Hoi,
Volgende week wil ik een vruchtwaterpunctie laten doen (ivm mijn leeftijd).
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen met een vruchtwaterpunctie, pijnlijk, viel het mee of tegen? Hoelang duurde de procedure?
Alvast dank,
groetjes Shams
Hoi Shams,
Ik heb een vruchtwaterpunctie gehad omdat mijn kindje niet goed groeide en men wilde kijken of ze chromosoomafwijkingen had (was niet het geval overigens).
Ik kreeg de punctie redelijk onvoorbereid. Na een echo zeiden ze dat ze een punctie wilden nemen en een half uurtje later lag ik op de tafel. Ze gingen eerst met een echo kijken hoe het kindje precies lag. Ik had vrij weinig vruchtwater, dus dat was wel lastig. Toen ze een mooie bel hadden gevonden, moest ik stil blijven liggen en werd er een stip op mijn buik gezet. Daarna werd hij schoongemaakt en kreeg ik zo’n operatiekleedje over mijn buik heen. Toen kwam de naald. Best lang en dik… De prik was pittig, maar ik vond het vooral eng voor mijn kindje. Het deed wel erg veel pijn toen de naald te dicht bij het hoofdje uitkwam en hij wat moest gaan wrikken om hem erlangs te krijgen. Ik heb zelf maar heel even op de monitor meegekeken en heb me daarna op de kalender aan de muur gefixeerd. Mijn vriend heeft het wel helemaal gezien.
Toen de naald goed zat, kwam er een slangetje in en werd met een spuitje het vruchtwater eruit gezogen. Dat voelde wel vreemd en was ook heel pijnlijk. Dat was wel snel gepiept en toen ging de naald (of het slangetje, dat weet ik niet meer) eruit en kreeg ik een pleister. Ik denk dat het in totaal, inclusief voor- en nagesprekje, ongeveer 20 minuten heeft geduurd. De prik zelf ongeveer 5 minuten (denk ik…)
Na de punctie was ik de hele tijd bang dat ik vruchtwater verloor en ik heb ook het idee dat dat ook wel zo was. Dus dat is wel een beetje eng. Maar dat kan voor komen en is niet erg, als het maar geen plens is.
Na de vruchtwaterpunctie was ik wel meteen voor mijn prikangst af, want het is wel even wat anders dan gewoon bloed prikken.
Het is wel een vrij uitgebreid verhaal geworden en ik hoop niet dat ik je bang heb gemaakt. Hoewel er bij ons niets verontrustends uit is gekomen, ben ik blij dat ik het heb laten doen.
bij onze tweede is een vruchtwaterpunctie gedaan bij 22 weken, ook om chromosoomafwijkingen uit te sluiten. de ingreep zelf viel me 100% mee. ben ook goed begeleid door 1 gyn en een gyn in opleiding. op een tafel liggen net als bij een echo, dan inderdaad een echo om te kijken hoe het kindje ligt en zoeken ze een goed plekje. het is een flinke naald maar het prikken vond ik niet vervelend. je voelt dat ze door meerdere lagen (huid, vet, spier) heengaan en dat is niet prettig maar ook niet heel naar ofzo. ik was ook vooral bang dat ze mijn kindje zouden raken. mijn zoontje greep ook naar de naald waardoor ze moesten opschuiven 
ze zuigen niet zoveel vruchtwater op hoor, een spuit vol ongeveer.
het scheelde voor mij denk ik dat we al wisten dat ons kindje niet zou leven. ik hoefde dus niet bang te zijn voor complicaties achteraf want het ergste was al gebeurd.
de ingreep zelf vond ik dus prima te doen.
sterkte! :hug:
Dank voor jullie ervaringen.
Ik heb a.s. maandag de vruchtwaterpunctie, vind het toch wel spannend.
Iemand anders nog die haar ervaring wil delen?
Groetjes Shams
Ik heb bij mijn eerste zoontje een vruchtwaterpunctie gehad, omdat ze “afwijkingen” zagen op de 20 weken echo, die een chromosoomafwijking konden betekenen.
De punctie is me meegevallen. De naald was eng, maar het was ff max 10 seconden pijn en toen was het klaar. Wel duurde het even voordat ze konden prikken, want zoonlief ging telkens naar de plek toe waar hij wilde prikken, hihi.
Gelukkig was er geen chromosoomafwijking en was mijn zoontje gewoon een kleintje, met korte ledematen.
Veel succes en ik :thumbup: :thumbdown: voor een goede uitslag.
Ik had trouwens na 1 week de sneltest uitslagen en na 2 1/2 week de rest.
