kerst is een tijd die vaak verbonden is met mooie of minder mooie herinneringen, bijzonder momenten uit ons leven…
deel je kerstherinneringen hier
ik trap af met de mijne
toen ik een heel klein meisje was werd elk jaar een grote kerstboom gehaald, nordman sparren hadden we niet, een kerstboom was een gewone groene spar met van die scherpe naaldjes…het soort dat nu vaak in t groot wordt ingekocht door handelsverenigingen en aan lantaarnpalen gebonden het straat beeld een soort kerstsfeer moeten geven
maar zowel mijn opa als mijn vader wisten er wat van te maken,…onderin was de boom vol…en bovenin…mocht je bij zijn als de sprieterige stam nog wat bedekt was met naalden want veel zijtakjes zaten er nooit aan
zo n boom haalden we lopend…van de markt of een particulier in t dorp…we liepen gerust vijf kilometer of meer met de boom tussen papa en mama in…en ik herinner me zelfs een winter dat t zo koud was dat je bijna niet kon lopen over de ijzige weg…de hond halverwege aan de kerstboom vastgebonden die vrolijk huppelde…zo n lange winterwandeling was aan hem wel besteedt, en mijn moeder die mij motiveerde toch vooral door te lopen en niet te klagen over de koud door me te beloven dat ik warm chocomel met een kerstkransje zou krijgen thuis en we dan de boom zouden optuigen
jah dat optuigen was nog een heel verhaal…mijn vader…was namelijk een perfectionist van de eerste orde …maar wel eentje met een kort lontje, een uitgebreide vloekwoordenschat :lol:
het begon dan ook met het voorzichtig uit de volle onderzijde van de boom wegknippen van takken…zo dat het niet te zichtbaar zou zijn…en het dan boren van kleine gaatjes in de kalere delen van de boom…waarna mn vader de takken bijsneeds en in die gaatjes stak…zo leek zo n boom heel wat als hij klaar was
maar dan begon het pas…de kerstspullen kwamen van zolder…en daar zaten de oude lampjes bij…witte kaarsjes met een klein lampje erop die je met een veertje of een knijpertje op een takje kon zetten…en die lampjes…zaten ALTIJD in de war…
de vloekwoordenschat van papa kwam van pas tijdens het ontwarren en ik vermoed dat maria t kerstkind in de kribbe van ons stalletje vaak de oortjes moet hebben bedekt :mrgreen:
als dan alles ontwart was aan t eind van de middag…en de lampjes in de boom zaten, stak papa de stekker erin…en …niks
elk jaar weer…je zou denken …daar leer je van…1 kapot lampje was namelijk voldoende om de hele serie te onderbreken en dus brandde er niks.
en moest mn vader vloekend op de fiets naar t dorp waar hij met een beetje geluk om vijf voor sluitingstijd nog een paar lampjes wist te bemachtigen
en dan…dan als alles brandde…dan kwamen de ballen…en ook daarin was papa erg precies, …alles moest zilver zijn, dat was sjiek
en mijn vader hield van sjiek.
hij had hele grote ballen voor onderin de boom…en dan steeds iets kleiner naarmate het omhoog ging…
perfectie…dat streefde hij na…
tegen de tijd dat hij klaar was met het versieren van de boom waren wij op van de zenuwen…want het huis was letterlijk te klein als mijn vader zo bezig was…en ik moet zeggen dat ik tot op heden vloekreeksen kan produceren waar de honden geen brood van lusten…laten we zeggen dat dat een talentje is dat ik in mijn vroege kindertijdvan papa heb meegekregen…ik beheers me hoor…tenzij ik lig te bevallen en iemand iets stoms zegt :lol:
ik herinner me ook de vele kaarsjes,…en olielampjes die er werden aangestoken…daar maakten mn ouders veel werk van…en dat heb ik wel meegenomen naar mijn eigen huishouden…want ook ik maak werk van de kerstsfeer in huis
het enige wat ik dus wel heb geleerd is dat een kerstboom versieren leuk mag zijn …ook voor de kinderen
dat een niet zo perfecte boom ook prachtig is en heel wat minder stress oplevert
en dat dat allegaartje in mijn boom wellicht niet sjiek is…maar wel gezellig en uitnodigt voor mijn jongste spruiten
toch denk ik nog wel eens met weemoed terug aan de tijd dat we voor twintig gulden een twee meter hoge denneboom kochten en hem zoveel kilometer naar huis droegen, kleverige hars aan de vingers, vermoeide armen …zere voeten…maar oh wat smaakte de chocolade melk dan fijn
Wat een mooie herinnering Kris :inlove:
De mijne is van vrij recente datum… 6 december 2004 namelijk.
Ik ben opgegroeid in een gezin van Jehovah’s Getuigen en voor mij dus nooit kerst. Hooguit een weemoedig verlangen naar ook zo’n mooie boom en de gezelligheid van alles erbij. Maar helaas. We aten uit protest van mijn ouders altijd stamppot en soep op 1e en 2e kerstdag en mijn moeder weigerde zelfs om gewoon kaarsjes aan te doen. :shifty:
Dus toen ik in 2002 mijn man leerde kennen, heb ik dat jaar voor het eerst kerst gevierd en dat was voor mij heel emotioneel. Ik kon het namelijk niet. 
Zag beren op de weg, vond het eng, omdat kerst voor mij betekende dat ik aangeleerde denkbeelden en dogma’s los moest laten.
Dat jaar hadden we dan ook geen boom, geen niks. Ik kon dat niet aan.
in 2003 zijn we getrouwd en was ik nog aan het bijkomend van het verlies van ons eerste kindje dat maar 16 weken in mijn buik heeft mogen zitten. 
Ik was niet echt in kerstmodus, net getrouwd. Allerlei ellende bij mijn moeder. Maar toen wel een kerstguirlande opgetuigd en om mijn staande lamp gedrapeerd en dat vond ik zoooooo leuk… het lef kwam en ik nam me voor om in 2004 een echte boom te gaan zetten.
Vandaar dat mijn eerste echte fijne herinnering aan kerst pas van 2004 is.
6 december 2004 heb ik samen met Ruud s’avonds nog een kerstboom opgehaald, hij is er eerder voor van zijn werk gekomen.
We hadden toen net 2,5 maand een lief klein meisje in ons midden :inlove: , dus de allereerste bal die we erin hingen was “mijn eerste kerstbal”
Hij hing toen nog niet zo vol, wist ik veel hoeveel er precies in moest aan lampjes enzo. dus 100 lampjes, veel goud en bruin omdat ik nog niet echt durfde om gewoon mijn gevoel en smaak te volgen :roll: . En de traditie toen gestart om samen, elk jaar 6 a 12 echte mooie dingen te kopen die we echt gaaf vinden. :inlove: :dance:
Sinds 2004 nooit een jaar overgeslagen, elk jaar een kerstboom gezet. Sinds 3 jaar een nepper omdat ik er wel behoorlijk allergisch voor blijk te zijn. Maar verder.
Heerlijk vind ik kerst nu. :inlove:
Ik plak van die kitscherige tape op mijn ramen en doe net of het sneeuwt, hang 500 lampjes in de boom, hang hem elk jaar tjokvol, zuurstokken en al en de kleuren zijn vanuit het toenmalige brons en goud aangevuld met veel rood, wit, roze, mosgroen, zilver, hout, kant, parelmoer, paars, stoffen dingen in rood/wit, roze cupcakes, glitter… you name it, ik hang het erin als ik het mooi vind :inlove:
Overal liggen tegenwoordig kerstkleedjes. Ik heb zelfs een geborduurde rode kerstloper op mijn buffetkast liggen en sinds 2 jaar hebben we ook apart nog een kinderboom staan die vol hangt met wat ZIJ mooi vinden.
Als mensen zeggen dat ze het wel wat veel vinden… zeg ik… tja… ik heb 27 jaar geen kerst gevierd en de komende 27 jaar vier ik het dus dubbel en dwars… ik haal het in met genoegen :dance: :inlove: :mrgreen:
De mijne is ook recenter .
8 December 2004, mijn vader krijgt op dát moment een hart-infarct.
We vrezen tussen leven en dood.
Hij word beademd, en in coma gehouden. De oudste dochter (mijn zus) moest kiezen, beademing er af, en laten overlijden of wachten wat er ging gebeuren. Mijn vaders broer en zus wilden alles stoppen, ze wilden niet dat hij als kas-plantje (wat de verwachte levensverwachting was) verder moest leven, dit hadden ze eerder mee gemaakt.
Mijn zus is met overleg van mij en mijn broer door gegaan met de behandeling, al snel mocht hij van de beademing af, en met 1ste kerstdag mocht hij voor een nachtje naar huis met begeleiding. Dat was heel bijzonder. Wij hebben het uiteraard heel uitgebreid gevierd, en ook al deden we niet aan cadeautjes kreeg mijn vader een cadeau. Hij was ontroerd. De volgende dag moest hij weer terug naar het ziekenhuis, maar deze kerst is hij nooit vergeten.
Hij is er overigens ‘Goed’ uitgekomen.
Heel veel leuke kerstdagen kan ik me van vroeger uit niet meer herinneren, mijn moeder is toen ik 11 was ziek geworden (borstkanker) en op de een of andee manier zaten we geloof ik daarna ongeveer iedere kerst met zijn allen in het AZU, wij woonden in Den Bosch dus gingen we dan daar hele dagen naartoe. Ondanks dat stond er ieder jaar een boom en als ze wel thuis was (ook voor ze ziek werd al) kan ik me herinneren dat ze dan rosbief maakte en dat we dan van het mooie servies aten wat eigenlijk nooit gebruikt werd (was helemaal geen duur serviers maar wel met alles er op en er aan). Dat servies heb ik gered van mijn vader en zijn nieuwe vrouw hun vaatwasser en staat nu bij mij in de kast, en met speciale gelegenheden maak ik van delen ervan gebruik. En mijn zusje en ik dronken cola uit een wijnglas, vond ik echt super cool. Als mijn moeder zich goed genoeg voelde gingen we vaak op 2e kerstdag naar de kerstkermis in de Brabanthallen, dat is daar een paar jaar geweest.
De kerst die me het meest is bijgebleven is de eerste kerst zonder mijn moeder. Ze is in september gestorven dus het verdriet was nog groot. Mijn vader had via een collega die een cateringbedrijfje had wat te eten geregeld, ik had gerookte kipfilet en wat er om heen, ik vond het niet te vreten :mrgreen: . We zijn dat jaar ook weer 2e kerstdag naar de Brabanhallen gegaan, maar ja, alles is anders en minder leuk… Eigenlijk is Kerst hele lange tijd niet echt bijzonder geweest, meer een verplichting. Toen ik eenmaal samenwoonde werd het weer wat leuker allemaal, maar het zijn nou eenmaal dagen waarin de mensen die er niet meer zijn het meest gemist worden vind ik…
De mooiste kerst die ik mij kan herinneren is de kerst van 2007.
Want 24 december om 11.00/11.30 uur kreeg ik mijn 2e iui waarbij ik zwanger raakte van Tycho.
Kerst heeft voor ons dus een hele speciale betekenis gekregen!
Voor mij moet de meest byzondere herrinnering aan kerst toch echt zijn van 25 december 1994…
Ik was die dag uitgerekend van mijn eerstgeborene, mijn zoon.
Hij had zich tot die dag niet aangedient, en eigenwijs als ik was met mijn jonge jaren besloot ik om toch gewoon kerst te gaan vieren bij familie.
Oké daar kwam het eerste waar ik tegenaanliep want wat moest ik aan?
Er geen rekening mee gehoudend hebbende dat ik kerst nog uitgebreid zou vieren ahd ik niets speciaals geregeld, dus daar ging ik dan in mijn positiebroek en mijn positiespijkerblousje :mrgreen:
Ik zal nooit vergeten hoe er naar me gekeken toen ik bij de familie binnen kwam (3 trappen verder want ze wonen boven) :shock:
Oké ik geef toe ik had een flinke buik hoor, ik zag eruit als ware ik zwanger van tenminste 2 kindjes én een golden retriever 8)
De hele dag dat ik daar was heeft iedereen die er was bij elke beweging en elk zuchtje dat ik deed zo :shifty: :shifty: :shifty: naar me zitten kijken, alsof ze bang waren dat ik daar ter plekke zou openbarsten ofzo…
De herrinneringen daarvan zijn zo leuk, dat ik ze nog wel eens voor de voeten van mijn moeder gooi…puur om haar te plagen.
Overigens is mijn zoon nog netjes 5 dagen blijven zitten waar hij zat hoor, op 30 december is hij geboren 4230 grammetjes schoon aan de haak en 54 cm lang.
Over 3 weken wordt mijn kleine mannetje alweer 17 jaar! Hij is inmiddels 180 lang en een hele vent :inlove:
Naast elk jaar de traditiegetrouwe prachtige kerstherinneringen die ik nog steeds heb, is er op 2e kerstdag 1998 een andere kerstherinnering aan toegevoegd. Want op die dag, om 22:10 overleed mijn vriendje. Mijn opaatje met wie ik een goede band had. 9 dagen was hij al bezig met sterven en op 1e kerstdag heb ik afscheid van hem genomen. De laatste keer dat ik hem zag. Ik heb de lichtjes, die hij werkelijk in zijn ogen had, uit zien gaan. De volgende avond, nadat hij al zijn dierbaren had gezien, was het zo ver. Zijn laatste, troostende woorden voor mijn omaatje (Die twee weken geleden is gestorven) waren: ‘Niet huilen Gepke, ik ga toch naar Abba Vader’
:kaars:
Mooie kerstherinneringen. Oh iedere kerst was een feest in ons gezinnetje vroeger en ook in onze huidige. Mijn man is niet zo van het extreme versieren maar ik gooi het hele huis vol! En erg genoeg komt er bijna ieder jaar wel iets bij of iets nieuws. Ondertussen kan ik 3 totaaaaal verschillende bomen versieren als ik zou willen. :o Maar wat me allermeeste bijblijft; als de jaren vorderen krijgt bijna iedereen met verlies te maken. En dat is met de kerstdagen heftiger. En juist al die mooie kerstherinneringen maken dat gemis zo groot. :oops: Want of je hebt ze gedeeld met die lieve mensen die je moet missen of je had ze zo graag willen delen met de mensen die je moet missen.
Toch groeit ook het besef dat ondanks de moetjes die dagen er ook een stuk geluk is, juist omdat je nog moetjes hebt! Dat er mensen bij zijn die je (nog) niet hoeft te missen! :inlove:
Zelf heb ik niet een superbijzondere herinnering aan een bepaalde kerst (ja de kerst dat Bregtje* geboren is was bizar te noemen niet eens bijzonder :oops: ) maar ik kan me wel als de dag van gisteren herinneren die eerste kerst met Casper in ons gezinnetje! Alle lampjes en kaarsjes in huis oh de tranen sprongen me al in de ogen bij het opzetten van onze boom. Nu met het jaar wordt dat geloof ik erger…want dit jaar zingt hij bv voor het eerst echte kerstliedjes. :inlove: Het zullen vast ook de hormonen zijn hoor maar damn wat mag ik dit jaar een tranen (van GELUK!) onderdrukken. :inlove: En ja dat onderdrukken mislukt ook vaak genoeg. 
oh er zijn zoveel…
‘vroeger’ thuis een boom recht van het land uitzoeken, die we ter plekken zaagden dan wel gezaagd werd afhankelijk van de stemming van de verkopende tandeloze hoog bejaarde broers. Geweldig, ik kan ze nu nog uittekenen :lol: .
Dan met die boom in de auto naar huis… die boom die sinds we na de verhuizing eigenlijk niet meer fatsoenlijk in de auto konden krijgen… omdat we toen een split level woning hadden en er een boom van 4 meter en meer in paste :inlove: .
Bijna terugkerend iets was dat mijn moeder altijd wel iets bloedend had voor de boom goed en wel stond :shifty: . Of door iets te enthousiast de stam bij/afzagen dan wel door zich openhalen aan een toch wel iets scherpe tak.
Toen we oud genoeg waren hebben wij die taak maar overgenomen :mrgreen: (niet het tot bloedens toe overigens).
Mijn moeder deed de lampjes, daar mochten wij niet bij zijn, anders had ik denk ik net zo’n scheldwoordenreeks kunnen opdreunen als Kristalkindje 
.
Pas als die lampjes hingen mochten wij helpen met alle ballen ophangen. Daar kwamen op een bepaald moment ballen van mijn opa en oma van vroeger vroeger bij… en het mooiste was altijd in het nieuwe huis de piek erop zetten. Moesten we voor naar boven en dan vanaf de vide kon die geplaatst worden. Zo hadden we beneden EN boven boom.
Als moeder zou ik mijn jongens nu echt niet zo over die reling laten hangen, maar als kind vonden we dat geweldig (natuurlijk). 1 hangen en de andere 2 hielden hem/haar dan vast om die piek te kunnen plaatsen.
Ook bijzonder kerst 2004 … voor het eerst kerst met een eigen kindje!
En kerst 2008, een eigen kerstkindje. Oké niet helemaal, hij was toen bijna 6 weken, maar wat voelde dat ontzettend speciaal. Zo’n klein hummeltje te voeden bij de lichtjes van de boom, kaarsjes aan etc etc :inlove: .
En ook kerst 2005 en kerst 2010… met dikke bolle buik de boom versieren (ivm hoog oplopende hormoonniveaus mochten ook daarbij de kinderen niet aanwezig zijn ).
Deze kerst wordt hopelijk ook bijzonder. Sowieso de eerste kerst van onze jongste… zijn 1e kerstbal hangt in de boom. Maar bovenal vanwege mijn vader… 2 week terug moesten we afscheid nemen van mijn vader was het advies van de artsen. Tegen alle verwachtingen in kwam hij dat weekend door… en is hij nu zelfs thuis (en echt mijn vader zijnde van huis uit ook aan het werk :shifty: ).
Hoe lang het nog goed gaat is zo onzeker, maar wij hopen zeker op nog een bijzondere kerst met mijn vader er bij, het feit dat hij er dan nog is is na het artsenbericht al bijzonder genoeg.
Ik ben gelukkig gezegend met alleen mooie kerstherinneringen.
Vroeger vond ik het altijd heel mooi als de Notenkraker op tv kwam. Dat weet ik nog heel goed. Tegenwoordig zit het geluk meer in het besef dat iedereen die we liefhebben er elk jaar gezond en wel kerst heeft kunnen vieren.
wat een prachtige , ontroerende, grappige en bijzondere kerstherinneringen, leven en dood zijn vaak met deze dagen verbonden in ons gevoel dat lees je vaak terug in jullie verhalen
het verhaal van cell vind ik ook bijzonder
een soort van "geboorte"van het kerstfeest in fasen…prachtig hoor
wat leuk dat iedereen zo gul zn verhaal deelt…ik geniet er echt van 
Mijn rotste kerstherinnering is die van 1985.
Ik was op huwelijksreis (eerste huwelijk) en in de nacht van Kerstdag op tweede Kerstdag overleed mijn oma/doopmeter (in Nederland: peettante). De mama van mijn mama dus.
Ze was wel al jaren ziek, maar niets wees er op dat zij overlijden zou tijdens mijn verlof. Anders zou ik nooit naar het buitenland vertrokken zijn. :wall: :wall: We hadden immers een heel intense band met mekaar. :inlove:
In ieder geval: die nacht had ik een heel raar gevoel: ik kon niet uitleggen wà t het was, maar het beklemde mijn hart en het was verstikkend voor me.
De volgende ochtend belde ik naar mijn mama en zei wat ik gevoeld had. Zij verzweeg echter dat haar mama overleden was, maar ik hoorde in haar stem dat er iets grondig mis was.
Na overleg met mijn ex-man, besloten we een week vroeger naar huis te gaan ! We kwamen thuis 30/12, precies op tijd want de begrafenis was 31/12. Pas toen ik dus thuis was, vertelde mijn mama mij het vreselijke nieuws.
Mooie kerstherinneringen:
Zowel Maaike als Michaël werden gedoopt tijdens de Kerstviering op Kerstavond respectievelijk in 1992 en 2005. Zooooooo speciaal om je kindje tot kindje van God gedoopt te zien worden net in de nacht dat Hij geboren werd… De sfeer die er dan heerst, is bijna magisch…
Ook heel mooi is de Kerstperiode van 2009: toen was Kobe een piepklein pasgeboren kindje van enkele dagen oud - geboren 14/12. Zooooo ontroerend mooi, die eerste Kerst als kersverse oma :inlove:
En ook deze Kerst wordt weerom speciaal: mee in verwachting van ons tweede kleinkind. :inlove:
xxx
Gerda
De kerst van 2006 blijft altijd bijzonder…we waren op bezoek bij mijn zwager en schoonzus, die een paar weken daarvoor een miskraam hadden gehad met 12 weken.
Ik was op dat moment 6 weekjes zwanger, maar we wilden het nog een tijdje stilhouden, met name omdat het natuurlijk heel gevoelig lag.
Maar mijn schoonzus zag/voelde het en vroeg me op de man (vrouw) af of ik zwanger was. Ik schrok en ontkende eerst, maar we wisten allebei dat het wel zo was.
Groot verdriet natuurlijk :(…
Gelukkig hadden we een jaar later allebei een gezonde zoon in onze armen :inlove: :inlove: !
:oops: Misschien herkenbaar,maar heb geen echte herinneringen van kerst vanuit mijn eigen jeugd. Niet dat mijn ouders er niets aan deden,maar er is in ieder geen echte traditie blijven hangen.
Dit waarschijnlijk omdat wij met name de laatste jaren voor de puberteit vooral op vakantie waren. Ik heb 3 broers,waarvan zowel ik als 2 broers jarig waren tussen 24 dec. en 31 dec.
Kerst e.d. draaide dus altijd om verjaardagen of het ontvluchten ervan. De vakanties in de bungalowparken staan me wel nog bij.
Nu vieren we het geen van alle meer. 1 broer geen contact meer mee, 1 broer Jahova geworden en ik ben het liefst met mijn gezin samen die dag.
Kerst rond puberteit kan ik me ook niet veel van heugen, misschien hooguit een aantal keer lootjes trekken. Het waren ook roerige jaren zeg maar…
*Mijn kerst-herinneringen dus wel vanuit de laatste jaren.
De eerste jaren met mijn man deden we er niet veel aan. Hij werkte meestal met kerst en ik ook wel eens. Ik vierde het dus niet of her en der.
Kan me wel 1 kerstdiner herinneren met man,schoonouders,en wat familie van hem,waarmee we een aantal keer kerst vierde door uit eten te gaan.
Dat jaar bij de chinees. Alleen wij zaten er met een flinke groep (jong en oud). De vriend van nichtje van mijn man had wiet bij zich,dus staken we na het eten bij de koffie IN de chinees een joint op (met zijn allen!). Je zag die koppen van het personeel,maar aangezien alleen wij er nog zaten zeiden ze niets. Hebben ons helemaal gek gelachen (en nu schamen, wat asociaal eigenlijk,maar iedereen ook de oudere garde deed mee).
*Later de herinnering aan de laatste kerst met schoonvader. Iedereen wist (en je zag het ook) dat het niet lang meer zou duren…uiteindelijk maart overleden,maar raar was het wel.
*2004 na lang,lang,lang wachten en eigenlijk al opgegeven dat het zou gaan lukken, konden we kerst 2004 beide oma’s een kerstbal met een boodschap geven. Joas was onderweg! Kwam hier half december achter…
*2006 Man moest werken met kerst (zoals altijd eigenlijk), dus mijn ouders waren er om mij en Jo mee uit eten te nemen,pannekoekenhuis.
1 dag voor kerst wist ik dat ik ietwat laat was,maar mijn cyclus was door de lange BV van Jo net weer op gang. Toen bedacht ik me dat ik vanaf de verkeerde datum zat te tellen. Was dus een goede week overtijd,terwijl we de maand voor december bewust probeerde NIET zwanger te raken. Dus toch…heb nog nooit zo’n beroerde kerst gehad (niet vanwege de zwangerschap hoor),maar was KOTSmisselijk. Nam geen pannekoek,maar kreeg ook de patat NIET naar binnen. Gelukkig hadden mijn ouders niets door, wilde het nog heel even voor me houden…
Sinds 2007 zitten we in ons nieuwe huis, kort na de geboorte van Eli.
Hier nog geen echte vaste traditie,maar het versieren van het huis en de kerstboom hoort er wel standaard bij. Verder doen we wat we kunnen. Meestal zit ik met kerst bij mijn ouders met de jongens of komen ze hier langs, mijn man, als hij 1 dag vrij is, komt er dan achteraan. In de winter kwakkelen de kids nog wel eens,dus hielden het altijd rustig.
Dit jaar werkt hij gelukkig alleen de eerste.
Kerst 2010. De eerste kerst dat mijn man die week vakantie toegewezen heeft gekregen. Zaten de hele kerst bij mijn ouders (schoonma kwam op een andere dag eten). Mijn moeder heeft vorig jaar 6 dec. een hart-infarct gehad. Het was natuurlijk ook nog eens een behoorlijk Siberische winter hier en ze wonen niet om de hoek. Heb in dec. dus wat vaker bij ze gezeten om in huis wat dingen te kunnen regelen. Gelukkig hebben mijn broers en schoonzussen het meeste kunnen doen (aan hulp in huis en aan mijn vader),maar de kerst hebben wij op ons genomen. Achteraf niet veel gedaan in huis daar,maar het was wel even fijn.
Ik vind kerst op deze manier wel fijn. Niets geen verplichtingen, niets geen stress met eters krijgen, niets geen druk vanuit familie. Gewoon vrij zijn en lekker samen zijn. Voor de jongens maken we er wat van,maar het moet vooral voor iedereen leuk zijn. Zij hoeven niet perse iets te doen. Gewoon wat mensen zien is al voldoende. Hier is het feest al begonnen met de lichtjes en kerstsfeer.
Aangezien mijn man WEL altijd op oudejaarsavond vrij is (tevens mijn verjaardag), die vullen we altijd in zoals wij het willen,maar ook het liefst thuis met zijn allen.
Aangezien wij veel mensen om ons heen hebben met een niet 9-5 baan, is kerst geen standaard familie-ding. Ook schoonma heeft altijd wel gewerkt met kerst. Nu is ze met pensioen,maar is geen type die klaar zit thuis met een tafel vol. Die gaat ook liever haar gang,dus hoeven we ons niet aan aan te passen. Door het werk van mijn man (en zwager en schoonzus beide ook met wissel-diensten) verwachten we niets van elkaar. Lukt het,dan lukt het,maar anders…tot later!
Mijn broers idem, ook wissel-rooster en uiteraard de overtuiging dat je kerst niet moet vieren,haha…die werkt dus liever die dagen. Levert ook meer op.
zal vast bij de groep weinigen horen die toch weinig hebben met kerst. Hoop dat ik het voor mijn kinderen mooie dagen probeer te maken. MIjn opa is jaren terug overleden, inmiddels jaren, tohc een herrinnering die dan blijft. Daarbij werkt manlief in wisselende diensten ook met kerst, dus vaak zijn wij niet compleet> Familie woont ver weg, dus zijn we vaak alleen.
ben altijd blij dat de dagen weer om zijn :oops:
En zo lijkt iedereen wel een herinnering te hebben die het mooie van kerst toch lijkt te overschaduwen :hug:
Of juist het tegenovergesteld, een klein kindje, je eerste kerst als gezin.
Kerst is bij ons een tijd van chaos, van drukte. Als je in een kerk werkt dan is december vooral een werkmaand
En het is niet alleen een dienst, maar ook een kerstmusical die geschreven wordt, een kerstbuffet wat georganiseerd moet, kerstavond, hapjes, drankjes, versieringen, geschenkjes. Het resultaat is ieder jaar weer geweldig, maar voor mijn man is het zijn betaalde baan en ik assisteer als vrijwilliger en merk nooit echt dat het kerst is.
meestal sta ik tijdens het kerstbuffet voor de kerk buiten in mijn eentje te briesen, te stomen en letterlijk te roken omdat ik het helemaal gehad heb, en dat doe ik ieder jaar weer :wall:
Dan is de adrenaline van de kerststress uitgewerkt en dan zak ik dus in.
Maar de mooiste kerstherinnering betreft ook een baby
In 2001 kreeg mijn man een open hartoperatie, en 2 weken later werd AS geboren, begin december, met een keizersnee.
Gevolg: twee jonge onervaren ouders, ontzettend moe, beide herstellende.
We woonden toen nog op een flat.
Met kerst hebben we met moeite ons matras naar de tv gesleept, dekbed erop.
Met zijn drietjes hebben we op dat bed gelegen, een heel klein meisje tussen ons in.
We aten knakworstjes en wat brood, en we keken naar Kruimeltje…
Zo ontzettend basic maar ook zo ontspannen en leuk.
En de dag erna dachten we: goh, laten we onze nieuwe baby even aan de familie in Rotterdam laten zien, dan gaan we gewoon per trein…
Bekaf kwamen we terug natuurlijk. Sukkels :mrgreen:
Wat een mooie, bijzondere verhalen komen er voorbij.
Vind vooral het verhaal van Cell heel speciaal, voor de meesten is kerst zoals het altijd al was, van huis uit of iets dergelijks. Jij heb echt samen met je man jouw kerst gemaakt.
Toen ik jong(er) was kon ik altijd 2keer helpen met de kerstboom optuigen, mn ouders zijn gescheiden.
En er werd aan beiden kanten echt een soort feestje van gemaakt : kerstmuziek aan, warme chocomelk, kerstkransjes snoepen. Geweldig vond ik het. En nu nog steeds. Hoewel ik nu ook wel blij ben als ik klaar ben, al die rotlampjes!
Mn herinneringen bestaan toch wel uit dat soort dingetjes: de boom optuigen, ieder jaar bij oma gourmetten met de hele familie, sochtends uit het raam kijken hopend dat het gesneeuwd had. Het had toen, en heeft nu nog steeds maar iets anders, voor mij iets magisch.
Dit jaar voor ons de eerste kerst als gezin, Ruben is morgen 2 maanden, en dat maakt het voor dit jaar wel extra speciaal. Dit jaar wordt weer een nieuwe herinnering, zijn 1ste kerst :inlove:
Kerst 2008… Hoogzwanger van Noëlle, te hoge bloeddruk eerste kerstdag, 2de kerstdag weer controle aan huis en werd opgenomen in het ziekenhuis. Volgende ochtend werd ik ingeleid en werd Noëlle geboren!
ik heb geen kerstviering die er echt uit springt.
kerstvieringen thuis waren altijd gezellig, op kerstavond uitgebreid dineren en daarna cadeautjes uitpakken met de familie.
kerst 2007 was wel bijzonder, hoogzwanger de kerstboom opgetuigd maar niet verwacht dat we die kerst met ons drietjes zouden vieren. pas rond 4 januari 2008 werd onze spruit verwacht maar op 19 december werd ons meisje al geboren en heb ik een kerstkraambed gehad :mrgreen:
(en mijn oma het allermooiste verjaardagcadeau want zij is op 18 december jarig :mrgreen: )