dat je nu waarschijnlijk niet via de natuurlijke weg mag bevallen, maar het is toch geweldig dat de medische wereld een alternatief te bieden heeft om je kindje gezond ter wereld te brengen (want daar gaat het allemaal om)
En de in de meeste ziekenhuizen bespreke je vooraf uitgebreid je operatie en mag je al je wensen aangeven.
Ik heb 2 keizersnedes gehad, 1 onder algehele narcose en 1 met de ruggenprik.
Onder narcose heeft wel echt een nasleep gehad in het herstel, maar de keizersnede met de ruggenprik vond ik echt een piece of cake. Ruggenprik zetten viel heel erg mee, ik mocht na 2 dagen al naar huis, en mijn man bleef tijdens het hechten naast me zitten met de baby, en in de uitslaapkamer (daar moet je even blijven tot je bloeddruk weer stabiel is) mochten ze op mijn verzoek ook bij me blijven. Je kan ook aangeven dat je niet wil dat ze je kind al wassen of aankleden, zodat je later toch nog zoveel mogelijk dat gevoel kan hebben van dat pasgeboren kindje op je blote lijf.
Succes! En lees vooral veel positieve verhalen!
je armen liggen gewoon gestrekt op een balkje (echt niet strak aangetrokken met riempjes ofzo) zodat ze goed de hartslag enzo in de gaten kunnen houden.
Jaaaa, dat was het...helemaal niet vastgesnoerd hoor! Je bent toch vooral gefocust op het geen wat er achter het scherm gebeurd 8) (hoor ik de baby al? ooh ja! nee toch niet..oo toch wel!)
Je kan ook aangeven dat je niet wil dat ze je kind al wassen of aankleden, zodat je later toch nog zoveel mogelijk dat gevoel kan hebben van dat pasgeboren kindje op je blote lijf.
Ik wou dat ik dit van te voren geweten had :cry: . Heb ik echt ontzettend gemist en best wat traantjes om gelaten....Enidan, ik zou dit ook echt vragen aan de gyn!
Ik heb een keizersnede gehad omdat de ontsluiting niet op gang kwam en ik vond het een verademing (maar toen had ik al ruim 12 uur flinke weeen achter de rug 8)).
Ik zag er erg tegenop omdat ik in het zkh nooit kan slapen, maar toen verdeld werd dat het geen 5 maar 3 dagen blijven was, was ik om.
Ruggeprik was een eitje en Mika was er heel snel. Mijn armen lagen niet vast en nadat Mika in een doek was gewikkeld kreeg ik hem meteen bij me :inlove: .
Mika is om 23:09 geboren en 's morgens om half 8 moest ik mijn bed al uit want ze wilden hem verschonen :shock: . Maar het ging (wel een beetje moeilijk). 's middags stond ik al zelf te douchen en de volgende dag baalde ik dat ik nog niet naar huis mocht :oops: .
Het is mij heel erg meegevallen kwa pijn en de wond heelde ook snel. Alleen die drie dagen vind ik nog steeds veeeel te lang :lol:
Maar het komt echt goed, hoor :thumbup:
Groetjes Bianca
Ik ben 2x bevallen dmv keizersnede 1e was een spoed ks , zDaan was gehaald met 33 weken dus die werd gelijk weggehaald voor onderzoeken.
Ivan is met 37,3 weken gehaald met een geplande ks. Ruggeprik was een eitje. Doordat ik verklevingen had van de oude ks duurde het wat langer.Ivan werd boven mij gehouden en daarna voor een snel onderzoek meegenomen. Papa kwam later met hem bij mij en ik heb heb gewoon vast gehouden en geknuffeld. Daarna heeft papa hem op de afdeling aangekleed tot dat ik op de uitslaapkamer was daar heeft hij bij me gedronken.
De dag erna stond ik al onder de douche, 5 dagen later mocht ik naar huis
Ik heb 22 dagen geleden een keizersnede gehad en ik vond het reuze meevallen!
Mijn armen lagen niet vastgebonden. De anesthesist vroeg me of ik in staat was om ze te laten liggen (linkerarm gestrekt op een steun, rechterarm gebogen op mijn tiet), en dat lukt best hoor. Dus niks vastgeketend hier! :mrgreen:
Van de keizersnede zelf voel je helemaal niets, behalve dan dat het bed rammelt… erg rare gewaarwording. Maar niet eng ofzo!
Ik heb 1 week in het ziekenhuis gelegen, maar dat kwam doordat mijn zonen op de couveuseafdeling lagen. In principe had ik al na 3 dagen ontslagen mogen worden, maar uit mededogen mag je langer blijven als je kind(eren) dat ook moet(en).
Ik ben nu ruim 3 weken verder en ik heb nergens last van. Na 1 week voelde ik me alweer helemaal kiplekker en liep weer als een kievit. Ik vind het zelfs lastig om rustig aan te doen en niet te zwaar te tillen (dat mag namelijk niet), omdat ik gewoon helemaal nergens last/pijn van heb. Niet van het litteken op mijn buik, ook niet van mijn buikspieren of de wond in mijn baarmoeder.
Wat mij betreft was het herstel van de keizersnede dus makkelijker dan het herstel van de bevalling van mijn dochter (die wel langs de ‘normale’ weg kwam)!
Veel succes!
Heb bij Lara ook een keizersnede gehad, en de operatie opzich viel mij erg mee. Mijn armen lagen ook op van die plankjes, maar of ze ook echt vast lagen :think: dat weet ik niet meer. Nadat Lara geboren was, werd ze even het scherm gehouden en nadat ze in doeken gewikkeld was heb ik haar even bij me gehad.
Daarna is zij onderzocht en ben ik gehecht. In de uitslaapkamer kwamen mijn man en Lara weer bij me.
Lara is op vrijdag geboren en ik mocht maandags weer naar huis. Het herstel vond ik ook wel mee vallen, heb weinig pijn gehad van de wond.
Weet dat er bij ons in het z’huis, zodra bekent is dat je een keizersnede krijgt, een soort van spreekuur is waar je helemaal voorgelicht word en je vragen kan stellen aan een verpleegkundige. Wie weet hebben ze dat in jouw z’huis ook, en anders al je vragen op papier zetten en aan de gyn. vragen.
Succes iig.
Bij mijn dochter ben ik met 42 weken en 1 dag ingeleid omdat mijn bloeddruk te hoog was. Uiteindelijk werd het een spoedkeizersnee in het meander omdat de ontsluiting niet opschoot. Ik kan me niet herinneren dat mijn armen vastgebonden waren. Van de ruggeprik heb ik weinig last gehad. Om 22.05 begon de operatie en om 22.14 haalden ze haar eruit en lieten haar aan mij zien. Toen ging zij met mijn man en de arts naar een ander kamertje voor controle en werd ik dichtgemaakt. Na de controles reden ze haar langs me en heb ik haar een kusje gegeven en zei de verpleegster dat alles er op het eerste goed uitzag. Manlief is bij de geboorte geweest en heeft de hele tijd fotos gemaakt. Na de controles gingen man en dochter naar de kraamafdeling. Ik ging nadat ik was dichtgemaakt ook naar de kraamafdeling omdat de verkoever dicht was (het was weekend) en om 22.45 waren we weer bij elkaar en kon ik haar lekker knuffelen. Mijn dochter mocht gewoon bij me op de kamer slapen en ze hebben haar de eerste nacht ook een paar keer naast me neergelegd. De dag na de keizersnee (zondag) voelde ik me behoorlijk brak maar ben ik al wel op een stoel gaan zitten en naar de wc geweest. De 2e dag (maandag) ging ik voor het eerst douchen en dat was de heerlijkste douche die ik ooit heb gehad en kreeg ik voor het ontbijt een klysma om mijn stoelgang/darmen op gang te brengen zodat ik eindelijk kon eten. Die maandag kwam er ook iemand van de afdeling fysiotherapie aan mijn bed en die gaf me een papiertje met wat oefeningen die ik kon doen en wat leefregels, zoals je mag niet zwaarders tillen dan het gewicht van je baby en dat je de eerste 6 weken niet mag dweilen en stofzuigen en zo. Woensdagochtend mocht ik naar huis en ik was toen al behoorlijk bijgekomen en uitgerust. Daardoor vond ik het wel moeilijk om het rustig aan te doen. Mijn man mocht in de dagen dat ik in het ziekenhuis lag komen en gaan wanneer hij wilde, al werd hij 'savonds na een uur of 11 naar huis gestuurd om te slapen en mocht onze dochter ook badderen en verschonen.
ook veel positieve verhalen dus… gelukkig maar!
ik zal idd een vragenlijst maken voor de gyn en mn wensen kenbaar maken :thumbup:
en dan zullen we wel zien hoe t allemaal gaat… het allerbelangrijkste is natuurlijk dat mn kleine meisje gezond ter wereld komt…
t voordeel is wel dat ze al met 38weken komt en ik ben zo benieuwd naar hoe mn moppie eruit ziet :inlove: