Mijn oudste is nogal eh…destructief.
Niet echt expres maar er sneuvelt hier regelmatig speelgoed en spullen van ons wanneer hij het in zijn handen heeft gehad.
Onhandigheid, te wild, maar ook omdat hij gewoon wil kijken hoe iets gemaakt is en het uit elkaar haalt.
Nu is er vanmorgen weer een haarklem van mij kapot gegaan, tandjes afgebroken en scharnier kapot.
Hoe pak ik dit aan?
Er schoot door mijn hoofd dat hij van zijn zakgeld een nieuwe moet kopen, of is dat te streng?
Hoe doen jullie dat? Hebben jullie tips?
Weet je, een keertje wat kapot, hoort er natuurlijk bij als je kinderen hebt, maar het gebeurt hier wel te vaak.
Ik lees mee… Erg herkenbaar namelijk :?
Hier sneuvelt er ook nog wel eens iets als onze oudste boos is… Hij kan zijn emoties nog moeilijk onder controle.houden en staat geregeld tegen de deuren aan te stampen of er wordt iets door de kamer heen gesmeten :oops:
Ik zou hem inderdaad een nieuwe laten kopen van zijn zakgeld. Hij is oud genoeg om te snappen dat je voorzichtig met spullen moet omgaan, zeker met andermans spullen. Ik denk dat hij in het vervolg dan ook voorzichtiger doet.
Ik vind hem daar wel wat jong voor…
En een vierjarige al helemaal.
Mijn zoon van 9 die regelmatig iets sloopt heb ik laatst voor het eerst van zijn zakgeld iets nieuws laten kopen. Daarna heeft ie alweer gesloopt dus of t helpt… :roll:
Hier onze oudste ook.
Ik heb van alles geprobeerd.
Her helpt het niets hij doet het steeds weer zeker als hij boos is ( eigenlijk weet hij vaak dan niet eens wat hij doet maar kan achetraf prima benoemen dat het niet mag.)
Iets nieuws laten kopen zou bij hem dan ook niet werken .
Wat wij wel eent tijd gedaan hebben is als ik zie dat hij ergens mee gooit het af pakken en weg leggen en zeggen daar mag je vandaag niet meer mee spelen. Dat ging wel een tijdje goed maar tijdens zijn echte woede aanvallen toch ook niet.
Blijft lastig
Pé heeft het toch over de oudste, hij is 7? Als ik tegen onze meid zeg dat ze een nieuwe moet kopen van haar eigen centjes, als ze iets met opzet stuk maakt, dan begrijpt ze dat zeker wel!
Heeft hij genoeg constructie speelgoed. Misschien dat hij daar meer zijn ei in kwijt kan.
@Jippie wrote:
Pé heeft het toch over de oudste, hij is 7? Als ik tegen onze meid zeg dat ze een nieuwe moet kopen van haar eigen centjes, als ze iets met opzet stuk maakt, dan begrijpt ze dat zeker wel!
Ik had het over een vierjarige omdat dat in de tickers van Marieke die ook reageerde stond.
Met 7 kunnen ze het ongetwijfled begrijpen maar de vraag is of ze er iets van leren, en dus ook of ze zich kunnen beheersen als ze zo boos zijn.
Bij onze zoon komt het slopen voort uit twee dingen, een enorme onmacht en frustratie gevoed door overprikkeling/adhd/ass. Anderzijds is hij ewoon slordig, als er iets ip de grond ligt zal hij het niet oprapen, sterker nog hij gaat er gewoon op staan. Terwijl hij ziet dat hij het doet… Echt, meermaals zien gebeuren. En dat was het punt dat we zeiden nu mag jij een nieuwe kopen. Maar die enorme woede, dat is ook volgens zijn psychologe gewoon niet iets wat je van hem kunt verwachten te beteugelen. Dat zal hij in de loop der jaren steeds beter kunnen, maar zij zegt hij kan het nu gewoon nog niet.(strkas verdere hersenontwikkeling en dan kan dat wel) En hij is 9.
Met 7jaar vind ik het betalen met zakgeld best een goed idee.
En als hij vaak iets stuk maakt om te kijken hoe iets werkt, zou je met hem naar de kringloop kunnen gaan, daar hebben ze ook regelmatig dingen die ze uiteindelijk toch niet verkopen, of kijken op een weggeefhoek op Facebook o.i.d., zodat hij af en toe iets heeft om gewoon lekker uit elkaar te kunnen halen.
Ik lees hier 7 en zakgeld begin je daar dan al mee? Bij ons is de oudste bijna 6 maar zakgeld is nog niet aan de orde. Als je dit wel hebt vind ik het een goed idee. Echter is het dan de vraag hoeveel waarde hij er aan hecht? Misschien inderdaad samen echt dingen uit elkaar halen als hij er nieuwsgierig naar is is een goed idee. Dan kun je hem ook laten zien waarom iets wel en niet uit elkaar kan.
Gelukkig doet die van ons dit niet en anders zou ik misschien speelgoed van hem afnemen waar hij graag mee speelt zodat hij ook weet hoe het is iets niet te hebben wat hij wil.
Bedankt voor jullie reacties.
Hij krijgt zakgeld sinds zijn 6e (via Nibud gelezen dat dat een mooie leeftijd is om te starten met zakgeld, Jetty).
Even voor de goede orde: hij maakt geen dingen kapot uit woede hoor.
Hij is gewoon erg onhandig of te wild.
Genoeg constructie-speelgoed ook.
Maar echte dingen zijn interessanter, kringloop is een leuk idee.
Ik heb het hem laten betalen. Klem was 3 euro en ik heb er van gemaakt dat hij twee euro kostte. Is 4 weken zakgeld voor hem.
Hij heeft de boodschap begrepen en natuurlijk was dit echt niet de laatste keer, maar hopelijk gaat hij op den duur toch beseffen dat er gevolgen zijn aan dingen kapot maken.
Ik snap en vind het een goed idee om kinderen iets zelf te laten betalen voor iets wat ze al dan niet express stuk maken. Maar ik vind 4 weken zakgeld voor iets onbenulligs als een haarklem best een grote straf. dat is toch nagenoeg niet te overzien voor kinderen?
Ik laat de kinderen ook wel eens iets betalen als ze iets express stuk gemaakt hebben. Dan kijk ik naar wat het mij ten opzichte van mijn inkomen gekost heeft en zo bereken ik het ook globaal naar mijn kinderen.
@Lune wrote:
Ik vind hem daar wel wat jong voor…
En een vierjarige al helemaal.
Ik laat mijn 4 jarige helemaal geen nieuwe dingen betalen hoor. Hij krijgt niet eens zakgeld ;)
Onze meid krijgt ook nog geen zakgeld, maar ze heeft wel een spaarpot. Als ze met opzet iets zou stuk maken, weet ze dat ze van haar eigen centjes een nieuwe moet kopen. Daardoor weet ze dat ze voorzichtig met spulletjes moet zijn.
Hier komt het niet in mij op, voorkomen dat hij die knip in hande krijgt lijkt me eerder op zn plaats, benoemen dat het geen speelgoed is.
Ik herken het van beide kids, benoem altijd, geen speelgoed, leg maar snel terug.
Tja, opvoeden is en bljjft moeilijk.
Ik weet niet hoor… ik vind het wat sneu om hem te laten boeten voor zijn onhandigheid. Dat is toch niet zijn keuze? Als hij het expres doet is het een ander verhaal, maar als dat niet het geval is, wat is de boodschap hierin dan? Wat leert hij hiervan?
Het gebeurt hier ook, maar ik wil zijn nieuwsgierigheid naar hoe spullen in elkaar zitten niet beteugelen door hem te straffen. Zoals eerder aangegeven zou ik op zoek gaan naar dingen die hij dan uit elkaar mag halen, wellicht kan hij daar dan die energie in kwijt.