Liefs Suzanne
Ook ik heb ervaringen met een vruchtwaterpunctie. Zowel in mijn 2e als in mijn huidige zwangerschap (3e, ben nu 31 wk en 3 dgn) is er een punctie gedaan.
Ons 2e kindje heeft een ernstige hartafwijking. Nadat daarvan de diagnose was gesteld tijdens de 20-wekenecho (ik was zo’n 21 weken zwanger) werd met klem verzocht diezelfde dag een punctie te ondergaan. Dat heb ik ook gedaan, was er dus niet op voorbereid en ik vond het vooral emotioneel heel pijnlijk. Ik zat er helemaal doorheen, en vond het gewoon allemaal heel zwaar. De grond was onder mijn voeten weggevaagd die dag en dan gingen ze ook nog in die buik prikken, die o zo bijzondere zwangere buik, die ik wel wilde beschermen met mijn leven…
Door alle emoties heb ik een heel gekleurd beeld van die punctie. Ik kan me niet alles heel goed herinneren, heb ook niet mee gekeken.
Uit de punctie bleek gelukkig dat onze zoon geen afwijkend chromosoombeeld heeft. (hij is nu 20 mnd oud, 2 keer aan zijn hart geopereerd en we zijn er nog niet, maar het gaat super met hem!)
Tijdens mijn huidige zwangerschap heb ik zelf gekozen voor een vruchtwaterpunctie. Qua leeftijd en voorgeschiedenis kwam ik niet (eens) in aanmerking, maar wilde toch graag wat extra onderzoeken, juist ivm de voorgeschiedenis.
Deze keer onderging ik de punctie dus eerder in de zwangerschap (met 16 wkn) , met andere emoties en veel bewuster.
Ik vond het niet heel pijnlijk, maar wel een vervelend gevoel. vooral het moment waarop de naald in de baarmoeder ging en het opzuigen van het vruchtwater vond ik een heel onprettig gevoel. Al met al duurde de punctie kort, een minuut of 5. Wel had ik deze keer na een paar uur, ontzettend veel last van harde buiken… Ik ben echt met angstzweet over heel mijn lijf een paar uur in bed gaan liggen, en toen zakte het gelukkig weg. (Die harde buiken herinner ik me niet echt van de eerste punctie, wel had ik die dag een vreselijk onrustige buik/druk beebje. Misschien ook wel harde buiken, maar door alle emotie, schoof dat naar de achtergrond.)
Ik ben heel blij dat ik beide keren een punctie gedaan heb. Het heeft mij veel geruststelling gegeven. Zeker in de situatie van mijn zoontje ook richting de toekomst. Soms hoor je dat bij bv een hartafwijking pas op latere leeftijd een afwijking in het chromosoombeeld wordt ontdekt ( met de nodige gevolgen). Dat hebben wer nu in elk geval uitgesloten.
Beide keren hebben ze trouwens zowel de korte als de lange test gedaan. Ik begreep de 2e keer dat dat niet standaard is, dat je eigenlijk moet kiezen. Ik vond het fijn om na een paar dagen al een uitslag te krijgen (bij de 2e keer zelfs al de volgende dag!), en beide keren was de volledige uitslag er eerder dan 3 weken.
Het is een lang verhaal geworden, en als laatste wil ik je veel succes wensen met de punctie. Neem vooral goed je rust op de dag van de punctie, en ik duim voor een goede uitslag!
Hallo meiden,
Dank voor jullie persoonlijke (en soms verdrietige) verhalen.
Nog twee vraagjes: hoelang moesten jullie na die tijd rusten? En wat houdt rusten precies in?..op de bank hangen, op bed liggen?
Mag je wel douchen (of enkele dagen later zwemmen) na de punctie ivm infectie-gevaar?
groetjes Shams
Je moet dezelfde dag rustig aan doen. Bankhangen inderdaad. Niet gaan sporten, fietsen oid.
Volgens mij is de kans op infectie miniem. Er is iig niets gezegd bij mij over niet douchen of zwemmen. De vliezen bestaan uit 2 laagjes en de gaatjes zitten na beweging niet meer boven elkaar. Maar dat kun je bet beste gewoon even vragen.
Succes maandag en laat je nog even weten wat je ervan vond?
Hoi,
Wilde nog even laten weten dat ik gister toch eerst voor een triple test heb gekozen. Ik wil de uitslag daarvan eerst afwachten en dan zien we verder.
Nogmaals dank voor jullie antwoorden.
groetjes Shams
ik vond het zo eng om te doen…(verstijfde echt en raakte in paniek) dat ik een ruggeprik heb gekregen waardoor ik niets meer voelde…
dit was voor mij de oplossing toen :oops: