Ik wil ff mijn verhaal kwijt…
Mogguh meiden,
Nou hier een klein drama vanmorgen…
Joy onze kater heeft Mik aangevallen, we stonden erbij en keken er naar, we konden het niet afknipogen.
Gelukkig is Mik niet in zijn gezicht geraakt maar wel achter zijn oor, 2 behoorlijk diepe krassen, bloedde ook best.
Hij was helemaal overstuur en ik stond erbij te janken.
We hebben voor zover Mik dat toeliet de wond schoongemaakt, hij slaapt nu.
Nou hebben we dit ook weer gehad…ben me echt rot geschrokken, je ziet het gebeuren en je kunt er niets aan doen…
heb net ff gebeld was idd verder niets aan de hand, ze vroeg alleen of ik het nodig achtte om het diepe gedeelte van de kras te laten hechten, ik denk van niet.
Dit moest dan max 6-8 uur na het gebeuren gehecht worden, ik kijk straks als hij wakker is nog ff.
Verder evt koelen met een washandje en in de gaten houden of het niet gaat infecteren.
mijn hartslag is nu weer de oude
Ook hier nooit gedacht dat het “mis” zou kunnen gaan, als Mik wat ouder is dan snapt hij ook meer en dan kun je het uitleggen, hij vind de poezen nu alleen erg leuk en zoekt ze op, Joy heeft afgelopen week al een aantal keer gewaarschuwd.
Mik stond nu aan tafel en Joy zat er op, Mik pakte hem en Joy waarschuwde dit keer niet maar haalde gelijk uit…
Liefs Bianca
Wat zullen jullie geschrokken zijn! Hier ook een poezebeest, en ook een schatje dat nog nooit iets heeft gedaan. Maar ja uit jouw verhaal blijkt wel weer dat dat niets zegt.
Sterkte met je stoere ventje!
Hebben jullie het nog laten hechten of was dat niet nodig?
Liefs Karin
Nee was niet nodig, na zijn slaapje zag het er keurig uit (voor zover dat kan 
)
Hier zijn we ook weer erg allert hoor, dat waren we al maar zo zie je maar weer…
jeejtje das schrikken, zo wordt je wel weer ff met de neus op de feiten gedrukt dat het dus altijd een keer mis kan gaan, ook al zijn ze zo lief
als ik lucas zo zie met onze honden dan denk ik ook wel eens oogghh dat die beesten dat allemaal toelaten, wij kennen hun(de honden ) beter dan lucas dus wij weten ook wanneer ze het echt zat zijn, dan komen ze bij ons liggen en lopen ze bij lucas weg, dan mag lucas natuurlijk niet doorgaan met spelen met hun, maar meestal zijn het niet veel later weer dikke vrienden en kan het spelen onder toezicht weer beginnen
Oei, wat een schrik! Tsja, het blijven toch dieren hè, die kunnen niet zeggen: wil je daar wel eens even mee stoppen? Gelukkig is het niet ernstig, het had natuurlijk erger kunnen zijn… :silenced:
Grappig trouwens, wij hebben 3 katten, waarvan eentje net zo zwart als jouw Joy, en eentje heet Mik. Die hebben nu trouwens nog niet in de gaten dat dat wurmpje op mijn arm een levend wezen is :mrgreen: .
Dat is schrikken!
Maar toch snap ik de kat ook wel.
Mijn schoonmoeder heeft een kat (nog een heel speels beesje) en wij hebben zelf een hond.
Maaike van mij beide alleen bij mij op schoot heel voorzichtig aaien.
Ze gaat namelijk meestal trekken :? dus ik vertrouw het voor geen meter. Wat jij vertelt ben ik dus ook bang voor.
Zat de kat zeg maar echt zo helemaal aan hem vast of heeft hij met één poot uitgehaald?
Lastig hè. Je wil dat ze vriendjes worden maar eigenlijk zijn ze er nog te klein voor.
Ik hoop dat het voortaan goed gaat voor je!
Alles goed gekomen met Mik? Gaat hij er al even hard weer achter aan?
Thnx voor jullie lieve reacties, Mik is alles alweer vergeten en raced als vanouds weer achter de katten aan… :doh:
Ben nu wel weer onwijs allert, ik haal hem constant weg als hij richting kat kruipt.
Ik denk toch dat met deze leeftijd wij onze huisdieren tegen onze kindjes moeten beschermen. En ieder huisdier is bovendien verschillend.
Ik ben erg alert op dat Lasse onze kat niet in het nauw jaagt of te ruw behandelt of oppakt enzo. Hoewel onze kat zich tot nu toe voorbeeldig heeft gedragen.
En wat me altijd opvalt aan onze kat als hij hoger staat dan ons voelt hij zich heer en meester en daagt hij ons uit met een pootje. Dus bovenop de kattenkrabpaal en bovenaan trap als wij naar beneden lopen.
En omdat jij schrijft dat kat op tafel en Mik aan de tafel moest ik daaraan denken.
Nou voorlopig maar zoveel mogelijk gescheiden houden die twee lijkt mij.
Succes met alles.
een kat blijft een kat en een hond blijft een hond…
De kat is niet fout want het is zijn manier om te laten weten dat hij het zat is…
Dat hebben wij hier ook met onze 5 katten…Dominique zit vaak genoeg aan de katten en dan krijgt ze een kauw of een krab…haar probleem natuurlijk…het mag niet , maar zemoet de katten ook met rust laten…een kat verdedigd zich alleen maar zoals het hoord in zijn kattenleventje…
hier heb ik 2 cockers…2 schatten echt waar maar mijn middelste dochter hing een keer over indy heen en indy gromde ( hij was het zat) wij hoorde dat niet en haalde uit naar isabel…wie moet ik de schuld geven!
De hond handeld naar zijn doen normaal want hij waarschuwd haar , isabel reageerde niet en het was een hap lucht wat hij gaf naar haar toe zo van ik ben het zat!!
Je eerste reactie is die hond op zijn kop geven maar die hond heeft van nature dit gedrag dus de hond zit ook niet fout…
het is heel moeilijk…
Hoe dan ook , ook al komen ze naar je toe of lopen ze weg als de kleine erbij komt…altijd opletten…
Want geen enkele hond hoe lief ze ook zijn, is te vertrouwen, want ooit als hij in het nauw zit zal hij zijn oer instinct om hoog laten komen endan ben jij of de eerder je kleinte de Ll omdat hij of zij nou net bij die hond zat!!
Indy loopt ook weg voor Dominique maar ik weet dat hij niets zal doen…maar toch is het opletten en niet toelaten…
tis moeilijk…
Tis vaak dat de hond of kat de schuld krijg…maar als je in zijn of haar leventje als hond/kat zit…dan zou je het heel anders kunnen bekijken :mrgreen:
Hopelijk is de kat nu rustig en weet de kleine ook dat hij niet naar de kat moet toegaan :mrgreen:
:-