Het kan wel onhandigheid zijn, maar je kunt een kindje toch leren dat het voorzichtiger moet zijn? Onhandigheid en wildheid zijn toch dingen die deels te corrigeren zijn? Als je een kindje er niet op aanspreekt, dan zal het zeker niet veranderen. Waarom mag een kind niet leren om voorzichtig te zijn? Ben je niet voorzichtig, dan gaan spullen stuk en heeft dat consequenties.
Als het nieuwsgierigheid is, dan zou ik spullen geven die hij uit elkaar mag halen en die stuk mogen. Maar dan kun je ook zeker aangeven dat hij aan bepaalde andere spulletjes niet mag komen, omdat ze dan stuk gaan.
Ik vind het ook een flinke straf, 4 weken zakgeld voor een haarklem.
Mijn beide kinderen krijgen zakgeld, en ik laat ze er van kopen wat ze willen, op is op.
Zo had Robin onlangs nog een paar euro, en Lucas behoorlijk wat omdat die pas jarig was geweest.
Robin besloot dat hij dat niet eerlijk vond (hij is aan het sparen voor iets van Lego, maar dat lukt dus niet zo aangezien hij toch elke keer weer iets anders koopt, maar ja, goede les voor hem) en heeft achter onze rug om Lucas 10 euro afgetroggeld.
Toen ik daar achter kwam heeft hij het terug moeten geven en kreeg hij voor die week geen zakgeld.
Nou, echt tranen met tuiten al…
Laat staan 4 weken voor iets wat (waar ik vanuit ga) niet expres is gedaan.
Ik snap je frustratie hoor.
Zo baal ik er dus van dat er hier elke week weer goede broeken stuk gaan tijdens het spelen. Kan ik 100 keer zegen niet steeds op je knieën gaan zitten/schuiven, etc, maar het zijn kinderen die willen spelen en ik wil ze daar ook weer niet teveel in belemmeren, en ze doen het niet met opzet.
Dan kan ik ook zeggen, weer een broek kapot, betaal jij maar een nieuwe…
Ik vind dat er wel een degelijk verschil zit tussen de aard van het stuk maken.
Zou 1 van mijn jongens bewust iets van de ander kapot maken uit baldadigheid, dan zou ik dat ook een goede les vinden.
Maar als moeder van 2 kinderen ben ik me er heel bewust van dat er veel vies word, stuk gaat, etc.
En ja, daar baal ik van. Maar zolang het kinderlijke onhandigheid is, hoe vervelend ook, zal ik daarin niet verder gaan dan aangeven dat ik dat niet leuk vind en ze verzoeken daar op te letten.
Wat niet wil zeggen dat ik alles maar toelaat, maar als ik zie hoeveel hier stuk gaat, dan kunnen ze wel een persoonlijke lening af gaan sluiten denk ik, want dat redden ze bij lange na niet met hun zakgeld. 
Ik begrijp jullie bezwaren, maar vind het ook wel wat overtrokken.
Mijn zoon komt echt niets tekort hoor. :naughty:
En juist het feit dat hij iets stuk maakt van een ander, vind ik belangrijk mee te geven dat dát niet kan (ik vind dat je dat niet kunt vergelijken met een gat in de broek…of een glas laten vallen ofzo, dat is échte onhandigheid of gewoon stuk door gebruik).
Sindsdien heeft hij niets meer gesloopt van me, dus blijkbaar heeft hij er wel iets van geleerd.
En het feit dat het iets ‘kleins’ was, vond ik toch wel een goed moment hier iets mee te doen. We hebben het over 2 euro, en niet iets van 5 euro of duurder hoor.
Ik maakte de vergelijking om aan te geven waar voor mij het verschil ligt tussen ‘expres’ en ’ kinderlijke onhandigheid’.
En dat dit voor mij zeker verschil uitmaakt.
Zoals ik je verhaal las, ging ik er vanuit dat het niet bewust/expres is gegaan, vandaar mijn vergelijking.
2 Euro is niet enorm, maar de verhouding met 4 weken vind ik wel.
Bij mij moeten ze het dan wel heeeel bont maken, want daar zou ik mijn oudste echt heel veel verdriet mee doen.
Maar ik hoop dat het effect heeft voor je.